Αφορμή της κουβέντας μας με τον Βασίλη Λέκκα στέκεται η δισκογραφική δουλειά του που κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό, με καινούργια τραγούδια, γενικό τίτλο «Κατάρτι κι ατμός» και συνθέτη τον Γιώργο Καζαντζή. «Η συνεργασία μας με τον Γιώργο ξεκινάει σχεδόν εδώ και μία 15ετία που συμμετείχα σε δύο δίσκους του», λέει στη στήλη.

«Έτσι ξεκινήσαμε την ιδέα σιγά-σιγά, για να ολοκληρώσουμε μια δουλειά. Η αλήθεια είναι ότι μας πήρε πολλά χρόνια, αλλά, όταν έρθουν οι συνθήκες από μόνες τους, τότε βγαίνει κάτι με αγάπη, έχει τη δημιουργία, έχει τη χαρά ότι βγήκε έτσι όπως το θέλαμε.

Σε όλο αυτό υπάρχει μια ηχητική ταυτότητα, οι ενορχηστρώσεις είναι με συμφωνικό ήχο και έχει ένα εξαιρετικό εξώφυλλο ο δίσκος, το οποίο φιλοτέχνησε
ο γλύπτης και ζωγράφος Κωστής Γεωργίου», περιγράφει και αναφέρει τον Γιώργο Ανδρέου, που έκανε τις μίξεις στο στούντιο.

Όπως λέει, πρέπει να συνεχίσουμε να παράγουμε τραγούδια. «Τη μουσική τη χρειαζόμαστε και θα τη χρειάζονται και οι μελλοντικές γενιές και μακάρι να συνομιλούμε μαζί τους μέσα από τη μουσική μας».



Τον ρωτώ για το ελληνικό κίνημα «MeΤoo» και τις αποκαλύψεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας στον χώρο του θεάτρου. «Πιστεύω ότι όλο αυτό θα βγει κάπου σε καλό.

Από τη στιγμή που κάποιος αποφασίζει να θέσει ανθρώπινα δικαιώματα, να διεκδικήσει την αξιοπρέπειά του και να εκτεθεί... Γιατί όλα αυτά τα χρόνια φανταστείτε τι μπορεί να περνάει ένας άνθρωπος που καταπιέζει ένα τέτοιο συμβάν στη ζωή του...

Κάποια στιγμή αυτό θα δώσει την ελευθερία, την άνεση σε κάποιους άλλους ανθρώπους, τουλάχιστον σε αυτό το κομμάτι που λέγεται βία - βιασμός - σεξουαλική παρενόχληση, να ξέρει ότι κάπου θα ακουμπήσει και ο θύτης να μην τολμάει να επανέλθει και να δημιουργήσει τέτοιες συνθήκες», απαντά κρατώντας
μια θέση υπέρ.

«Άσχετα αν όλο αυτό πρέπει να πάει πολύ συγκεκριμένα στον χώρο της Δικαιοσύνης και να μπουν αυστηρά κριτήρια». Καταντάει κλειδαρότρυπα; «Σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό καταντάει και αυτό μπορεί να είναι σε βάρος των θυμάτων. Αυτό φοβάμαι».



Ερχόμαστε και στην υπόθεση Λιγνάδη και στις δηλώσεις του δικηγόρου του περί καλλιέργειάς του. «Δεν έχει καμία σημασία αυτό. Μπορεί ένας άνθρωπος να έχει τις γνώσεις για το αντικείμενό του, αλλά ποιος μπορεί να ξέρει την κρεβατοκάμαρά του; Και εγώ αναπαράγω κάτι που δεν θέλω να αναπαράγω, λέγοντας αυτά που λέω, ωστόσο πάντα εστιάζω στα θύματα. Εμένα αυτά με ενδιαφέρουν».

Όσο για τη στάση της υπουργού Πολιτισμού, Λ. Μενδώνη, λέει: «Το πώς αντιδρά η υπουργός αυτή τη στιγμή στο θέμα του Λιγνάδη με βρίσκει απέναντι. Σε αυτές τις περιπτώσεις η αντιμετώπιση για να δοθεί έμφαση και σοβαρότητα είναι ότι κάποιος παίρνει αποφάσεις και το δείχνει. Αυτήν τη στιγμή, πάρθηκαν
αποφάσεις υπό την πίεση των γεγονότων, χωρίς να μπορεί να γίνει αλλιώς. Το οδήγησε το πράγμα η κοινωνία. Η υπουργός έπρεπε να είχε προλάβει να το κάνει από μόνη της.

