Δημήτρης Λιόλιος στα parapolitika.gr: Η τέχνη πρέπει να είναι η φωτεινή έκφραση και όχι ένα σκοτεινό παρασκήνιο
«Γνωρίζαμε πολύ καλά ότι ο covid δεν πήρε το καλοκαίρι τις βαλίτσες του να αναζητήσει μια καλύτερη τύχη σε άλλον πλανήτη. Δεν έφυγε ποτέ» ανέφερε ο Δημήτρης Λιόλιος στον Γιάννη Ξυνόπουλο.
Γιαννης Ξυνοπουλος
Με τον Δημήτρη Λιόλιο μας συνδέει μακρόχρονη φιλία. Αφορμή ήταν η πρώτη του δισκογραφική δουλειά, που τον έφερε καλεσμένο στην τότε ραδιοφωνική μου εκπομπή. Αρκετές φορές μας έχει εκπλήξει και με τις ζωντανές του εμφανίσεις, αλλά και με το δημιουργικό του ταλέντο στο να γράφει τραγούδια, και να επιλέγει τις συνεργασίες του.
Πως σε βρίσκουμε αυτό τον καιρό;
«Με βρίσκετε στο σπίτι, όπως ο περισσότερος κόσμος άλλωστε, να προσπαθώ να δυναμώνω τις σκέψεις που μου φέρνουν μια πιο αισιόδοξη οπτική για το "μπροστά" αν και η όλη κατάσταση δεν χάνει στιγμή να δείχνει προς τα που κατευθυνόμαστε γενικώς και ειδικώς.
Νομίζω, χωρίς να θέλω να κάνω τον μάντη, ότι βρισκόμαστε μπροστά από γεγονότα που θα ολοκληρώσουν κατά μία έννοια αυτή την μεγάλη παγκόσμια αλλαγή που βρίσκεται σε εξέλιξη καθώς τώρα την βιώνουμε μόνο με την μορφή της πανδημίας και ότι αυτή έχει φέρει.
Πιστεύω πως πλέον ήρθε ο καιρός αφενός να αποδεχθούμε αυτή την καινούργια κατάσταση χωρίς να εθελοτυφλούμε και αφετέρου να χαράξουμε τα νέα μας μονοπάτια για το παρακάτω με αυτή την νέα μας γνώση – εμπειρία. Σε γενικές γραμμές λοιπόν, καλά με βρίσκετε (γέλια)».
Ποια η διαφορά της πρώτης με την δεύτερη καραντίνα;
«Η διαφορά αυτών των δύο εγκλεισμών πιστεύω πως είμαστε εμείς οι ίδιοι. Στην πρώτη καραντίνα ήμασταν τρομαγμένοι απέναντι σε κάτι καινούργιο και άγνωστο το οποίο εισέβαλε στη ζωή μας απειλητικά.
Στην δεύτερη καραντίνα ήμασταν προετοιμασμένοι – προειδοποιημένοι για αυτό το οποίο θα «ξαναερχόταν» ενώ γνωρίζαμε πολύ καλά ότι ο covid δεν πήρε το καλοκαίρι τις βαλίτσες του να αναζητήσει μια καλύτερη τύχη σε άλλον πλανήτη. Δεν έφυγε ποτέ. Ήταν κάθε στιγμή εδώ και παντού.
Τώρα δεν είμαστε τρομαγμένοι. Είμαστε φοβισμένοι Ο τρόμος είναι στιγμή ή στιγμές. Ο φόβος είναι μια κατάσταση. Κι αυτή η κατάσταση είναι που πρέπει να αντιμετωπίσουμε σε ατομικό και κατ΄ επέκταση σε κοινωνικό επίπεδο.
Πιστεύω πως πρέπει να κάνουμε ότι είναι ανθρωπίνως δυνατό να μην αφήσουμε τον φόβο να μας διδάξει τη νέα μας αυτή πραγματικότητα αλλά την αποδοχή της κατάστασης αυτής από μέρους μας άρα και τον συντονισμό μας με την σταδιακή συνειδητοποίηση, του ότι αυτή η σελίδα του κόσμου γύρισε και τίποτα δεν είναι πια ακριβώς το ίδιο όπως ήταν.
Έτσι δεν θα μείνουμε ακίνητοι ζώντας μέσα σε φόβο. Θα κινηθούμε προς τα εμπρός με γνώση. Ίσως μια γνώση που ενδεχομένως μας έλειπε τα προηγούμενα χρόνια…»
Πόσο δημιουργικός ήταν ο «εγκλεισμός» της πανδημίας;
«Δημιουργικότατος! Φτιάξαμε καινούργιους φόβους που δεν είχαμε και κάναμε ενημέρωση στους παλιούς. Αστειεύομαι.
