Η Μιρέλα γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Ρόδο. Από μικρή ηλικία έδειξε κλίση στη μουσική και πέντε χρονών ξεκίνησε μαθήματα πιάνου. Στα δεκαοχτώ της πέρασε στη Νομική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, από όπου απέκτησε πτυχίο, μεταπτυχιακό και διδακτορικό δίπλωμα στο Δημόσιο Δίκαιο. Στην ίδια Σχολή είναι σήμερα μεταδιδακτορική ερευνήτρια, με αντικείμενο την Προστασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα. Στη διάρκεια των σπουδών της πήρε πτυχίο πιάνου, παρακολούθησε μαθήματα ακορντεόν με τον Ηρακλή Βαβάτσικα και πρωτοεμφανίστηκε στη σκηνή πλάι στο Βασίλη Καζούλη.

Παράλληλα με την καριέρα της στη Νομική, η Μιρέλα τραγουδάει, γράφει στίχους και μουσική, παίζει πιάνο και ακορντεόν και έχει την καλλιτεχνική διεύθυνση της χορωδίας Note Allegre. Το βιογραφικό της περιλαμβάνει δύο προσωπικούς δίσκους, singles, πολυάριθμες δισκογραφικές συμμετοχές, εκατοντάδες εμφανίσεις σε μουσικές σκηνές, συναυλίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, καθώς και εκλεκτές συνεργασίες με αγαπημένους Έλληνες καλλιτέχνες, όπως ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Διονύσης Σαββόπουλος, ο Νίκος Πορτοκάλογλου, o Βασίλης Καζούλλης, ο Γιάννης Κότσιρας, ο Μίλτος Πασχαλίδης, και ο Γιάννης Ζουγανέλης.

Τώρα σε συναντάμε με αφορμή το καινούριο σου τραγούδι «Λάθος διαδρομή» Πες γι αυτό;

Το τραγούδι γράφτηκε πάνω σε στίχους, που από την πρώτη ανάγνωση μου μίλησαν με ένα δικό τους, ιδιαίτερο τρόπο. Τους έγραψε η αξιόλογη και υπερταλαντούχα, αγαπημένη μου φίλη, Ρένα Παπακωνσταντίνου. Οι λέξεις της μου μετέφεραν σκέψεις για το τι είναι σωστό και λάθος, για όλα εκείνα τα «what if» που θα μπορούσαν να συμβούν μέσα μας και γύρω μας. Ήθελα λοιπόν να γράψω μία μπαλάντα με ροκ στοιχεία, που να μεταφέρει αυτή ακριβώς την ατμόσφαιρα. Εύχομαι να το απέδωσα όλο αυτό και το τραγούδι να αγαπηθεί όσο το αγαπήσαμε η Ρένα και εγώ.



Το προηγούμενο τραγούδι σου ήταν το «Χορέψετε» το παραδοσιακό νησιώτικο. Τι σχέση έχεις με την παραδοσιακή μουσική;

Το «Χορέψετε» ήταν πάντα ένα αγαπημένο κομμάτι και το κυκλοφόρησα, ελπίζοντας να μοιραστώ τη χαρά που μου δίνει όταν το ακούω και το τραγουδώ. Ταυτόχρονα όμως, αυτό το single είναι η ματιά μου (ή έστω ένα δείγμα αυτής της ματιάς) στο χώρο του παραδοσιακού νησιώτικου τραγουδιού. Έναν χώρο που προσωπικά τον γνώρισα και τον αγάπησα μέσα από επανεκτελέσεις και διασκευές, όπου συνυπήρχαν αρμονικά το προσωπικό στοιχείο με το πρωτότυπο. Με τον τρόπο αυτό προσεγγίζω και εγώ την παράδοση: σαν κάτι διαχρονικό μεν, αλλά δυναμικό και ζωντανό, που επιδέχεται διαφορετικές οπτικές, ακροάσεις και ‘αναγνώσεις’.



Πως είναι να ξεκινάς δισκογραφία και να σημειώνεις επιτυχία; Αναφέρομαι στο τραγούδι σου «Μιρέλα» που κυκλοφόρησε το 2014 και σου το έγραψε ο Σπύρος Γραμμένος;

Kάποια στιγμή μιλούσα με τον Σπύρο για τις νότες του ονόματός μου. Εκείνος μέσα σε λίγες ώρες μου έστειλε το "Μιρέλα", που ήρθε στη ζωή μου σαν ένα ξεχωριστό δώρο. Αγαπήθηκε πάρα πολύ, και είμαι πολύ ευγνώμων γι’ αυτό!

