Τάσος Πυργιέρης: Για να κάνεις θέατρο σήμερα χρειάζονται χρήματα
Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Τάσος Πυργιέρης μιλά στο ένθετο του πολιτισμού «Secret» της εφημερίδας Παραπολιτικά, και στον Γιάννη Ξυνόπουλο για τις εμπειρίες του στο σανίδι και το έργο «Η κολεξιόν» του Χάρολντ Πίντερ, που παρουσίασε στο Θέατρο «Faust», καθώς και για τις παραστάσεις του στο Εθνικό Θέατρο.
Γιαννης Ξυνοπουλος
Tον Τάσο Πυργιέρη τον ενδιέφερε ιδιαίτερα να ανεβάσει θεατρικά έργα λιγότερο δηµοφιλή στην ελληνική σκηνή. Γιατί, όπως λέει στη συνέντευξή του στο «Secret», οι αναφορές είναι περιορισµένες και έτσι δεν περιορίζεται η φαντασία του.
Κάπως έτσι προέκυψε «Η κολεξιόν» του Χάρολντ Πίντερ, που παρουσίασε στο θέατρο «Faust».
Το έργο πραγµατεύεται τη συνάντηση ενός άνδρα και µιας γυναίκας καθώς και τα ερωτήµατα σχετικά µε τη συζυγική απιστία. Ακολουθεί ένα παιχνίδι αντιπαραθέσεων, όπου η αλήθεια συνεχώς ακυρώνεται και αναπροσαρµόζεται µε υπεκφυγές και επεξηγήσεις.
«Ένα θετικό στοιχείο της “Κολεξιόν” είναι η γρήγορη, κινηµατογραφική δοµή της. Άλλωστε, όταν γράφτηκε το 1961, προοριζόταν για τηλεοπτικό σενάριο», µας λέει ο ίδιος, κατηγοριοποιώντας το έργο στη δραµατική µαύρη κωµωδία. «Ο Πίντερ χρησιµοποιεί το ιδιαίτερο, φλεγµατικό χιούµορ του για να φωτίσει τις δυσκολίες των ανθρώπινων σχέσεων µε έναν πιο ανώδυνο τρόπο».
Πόσο βαθιά είναι τα «σηµάδια» που έχει αφήσει πάνω του το Εθνικό Θέατρο;
«Σίγουρα το Εθνικό Θέατρο προσφέρει την ιδανική συνθήκη. Σου παρέχονται όλα όσα θέλεις για να εκτελέσεις και να πραγµατοποιήσεις ό,τι έχεις ακριβώς φανταστεί µε το µυαλό σου, αλλά δεν µπορεί να είναι πάντοτε αυτή η συνθήκη. Βγαίνεις και στο ελεύθερο θέατρο για να δοκιµαστείς. Εκεί προσπαθείς µε τα λιγότερα οικονοµικά µέσα να κάνεις ό,τι καλύτερο µπορείς. ∆εν σου κρύβω ότι λύσεις υπάρχουν. Βέβαια, θα πρέπει να επισηµάνουµε πως για να κάνεις θέατρο, χρειάζονται χρήµατα - δεν µπορεί να γίνει αλλιώς».
Ο Τάσος Πυργιέρης δεν ξέρει αν αποπνέει τον αέρα του Εθνικού Θεάτρου. ∆ηλώνει όµως τελειοµανής και θέλει να κάνει πάντα άρτιες παραστάσεις. Ωστόσο, η τροφή του καλλιτέχνη δεν θεωρεί πως είναι το χειροκρότηµα. Έχοντας απεµπλακεί από το θέµα της υποκριτικής, επικεντρώνει πλέον το ενδιαφέρον του στη σκηνοθεσία. «∆εν γίνεται ταυτόχρονα να σκηνοθετείς και να παίζεις. Τουλάχιστον σε µένα δεν µπορεί να λειτουργήσει αποδοτικά».
«Για έναν σκηνοθέτη, καταξίωση είναι η συνεχής παρουσία στη θεατρική κοινότητα, να είναι παραγωγικός και να δίνει το “παρών” κάθε χρόνο µε διαφορετικά έργα ρεπερτορίου. Βεβαίως, η Επίδαυρος είναι ένας µεγάλος στόχος για κάθε σκηνοθέτη. Σε κάθε περίπτωση, καταξίωση είναι να αγαπήσει το κοινό τη δουλειά σου».
