Μπορεί οι κινηματογράφοι να είναι κλειστοί τις τελευταίες εβδομάδες λόγω της καραντίνας που επιβάλει ο Covid19, αλλά ο Άρης Σερβετάλης πρωταγωνιστεί αυτόν τον καιρό σε δυο ταινίες, που αναμένεται να προβληθούν αμέσως μόλις το επιτρέψουν οι συνθήκες. Από τη μια είναι «τα Μήλα», του Χρήστου Νίκου, που θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα στην 93η διοργάνωση των Όσκαρ, διεκδικώντας το βραβείο Διεθνούς Ταινίας Μεγάλου Μήκους και από την άλλη το «Man of God», η νέα ταινία της Ελένα Πόποβοτσις, που αναφέρεται στο βίο του Αγίου Νεκταρίου.

Ο Άρης Σερβετάλης αν και πλήττεται ως καλλιτέχνης από το κλείσιμο των θεάτρων και των κινηματογράφων, περνάει την καραντίνα στο σπίτι του με ηρεμία και περισυλλογή όπως χαρακτηριστικά λέει σήμερα στη στήλη εξηγώντας αρκετά από τα μυστικά των νέων ταινιών του.

Πως περνάτε την καραντίνα;
Στο σπίτι με περισυλλογή. Οι διαδικασίες της καραντίνας είναι περίεργες, δυσβάστακτες, και πολύ αποκαλυπτικές και ωφέλιμες.

Φέτος κάνατε γυρίσματα για δυο ταινίες. Πως δουλεύει ένας ηθοποιός εν μέσω Κορωνοϊού; Πω γίνονταν τα γυρίσματα; Έχει αλλάξει κάτι στον τρόπο της δουλειάς σας;
Είμαστε προσεκτικοί. Κάνουμε τα τεστ και κρατάμε αποστάσεις. Οι δυσκολίες στα γυρίσματα ήταν πιο πολύ σε παραγωγικό επίπεδο. Εμείς τα βρήκαμε έτοιμα. Απλά κάναμε τα τεστ.

Τι είναι για εσάς ο ρόλος του Αγίου Νεκταρίου; Ποια ήταν η πρόκληση;
Το γεγονός ότι μπαίνεις στη διαδικασία να αφηγηθείς την ιστορία ενός ανθρώπου που θυσιάστηκε για τους συνανθρώπους του και αφέθηκε τελείως στην πρόνοια του Θεού δηλαδή έκανε τελείως πέρα τις δικές του επιθυμίες. Εμπιστεύθηκε το βίο του στη Θεία Πρόνοια. Αυτό είναι χαρακτηριστικό ενός πολύ ξεχωριστού ανθρώπου.

Τι περιγράφει η ταινία;
Είναι οι δοκιμασίες ενός ανθρώπους που εξορίστηκε από την Αίγυπτο από την ανώτατη ιεραρχία της Αιγύπτου και συκοφαντήθηκε πολύ. Αυτές οι συκοφαντίες τον ακολουθούσαν σε ένα μεγάλο μέρος της ζωής του και τον δυσκόλεψαν στο να δουλέψει ως ιερέας στην Ελλάδα. Βρήκε μια δουλειά ως ιεροκύρηκας, μετά ως ιερέας και έγινε τέλος διευθυντής στη Ριζάρειο. Πολεμήθηκε πάρα πολύ από τον φθόνο των ανθρώπων. Αλλά το σημαντικότερο σε αυτόν τον άνθρωπο ήταν πως κατάφερε να μην βλέπει στον εχθρό την κακία. Έβλεπε ως πρόσωπο, ως άνθρωπο αυτόν που τον συκαφαντούσε και έτσι κατέκρινε μόνο την πράξη του, για το πρόσωπο είχε αγάπη. Και αυτό είναι το καλύτερο παράδειγμα για όλους μας, που όταν μας αδικεί κάποιος μπαίνουμε σε μια διαδικασία να τον φάμε ζωντανό.

Το υιοθετείτε κι εσείς αυτό;
Ναι βέβαια. Απλά είναι κάτι πολύ δύσκολο, που χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια και πίστη για να το κάνεις ουσιαστικά αυτό. Πρέπει να συνδεθείς με το Θεό. Δεν μπορείς να το κάνεις με άλλο τρόπο. Γιατί μπαίνει το εγώ σου μπροστά.

Τι μελετήσατε για αυτόν τον ρόλο;
Διάβασα κάποια βιβλία που έχει γράψει ο ίδιος ο Αγιος. Ουσιαστικά έπρεπε να αντιληφθώ πως διαχειρίστηκε τον εαυτό του στην καθημερινότητα του. Το γεγονός ότι αγρυπνούσε προσευχόμενος κάθε βράδυ είχε μια κούραση στην οποία υπέβαλε το σώμα του ηθελημένα. Αυτό ήταν κάτι που με συγκίνησε ιδιαίτερα.

Ποιες ήταν οι δυσκολίες του ρόλου;
Κυρίως το γεγονός ότι ήταν στην αγγλική γλώσσα. Αυτό είχε μια δυσκολία, γιατί υπήρχε και αρκετός λόγος. Όμως μας δόθηκε ο απαιτούμενος χρόνος, ώστε να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε. Το κύριως μέρος της ταινίας είναι στα αγγλικά.

Όταν τελείωσαν τα γυρίσματα τι τελικά σας άρεσε περισσότερο από αυτή τη δουλειά;
Το ότι ήρθα σε επαφή με τη ζωή αυτού του ανθρώπου.

