Η εικόνα, ο ήχος, η παραγωγή έχουν τη δροσιά την ηλικίας της, την ποιότητα της αισθητικής της και αντικατοπτρίζουν μια πολύ ενδιαφέρουσα καλλιτεχνική προσωπικότητα.

Όλα αυτά δείχνουν ότι η Σίλια Κατραλή θα μας απασχολήσει πολύ στο μέλλον.

Έχει τελειώσει τη δραματική σχολή Ίασμος του Βασίλη Διαμαντόπουλου, έχει γράψει σκηνοθετήσει και πρωταγωνιστήσει σε θεατρικά έργα, έχει γράψει το μυθιστόρημα «Διάσπαση Προσευχής», ενώ η φυσιογνωμία της μας είναι οικεία από τις συμμετοχές σε τηλεοπτικά σίριαλ

Η γνωριμία με το Νικόλα Αδέσποτο πρόσθεσε τα «Κρίνα λευκά» στο ολοκληρωμένο album με τίτλο «Ελεύθερο Κάμπινγκ» που ετοιμάζει και θα κυκλοφορήσει από τη Walnut entertainment μέσα στο 2020.

Η συζήτησή μας ξεκινάει από εκεί.



Σίλια μάθαμε ότι φέτος το καλοκαίρι ετοιμάζεσαι να κάνεις «Ελεύθερο Κάμπινγκ»;

Τα προηγούμενα χρόνια της ζωής μου ήταν μια δραστηριότητα συνδεδεμένη με τα καλοκαίρια μου. Φέτος πρόκειται για τον τίτλο του δίσκου. Λοιπόν είναι ένας δίσκος ελεύθερος σαν κάμπινγκ! Είναι φτιαγμένος από ανάγκη, αγάπη, καλοκαίρια, προσδοκίες, νησιά και όλα εκείνα τα υλικά που βρίσκει κανείς μαζί με την ελευθερία του. Ολόκληρο το άλμπουμ θα κυκλοφορήσει μέσα στο 2020.

Τα «Κρίνα Λευκά» πώς εντάχθηκαν σε αυτόν;

Πρόκειται για ένα τραγούδι που μου εμπιστεύθηκε ο Νικόλας Αδέσποτος. Η ιδέα προέκυψε εν μέσω καραντίνας καθώς ταίριαζε με όλο το ύφος των υπόλοιπων τραγουδιών του δίσκου. Είναι ένα

κομμάτι φρέσκο, up tempo που μου άρεσε πολύ από τη πρώτη στιγμή που το άκουσα. Επίσης είναι το μοναδικό τραγούδι στο οποίο δεν έχω γράψει στίχους και αυτό είναι ενδιαφέρον γιατί προσδίδει ένα ιδιαίτερο στιχουργικά ύφος και διαφοροποιείται από τα υπόλοιπα κομμάτια του δίσκου.



Το videoclip οπτικοποίησε στην ουσία το στίχο;

Ναι αλλά με έντονα σαρκαστική διάθεση και πάνω απ’ όλα χιούμορ. Mαζί με τον Βασίλη Καγκελάρη και την Ελένη Γαλίτη που συνυπογράφουμε τη σκηνοθεσία το αντιμετωπίσαμε σαν ένα ταινιάκι μικρού μήκους που παρωδεί τις ανθρώπινες σχέσεις και δίνει μια χιουμοριστική διάσταση. Ελπίζω να σας αρέσει:



Πώς προέκυψε η τέχνη γενικότερα στη ζωή σου;

Ξεκίνησαν όλα με τις εισαγωγικές εξετάσεις στο υπουργείο πολιτισμού. Τότε αποφάσισα να γίνω ηθοποιός. Η απόφαση δηλαδή υπήρχε από παλιότερα όμως όπως συμβαίνει συχνά η ιδέα που έχουμε για κάτι δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Ωστόσο οι πιθανότητες που έχει ένα όνειρο να πετύχει είναι πολύ συχνά σημαντικότερο σημείο της ιστορίας από το ίδιο το όνειρο. Αλλιώς λοιπόν μπήκα στη δραματική Σχολή και αλλιώς βγήκα απ’ αυτήν. Ήταν κάτι αναγεννησιακό αυτό που μου συνέβη τα τρία χρόνια των σπουδών μου. Κάτι σα ψυχικό ολοκληρωτικό make over, όμως τίποτα λιγότερο από αυτό που χρειαζόμουν πραγματικά.