Δεν είναι εξουσιαστικός ο ρόλος του σκηνοθέτη
Για το αν ο σκηνοθέτης έχει εξουσιαστική θέση απέναντι στους ηθοποιούς, απαντά: «∆εν είναι εξουσιαστικός ο ρόλος του σκηνοθέτη. Ο σκηνοθέτης έχει την ευθύνη της παράστασης. Είναι ο άνθρωπος που συντονίζει και σίγουρα έχει αυξηµένες αρµοδιότητες. Ο σκηνοθέτης σε µια παράσταση θα πρέπει να έχει
τον έλεγχο των πάντων. ∆εν πρόκειται για εξουσία, πρόκειται για ευθύνη. Εγώ τουλάχιστον έτσι το αντιλαµβάνοµαι».
Όσο για το ελληνικό κίνηµα #MeToo, είπε πως «υπήρξαν κακοποιητικές συµπεριφορές από συναδέλφους, όµως το Σωµατείο Ελλήνων Ηθοποιών έχει κάνει πολύ σοβαρή δουλειά, ώστε να αποτραπούν στο µέλλον τέτοια περιστατικά και οι υπαίτιοι να οδηγηθούν στη ∆ικαιοσύνη».
Σχετικά µε τα άµεσα σχέδιά του, εκκρεµεί µια παράσταση στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος µε τίτλο «Ο Γκάρης», ένα µιούζικαλ σε µουσική του ∆ηµήτρη Μαραµή, που θα ανέβει στο Βασιλικό Θέατρο και βασίζεται στο οµώνυµο παραµύθι της Τασούλας Επτακοίλη.
Επιπλέον, την άνοιξη του 2022 θα ανεβάσει το τελευταίο έργο του Ζωρζ Φεντώ «Η Λεονί βιάζεται».
Όσο για την τηλεόραση, λέει: «Αυτή τη στιγµή η τηλεόραση δεν µε αφορά. Αυτό που µε ενδιαφέρει είναι να κάνω κινηµατογράφο και αυτό το διάστηµα ετοιµάζω µια µικρού µήκους ταινία, όπου βρίσκοµαι ήδη στο τελευταίο στάδιο του σεναρίου. Είναι η ιστορία ενός Έλληνα σαµάνου και η καταγραφή του εθίµου - τελετής της πυροβασίας. Το σενάριο ανήκει στη µοναδική Τζούλη Αγοράκη».
Στο τέλος της συζήτησής µας κλείνει µε την καλύτερη ευχή. «Εύχοµαι σε όλους µας να είµαστε πιο αγαπηµένοι και να δείχνουµε κατανόηση προς τον συνάνθρωπό µας. Εύχοµαι να γυρίσουµε ξανά στην εποχή που θα χρειάζεται να δείχνουµε στο ταµείο του θεάτρου µόνο το ηλεκτρονικό εισιτήριο και όχι το πιστοποιητικό εµβολιασµού µε την ταυτότητά µας».
Κάπως έτσι προέκυψε «Η κολεξιόν» του Χάρολντ Πίντερ, που παρουσίασε στο θέατρο «Faust».
Το έργο πραγµατεύεται τη συνάντηση ενός άνδρα και µιας γυναίκας καθώς και τα ερωτήµατα σχετικά µε τη συζυγική απιστία. Ακολουθεί ένα παιχνίδι αντιπαραθέσεων, όπου η αλήθεια συνεχώς ακυρώνεται και αναπροσαρµόζεται µε υπεκφυγές και επεξηγήσεις.
«Ένα θετικό στοιχείο της “Κολεξιόν” είναι η γρήγορη, κινηµατογραφική δοµή της. Άλλωστε, όταν γράφτηκε το 1961, προοριζόταν για τηλεοπτικό σενάριο», µας λέει ο ίδιος, κατηγοριοποιώντας το έργο στη δραµατική µαύρη κωµωδία. «Ο Πίντερ χρησιµοποιεί το ιδιαίτερο, φλεγµατικό χιούµορ του για να φωτίσει τις δυσκολίες των ανθρώπινων σχέσεων µε έναν πιο ανώδυνο τρόπο».