Ο εγκλεισμός μας έφερε κοντά αλλά και απέναντι στους εαυτούς μας την ίδια στιγμή κάτι το οποίο από μόνο του στο πρώτο στάδιο τουλάχιστον εγκυμονεί αλλαγές σε συνήθειες άρα και μεταβάσεις σε νέες οπτικές μιας πραγματικότητας που εδώ και χρόνια έτριζαν τα θεμέλιά της. Δεν είναι για κανέναν εύκολο όλο αυτό.
Στην δική μου περίπτωση η δημιουργικότητα είναι τρόπος ζωής.
Σίγουρα το να έχω τόσο πολύ χρόνο να είμαι στο σπίτι έστω και λόγω της καραντίνας μου έδωσε την ευκαιρία να ασχοληθώ και με πράγματα που είχα αλλά και διατηρούσα την πεποίθηση πως δεν προλαβαίνω λόγω του καθημερινού έντονου προγράμματος εργασίας. Ξαφνικά οι ρυθμοί αυτοί άλλαξαν. Έπεσαν…
Κι έτσι κάποιες μισοτελειωμένες ιδέες, κάτι ξεχασμένα ρεφρέν σε φύλλα χαρτί, νότες ηχογραφημένες εδώ κι εκεί με το πιάνο στο κινητό μου, όλα άρχισαν να ζουν και να αποτελούν πλέον το καινούργιο μου μουσικό ταξίδι. Μπορώ να πω ότι ο εγκλεισμός για μένα ήταν δημιουργικότατος».
Ποια τραγούδια προέκυψαν στην καραντίνα;
«Αρχικά, ήταν το “Καραντίνα Baby” σε στίχους του Βαγγέλη Ευαγγελίου το οποίο μας βγήκε σχετικά αυθόρμητα και στην ουσία μιλάει για την καραντίνα μιας ζωής.
Στη συνέχεια, ήταν ένα τραγούδι των Ιταλών Nomadi συγκρότημα που παρακολουθώ μέσα στα χρόνια καθώς λατρεύω την ιταλική μουσική, το “Io Voglio Vivere” που στα ελληνικά σημαίνει «Θέλω να ζω».
Ένα από τα βράδια της πρώτης καραντίνας το άκουγα θέλοντας να δώσω λίγη θετικότητα στις σκέψεις μου και στην γενικότερη αίσθηση των ημερών εκείνων.
Λίγο αργότερα βρισκόμουν στο πιάνο μου να το διασκευάζω και να γράφω την ελληνική εκδοχή των στίχων. Έτσι βγήκε το «Θέλω να είμαι εδώ» που τραγούδησα μαζί με τον Γιώργο Χατζή. Κυκλοφόρησε την πρώτη μέρα του 2021.
Πριν μόλις λίγες μέρες κυκλοφόρησε το «Νύχτες Λευκές». Μια μπαλάντα που είχα ξεκινήσει να γράφω το 2012 αλλά την ολοκλήρωσα τώρα. Μπορείς να πεις ότι δούλεψα λίγο αργά σε αυτό το τραγούδι (γελια)».
Ποια τα σχέδια για το καλοκαίρι;
Να την έχουμε γλιτώσει την Άνοιξη.
Έχεις πιθανές συνεργασίες στην σκέψη σου;
Είχα την τύχη στην έως τώρα καλλιτεχνική μου πορεία να συνεργαστώ με σημαντικούς καλλιτέχνες όπως είναι ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ο Πάνος Μουζουράκης, ο Χρήστος Δάντης, η Σοφία Βόσσου, ο Γιάννης Ζουγανέλης, ο Γιάννης Γιοκαρίνης η Σοφία Αρβανίτη με πιο πρόσφατη την συνεργασία μου με τον Γιώργο Χατζή.
Νιώθω ότι έχω ανάγκη να πορευθώ «μοναχικά» αυτή την περίοδο αν μπορώ να το πω έτσι. Βέβαια, έχω γράψει τραγούδια που βρίσκονται στο στούντιο και ολοκληρώνονται σιγά - σιγά. Αυτό δεν ξέρεις ποτέ τι «εκπλήξεις» μπορεί να φέρει ακόμα και την τελευταία στιγμή.
