Αφορµή της κουβέντας µας είναι η υλοποίηση της ταινίας «Σµύρνη µου αγαπηµένη», τα γυρίσµατα της οποίας θα ξεκινήσουν τον Ιούνιο, µε συµµετοχή πολλών γνωστών ηθοποιών από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Αναφέρεται στην εποχή µεταξύ 1916 και 1923 µέχρι και µετά την καταστροφή της Σµύρνης στην Ελλάδα και θα παιχτεί το 2022, για τη µαύρη επέτειο των 100 ετών από τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Η Μιµή Ντενίση στάθηκε πολύ στη µελέτη των γεγονότων εκείνης της εποχής, που ήταν πολύχρονη, όπως µας εξηγεί µιλώντας στη στήλη: «Τη µελέτη την έκανα πριν γράψω το θεατρικό. Μάλιστα, το έγραψα πολύ πριν ξεκινήσει η προσφυγική κρίση του 2015. Αφού µελέτησα τα ιστορικά δεδοµένα 3-4 χρόνια, ξεκινήσαµε να παίζουµε το έργο το 2014. Το 2015 άρχισε η προσφυγική κρίση στην Ελλάδα, οπότε άρχισαν να συρρέουν πρόσφυγες στα νησιά µας, και το έργο παίχτηκε στο θέατρο µέχρι το 2017, οπότε σταµατήσαµε, παρόλο που ήταν γεµάτο το θέατρο, γιατί ήθελα να ανεβάσω την παράσταση µε το β’ µέρος, το “Από Σµύρνη Σαλονίκη”».

Από τότε προσπαθούσε µε την Tanweer, διεθνή εταιρεία που µέχρι πρότινος έκανε διανοµές ξένων ταινιών σε όλη τη Μεσόγειο και πέρυσι έκανε την ταινία «Ευτυχία», που «έσκισε», µε την Καρυοφυλλιά Καραµπέτη. «Είχαµε προγραµµατίσει εδώ και πολύ καιρό για τη “Σµύρνη”, αλλά είναι τόσο µεγάλη παραγωγή και τόσο σύνθετη, που χρειαζόµασταν πολύ χρόνο προετοιµασίας. Ευτυχώς, κοντεύουµε, για να ξεκινήσουµε γυρίσµατα τον Ιούνιο».



Στην ερώτηση πόσο προετοιµασµένοι είναι όλοι στην παραγωγή για το ξεκίνηµα των γυρισµάτων απάντησε ότι εκκρεµεί πολλή δουλειά ακόµη µε τα σκηνικά και τα κοστούµια, καθώς είναι µια τεραστίων διαστάσεων παραγωγή. Σε σχέση µε τη χρηµατοδότηση της ταινίας, η Μ. Ντενίση ήταν πολύ διαφωτιστική, εξηγώντας ορισµένες σηµαντικές λεπτοµέρειες. Σε παλαιότερη συνέντευξή της στο «S» την είχε συγκρίνει µε τις µεγάλες κινηµατογραφικές παραγωγές που γίνονται στην Τουρκία.

«Αυτός είναι ο λόγος που κάναµε τόσο καιρό να ξεκινήσουµε, γιατί στην Ελλάδα οι ταινίες κοστίζουν 500 χιλιάδες, 600 χιλιάδες, ίσως και λιγότερα. Αυτή είναι µια ταινία της τάξης των 5 εκατοµµυρίων ευρώ. Στ’ αλήθεια, η αξία της θα είναι σαν να είναι τα τριπλά. Απλώς είµαστε Ελληνες και βάζουµε µπροστά το φιλότιµο και προχωράµε δουλεύοντας χωρίς να υπολογίζουµε και να ζητάµε τα αντίστοιχα χρήµατα».



Οσο για τη νέα ταινία και το αν είχε τη βοήθεια που περίµενε, απάντησε εκφράζοντας ένα µικρό παράπονο. «Υπάρχει µια σχετική βοήθεια. Αν ήµασταν σε άλλη χώρα, το κράτος θα είχε χρηµατοδοτήσει την ταινία εξολοκλήρου. Οταν λέµε για την Τουρκία, ο Ερντογάν για το ’22 έχει δώσει 20 εκατοµµύρια σε παραγωγές και καταλαβαίνετε πόσο ψεύτικες θα είναι και πόσο ανθελληνικές». Οπως µας πληροφόρησε, η ταινία δεν εντάσσεται στο πλαίσιο του 2021 για τα 200 χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης. «∆εν έχουµε από εκεί καµία χρηµατοδότηση», ξεκαθάρισε.

Οσον αφορά το σενάριο της ταινίας, η κ. Ντενίση εξήγησε ότι συνδέει το παρελθόν µε το παρόν. «Η ταινία δεν θέλει να πει ακόµα µία ιστορία για την καταστροφή της Σµύρνης. Αυτό που λέει είναι ότι κάθε χώρα έχει τη Σµύρνη της. Μη σνοµπάρουµε το θέµα της προσφυγιάς, γιατί µπορεί να συµβεί στον οποιονδήποτε».

