Μαρία Γιαννακοπούλου-Δακτυλίδη: «Το Άνθος της Ιεριχούς» το αστυνομικό μυθιστόρημα που καθηλώνει
«Της είχα δέσει τα χέρια και τα πόδια για να μην αντιδράσει και με τινάξει από το στήθος της που το πατούσα με τα γόνατά μου»...
Το πρώτο αστυνομικό μυθιστόρημα της Μαρίας Γιαννακοπούλου - Δακτυλίδη κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αγγελάκη.
Από ένα πολύ μικρό τμήμα της περιγραφής του βιβλίου που ακολουθεί καταλαβαίνουμε ότι πρόκειται για μια αστυνομική ιστορία που δεν αφήνει τον αναγνώστη να πάρει ανάσα.
«…Της είχα δέσει τα χέρια και τα πόδια για να μην αντιδράσει και με τινάξει από το στήθος της που το πατούσα με τα γόνατά μου. Ήταν χειροδύναμη, αλλά το είχα προβλέψει και γι’ αυτό πέτυχε το σχέδιό μου. Δεν της έκλεισα τα μάτια. Ήθελα να βλέπω την κατάπληξή της όταν την έσυρα από την κρεβατοκάμαρα στο χολ και από ’κεί στην πίσω έξοδο του σπιτιού μέσα στον κήπο με τη συκιά και τις δύο λεμονιές. Είχα ανοίξει από νωρίς το απόγευμα τον λάκκο της…».
Είναι πολύ εύκολο να περάσεις την αόρατη διαχωριστική γραμμή του καλού και του κακού, του νόμιμου και του παράνομου και να γίνεις δολοφόνος μέσα σε μια στιγμή. Χωρίς επιστροφή. Εκτός κι αν υπάρξει μια δεύτερη ευκαιρία Λυκίδα, 2002. Η αιματηρή εξαφάνιση της δεκαπεντάχρονης Μίνας Περτινιάτη πυροδοτεί καταιγιστικές αποκαλύψεις μυστικών από το παρελθόν.
Η αστυνόμος Ζερμπινέτα Στρατόκους, επικεφαλής των ερευνών μαζί με τον βοηθό της Αποστόλη, εκπλήσσεται όταν συνειδητοποιεί ότι εμπλέκεται και η ίδια στην υπόθεση που ανέλαβε να διαλευκάνει. Θέτοντας τη ζωή της σε κίνδυνο, επιχειρεί να ξετυλίξει το μπερδεμένο κουβάρι των εγκληματικών ενεργειών κακοποιών και πολιτών υπεράνω πάσης υποψίας.
Θα καταφέρει η αστυνόμος Στρατόκους να μείνει δυνατή ως το τέλος για να τιμωρηθούν ανεξαιρέτως όλοι οι ένοχοι; Η κλεψύδρα μετρά αντίστροφα τον χρόνο, με τις αλλεπάλληλες ανατροπές να δυσχεραίνουν τις έρευνες και να παγιδεύουν την αστυνόμο σε έναν αδιέξοδο λαβύρινθο που απειλεί να την καταστρέψει, καθώς, στη διεφθαρμένη κοινωνία της Λυκίδας, τίποτε δεν είναι όπως φαίνεται.
Βιογραφικό σημείωμα της συγγραφέως
Η Μαρία Γιαννακοπούλου-Δακτυλίδη γεννήθηκε στη Νίκαια από γονείς φιλοπρόοδους που της γνώρισαν από πολύ μικρή ηλικία την αξία της λογοτεχνίας. Μεγαλώνοντας ανάμεσα σε πληθώρα βιβλίων, απολαμβάνει να ταξιδεύει μαζί τους σε πρωτόγνωρους κόσμους γεμάτους φως, συναισθήματα, γνώση, ομορφιά και πνευματική ελευθερία.