Παρ΄όλο λοιπόν που δεν έχω στα σχέδιά μου κάποια συνεργασία στο κοντινό μέλλον, είμαι πάντα ανοιχτός στο ενδεχόμενο μιας τέτοιας ευχάριστης ανατροπής.
Ποια τα αγαπημένα σου τραγούδια από το δικό σου ρεπερτόριο;
«Όλα! Πως θα μπορούσε κανείς να πει ότι αγαπάει κάποιο από τα παιδιά του λιγότερο ή περισσότερο από τα άλλα…
Θα πω απλά ότι υπάρχουν κάποια τραγούδια μου που σηματοδοτούν σημαντικές περιόδους στη ζωή μου όπως ας πούμε το «Για μένα μη μιλάς» που ξεκίνησα την δισκογραφία μου ή το «Αγάπησε και λίγο εσένα» τραγούδι που έγραψα όταν κάποια στιγμή θέλησα να αλλάξω τη ζωή μου και την στάση μου προς αυτήν…
Γενικότερα, θα έλεγα πως ξεχωρίζω τις χρονικές περιόδους που γράφω. Τα τραγούδια από μόνα τους, κάθε ένα είναι αγάπη».
Είσαι υπέρ των ζωντανών συναυλιών ή πιστεύεις ότι τα online steaming έδωσαν διέξοδο στον καλλιτεχνικό κόσμο μόνο στην πανδημία;
«Η καραντίνα έφερε την ανάγκη να βρεθούν τρόποι να συνεχίσουν να επικοινωνούνται τα θεάματα με όποιον εφικτό τρόπο κι αυτός στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι άλλος από τα live streams. Τίποτα όμως δεν είναι σαν το αληθινό, το αυθεντικό.
Μπορεί οι διαδικτυακές συναυλίες να δίνουν την ευκαιρία στο κοινό να απολαύσει τους αγαπημένους του καλλιτέχνες σε μια τέτοια απαγορευτική κατάσταση, δεν είναι όμως το ίδιο πιστεύω με την άμεση επικοινωνία της φυσικής παρουσίας εκεί που λαμβάνει χώρα κάποιο δρώμενο τέχνης.
Είμαι υπέρ των ζωντανών συναυλιών, όμως τα live streams αναμφισβήτητα είναι μια διέξοδος σε κάθε επίπεδο και από κάθε οπτική για καλλιτέχνες και κοινό εξ ίσου.
Το υπέροχο που βλέπω σε όλα αυτά είναι ότι πάντα μα πάντα, η ζωή θα βρίσκει τον φωτεινό της τρόπο για όλα ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες».
Τι συμβαίνει με ελληνικό κίνημα #metoo στο θέατρο; Στο τραγούδι όμως δεν έχει ακουστεί τίποτα.
«Η σεξουαλική κακοποίηση – παρενόχληση, πολύ δυστυχώς, υπήρχε πάντα και υπάρχει από άκρη σε άκρη σε όλον τον πλανήτη κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να το δούμε πάρα πολύ σοβαρά και να σταματήσουμε επιτέλους να σφυρίζουμε αδιάφορα.
Δεν θέλω να αναφερθώ συγκεκριμένα στο κίνημα #metoo, θέλω όμως να πω με δυό λόγια απλά πως εύχομαι μέσα από την ψυχή μου μέσα στα πράγματα που αλλάζουν για ολόκληρο τον πλανήτη ήδη, να αλλάξει επιτέλους και αυτό… να εξαφανιστεί αυτό το σκοτάδι του ανθρώπινου μένους και εκμετάλλευσης του ανθρώπου από τον άνθρωπο.
Αν εξ αιτίας του covid θεωρούμε ότι περνάμε σε μια νέα φάση συνειδητότητας, τότε η κάθε μορφή κακοποίησης και σκοτεινής εκμετάλλευσης θα πρέπει πλέον να βρει απέναντί της όλους μας με ότι μπορεί να εμπεριέχει μια τέτοια σταθερά αποφασιστική κοινωνική στάση.
Η τέχνη πρέπει να είναι η φωτεινή έκφραση και όχι ένα σκοτεινό απάνθρωπο και φοβιστικό παρασκήνιο πίσω από τους προβολείς της σκηνής είτε στο θέατρο, είτε στο τραγούδι.Οπουδήποτε».