Τα χρόνια που πέρασαν δέχτηκα και άλλα δώρα από συναδέλφους μου. Τις «Δυο Πεταλούδες» σε στίχους και μουσική του Μίλτου Πασχαλίδη (δίσκος «Ξένοι σ’ έναν τόπο που αλλάζει»). Το «Δύο και κάτι», όπου ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας έντυσε δικούς μου στίχους με τη μουσική του (δίσκος «Μιρέλα). Το πιο πράσφατο ήρθε από την αγαπημένη μου Πέννυ Μπαλτατζή, είναι το «Έρωτας παρωδία», σε στίχους και μουσική της Πέννυς, που παρακολουθεί την ιστορία ενός μεγάλου έρωτα που έληξε άδοξα.



Σπούδασες Νομική, αλλά και Μουσική. Πως είναι να μοιράζεσαι σε δυο ανόμοιες επιστήμες;

Σίγουρα δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου, όμως οι δυσκολίες είναι για όλους και (ιδιαίτερα για τη γενιά μου) κοινός τόπος, δε συμφωνείτε; Νιώθω ευλογημένη, που με κάποιο τρόπο ισορροπώ ανάμεσα σε αυτά τα παράλληλα ή ανόμοια, όπως λέτε, σύμπαντα. Και πάντα κρατώ το απόσπασμα από τη «Μαρία Νεφέλη» του Οδυσσέα Ελύτη: «Δεν θα ισορροπήσεις ποτέ αν το ένα σου πόδι δεν πατάει στη γη και το άλλο σου πόδι και βλέμμα δεν είναι στραμμένο στον ουρανό».

Στο «Χορέψετε» σε είδαμε στο βίντεο κλιπ να παίζεις ακορντεόν, όπως και στην συμμετοχή σου ως σολίστ ακορντεόν στη μεγάλη συναυλία του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα στο Καλλιμάρμαρο («Οι Άγγελοι ζουν ακόμη στη Μεσόγειο). Πες μας λίγα λόγια..

Στον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα οφείλω τις πιο σημαντικές στιγμές στην καλλιτεχνική μου πορεία και η συμμετοχή μου στη συναυλία «Οι άγγελοι ζουν ακόμα στη Μεσόγειο», στις 9 Ιουλίου του 2012 είναι μία από αυτές. Ήταν η πρώτη φορά που ένας Έλληνας καλλιτέχνης βρέθηκε στην ίδια σκηνή με τόσους σπουδαίους καλλιτέχνες από την Ελλάδα, την Ιταλία, τη Γαλλία και την Ισπανία.

Οι «Άγγελοι» από τη Μεσόγειο έδωσαν το ‘παρών’: ο Σαλβατόρε Ανταμό, ο Κριστόφ οι Nomadi, ο Τονίνο Καροτόνε, η Πιλούκα Αρανγκούρεν, ο Αντζελο Μπραντουάρντι, ο Μπερνάρ Λαβιλιέρ, ο Νίκος Αλιάγας και ο Διονύσης Σαββόπουλος, η Ελεωνόρα Ζουγανέλη, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Φίλιππος Πλιάτσικας, ο Διονύσης Τσακνής, η Μαρία Φαραντούρη. Χάρη στον Λαυρέντη βρέθηκα κι εγώ στο κατάμεστο Καλλιμάρμαρο να συνοδεύω με ακορντεόν τις δικές του συνθέσεις αλλά και εμβληματικά τραγούδια από διαφορετικά μέρη της Μεσογείου: «Au café du temps perdu», «Tu Vuo Fa l' Americano», «La nuit», «Tombe la neige» «La Corrida», «Aline», «Oh mon Amour» και τόσα άλλα.



