Είναι η παράσταση του καλοκαιριού χωρίς αυτό να σημαίνει ότι μπορεί να υπερβεί το όριο της τηλεοπτικής εμπειρίας των πρωταγωνιστών. Ωστόσο, η προσοχή εστιάζεται στην ύπαρξη φιλοθεάμονος κοινού που παρά τη δυσμενή υγειονομική συγκυρία, προσήλθε χθες το βράδυ στο Αρχαίο Θέατρο της  Επιδαύρου για να παρακολουθήσει τον Ορέστη του Ευριπίδη με τον ανερχόμενο Άρη Σερβετάλη σε σκηνοθεσία του Γιάννη Κακλέα.

Έξι χιλιάδες θεατές, σύμφωνα με το επιτόπιο ρεπορτάζ του parapolitika.gr, απλωμένοι στις κερκίδες μέχρι τα ορεινά, κράτησαν τις αποστάσεις και τα αντισηπτικά ανά χείρας, φόρεσαν τις μάσκες τους, αφοσιώθηκαν Ευριπίδεια προσέγγιση του μύθου των Ατρειδών, που αποδόθηκε εύληπτα από τον Γ. Χειμωνά, αγχώθηκαν λιγάκι προς το τέλος έως ότου  «παρέμβει» ο από μηχανής θεός και χειροκρότησαν αξιόλογα.

Χθες και προχθές κατέβηκαν όσοι έλειπαν τα προηγούμενα χρόνια, απογοητευμένοι από τις αθλιότητες μιας αμόρφωτης δράκας «θεατρανθρώπων» που επί δεκαετίες προσπαθούσε να επιβληθεί ως «ελληνική διανόηση» πατώντας στο  ιερό κοίλο αλλά  κατέληξε μπαινοβγαίνει στα ανακριτικά γραφεία.  

Ικανότητες
Βέβαια, δεν επρόκειτο για το παλαιό κοινό της Επιδαύρου που είτε έχει εγκαταλείψει τα εγκόσμια είτε τις προσπάθειες να μεταστρέψει τη σύγχρονη κουλτούρα, έστω  στοιχειωδώς,  προς τους τρεις τραγικούς (Αισχύλο, Ευριπίδη, Σοφοκλή). Ήταν όμως άνθρωποι που ενδιαφέρονταν να μάθουν για τις απαιτήσεις της  Απολλώνειας ηθικής θεότητας  που οδήγησε τον Ορέστη να σκοτώσει τη μητέρα του Κλυταιμνήστρα και τον εραστή της Αίγισθο επειδή νωρίτερα οι δύο εραστές είχαν δολοφονήσει τον πατέρα του  Αγαμέμνονα. Φυσικά, ηθοποιοί  όπως ο Σερβετάλης, η Μηνά ως Ηλέκτρα, ο Βλάχος ως Μενέλαος, η Κοτσαηλίδου ως η γυναίκα του Ελένη, η κόρη τους Ερμιόνη (Ζιρώ) και  ο γυναικείος χορός, στερούνται φωνητικών ικανοτήτων, δύναμης και γνώσεων,  που θα τους επέτρεπαν να παίξουν χωρίς μικρόφωνα, αλλά, όταν  ο γερο – Τυνδαρέως (Γ. Ψυχογιός)  μπήκε στη σκηνή  για να κατακεραυνώσει τον Ορέστη ζητώντας τον λιθοβολισμό του, επειδή έσφαξε την κόρη του (Κλυταιμνήστρα), αγκάλιασε όλους τους ηθοποιούς με την υποκριτική του δεινότητα και τους οδήγησε σε μια αξιοπρεπή  - για την εποχή  - αυλαία.

Ως πιο έμπειρος, μαζί με τον νεαρό Πυλάδη (Αιμ.  Σταματάκη), μοίρασαν την εντύπωση πως κάτι  «αν γεννηθεί και βλαστήσει τώρα» θα λειτουργήσει στη διαλεχτική του μεταβλητότητα  προς τη δημιουργία κι όχι προς τη φθορά.

Σαφώς, οι παραφωνίες του Χορού, οι ενδυματολογικές ασυναρτησίες και η επιλογή του σκηνοθέτη να ντύσει μουσικά την παράσταση λες και επρόκειτο για κινηματογραφικό φιλμ, αποθάρρυναν τους περισσότερους. Πάρα ταύτα, έστω κι έτσι, αχνοφάνηκε η πρόθεση και η προσπάθεια προς την Πλατωνική ψυχή, την κινητήρια δύναμη της νόησης, του αισθητού, της αρμονίας. Μεταξύ των θεατών ο ευρωβουλευτής της ΝΔ Στέλιος Κιμπουρόπουλος και ο πρώην υφυπουργός Εμπορίου Θ. Σκορδάς.