Από τη στιγμή που υπάρχουν πάρα πολλές φωνές που φωνάζουν και κάποιος δεν τις ακούει, τότε υπάρχει ευθύνη. Δεν είναι θέμα παραίτησης, είναι θέμα πράξεων».



Στον χώρο του τραγουδιού, δεν έχουμε ακούσει το παραμικρό. «Και γιατί να ακούσετε; Κι αν ακούσουμε, δεν θα πέσουμε από τα σύννεφα. Μην ξεχνάμε ότι όλος αυτός ο χώρος που είναι στα φώτα έχει και φώτα κάτω από τη σκηνή. Φωτίζονται τα πρόσωπα αυτά μονίμως, είτε είναι στον δρόμο είτε πάνω στη σκηνή. Κάποια στιγμή, όταν ο προβολέας μπει στην κρεβατοκάμαρα, διογκώνεται λες και είναι στο σανίδι, λες και κάνει την παράστασή του.

Δεν θέλω να κάνω εικασίες, αλλά έχουμε ακούσει τόσες φορές για το τι μπορεί να γίνεται σε χώρους όπου υπάρχει εξουσία, δύναμη. Θυμάστε τι έγινε στο Βατικανό πριν από σχεδόν δύο χρόνια με αντίστοιχα σκάνδαλα. Κουκουλώθηκαν».



Η Δικαιοσύνη πρέπει να δράσει και να βγάλει πιο γρήγορα αποτελέσματα, να στηρίξει τα θύματα και από δω και πέρα να ξέρει ο καθένας ότι, αν του προκύψει κάτι τέτοιο, θα έχει με το μέρος του τη Δικαιοσύνη και τον νόμο

Φοβάται μη γίνει κάτι αντίστοιχο και τώρα; «Σε αυτή την ιστορία θέλω να πέσει άπλετο φως. Δεν θέλω να ξεχαστεί, αλλά φοβάμαι τη διαχείριση μέσα από τα ΜΜΕ. Μην κορεσθεί ο κόσμος, μην μπουχτίσει να ακούει. Η Δικαιοσύνη πρέπει να δράσει και να βγάλει πιο γρήγορα αποτελέσματα, να στηρίξει τα θύματα και από δω και πέρα να ξέρει ο καθένας ότι, αν του προκύψει κάτι τέτοιο, έχει με το μέρος του τη Δικαιοσύνη και τον
νόμο».

Στα της πανδημίας, τώρα, το δημιουργικό του κομμάτι δεν έχει μπει σε παύση. «Δεν σταμάτησα να δημιουργώ τραγούδια και να βρίσκω υλικό που να μπορώ στη συνέχεια να κυκλοφορήσω. Υπάρχει, όμως, το βιοποριστικό κομμάτι, το θέμα των εμφανίσεων και των συναυλιών, το οποίο πρώτη φορά αντιμετωπίζω, όπως όλοι μας», παραδέχεται. Προσπαθεί να βρει μια ισορροπία, για να μη χάσει το κέφι του, και περιμένει την πρώτη ευκαιρία «για να βγω στην κοινωνία και να μοιραστούμε αυτό που λέγεται ζωή, μουσική. Η μουσική για μένα ήταν πάντοτε μια συντροφιά».



Ποιες δουλειές του ξεχωρίζει; «Όταν υπάρχει η αφετηρία με τον Μ. Χατζιδάκι, αυτό μου έχει δώσει μια ταυτότητα. Πολλοί με λένε χατζιδακικό τραγουδιστή και αυτό γιατί έκανα πολλή δουλειά μαζί του, μέσα σε οκτώ δίσκους - δεν είναι λίγο πράγμα. Είναι ένα ταξίδι, όχι σταθμός.

Στα 40 δισκογραφικά χρόνια η αλληλουχία των δίσκων -ο ένας ακολουθούσε τον άλλον- ήταν το επόμενο φυσικό βήμα. Μιλάμε για τραγούδια που έχουν γράψει οι Μάνος Χατζιδάκις, Μίκης Θεοδωράκης, Γιάννης Μαρκόπουλος, Γιάννης Σπάθας, Γιώργος Τρανταλίδης, που ήταν μέλη του συγκροτήματος Socrates, και η Βάσω Αλαγιάννη. Είναι ακόμα μία δουλειά που έχω κάνει χρόνια πριν με αρχαία λυρική ποίηση, "Του κρασιού και του έρωτα", του Σάκη Παπαδημητρίου. Όλες αυτές ήταν στιγμές μοναδικές για μένα».