Το story της ταινίας

«Η ιστορία ξεκινάει το 2015 στη Μυτιλήνη, µε µια σηµερινή ηλικιωµένη γυναίκα, που υποδύεται η Βανέσα Ρεντγκρέιβ, και είναι η πρώτη φορά που ηθοποιός οσκαρική πρωταγωνιστεί σε ελληνική ταινία», περιέγραψε η Μ. Ντενίση. Το σενάριο τη φέρνει από την Αµερική στη Μυτιλήνη µε τη δική της εγγονή, που είναι πια µια τέλεια Αµερικανή. Το κοριτσάκι έχει πλήρη αδιαφορία και λέει “τι δουλειά έχουµε εµείς µε τους πρόσφυγες;”.

Kαι εκεί για πρώτη φορά η γιαγιά της τής λέει ότι και εκείνη προέρχεται από πρόσφυγες Eλληνες που ήρθαν από τη Μικρά Ασία στη Μυτιλήνη, όπου τους καλοδέχτηκαν και τους βοήθησαν. Eτσι, αρχίζει να της αφηγείται την ιστορία µέσα από ένα βιβλίο συνταγών της γιαγιάς της.

Η γιαγιά της, δηλαδή η νέα γυναίκα το ’22, είµαι εγώ. Οπότε γυρνάµε στο παρελθόν και βλέπουµε όλη την ιστορία, την ευτυχισµένη ζωή στη Σµύρνη, µε τις µουσικές και τα τραγούδια, τις διασκεδάσεις τους, τα σπορ, την ωραία µαγειρική και πώς αυτή η υπέροχη ζωή, που ζουν αρµονικά οι λαοί, από τα συµφέροντα της Ευρώπης και από τον εθνικισµό των Τούρκων, αλλά και από τα λάθη των ελληνικών κυβερνήσεων, φτάνει στην τραγωδία και στην πλήρη καταστροφή», µας αποκάλυψε.

Το έργο καταλήγει πάλι στο σήµερα, µε τη µικρή Αµερικανή να έχει καταλάβει τι πάει να πει προσφυγιά και να ενώνει το παρελθόν µε το παρόν. Αυτή είναι η ιστορία της ταινίας.



Ποιος, όµως, είναι ο βασικός στόχος πίσω από τη µεγαλεπήβολη αυτή παραγωγή; «Θέλουµε να µάθουν διεθνώς την ιστορία της Μικρασίας, τα 3.000 χρόνια που πετάχτηκαν στον αέρα, τα λάθη µας, τα λάθη της Ευρώπης και την αδιαφορία της, αλλά και να συνειδητοποιήσουµε ότι ιστορίες σαν της Σµύρνης και του Πόντου, όσο κρύβονται κάτω από το χαλί και δεν µαθαίνονται διεθνώς, θα επαναλαµβάνονται, είτε λέγεται Μικρασία είτε λέγεται Συρία», εξήγησε.

Είναι, λοιπόν, αυτή η πιο µεγάλη παραγωγή που έχει κάνει; «Είναι κινηµατογραφική δουλειά, εποµένως δεν συγκρίνεται. Θεατρικά, ήταν µεγάλη επιτυχία και παραγωγή η “Σµύρνη”, αλλά κινηµατογραφικά είναι ακόµα µεγαλύτερο εγχείρηµα και θα προσελκύσει ακόµα περισσότερο κόσµο, γιατί, όπως και να το κάνουµε, το σινεµά έχει και τη δύναµη της εικόνας, πέρα από αυτή του λόγου».

Τα κοστούµια θα είναι όλα εποχής. «Είναι πάρα πολλά και τα κάνει η µόνη διεθνής ενδυµατολόγος που έχουμε αυτήν τη στιγμή, η κ. Φωτεινή Δήμου, που μάλιστα πριν από δύο χρόνια βραβεύτηκε με το BAFTA της Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου για τη δουλειά που έκανε με τον Αντονι Χόπκινς και τον Ιαν ΜακΚέλεν στον “Αμπιγέρ”. Στην ταινία, εκτός από τους περίπου 100 ηθοποιούς με ρόλο, είναι περίπου 2.000 χιλιάδες κομπάρσοι.

Πρόκειται για μια τεράστια δουλειά τόσο από πλευράς σκηνογραφίας όσο και κοστουμιών». Για την πιο μεγάλη δυσκολία στην πραγματοποίηση της ταινίας η κ. Ντενίση είπε ότι «είναι η καταστροφή. Τα γυρίσματα θα κρατήσουν περίπου τρεις μήνες. Ξεκινάμε από τη Μυτιλήνη και τη Χίο, όπου, πέραν του ότι τα σπίτια τους και τα μέγαρα έχουν την ατμόσφαιρα της Σμύρνης, θέλουμε να βοηθήσουμε τα νησιά αυτά.

Μας έχει βοηθήσει η Περιφέρεια Β. Αιγαίου και πρέπει, με την ευκαιρία που μας δίνεται, να τα προβάλουμε, γιατί είναι πανέμορφα, αλλά έχουν πληγεί από την προσφυγική κρίση και δεν έχουν καθόλου τουρισμό.