Ήρθε η κλάση σου για εμβολιασμό;
«Όχι. Είμαι πολύ μικρός ακόμα». (γελια)
Κλείσε με ευχές για το αναγνωστικό μας κοινό
«Εύχομαι για όλους μας καταρχήν καλή υγεία. Αυτή η σελίδα που γύρισε πλέον σε παγκόσμια κλίμακα να συναντήσει ανοιχτά και φωτεινά μονοπάτια αυτογνωσίας μέσα μας έτσι ώστε να βγούμε μέσα από όλο αυτό, πιο δυνατοί, πιο φωτεινοί και κυρίως πιο ανθρώπινοι.
Ευχαριστώ πολύ για την όμορφη φιλοξενία»
Πως σε βρίσκουμε αυτό τον καιρό;
«Με βρίσκετε στο σπίτι, όπως ο περισσότερος κόσμος άλλωστε, να προσπαθώ να δυναμώνω τις σκέψεις που μου φέρνουν μια πιο αισιόδοξη οπτική για το "μπροστά" αν και η όλη κατάσταση δεν χάνει στιγμή να δείχνει προς τα που κατευθυνόμαστε γενικώς και ειδικώς.
Νομίζω, χωρίς να θέλω να κάνω τον μάντη, ότι βρισκόμαστε μπροστά από γεγονότα που θα ολοκληρώσουν κατά μία έννοια αυτή την μεγάλη παγκόσμια αλλαγή που βρίσκεται σε εξέλιξη καθώς τώρα την βιώνουμε μόνο με την μορφή της πανδημίας και ότι αυτή έχει φέρει.
Πιστεύω πως πλέον ήρθε ο καιρός αφενός να αποδεχθούμε αυτή την καινούργια κατάσταση χωρίς να εθελοτυφλούμε και αφετέρου να χαράξουμε τα νέα μας μονοπάτια για το παρακάτω με αυτή την νέα μας γνώση – εμπειρία. Σε γενικές γραμμές λοιπόν, καλά με βρίσκετε (γέλια)».
Ποια η διαφορά της πρώτης με την δεύτερη καραντίνα;
«Η διαφορά αυτών των δύο εγκλεισμών πιστεύω πως είμαστε εμείς οι ίδιοι. Στην πρώτη καραντίνα ήμασταν τρομαγμένοι απέναντι σε κάτι καινούργιο και άγνωστο το οποίο εισέβαλε στη ζωή μας απειλητικά.
Στην δεύτερη καραντίνα ήμασταν προετοιμασμένοι – προειδοποιημένοι για αυτό το οποίο θα «ξαναερχόταν» ενώ γνωρίζαμε πολύ καλά ότι ο covid δεν πήρε το καλοκαίρι τις βαλίτσες του να αναζητήσει μια καλύτερη τύχη σε άλλον πλανήτη. Δεν έφυγε ποτέ. Ήταν κάθε στιγμή εδώ και παντού.
Τώρα δεν είμαστε τρομαγμένοι. Είμαστε φοβισμένοι Ο τρόμος είναι στιγμή ή στιγμές. Ο φόβος είναι μια κατάσταση. Κι αυτή η κατάσταση είναι που πρέπει να αντιμετωπίσουμε σε ατομικό και κατ΄ επέκταση σε κοινωνικό επίπεδο.
Πιστεύω πως πρέπει να κάνουμε ότι είναι ανθρωπίνως δυνατό να μην αφήσουμε τον φόβο να μας διδάξει τη νέα μας αυτή πραγματικότητα αλλά την αποδοχή της κατάστασης αυτής από μέρους μας άρα και τον συντονισμό μας με την σταδιακή συνειδητοποίηση, του ότι αυτή η σελίδα του κόσμου γύρισε και τίποτα δεν είναι πια ακριβώς το ίδιο όπως ήταν.
Έτσι δεν θα μείνουμε ακίνητοι ζώντας μέσα σε φόβο. Θα κινηθούμε προς τα εμπρός με γνώση. Ίσως μια γνώση που ενδεχομένως μας έλειπε τα προηγούμενα χρόνια…»
Πόσο δημιουργικός ήταν ο «εγκλεισμός» της πανδημίας;
«Δημιουργικότατος! Φτιάξαμε καινούργιους φόβους που δεν είχαμε και κάναμε ενημέρωση στους παλιούς. Αστειεύομαι.
Ο εγκλεισμός μας έφερε κοντά αλλά και απέναντι στους εαυτούς μας την ίδια στιγμή κάτι το οποίο από μόνο του στο πρώτο στάδιο τουλάχιστον εγκυμονεί αλλαγές σε συνήθειες άρα και μεταβάσεις σε νέες οπτικές μιας πραγματικότητας που εδώ και χρόνια έτριζαν τα θεμέλιά της. Δεν είναι για κανέναν εύκολο όλο αυτό.