Το τελευταίο χρονικό διάστημα είδαμε να δημοσιοποιούνται αρκετές περιπτώσεις παρενόχλησης στον θεατρικό χώρο. Προκαλεί εντύπωση ότι στο χώρο του τραγουδιού δεν ακούστηκε τίποτα σχετικό. Πως το σχολιάζεις;

Είναι σημαντικό το ότι οι καταγγελίες προέρχονται από γνωστά πρόσωπα της δημόσιας ζωής, γιατί μπορούν πιο εύκολα να αφυπνίσουν. Το ζήτημα είναι να αποτελέσουν σημείο αναφοράς και σε θεσμικό επίπεδο για την Πολιτεία. Ζητήματα όπως τα νομοθετικά κενά, οι χρονοβόρες ποινικές προδικασίες, οι χρόνοι παραγραφής, οι καθυστερημένες δικάσιμοι, το πολύ σοβαρό ζήτημα της απόδειξης, το γενικότερο νομικό πλαίσιο μέσα στο οποίο εκδικάζονται υποθέσεις κακοποίησης ή παρενόχλησης. Όλα αυτά πρέπει να μπουν στη συζήτηση, ώστε να αντιμετωπιστούν πιο αποτελεσματικά τέτοιου είδους φαινόμενα, τόσο σε επίπεδο καταστολής όσο και πρόληψης.

Δεν γνωρίζω αν υπάρχουν καταγγελίες στο χώρο του τραγουδιού. Τα περιστατικά που καταγγέλλονται αφορούν γενικά χώρους με έντονη ιεραρχία και σχέσεις εξουσίας.



Έχεις ανακοινώσιμα σχέδια, και ποτέ προσδιορίζεις τον χρόνο που θα κάνεις ζωντανή εμφάνιση;

Ένας καινούργιος δίσκος στα σκαριά και πολλά σχέδια για ζωντανές εμφανίσεις. Με ημερομηνίες εξαρτώμενες από το πότε θα επανέλθει η έστω μερική κανονικότητα.



Ποιες προσωπικές σου πληροφορίες μπορείς να μοιραστείς με τους αναγνώστες μας; Πως πέρασες στην 2η καραντίνα; Ήταν δημιουργικός χρόνος για σένα;

Σε σχέση με εκείνη του Μαρτίου, η δεύτερη καραντίνα δε με αιφνιδίασε, με βρήκε να δουλεύω καθημερινά με φυσική παρουσία και ταυτόχρονα να έχω όρεξη για καλλιτεχνική δημιουργία. Δε χρειάζεται να σταθώ στα αυτονόητα, δηλαδή στο πόσο μου λείπουν οι συγγενείς και οι φίλοι, η επαφή με τον κόσμο, οι συναυλίες, τα ταξίδια, οι αγκαλιές και γενικά η καθημερινότητα στην οποία είχα συνηθίσει.



Τι είναι καταξίωση για σένα; 

Η καταξίωση δεν μπορεί να είναι σκοπός, είναι αποτέλεσμα. Και είναι νομίζω αποτέλεσμα πολλών παραγόντων, όπως η σκληρή δουλειά, οι θαρραλέες αποφάσεις, η συνεχής αναζήτηση για το καλύτερο.

Προσωπικά θα νιώσω καταξιωμένη όταν θα σταματήσω να ακούω τις φωνές μέσα στο κεφάλι μου να μου λένε ότι δεν έχω καταφέρει να κάνω όλα όσα θα μπορούσα. Μάλλον ποτέ δηλαδή (γέλια)!



Μοιράσου κάποιες σκέψεις σου μαζί μας, και πες μας τα σχέδια σου μετά το Πάσχα.

Φαντάζομαι ότι αυτό τον καιρό οι περισσότεροι κάνουμε λίγο πολύ τις ίδιες σκέψεις. Για τις επιπτώσεις της πανδημίας στην κοινωνία, την οικονομία, τον πολιτισμό στις ζωές μας, που έχουν αλλάξει εκ διαμέτρου. Για το θαύμα της επιστημονικής συστράτευσης απέναντι στον Covid αλλά και για τη δύναμη της τεχνολογίας, χάρη στην οποία μπορούμε την εποχή αυτή να εργαζόμαστε, να επικοινωνούμε, να μορφωνόμαστε και να ψυχαγωγούμαστε. Και επίσης φαντάζομαι ότι οι περισσότεροι ευχόμαστε τα ίδια πράγματα για το Πάσχα ή τέλος πάντων για τις μέρες που ακολουθούν: Να είμαστε όλοι καλά. Και σύντομα να μπορέσουμε να αγκαλιαστούμε άφοβα ξανά.