Η Περιφέρεια Αττικής μάς έχει δώσει την άδεια να χτίσουμε την προκυμαία της Σμύρνης στον Φλοίσβο του Φαλήρου. Αυτό θα είναι ένα πολύ ιδιαίτερο πράγμα, αφού θα δώσει τη δυνατότητα σε όλους τους Αθηναίους να κατέβουν και να θαυμάσουν την προκυμαία της Σμύρνης, που δεν υπάρχει πια. Το δύσκολο είναι όταν φτάσουμε στην καταστροφή, με τα γυρίσματα να κρατούν περί τις 20 με 25 ημέρες, όπου πρέπει να μπουν οι φωτιές, να γίνουν οι σκοτωμοί, οι βιασμοί. Αυτό το κάνει ακόμα πιο δύσκολο».

Για τη συμμετοχή του φίλου της Τούρκου ηθοποιού Burak Hakki, που έχει κάνει επιτυχία και είναι πολύ αγαπητός στην Ελλάδα και στο γυναικείο κοινό, δήλωσε: «Οχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Τουρκία είναι πολύ αγαπητός. Εχει πολύ σημαντικό ρόλο στην ταινία και λέει τη δική τους πλευρά. Να σημειώσετε ότι αυτή η ταινία θέλω να είναι όπως πρέπει να είναι τα έργα σήμερα. Είναι πατριωτική, αλλά δεν είναι εθνικιστική - είμαι κάθετα αντίθετη στον εθνικισμό. Είμαι υπέρ της αντικειμενικότητας. Κι εκείνος λέει τα δικά τους τα δίκια κι εμείς τα δικά μας και όλα είναι στο φως. Μόνο έτσι μπορεί να ενθουσιαστεί ο σύγχρονος θεατής».

Η κ. Ντενίση δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει όσους πίστεψαν στην ταινία και τη βοήθησαν. «Ευχαριστώ όσους μας βοήθησαν και μας βοηθούν, αλλά πιστεύω ότι χρειάζεται ακόμα μεγαλύτερη βοήθεια αυτή η ταινία, και από την Πολιτεία και από ιδιώτες».



Το μεγάλο ερώτημα που προκύπτει είναι πού χρειάζεται να γίνει έκκληση για βοήθεια.

«Στα υπουργεία μας. Νομίζω ότι θα έπρεπε και τα υπουργεία να βοηθήσουν και να συνεισφέρουν σε αυτή την προσπάθεια. Χρειάζεται να συνειδητοποιήσουν οι κυβερνήσεις γενικώς την αξία του πολιτισμού. Οτι μια διεθνής ταινία, στην οποία συμμετέχουν πολλοί σημαντικοί Ελληνες ηθοποιοί, αλλά και πολλοί ξένοι, πολυβραβευμένοι, που έχουν τα περιθώρια να πάνε καλά προς τα έξω, μπορεί να προσφέρει περισσότερα από 100 διαλέξεις και προβολή τέτοιων θεμάτων μεταξύ μας.

Πρέπει να καταλάβουν οι κυβερνήσεις την αξία, τη δύναμη του κινηματογράφου, του θεάτρου, του τραγουδιού, της τηλεόρασης, του πολιτισμού γενικότερα, που δημιουργεί πολιτικό αποτέλεσμα μεγαλύτερο για τη χώρα μας - και καταλαβαίνετε τι εννοώ».

Για το «metoo»

H κουβέντα μας έφτασε και στο περιβόητο θέμα του «MeToo». Τελικά, έχει κλείσει στην Ελλάδα το κίνημα αυτό μετά τη δημοσιοποίηση περιστατικών παρενόχλησης στο θέατρο; «Δεν νομίζω ότι έχει τελειώσει, νομίζω ότι τώρα άρχισε. Είναι πάρα πολύς ο κόσμος, μην κοιτάμε μόνο τους διάσημους. Ισα-ίσα, ο κόσμος που δεν έχει τη δύναμη, τη φωνή να μιλήσει στα Μέσα και στους δημοσιογράφους έχει υποστεί πάρα πολλές κακοποιήσεις και νομίζω ότι, παίρνοντας θάρρος από πρόσωπα γνωστά, πάρα πολλοί θα βρούνε το δίκιο τους».

Κλείνοντας, η κ. Ντενίση θέλησε να μοιραστεί μαζί μας ένα αισιόδοξο μήνυμα για την πορεία της πανδημίας και την επιστροφή στην κανονικότητα: «Πιστεύω ότι από το καλοκαίρι και μετά, πηγαίνοντας προς το φθινόπωρο, θα ξαναβρούμε τον ρυθμό μας σαν κοινωνία. Πιστεύω πολύ στον εμβολιασμό και, όταν θα έχει εμβολιαστεί το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας μας, θα μπορέσουμε να ανακτήσουμε τη ζωή μας. Επιτέλους, να ανοίξουν τα θέατρα. Τώρα φάνηκε πόσο πολύ ο κόσμος αγαπάει το θέατρο, τον κινηματογράφο, τη μουσική. Ελειψαν στον Ελληνα αυτά πάρα πολύ».


Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παραπολιτικά το Σάββατο 24 Απριλίου