Πότε θα προβληθεί η ταινία;
Το πρόγραμμα δεν είναι συγκεκριμένο λόγω των συνθηκών αλλά μάλλον μέσα στο 2021.

Πως ήταν η συνεργασία με τον Μίκι Ρουρκ;
Το γύρισμα μαζί του ήταν μια μόνο μέρα. Ήταν μια έντονη εμπειρία, δεν γνωριστήκαμε δυστυχώς σχεδόν καθόλου γιατί δεν το επέτρεπαν οι συνθήκες του γυρίσματος. Αλλά ένιωσα πως αυτός ο καλλιτέχνης είναι μια δυνατή τοποθέτηση μέσα στον χώρο. Παίζει ένα παραπληγικό που νοσηλευόταν ακριβώς στο διπλανό κρεβάτι στο θάλαμο του Αγίου Νεκταρίου και όταν κοιμήθηκε ο Άγιος και του έβγαζαν τα ρούχα, τα ακουμπούσαν στον παραπληγικό, ο οποίος αμέσως έγινε καλά. Και γιαυτό πήγε στην Κρήτη, στον τόπο του και έφτιαξε μια εκκλησία του Αγίου Νεκταρίου. Αληθινή ιστορία.

Πρωταγωνιστείτε και στα «Μήλα» του Χρήστου Νίκου. Εκεί ποιον υποδύεστε;
Ο χαρακτήρας είναι ο Άρης, που είναι ένας άνθρωπος που έχει χάσει τη μνήμη του και ζει σε μια κοινωνία που το ίδιο έχουν πάθει και πολλοί άλλοι. Με αποτέλεσμα αυτοί όλοι και ο Άρης να εντάσσονται σε ένα πρόγραμμα αποκατάστασης της. Ακολουθεί κάποια τεστ κι αποδεικνύεται πως είχε συνειδητή απώλεια μνήμης. Το έκανε για δικούς του λόγους.

Τι θέλει να μας πει ακριβώς αυτό το σενάριο;
Ασχολείστε με το θέμα της μνήμης. Τι είναι η μνήμη για τον άνθρωπο, το παρελθόν του. Και τι παθαίνει κάποιος αν τη χάσει.

Η ταινία επιλέχθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού για να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στα φετινά βραβεία Οσκαρ. Πως το σχολιάζετε;
Είναι ενδιαφέρον. Χαίρομαι πολύ. Και εύχομαι τα καλύτερα.

Σχετικά με το θέατρο και τις δυσκολίες που περνάει τους τελευταίους μήνες λόγω Κορωνοϊού, τι αλλάζει στον χώρο; Ποια είναι τα συναισθήματά σας;
Νομίζω πως αποκαλύπτεται περισσότερο το πόσο ανοργάνωτοι είμαστε σε σχέση με τον Πολιτισμό και με τα θεατρικά πράγματα. Δεν υπάρχει καμία πρόνοια για όλους αυτούς τους ανθρώπους που είναι σε αναστολή εργασίας και απλά παρατηρούμε το φαινόμενο ευχόμενοι να περάσει γρήγορα. Είναι τώρα μια ευκαιρία να οργανωθεί η κατάσταση.

Είστε ικανοποιημένος με τα μέτρα;
Αν πιστεύετε πως με 635 ευρώ είναι αρκετά για να ζήσεις την οικογένειά σου, τότε ναι, είμαι καλυμένος… Όλα αυτά τα επιδόματα είναι το ελάχιστο για να δείξει η πολιτεία ότι προέβη σε κάποια κίνηση. Όμως νομίζω πως αυτό απέχει πολύ από μια ουσιαστική λύση.

Φοβάστε τον ιό;
Προσπαθώ να προφυλάσσομαι στο μέτρο του δυνατού αλλά από εκεί και πέρα δεν αφήνω τον φόβο να εισέλθει μέσα μου περισσότερο από όσο πρέπει. Γιατί εγώ μετακινούμαι με μηχανάκι και ανα πάσα στιγμή μπορεί να σκοτωθώ ή να με χτυπήσει κάποιος. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα ξανανέβω σε μηχανάκι. Το αφήνω στο Θεό το ποσο θα ζήσω. Δεν το ορίζουμε εμείς αυτό.

Το εμβόλιο θα το κάνετε;
Δεν σας κρύβω πως είμαι πολύ επιφυλακτικός, επειδή γίνεται πολύ γρήγορα και υπάρχει όλη αυτή η διαφήμιση ότι το εμβόλιο έρχεται σαν σωτήρας για να μας σώσει. Νομίζω πως θα είμαι από τους τελευταίους που θα το κάνω. Θέλω να δω πρώτα πως θα εξελιχθεί και να αποφασίσω μετά.

Με τον εγκλεισμό μέσα στο σπίτι σας και τις απαγορεύσεις στις εκκλησίες σας έχει λείψει η εκκλησία;
Σαφέστατα. Από θέμα λειτουργιών ναι, πολύ. Δηλαδή όπως υπάρχουν τα super market για την τροφή του σώματος, έτσι είναι και οι εκκλησίες, για την πνευματική τροφή. Και στις εκκλησίες δεν πας επειδή είσαι υγιής. Πας επειδή νοσείς πνευματικά. Εκεί μπαίνεις σε μια διαδικασία άλλου τύπου. Επομένως θεωρώ ότι θα έπρεπε να είναι ανοιχτές οι εκκλησίες.

Ποια είναι τα σχέδια σας για το εγγύς μέλλον;
Υπάρχουν κάποιες άνω τελείες, που περιμένουν κι αυτές τις εξελίξεις.