Στην δική μου περίπτωση η δημιουργικότητα είναι τρόπος ζωής.
Σίγουρα το να έχω τόσο πολύ χρόνο να είμαι στο σπίτι έστω και λόγω της καραντίνας μου έδωσε την ευκαιρία να ασχοληθώ και με πράγματα που είχα αλλά και διατηρούσα την πεποίθηση πως δεν προλαβαίνω λόγω του καθημερινού έντονου προγράμματος εργασίας. Ξαφνικά οι ρυθμοί αυτοί άλλαξαν. Έπεσαν…
Κι έτσι κάποιες μισοτελειωμένες ιδέες, κάτι ξεχασμένα ρεφρέν σε φύλλα χαρτί, νότες ηχογραφημένες εδώ κι εκεί με το πιάνο στο κινητό μου, όλα άρχισαν να ζουν και να αποτελούν πλέον το καινούργιο μου μουσικό ταξίδι. Μπορώ να πω ότι ο εγκλεισμός για μένα ήταν δημιουργικότατος».
Ποια τραγούδια προέκυψαν στην καραντίνα;
«Αρχικά, ήταν το “Καραντίνα Baby” σε στίχους του Βαγγέλη Ευαγγελίου το οποίο μας βγήκε σχετικά αυθόρμητα και στην ουσία μιλάει για την καραντίνα μιας ζωής.
Στη συνέχεια, ήταν ένα τραγούδι των Ιταλών Nomadi συγκρότημα που παρακολουθώ μέσα στα χρόνια καθώς λατρεύω την ιταλική μουσική, το “Io Voglio Vivere” που στα ελληνικά σημαίνει «Θέλω να ζω».
Ένα από τα βράδια της πρώτης καραντίνας το άκουγα θέλοντας να δώσω λίγη θετικότητα στις σκέψεις μου και στην γενικότερη αίσθηση των ημερών εκείνων.
Λίγο αργότερα βρισκόμουν στο πιάνο μου να το διασκευάζω και να γράφω την ελληνική εκδοχή των στίχων. Έτσι βγήκε το «Θέλω να είμαι εδώ» που τραγούδησα μαζί με τον Γιώργο Χατζή. Κυκλοφόρησε την πρώτη μέρα του 2021.
Πριν μόλις λίγες μέρες κυκλοφόρησε το «Νύχτες Λευκές». Μια μπαλάντα που είχα ξεκινήσει να γράφω το 2012 αλλά την ολοκλήρωσα τώρα. Μπορείς να πεις ότι δούλεψα λίγο αργά σε αυτό το τραγούδι (γελια)».
Ποια τα σχέδια για το καλοκαίρι;
Να την έχουμε γλιτώσει την Άνοιξη.
Έχεις πιθανές συνεργασίες στην σκέψη σου;
Είχα την τύχη στην έως τώρα καλλιτεχνική μου πορεία να συνεργαστώ με σημαντικούς καλλιτέχνες όπως είναι ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ο Πάνος Μουζουράκης, ο Χρήστος Δάντης, η Σοφία Βόσσου, ο Γιάννης Ζουγανέλης, ο Γιάννης Γιοκαρίνης η Σοφία Αρβανίτη με πιο πρόσφατη την συνεργασία μου με τον Γιώργο Χατζή.
Νιώθω ότι έχω ανάγκη να πορευθώ «μοναχικά» αυτή την περίοδο αν μπορώ να το πω έτσι. Βέβαια, έχω γράψει τραγούδια που βρίσκονται στο στούντιο και ολοκληρώνονται σιγά - σιγά. Αυτό δεν ξέρεις ποτέ τι «εκπλήξεις» μπορεί να φέρει ακόμα και την τελευταία στιγμή.
Παρ΄όλο λοιπόν που δεν έχω στα σχέδιά μου κάποια συνεργασία στο κοντινό μέλλον, είμαι πάντα ανοιχτός στο ενδεχόμενο μιας τέτοιας ευχάριστης ανατροπής.