Έγραψε το πρώτο της διήγημα όταν ήταν οκτώ χρονών και έκτοτε εξακολουθεί να αποτυπώνει τα δικά της ονειρικά ταξίδια στο χαρτί. Έχει βραβευθεί σε σημαντικούς λογοτεχνικούς διαγωνισμούς και έχει συμμετάσχει με διηγήματα και ποιήματα σε συλλογικές εκδόσεις.
Από το 2011 είναι συντάκτρια στη μηνιαία εφημερίδα Ηχώ Ιλίου-Πετρούπολης με άρθρα πολύπλευρου περιεχομένου, πάντα με γνώμονα την αλήθεια και την αγάπη για την Ελλάδα και τον συνάνθρωπο. Παράλληλα, έχει ασχοληθεί με τη λογοτεχνική απόδοση μεταφράσεων βιβλίων και σεναρίων. Το «Άνθος της Ιεριχούς» είναι το πρώτο της αστυνομικό μυθιστόρημα
Η Μαρία Γιαννακοπούλου-Δακτυλίδη μίλησε στα parapolitika.gr και μας έλυσε όλες τις απορίες, αφού μας εξήγησε για την πρώτη της συγγραφική απόπειρα σε αστυνομικό μυθιστόρημα.
-Πως και πότε καταλάβατε ότι το γράψιμο ενός βιβλίου είναι μια περιπέτεια στην οποία θελήσατε να μπείτε;
«Οι γονείς μου με δίδαξαν από πολύ μικρή την αξία της φιλαναγνωσίας. Παντού και πάντα περιτριγυριζόμουνα από βιβλία, παραμύθια στην αρχή και αργότερα παιδική και εφηβική λογοτεχνία. Θυμάμαι ότι όταν διάβαζα, έχανα την επαφή με τον κόσμο γύρω μου, ταυτιζόμουνα με τους ήρωες και ταξίδευα κι εγώ μαζί τους στους φανταστικούς και μακρινούς κόσμους που άλλοι συγγραφείς είχαν δημιουργήσει. Σταδιακά, από την ηλικία των οκτώ, ξεκίνησα να γράφω τις σκέψεις μου, τα συναισθήματα μου και να τα διαμορφώνω σε μικρές ιστορίες. Εντελώς αυθόρμητα, οι απλές σημειώσεις και οι μεμονωμένες ιστοριούλες αναπτύχθηκαν, πήραν μορφή και απαιτούσαν ολοκλήρωση. Έτσι ήρθε η συγγραφή ενός ιστορικού μυθιστορήματος για το οποίο χρειάστηκε να κάνω μεγάλη έρευνα για τις ιστορικές εποχές πολλών χωρών που δεν είχα βιώσει, αλλά έπρεπε να τις ανακαλύψω μέσα από αναφορές ιστορικών βιβλίων και να τις προσαρμόσω στην ερωτική ιστορία που ζωντάνευε το βιβλίο και καθοδηγούσε την μυθοπλασία. Ακριβώς τότε κατάλαβα πόσο γοητευτική είναι η περιπέτεια της συγγραφής και πόσο λαχταρούσα να είμαι ταυτόχρονα δημιουργός της και ταξιδευτής μαζί της. Δυστυχώς, δεν επιχείρησα ποτέ να προβώ σε διερεύνηση για την έκδοση εκείνου του βιβλίου, αλλά το κλείδωσα σε ένα αρχείο του υπολογιστή, ίσως γιατί δεν ήμουνα έτοιμη να το επικοινωνήσω στον κόσμο. Ενώ με το αστυνομικό μυθιστόρημα που εκδόθηκε πρόσφατα από τις εκδόσεις Αγγελάκη, το Άνθος της Ιεριχούς, αισθάνθηκα απ’ την αρχή της συγγραφής του ότι επιθυμούσα να διαβαστεί και ν’ αγγίξει τις καρδιές των αναγνωστών όπως άγγιξε και τη δική μου».
