«Ζορίστηκα πολύ τον χειµώνα.Η απραξία µε διέλυσε, µε ισοπέδωσε. ∆εν ήξερα πώς να διαχειριστώ τον χρόνο. Στο πρώτο lockdown ήµουν χαλαρός, προσπάθησα να αντισταθώ. Στο δεύτερο όµως χάθηκαν οι αντιστάσεις µου. Καθόµουν σε έναν καναπέ και περίµενα να περάσει ο καιρός. Οταν τον Μάρτιο αρχίσαµε να συζητάµε για τη ''Θηλιά'', πήρα δύναµη.
Την πρώτη ηµέρα στην πρόβα στο θέατρο ''Αθηνά'' δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Ηταν πανηγύρι, γιορτή, είχε φέρει γλυκά και ο παραγωγός µας και όλοι πανηγυρίζαµε. ∆εν ήταν µόνο ότι ήµασταν κλεισµένοι στο σπίτι.
Ηταν και το γεγονός ότι νιώθαµε και µεγάλη απαξίωση και ένα αίσθηµα ότι είµαστε ασήµαντοι. Το µεγαλύτερό µας πρόβληµα, εκτός από το βιοποριστικό, ήταν αυτή η µεγάλη απαξίωση από το κράτος», λέει ο ίδιος σήµερα στη στήλη.
Η υπόθεση του έργου έχει να κάνει µε την καταστροφική έπαρση δύο φίλων, που σκοτώνουν έναν συµφοιτητή τους χωρίς λόγο, παρά µόνο για την ηδονή του κινδύνου. Πιστεύοντας ότι έκαναν τον τέλειο φόνο, κρύβουν το πτώµα µέσα σε ένα µπαούλο και προσκαλούν τη µητέρα του και µερικούς φίλους τους, για να δειπνήσουν πάνω σε αυτό. Πρόκειται για ένα έργο που γράφτηκε το 1929 και η σαρωτική του επιτυχία ώθησε τον δεξιοτέχνη του θρίλερ, Αλφρεντ Χίτσκοκ, να το µεταφέρει στον κινηµατογράφο το 1948. Η ιδέα για το ανέβασµα του έργου φέτος στο θέατρο «Αθηνά» ήταν του Αλέξανδρου Κοέν, ο οποίος µε τους Γωγώ Μπρέµπου, Παντελή Καναράκη, Ελένη Κρίτα, Βαγγέλη Ψωµά και Γιάννη Σίντο έφτιαξε έναν πολύ δυνατό θίασο.
Πώς όµως θα εξελιχθεί καλλιτεχνικά το καλοκαίρι που µόλις ξεκίνησε; «Το ευχάριστο είναι ότι όλες οι παραστάσεις έχουν ξεκινήσει πάρα πολύ καλά. Ο κόσµος τις έχει αγκαλιάσει και η προπώληση είναι αρκετά ελπιδοφόρα. Και εµείς και ο κόσµος θα κάνουµε το παν για να αναπληρώσουµε το κενό που δηµιουργήθηκε το προηγούµενο διάστηµα», αναφέρει ο ηθοποιός. Η στάση ζωής του Αργύρη Αγγέλου χαρακτηρίζεται από απλότητα και σεβασµό, κάτι που φαίνεται και στον τρόπο µε τον οποίο αντιµετώπισε το κίνηµα «ΜeΤoo». «Τη γενναιότητα αυτού του κινήµατος την είχαν τελικά µόνο ο αθλητισµός και ο πολιτισµός, δύο χώροι που απαξιώθηκαν πάρα πολύ από την Πολιτεία την τελευταία περίοδο. Εµένα δεν µου έχει συµβεί ποτέ κάτι ακραίο, αλλά έχω φτάσει στα όριά µου µε άνθρωπο. ∆ουλεύω 22 χρόνια στο θέατρο.
Και πάντα πριν πάω σε µια δουλειά ήξερα για κάποιους ότι είναι λίγο προβληµατικοί. Από ένα σηµείο και µετά αποφάσισα πως δεν θέλω να ξαναδουλέψω µε τέτοιους ανθρώπους. Αν προσέξετε, τα τελευταία χρόνια δουλεύω µε πολύ συγκεκριµένους συνεργάτες. Μου αρέσει πολύ να αράζω κάπου αν περνάω καλά», αποκαλύπτει.