Πόσο βαθιά είναι τα «σηµάδια» που έχει αφήσει πάνω του το Εθνικό Θέατρο;
«Σίγουρα το Εθνικό Θέατρο προσφέρει την ιδανική συνθήκη. Σου παρέχονται όλα όσα θέλεις για να εκτελέσεις και να πραγµατοποιήσεις ό,τι έχεις ακριβώς φανταστεί µε το µυαλό σου, αλλά δεν µπορεί να είναι πάντοτε αυτή η συνθήκη. Βγαίνεις και στο ελεύθερο θέατρο για να δοκιµαστείς. Εκεί προσπαθείς µε τα λιγότερα οικονοµικά µέσα να κάνεις ό,τι καλύτερο µπορείς. ∆εν σου κρύβω ότι λύσεις υπάρχουν. Βέβαια, θα πρέπει να επισηµάνουµε πως για να κάνεις θέατρο, χρειάζονται χρήµατα - δεν µπορεί να γίνει αλλιώς».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Ο Τάσος Πυργιέρης δεν ξέρει αν αποπνέει τον αέρα του Εθνικού Θεάτρου. ∆ηλώνει όµως τελειοµανής και θέλει να κάνει πάντα άρτιες παραστάσεις. Ωστόσο, η τροφή του καλλιτέχνη δεν θεωρεί πως είναι το χειροκρότηµα. Έχοντας απεµπλακεί από το θέµα της υποκριτικής, επικεντρώνει πλέον το ενδιαφέρον του στη σκηνοθεσία. «∆εν γίνεται ταυτόχρονα να σκηνοθετείς και να παίζεις. Τουλάχιστον σε µένα δεν µπορεί να λειτουργήσει αποδοτικά».
Η Επίδαυρος είναι καταξίωση;Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
«Για έναν σκηνοθέτη, καταξίωση είναι η συνεχής παρουσία στη θεατρική κοινότητα, να είναι παραγωγικός και να δίνει το “παρών” κάθε χρόνο µε διαφορετικά έργα ρεπερτορίου. Βεβαίως, η Επίδαυρος είναι ένας µεγάλος στόχος για κάθε σκηνοθέτη. Σε κάθε περίπτωση, καταξίωση είναι να αγαπήσει το κοινό τη δουλειά σου».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Δεν είναι εξουσιαστικός ο ρόλος του σκηνοθέτη
Για το αν ο σκηνοθέτης έχει εξουσιαστική θέση απέναντι στους ηθοποιούς, απαντά: «∆εν είναι εξουσιαστικός ο ρόλος του σκηνοθέτη. Ο σκηνοθέτης έχει την ευθύνη της παράστασης. Είναι ο άνθρωπος που συντονίζει και σίγουρα έχει αυξηµένες αρµοδιότητες. Ο σκηνοθέτης σε µια παράσταση θα πρέπει να έχει
τον έλεγχο των πάντων. ∆εν πρόκειται για εξουσία, πρόκειται για ευθύνη. Εγώ τουλάχιστον έτσι το αντιλαµβάνοµαι».
Όσο για το ελληνικό κίνηµα #MeToo, είπε πως «υπήρξαν κακοποιητικές συµπεριφορές από συναδέλφους, όµως το Σωµατείο Ελλήνων Ηθοποιών έχει κάνει πολύ σοβαρή δουλειά, ώστε να αποτραπούν στο µέλλον τέτοια περιστατικά και οι υπαίτιοι να οδηγηθούν στη ∆ικαιοσύνη».
Σχετικά µε τα άµεσα σχέδιά του, εκκρεµεί µια παράσταση στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος µε τίτλο «Ο Γκάρης», ένα µιούζικαλ σε µουσική του ∆ηµήτρη Μαραµή, που θα ανέβει στο Βασιλικό Θέατρο και βασίζεται στο οµώνυµο παραµύθι της Τασούλας Επτακοίλη.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Επιπλέον, την άνοιξη του 2022 θα ανεβάσει το τελευταίο έργο του Ζωρζ Φεντώ «Η Λεονί βιάζεται».
Όσο για την τηλεόραση, λέει: «Αυτή τη στιγµή η τηλεόραση δεν µε αφορά. Αυτό που µε ενδιαφέρει είναι να κάνω κινηµατογράφο και αυτό το διάστηµα ετοιµάζω µια µικρού µήκους ταινία, όπου βρίσκοµαι ήδη στο τελευταίο στάδιο του σεναρίου. Είναι η ιστορία ενός Έλληνα σαµάνου και η καταγραφή του εθίµου - τελετής της πυροβασίας. Το σενάριο ανήκει στη µοναδική Τζούλη Αγοράκη».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Στο τέλος της συζήτησής µας κλείνει µε την καλύτερη ευχή. «Εύχοµαι σε όλους µας να είµαστε πιο αγαπηµένοι και να δείχνουµε κατανόηση προς τον συνάνθρωπό µας. Εύχοµαι να γυρίσουµε ξανά στην εποχή που θα χρειάζεται να δείχνουµε στο ταµείο του θεάτρου µόνο το ηλεκτρονικό εισιτήριο και όχι το πιστοποιητικό εµβολιασµού µε την ταυτότητά µας».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