-Τι διαβάζουμε στο Άνθος της Ιεριχούς;
«Μια πολύ δυνατή ιστορία, με μυστικά από το παρελθόν, συνεχείς ανατροπές, μυστήριο, πολλά ερωτηματικά και σκοτεινούς, δόλιους χαρακτήρες. Η δράση εξελίσσει εκρηκτικά την πλοκή, με τους ήρωες να ακινητοποιούνται σε αδιέξοδα που όμως κρύβουν απρόσμενες διόδους διαφυγής. Παράλληλα υπάρχουν και όμορφα συναισθήματα, χιουμοριστικές πινελιές και κάποιες κοινωνικές και πολιτικές αναφορές. Οι ήρωες είναι καθημερινοί χαρακτήρες, άνθρωποι της διπλανής πόρτας, γεμάτοι πάθη, αδυναμίες και όνειρα. Οι εντάσεις διαδέχονται η μία την άλλη και η αγωνία κορυφώνεται σε πολλά σημεία του βιβλίου. Διαβάζοντας το, οι αναγνώστες θα βρεθούν σε ένα τρικυμιώδες ταξίδι με άγνωστη κατάληξη που θα απολαύσουν στο έπακρο»
-Αγαπάτε την αστυνομική λογοτεχνία; Τι διαβάζετε συνήθως;
«Η αστυνομική λογοτεχνία είναι από τα πιο αγαπημένα μου λογοτεχνικά είδη γιατί προκαλεί τους αναγνώστες να μπουν στο μυαλό του δολοφόνου, να αναλύσουν τις σκέψεις του, τις αιτίες και τα πάθη που τον ωθούν στη βία και να ζήσουν την αγωνία της αναζήτησης της αλήθειας και της κάθαρσης. Ας μην ξεχνάμε ότι στην πραγματική ζωή οι πιθανότητες να βρεθούμε πολύ κοντά σε ένα έγκλημα είναι μηδαμινές. Η αστυνομική λογοτεχνία μάς δίνει την ευκαιρία να ψηλαφίσουμε με τις αισθήσεις μας την ψυχοσύνθεση των ενόχων και να οδηγηθούμε με ορθή κρίση και αμερόληπτη συνείδηση στη δικαίωση των αθώων. Αυτή η διαδραστική πορεία μας μέσα στην δαιδαλώδη μυθοπλαστική αστυνομική λύτρωση, δικαιώνει νοερά τις μικρές και ασήμαντες, συγκρινόμενες με τα πραγματικά εγκλήματα, αδικίες της δικής μας ζωής. Γι’ αυτό κι όταν τελειώνει η ανάγνωση ενός αστυνομικού μυθιστορήματος με την τιμωρία των ενόχων, χαιρόμαστε, ενώ, εάν γραφτεί το αντίθετο, απογοητευόμαστε βαθιά. Έπειτα, υπάρχει πάντα και το στοιχείο της έκπληξης όπου το θύμα γίνεται θύτης και το αντίθετο. Δεν υπάρχουν δεδομένα σε ένα καλογραμμένο αστυνομικό μυθιστόρημα, τα ενδεχόμενα είναι σαν χαρτί που είναι γραμμένο με αόρατο μελάνι και τα στερεότυπα εκλείπουν ή είναι περίτεχνα σκεπασμένα από λεπτές στρώσεις παραπλάνησης. Η ραφινάτη, όπως την αποκαλώ, αγγλική αστυνομική λογοτεχνία είναι στην κορυφή των επιλογών μου. Άρθουρ Κόναν Ντόυλ, Άγκαθα Κρίστι, Ελίζαμπεθ Μάκιντος και Πήτερ Τζέιμς, είναι μερικοί από τους καταξιωμένους συγγραφείς αστυνομικών μυθιστορημάτων που αγαπώ να διαβάζω τα βιβλία τους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι στις προτιμήσεις μου δεν περιλαμβάνονται αστυνομικοί συγγραφείς από όλο τον κόσμο».