Και η μουσική πότε έκανε την εμφάνισή της μέσα σου;

Η μουσική υπήρχε πάντα στη ζωή μου ωστόσο ποτέ δεν είχα κάνει την απόπειρα για κάτι πιο δικό μου μέσα σε αυτό. Είχα διαφορά συγκροτήματα και κάναμε διασκευές. Έχω πειραματιστεί με διαφορά είδη όμως είναι η πρώτη φορά που όλο αυτό από χόμπι γίνεται κάτι πιο μεστό, πιο ουσιαστικό, πιο ολοκληρωμένο, πιο επαγγελματικό και κυρίως πιο δικό μου.



Νομίζω πως έπρεπε απλά να ωριμάσουν οι συνθήκες και εγώ η ίδια έτσι ώστε να βρω έναν τρόπο να υπάρξω μέσα σε όλο αυτό. Ήταν η κατάλληλη στιγμή, οι κατάλληλοι άνθρωποι, οι κατάλληλες προϋποθέσεις. Είναι μια απόπειρα συλλογική και ειλικρινής στο βάθος της.

Παρά το νεαρό της ηλικίας έχεις να επιδείξεις πλούσιο και πολύπλευρο καλλιτεχνικό έργο-ηθοποιός, συγγραφέας, σκηνοθέτης, τραγουδοποιός και ερμηνεύτρια. Με τι σειρά τα βάζεις και πώς καταφέρνεις να τα συνδυάζεις;

Δεν υπάρχει κάποια σειρά σε όλο αυτό είναι αταξινόμητο και άναρχο. Είναι ανοργάνωτο, θέλω να πω ακόμη δεν έχω καταλάβει πως ακριβώς λειτουργεί. Αυτό που έχω σπουδάσει είναι η υποκριτική και με αυτή την ιδιότητα ως βασικά ηθοποιός βλέπω και τους υπόλοιπους τομείς πάνω κάτω. Και αυτό συνήθως έχει ένα ενδιαφέρον και μια επικινδυνότητα. Κι αυτά είναι δυο στοιχεία στα οποία αξίζει να εξετάσει κανείς.

Είναι ένα κοινωνικό και προσωπικό πείραμα. Μου αρέσει να δημιουργώ ιστορίες μες τις οποίες το παγκόσμιο γίνεται προσωπικό και το αντίστροφο. Αν θέλουμε να δικαιολογήσουμε τις δυσαρμονίες του χαρακτήρα μας οφείλουμε να συμβιβαστούμε με την αντιφατικότητα των πάντων. Να αποδεχτούμε δηλαδή πως ένα δίκτυο αντίρροπων δυνάμεων σεληνιακών και ηλιακών μας τραβούν διαρκώς προς αντίθετες κατευθύνσεις.

Πώς βίωσες την περίοδο της καραντίνας;

Την περίοδο της καραντίνας ασχολήθηκα με διαφορά παράξενα πράγματα και κυρίως με το δίσκο. Ήταν μια φάση ενδοσκόπησης και ανασυγκρότησης. Δε νομίζω πως ήταν και τόσο άσχημα στο τέλος.

Πώς επηρεάζει έναν καλλιτέχνη η ιδιαίτερη συνθήκη την οποία βιώνει ο πλανήτης αυτή τη στιγμή;

Η διεθνής κατάσταση ήταν και είναι γενικώς απελπιστική. Βρισκόμαστε σε ένα κομβικό σημείο της ιστορίας όπου η ανάγκη για ζωή θα πρέπει να υπερνικήσει την αυτοκαταστροφική ανθρώπινη φύση. Ωστόσο αυτός ο πλανήτης δεν έχει φτιαχτεί για νίκες ή για ήττες. Νομίζω πως κάπου άλλου βρίσκεται το νόημα και ίσως θα ήταν χρήσιμο να το αναζητήσουμε.