Ποια τα αγαπημένα σου τραγούδια από το δικό σου ρεπερτόριο;
«Όλα! Πως θα μπορούσε κανείς να πει ότι αγαπάει κάποιο από τα παιδιά του λιγότερο ή περισσότερο από τα άλλα…
Θα πω απλά ότι υπάρχουν κάποια τραγούδια μου που σηματοδοτούν σημαντικές περιόδους στη ζωή μου όπως ας πούμε το «Για μένα μη μιλάς» που ξεκίνησα την δισκογραφία μου ή το «Αγάπησε και λίγο εσένα» τραγούδι που έγραψα όταν κάποια στιγμή θέλησα να αλλάξω τη ζωή μου και την στάση μου προς αυτήν…
Γενικότερα, θα έλεγα πως ξεχωρίζω τις χρονικές περιόδους που γράφω. Τα τραγούδια από μόνα τους, κάθε ένα είναι αγάπη».
Είσαι υπέρ των ζωντανών συναυλιών ή πιστεύεις ότι τα online steaming έδωσαν διέξοδο στον καλλιτεχνικό κόσμο μόνο στην πανδημία;
«Η καραντίνα έφερε την ανάγκη να βρεθούν τρόποι να συνεχίσουν να επικοινωνούνται τα θεάματα με όποιον εφικτό τρόπο κι αυτός στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι άλλος από τα live streams. Τίποτα όμως δεν είναι σαν το αληθινό, το αυθεντικό.
Μπορεί οι διαδικτυακές συναυλίες να δίνουν την ευκαιρία στο κοινό να απολαύσει τους αγαπημένους του καλλιτέχνες σε μια τέτοια απαγορευτική κατάσταση, δεν είναι όμως το ίδιο πιστεύω με την άμεση επικοινωνία της φυσικής παρουσίας εκεί που λαμβάνει χώρα κάποιο δρώμενο τέχνης.
Είμαι υπέρ των ζωντανών συναυλιών, όμως τα live streams αναμφισβήτητα είναι μια διέξοδος σε κάθε επίπεδο και από κάθε οπτική για καλλιτέχνες και κοινό εξ ίσου.
Το υπέροχο που βλέπω σε όλα αυτά είναι ότι πάντα μα πάντα, η ζωή θα βρίσκει τον φωτεινό της τρόπο για όλα ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες».
Τι συμβαίνει με ελληνικό κίνημα #metoo στο θέατρο; Στο τραγούδι όμως δεν έχει ακουστεί τίποτα.
«Η σεξουαλική κακοποίηση – παρενόχληση, πολύ δυστυχώς, υπήρχε πάντα και υπάρχει από άκρη σε άκρη σε όλον τον πλανήτη κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να το δούμε πάρα πολύ σοβαρά και να σταματήσουμε επιτέλους να σφυρίζουμε αδιάφορα.
Δεν θέλω να αναφερθώ συγκεκριμένα στο κίνημα #metoo, θέλω όμως να πω με δυό λόγια απλά πως εύχομαι μέσα από την ψυχή μου μέσα στα πράγματα που αλλάζουν για ολόκληρο τον πλανήτη ήδη, να αλλάξει επιτέλους και αυτό… να εξαφανιστεί αυτό το σκοτάδι του ανθρώπινου μένους και εκμετάλλευσης του ανθρώπου από τον άνθρωπο.
Αν εξ αιτίας του covid θεωρούμε ότι περνάμε σε μια νέα φάση συνειδητότητας, τότε η κάθε μορφή κακοποίησης και σκοτεινής εκμετάλλευσης θα πρέπει πλέον να βρει απέναντί της όλους μας με ότι μπορεί να εμπεριέχει μια τέτοια σταθερά αποφασιστική κοινωνική στάση.
Η τέχνη πρέπει να είναι η φωτεινή έκφραση και όχι ένα σκοτεινό απάνθρωπο και φοβιστικό παρασκήνιο πίσω από τους προβολείς της σκηνής είτε στο θέατρο, είτε στο τραγούδι.Οπουδήποτε».
Ήρθε η κλάση σου για εμβολιασμό;
«Όχι. Είμαι πολύ μικρός ακόμα». (γελια)
Κλείσε με ευχές για το αναγνωστικό μας κοινό
«Εύχομαι για όλους μας καταρχήν καλή υγεία. Αυτή η σελίδα που γύρισε πλέον σε παγκόσμια κλίμακα να συναντήσει ανοιχτά και φωτεινά μονοπάτια αυτογνωσίας μέσα μας έτσι ώστε να βγούμε μέσα από όλο αυτό, πιο δυνατοί, πιο φωτεινοί και κυρίως πιο ανθρώπινοι.
Ευχαριστώ πολύ για την όμορφη φιλοξενία»