-Η επικαιρότητα δίνει τροφή σ’ έναν συγγραφέα για να γράψει αστυνομικό μυθιστόρημα;
«Πιστεύω ότι η έμπνευση ενός συγγραφέα αστυνομικών μυθιστορημάτων πηγάζει ακόμη και από το απλούστερο ερέθισμα που θα ελκύσει την προσοχή του, όπως το πέταγμα μιας πεταλούδας ή το άκουσμα της πένθιμης συμφωνίας του Μπετόβεν, προσφέροντας στην φαντασία του το έναυσμα για να πυροδοτηθεί η εξέλιξη του δραματικού αστυνομικού μυστηρίου, σαν ένα εφαλτήριο που θα μεταμορφώσει με τον απαιτούμενο επιδέξιο χειρισμό την απροσδιοριστία της ασημαντότητας σε θησαυρό πνευματικής τέρψης. Φυσικά, η επικαιρότητα είναι μια τεράστια δεξαμενή πληροφοριών και αναζητήσεων γεγονότων που εξάπτουν την περιέργεια και χρησιμοποιούνται από συγγραφείς όλων των λογοτεχνικών ειδών. Για να χορτάσει όμως πνευματικά ένας συγγραφέας αστυνομικού μυθιστορήματος από την επικαιρότητα, πρέπει να διαθέτει την αρμόζουσα αριστοτεχνική μαεστρία για να την αναγάγει στη σφαίρα του απερίγραπτου, του ακατόρθωτου και του απίθανου. Επιπλέον, πρέπει να έχει άριστο κριτήριο επιλογής των περιληφθέντων επίκαιρων θεμάτων στο βιβλίο του και να τα μετουσιώσει στον πυρήνα της εξελικτικής πλοκής, ώστε να πρωτοτυπεί στην σύνδεσή τους με τον αστυνομικό γρίφο. Προσωπικά, δεν θα ξεδίπλωνα πτυχές επίκαιρες σε ένα αστυνομικό μυθιστόρημά μου, εάν πρώτα δεν άφηνα ικανό χρονικό διάστημα να χαράξει απόσταση μεταξύ μας για να μην αλλοιώσει η πρόσφατη επίδραση του προβλέψιμου την αυθεντικότητα της μεστής ζύμωσης της αστυνομικής δυναμικής».
-Ετοιμάζετε ήδη το επόμενο βιβλίο σας ή απολαμβάνετε το ταξίδι του πρώτου βιβλίου σας;
«Το Άνθος της Ιεριχούς βρίσκεται τώρα στη διαδικασία της άπαρσης, η οποία σαφώς και περικλείει τον άκρατο ενθουσιασμό και τη αμέριστη χαρά μου που λύνονται οι κάβοι και μαζεύεται η άγκυρα για να σαλπάρει στο πέλαγος του αναγνωστικού κοινού. Ήδη στέκομαι στην πλώρη του και ανασαίνω τον αγέρα των πρώτων θετικών εντυπώσεων από τους αναγνώστες που το διάβασαν και προσδοκώ να είναι πολλοί οι επισκέπτες στις σελίδες του και ακόμη περισσότεροι αυτοί που θα το αποκτήσουν και θα το αγαπήσουν όσο το αγαπώ κι εγώ. Και ακριβώς επειδή το αγαπώ και επειδή η συγγραφή είναι για μένα το πολυτιμότερο πνευματικό ταξίδι και το αποκορύφωμα της απόλυτης ευτυχίας μέσω της πνευματικής δημιουργίας, ετοιμάζω το επόμενο αστυνομικό βιβλίο μου, με την αστυνόμο Ζερμπινέτα Στρατόκους να ηγείται ξανά των ερευνών μιας απροσδόκητης ιστορίας. Οι ρυθμοί αυτής της ετοιμασίας είναι αργοί γιατί η καθημερινότητα δεν μου επιτρέπει να αφοσιωθώ πλήρως στη συγγραφή, αλλά μια σελίδα, μια παράγραφος ή έστω και μια μόνο πρόταση να αποθέσω στα πλήκτρα του υπολογιστή στο τέλος μιας κουραστικής ημέρας, με γεμίζει αφάνταστα, με ξεκουράζει και με ταξιδεύει αέναα στην άνευ ορίων ακτογραμμή των νέων περιπετειών των αγαπημένων μου παλιών και νέων ηρώων».
