Ένα πολύ ιδιαίτερο μυθιστόρημα που έχει ως βασικό αναγνωστικό κοινό τα παιδιά όλων των ηλικιών, συνέθεσε ο Αριστείδης Δάγλας, ύστερα από πρόταση των εκδόσεων Λιβάνη αναφορικά με τη Μικρασιατική Καταστροφή. Ο τίτλος του «Στα σαράντα κύματα» επιχειρεί να συνοψίσει τις περιπέτειες της οικογένειας Μελισσουργού, µετά τον εµπρησµό της Σµύρνης τον Αύγουστο του 1922, που ξεριζώνεται και σκορπίζει κυνηγηµένη στα τέσσερα σηµεία του ορίζοντα. Ο Μάξιµος, η Αυγή, ο πιστός τους σκύλος Ασλάν, οι γονείς τους Ζαχαρίας και Πολύµνια αλλά και η γιαγιά Αρετώ βολοδέρνουν καβάλα στα σαράντα κύµατα, προσπαθώντας να ξανασµίξουν.
Η υπόθεση
Στη Σμύρνη των αρχών του 20ού αιώνα η παρουσία των Ελλήνων είναι κυρίαρχη. Η ελληνική γλώσσα είναι η γλώσσα των εμπόρων αλλά και της υψηλής κοινωνίας. Εκτός από την εμπορική δραστηριότητα, το ελληνικό στοιχείο διακρίνεται στις τέχνες και στα γράμματα. Η οικονομική και πολιτιστική άνθηση της πόλης βρίσκεται στο ζενίθ, όταν απειλητικά σύννεφα μαζεύονται στον ορίζοντα. Και τότε ξεσπά η καταιγίδα που φέρνει την ολοκληρωτική καταστροφή.
Η οικογένεια Μελισσουργού, μετά τον εμπρησμό της Σμύρνης τον Αύγουστο του 1922, ξεριζώνεται και σκορπίζει κυνηγημένη στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Ο Μάξιμος, η Αυγή, ο πιστός τους σκύλος Ασλάν, οι γονείς τους Ζαχαρίας και Πολύμνια αλλά και η γιαγιά Αρετώ βολοδέρνουν καβάλα στα σαράντα κύματα, προσπαθώντας να ξανασμίξουν. Θα τα καταφέρουν;
Απαντήσεις για το βιβλίο αυτό που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Α.Λιβάνη δίνει ο ίδιος ο συγγραφέας κ. Αριστείδης Δάγλας μιλώντας στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ και τη Μαριάνθη Κουνιά.
Μιλήστε μας για το βιβλίο σας αλλά και για τον τίτλο που επιλέξατε
Το βιβλίο αυτό είναι το 17ο κατά σειρά που έχει ως βασικό αναγνωστικό κοινό τα παιδιά, όλων των ηλικιών. Όμως λόγω της φύσης των γεγονότων που περιγράφει και με βάση τη σημασία της Μικρασιατικής καταστροφής για τους Έλληνες και την Ελλάδα, μπορεί να διαβαστεί από όλους. Ο τίτλος του «στα σαράντα κύματα», επιχειρεί να συνοψίσει τις περιπέτειες που πέρασαν τα μέλη της οικογένειας Μελισσουργού, όταν αναγκάστηκαν να αφήσουν την εστία τους να και σκορπιστούν για να γλιτώσουν από τη μανία των Τσετών.
Πόσο χρόνο σας πήρε να γράψετε αυτήν την ιστορία;
Η αλήθεια είναι ότι το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου που χρειάστηκε για να γράψω το βιβλίο, ήταν η μελέτη της περιόδου εκείνης, τόσο από ιστορικής, όσο και από κοινωνικοπολιτικής και πολιτισμικής πλευράς. Υπολογίζω ότι πάνω από δυο χρόνια έψαχνα σχετικές πηγές και συγκέντρωνα στοιχεία ώστε να εμπλουτίσω το μυθιστόρημά μου με υπαρκτά πρόσωπα και αληθινά γεγονότα που να μην αλλοιώνουν την ιστορική αλήθεια.
Από πού αντλήσατε έμπνευση για να την γράψετε;
Η έμπνευσή μου προήλθε από την έλευση της επετείου των 100 χρόνων από την καταστροφή της Σμύρνης και από την παρότρυνση της κυρίας Γιώτας Λιβάνη να γράψω ένα ιστορικό νεανικό μυθιστόρημα για την σημαντική εκείνη περίοδο.
Ποιες δυσκολίες ή ιδιαιτερότητες συναντήσατε στη συγγραφή;
Γενικά η συγγραφή του βιβλίου απαιτούσε συγκέντρωση στοιχείων και αναδρομή τόσο σε ιστορικά κείμενα, όσο και σε λογοτεχνικές δημιουργίες που αναφέρονταν στην εποχή εκείνη. Η Διδώ Σωτηρίου, ο Στρατής Μυριβήλης, ο Ηλίας Βενέζης, ο Τάσος Αθανασιάδης και πολλοί άλλοι σημαντικοί συγγραφείς έριξαν φως στις σελίδες του μυθιστορήματος που επιχείρησα να κάνω ελκυστικό και εύληπτο για την παιδική και την εφηβική ψυχή.
Ποια σημεία του βιβλίου σας απολαύσατε περισσότερο όταν τα γράφατε;
Το βιβλίο χωρίζεται σε 23 κεφάλαια, το καθένα από τα οποία αποτελεί ένα επεισόδιο της δράσης των μελών της οικογένειας, στην προσπάθειά τους να διασωθούν και να ξαναενωθούν στην Αττική. Έτσι, χωρίς να θέλω να αποκαλύψω το τέλος, θα πω ότι όλα τα σημεία της διήγησης μου άρεσαν εξίσου.
Ποια σημεία έχουν τον μεγαλύτερο πόνο;
Ο χωρισμός της οικογένειας, ο βίαιος εκπατρισμός τους και τα βάσανα που γνώρισαν κυνηγημένοι ψάχνοντας τη σωτηρία. Κυρίως όμως τα πάθη του πατέρα στα Τάγματα Εργασίας, η διαταραχή της ψυχικής και της πνευματικής του ισορροπίας και η παραμονή του στο Ψυχιατρείο για πολλά χρόνια.
Επηρέασαν τη συγγραφική σας πορεία και την έμπνευση σας οι καταστάσεις που βιώνουμε λόγω της πανδημίας του Κορωνοϊού;
Μπορώ να πω πως η πανδημία δεν άφησε τίποτα ανεπηρέαστο. Έτσι και η έμπνευση των συγγραφέων θεωρώ ότι επηρεάστηκε αρνητικά γιατί το πρωταρχικό μέλημα όλων μας ήταν να διασφαλίσουμε την ικανοποίηση πρωτογενών αναγκών, κυρίως ψυχολογικών, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα τη συγγραφή. Επιπλέον, οι πολύ ωραίες εκδηλώσεις των λογοτεχνικών παρουσιάσεων των βιβλίων μας «πάγωσαν» και μπήκαν στο ψυγείο της αναμονής. Ελπίζω σύντομα να είμαστε πάλι στις επάλξεις του πνεύματος, της δημιουργίας αλλά κυρίως της χαράς, τόσο της δικής μας, όσο και των άλλων που έχουν την καλοσύνη να μας διαβάζουν.