Από ένα πολύ μικρό τμήμα της περιγραφής του βιβλίου που ακολουθεί καταλαβαίνουμε ότι πρόκειται για μια αστυνομική ιστορία που δεν αφήνει τον αναγνώστη να πάρει ανάσα.
«…Της είχα δέσει τα χέρια και τα πόδια για να μην αντιδράσει και με τινάξει από το στήθος της που το πατούσα με τα γόνατά μου. Ήταν χειροδύναμη, αλλά το είχα προβλέψει και γι’ αυτό πέτυχε το σχέδιό μου. Δεν της έκλεισα τα μάτια. Ήθελα να βλέπω την κατάπληξή της όταν την έσυρα από την κρεβατοκάμαρα στο χολ και από ’κεί στην πίσω έξοδο του σπιτιού μέσα στον κήπο με τη συκιά και τις δύο λεμονιές. Είχα ανοίξει από νωρίς το απόγευμα τον λάκκο της…».
Είναι πολύ εύκολο να περάσεις την αόρατη διαχωριστική γραμμή του καλού και του κακού, του νόμιμου και του παράνομου και να γίνεις δολοφόνος μέσα σε μια στιγμή. Χωρίς επιστροφή. Εκτός κι αν υπάρξει μια δεύτερη ευκαιρία Λυκίδα, 2002. Η αιματηρή εξαφάνιση της δεκαπεντάχρονης Μίνας Περτινιάτη πυροδοτεί καταιγιστικές αποκαλύψεις μυστικών από το παρελθόν.
Η αστυνόμος Ζερμπινέτα Στρατόκους, επικεφαλής των ερευνών μαζί με τον βοηθό της Αποστόλη, εκπλήσσεται όταν συνειδητοποιεί ότι εμπλέκεται και η ίδια στην υπόθεση που ανέλαβε να διαλευκάνει. Θέτοντας τη ζωή της σε κίνδυνο, επιχειρεί να ξετυλίξει το μπερδεμένο κουβάρι των εγκληματικών ενεργειών κακοποιών και πολιτών υπεράνω πάσης υποψίας.
Θα καταφέρει η αστυνόμος Στρατόκους να μείνει δυνατή ως το τέλος για να τιμωρηθούν ανεξαιρέτως όλοι οι ένοχοι; Η κλεψύδρα μετρά αντίστροφα τον χρόνο, με τις αλλεπάλληλες ανατροπές να δυσχεραίνουν τις έρευνες και να παγιδεύουν την αστυνόμο σε έναν αδιέξοδο λαβύρινθο που απειλεί να την καταστρέψει, καθώς, στη διεφθαρμένη κοινωνία της Λυκίδας, τίποτε δεν είναι όπως φαίνεται.
Βιογραφικό σημείωμα της συγγραφέως
Η Μαρία Γιαννακοπούλου-Δακτυλίδη γεννήθηκε στη Νίκαια από γονείς φιλοπρόοδους που της γνώρισαν από πολύ μικρή ηλικία την αξία της λογοτεχνίας. Μεγαλώνοντας ανάμεσα σε πληθώρα βιβλίων, απολαμβάνει να ταξιδεύει μαζί τους σε πρωτόγνωρους κόσμους γεμάτους φως, συναισθήματα, γνώση, ομορφιά και πνευματική ελευθερία.
Έγραψε το πρώτο της διήγημα όταν ήταν οκτώ χρονών και έκτοτε εξακολουθεί να αποτυπώνει τα δικά της ονειρικά ταξίδια στο χαρτί. Έχει βραβευθεί σε σημαντικούς λογοτεχνικούς διαγωνισμούς και έχει συμμετάσχει με διηγήματα και ποιήματα σε συλλογικές εκδόσεις.
Από το 2011 είναι συντάκτρια στη μηνιαία εφημερίδα Ηχώ Ιλίου-Πετρούπολης με άρθρα πολύπλευρου περιεχομένου, πάντα με γνώμονα την αλήθεια και την αγάπη για την Ελλάδα και τον συνάνθρωπο. Παράλληλα, έχει ασχοληθεί με τη λογοτεχνική απόδοση μεταφράσεων βιβλίων και σεναρίων. Το «Άνθος της Ιεριχούς» είναι το πρώτο της αστυνομικό μυθιστόρημα
Η Μαρία Γιαννακοπούλου-Δακτυλίδη μίλησε στα parapolitika.gr και μας έλυσε όλες τις απορίες, αφού μας εξήγησε για την πρώτη της συγγραφική απόπειρα σε αστυνομικό μυθιστόρημα.
-Πως και πότε καταλάβατε ότι το γράψιμο ενός βιβλίου είναι μια περιπέτεια στην οποία θελήσατε να μπείτε;
«Οι γονείς μου με δίδαξαν από πολύ μικρή την αξία της φιλαναγνωσίας. Παντού και πάντα περιτριγυριζόμουνα από βιβλία, παραμύθια στην αρχή και αργότερα παιδική και εφηβική λογοτεχνία. Θυμάμαι ότι όταν διάβαζα, έχανα την επαφή με τον κόσμο γύρω μου, ταυτιζόμουνα με τους ήρωες και ταξίδευα κι εγώ μαζί τους στους φανταστικούς και μακρινούς κόσμους που άλλοι συγγραφείς είχαν δημιουργήσει. Σταδιακά, από την ηλικία των οκτώ, ξεκίνησα να γράφω τις σκέψεις μου, τα συναισθήματα μου και να τα διαμορφώνω σε μικρές ιστορίες. Εντελώς αυθόρμητα, οι απλές σημειώσεις και οι μεμονωμένες ιστοριούλες αναπτύχθηκαν, πήραν μορφή και απαιτούσαν ολοκλήρωση. Έτσι ήρθε η συγγραφή ενός ιστορικού μυθιστορήματος για το οποίο χρειάστηκε να κάνω μεγάλη έρευνα για τις ιστορικές εποχές πολλών χωρών που δεν είχα βιώσει, αλλά έπρεπε να τις ανακαλύψω μέσα από αναφορές ιστορικών βιβλίων και να τις προσαρμόσω στην ερωτική ιστορία που ζωντάνευε το βιβλίο και καθοδηγούσε την μυθοπλασία. Ακριβώς τότε κατάλαβα πόσο γοητευτική είναι η περιπέτεια της συγγραφής και πόσο λαχταρούσα να είμαι ταυτόχρονα δημιουργός της και ταξιδευτής μαζί της. Δυστυχώς, δεν επιχείρησα ποτέ να προβώ σε διερεύνηση για την έκδοση εκείνου του βιβλίου, αλλά το κλείδωσα σε ένα αρχείο του υπολογιστή, ίσως γιατί δεν ήμουνα έτοιμη να το επικοινωνήσω στον κόσμο. Ενώ με το αστυνομικό μυθιστόρημα που εκδόθηκε πρόσφατα από τις εκδόσεις Αγγελάκη, το Άνθος της Ιεριχούς, αισθάνθηκα απ’ την αρχή της συγγραφής του ότι επιθυμούσα να διαβαστεί και ν’ αγγίξει τις καρδιές των αναγνωστών όπως άγγιξε και τη δική μου».
-Τι διαβάζουμε στο Άνθος της Ιεριχούς;
«Μια πολύ δυνατή ιστορία, με μυστικά από το παρελθόν, συνεχείς ανατροπές, μυστήριο, πολλά ερωτηματικά και σκοτεινούς, δόλιους χαρακτήρες. Η δράση εξελίσσει εκρηκτικά την πλοκή, με τους ήρωες να ακινητοποιούνται σε αδιέξοδα που όμως κρύβουν απρόσμενες διόδους διαφυγής. Παράλληλα υπάρχουν και όμορφα συναισθήματα, χιουμοριστικές πινελιές και κάποιες κοινωνικές και πολιτικές αναφορές. Οι ήρωες είναι καθημερινοί χαρακτήρες, άνθρωποι της διπλανής πόρτας, γεμάτοι πάθη, αδυναμίες και όνειρα. Οι εντάσεις διαδέχονται η μία την άλλη και η αγωνία κορυφώνεται σε πολλά σημεία του βιβλίου. Διαβάζοντας το, οι αναγνώστες θα βρεθούν σε ένα τρικυμιώδες ταξίδι με άγνωστη κατάληξη που θα απολαύσουν στο έπακρο»
-Αγαπάτε την αστυνομική λογοτεχνία; Τι διαβάζετε συνήθως;
«Η αστυνομική λογοτεχνία είναι από τα πιο αγαπημένα μου λογοτεχνικά είδη γιατί προκαλεί τους αναγνώστες να μπουν στο μυαλό του δολοφόνου, να αναλύσουν τις σκέψεις του, τις αιτίες και τα πάθη που τον ωθούν στη βία και να ζήσουν την αγωνία της αναζήτησης της αλήθειας και της κάθαρσης. Ας μην ξεχνάμε ότι στην πραγματική ζωή οι πιθανότητες να βρεθούμε πολύ κοντά σε ένα έγκλημα είναι μηδαμινές. Η αστυνομική λογοτεχνία μάς δίνει την ευκαιρία να ψηλαφίσουμε με τις αισθήσεις μας την ψυχοσύνθεση των ενόχων και να οδηγηθούμε με ορθή κρίση και αμερόληπτη συνείδηση στη δικαίωση των αθώων. Αυτή η διαδραστική πορεία μας μέσα στην δαιδαλώδη μυθοπλαστική αστυνομική λύτρωση, δικαιώνει νοερά τις μικρές και ασήμαντες, συγκρινόμενες με τα πραγματικά εγκλήματα, αδικίες της δικής μας ζωής. Γι’ αυτό κι όταν τελειώνει η ανάγνωση ενός αστυνομικού μυθιστορήματος με την τιμωρία των ενόχων, χαιρόμαστε, ενώ, εάν γραφτεί το αντίθετο, απογοητευόμαστε βαθιά. Έπειτα, υπάρχει πάντα και το στοιχείο της έκπληξης όπου το θύμα γίνεται θύτης και το αντίθετο. Δεν υπάρχουν δεδομένα σε ένα καλογραμμένο αστυνομικό μυθιστόρημα, τα ενδεχόμενα είναι σαν χαρτί που είναι γραμμένο με αόρατο μελάνι και τα στερεότυπα εκλείπουν ή είναι περίτεχνα σκεπασμένα από λεπτές στρώσεις παραπλάνησης. Η ραφινάτη, όπως την αποκαλώ, αγγλική αστυνομική λογοτεχνία είναι στην κορυφή των επιλογών μου. Άρθουρ Κόναν Ντόυλ, Άγκαθα Κρίστι, Ελίζαμπεθ Μάκιντος και Πήτερ Τζέιμς, είναι μερικοί από τους καταξιωμένους συγγραφείς αστυνομικών μυθιστορημάτων που αγαπώ να διαβάζω τα βιβλία τους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι στις προτιμήσεις μου δεν περιλαμβάνονται αστυνομικοί συγγραφείς από όλο τον κόσμο».
-Η επικαιρότητα δίνει τροφή σ’ έναν συγγραφέα για να γράψει αστυνομικό μυθιστόρημα;
«Πιστεύω ότι η έμπνευση ενός συγγραφέα αστυνομικών μυθιστορημάτων πηγάζει ακόμη και από το απλούστερο ερέθισμα που θα ελκύσει την προσοχή του, όπως το πέταγμα μιας πεταλούδας ή το άκουσμα της πένθιμης συμφωνίας του Μπετόβεν, προσφέροντας στην φαντασία του το έναυσμα για να πυροδοτηθεί η εξέλιξη του δραματικού αστυνομικού μυστηρίου, σαν ένα εφαλτήριο που θα μεταμορφώσει με τον απαιτούμενο επιδέξιο χειρισμό την απροσδιοριστία της ασημαντότητας σε θησαυρό πνευματικής τέρψης. Φυσικά, η επικαιρότητα είναι μια τεράστια δεξαμενή πληροφοριών και αναζητήσεων γεγονότων που εξάπτουν την περιέργεια και χρησιμοποιούνται από συγγραφείς όλων των λογοτεχνικών ειδών. Για να χορτάσει όμως πνευματικά ένας συγγραφέας αστυνομικού μυθιστορήματος από την επικαιρότητα, πρέπει να διαθέτει την αρμόζουσα αριστοτεχνική μαεστρία για να την αναγάγει στη σφαίρα του απερίγραπτου, του ακατόρθωτου και του απίθανου. Επιπλέον, πρέπει να έχει άριστο κριτήριο επιλογής των περιληφθέντων επίκαιρων θεμάτων στο βιβλίο του και να τα μετουσιώσει στον πυρήνα της εξελικτικής πλοκής, ώστε να πρωτοτυπεί στην σύνδεσή τους με τον αστυνομικό γρίφο. Προσωπικά, δεν θα ξεδίπλωνα πτυχές επίκαιρες σε ένα αστυνομικό μυθιστόρημά μου, εάν πρώτα δεν άφηνα ικανό χρονικό διάστημα να χαράξει απόσταση μεταξύ μας για να μην αλλοιώσει η πρόσφατη επίδραση του προβλέψιμου την αυθεντικότητα της μεστής ζύμωσης της αστυνομικής δυναμικής».
-Ετοιμάζετε ήδη το επόμενο βιβλίο σας ή απολαμβάνετε το ταξίδι του πρώτου βιβλίου σας;
«Το Άνθος της Ιεριχούς βρίσκεται τώρα στη διαδικασία της άπαρσης, η οποία σαφώς και περικλείει τον άκρατο ενθουσιασμό και τη αμέριστη χαρά μου που λύνονται οι κάβοι και μαζεύεται η άγκυρα για να σαλπάρει στο πέλαγος του αναγνωστικού κοινού. Ήδη στέκομαι στην πλώρη του και ανασαίνω τον αγέρα των πρώτων θετικών εντυπώσεων από τους αναγνώστες που το διάβασαν και προσδοκώ να είναι πολλοί οι επισκέπτες στις σελίδες του και ακόμη περισσότεροι αυτοί που θα το αποκτήσουν και θα το αγαπήσουν όσο το αγαπώ κι εγώ. Και ακριβώς επειδή το αγαπώ και επειδή η συγγραφή είναι για μένα το πολυτιμότερο πνευματικό ταξίδι και το αποκορύφωμα της απόλυτης ευτυχίας μέσω της πνευματικής δημιουργίας, ετοιμάζω το επόμενο αστυνομικό βιβλίο μου, με την αστυνόμο Ζερμπινέτα Στρατόκους να ηγείται ξανά των ερευνών μιας απροσδόκητης ιστορίας. Οι ρυθμοί αυτής της ετοιμασίας είναι αργοί γιατί η καθημερινότητα δεν μου επιτρέπει να αφοσιωθώ πλήρως στη συγγραφή, αλλά μια σελίδα, μια παράγραφος ή έστω και μια μόνο πρόταση να αποθέσω στα πλήκτρα του υπολογιστή στο τέλος μιας κουραστικής ημέρας, με γεμίζει αφάνταστα, με ξεκουράζει και με ταξιδεύει αέναα στην άνευ ορίων ακτογραμμή των νέων περιπετειών των αγαπημένων μου παλιών και νέων ηρώων».
