Αφιερωμένο στον πόλεμο στην Ουκρανία ήταν το «Μουσικό Κουτί» της Δευτέρας. Διοργανωτές και καλλιτέχνες συγκέντρωσαν χρήματα, έστειλαν μηνύματα, ενώ ο Διονύσης Σαββόπουλος συγκλόνισε με τη σύντομη τοποθέτησή του.

Με σκοπό τη συγκέντρωση χρημάτων για τους αμάχους της Ουκρανίας, στο «Μουσικό Κουτί» χθες, με τον Νίκο Πορτοκάλογλου και τη Ρένα Μόρφη, βγήκαν στον αέρα περισσότεροι από 40 καλλιτέχνες.

Από τις πιο συγκλονιστικές στιγμές η εμφάνιση του Διονύση Σαββόπουλου, με το δυνατό μήνυμα που έστειλε για την Ουκρανία. «Σαν ενήλικοι λοιπόν, οφείλουμε κάθε φορά να κατονομάζουμε τον εκάστοτε βομβαρδιστή της ειρήνης, του ανθρώπου, των λαών», είπε χαρακτηριστικά ο Διονύσης Σαββόπουλος, σε ένα σαφές καρφί του για τους καλλιτέχνες που από την αρχή του πολέμου στην Ουκρανία αρνήθηκαν να κατονομάσουν τη Ρωσία ως εισβολέα, αρνούνταν ακόμη και να πουν τη λέξη «πόλεμος» για τη φρίκη της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία και όλα τα δεινά για τον ουκρανικό λαό που ακολούθησαν.

Το συγκλονιστικό μήνυμα του Διονύση Σαββόπουλου για την Ουκρανία

«Τι μας φέρνει απόψε τόσο κοντά, τόσους πολλους, στην εκπομπή του Νίκου, λες και ήτανε διαδήλωση; Κάποιος θυμός; Κάποια οργή;
Όχι, μας φέρνει απλούστατα η βαθιά συγκίνηση για τον πανέμορφο λαό της Ουκρανίας και για τη γενναία ηγεσία του. Ζητάμε να σταματήσει αυτός ο Αρμαγεδδών. Διότι, όπως όλοι, αγαπούμε κι εμείς την ειρήνη, τον άνθρωπο και τα λοιπά και τα λοιπά.

Και οφείλουμε σαν ενήλικοι που είμαστε -και όχι σαν «αιώνιοι έφηβοι», έχει καταντήσει εντελώς μπανάλ αυτό το κλισέ. Σαν ενήλικοι λοιπόν, οφείλουμε, κάθε φορά να κατονομάζουμε τον εκάστοτε βομβαρδιστή της ειρήνης, του ανθρώπου, των λαών.

Όσο για την ηγεσία του Κρεμλίνου, αυτή αποδείχτηκε εντέλει, χωρίς να το καταλάβει, χωρίς να το ξέρει, σε τρομερή μάγισσα. Πώς τα κατάφερε και έκανε έναν λαό, τον ουκρανικό, ήρωα επικών διαστάσεων.

Οι Ουκρανοί, όπως όλοι μας δηλαδή, κοίταζαν τη ζωούλα τους, τις δουλειές τους, την οικογένειά τους -και ξαφνικά απέκτησαν επική συνείδηση. Διότι μόνο με ψυχολογία έπους μπορείς να πας και να πεθάνεις για αυτά τα υψηλά πράγματα, που όμως είναι και πολύ απτά, και λέγονται "πατρίδα", "ελευθερία", "δημοκρατία".

Καλή είναι η ευημερία, καλή είναι και η σχετική ξεγνοιασιά της.

Αλλά φαίνεται πως την κρίσιμη στιγμή ο δρόμος που σώζει τον κόσμο είναι πάντα ο ίδιος και είναι ένας: Η θυσία.

Η Ουκρανία τώρα υποφέρει για όλους μας. Μη σιωπήσετε. Ακολουθήστε τον δρόμο της καρδιάς. Βοηθήστε όπως μπορεί ο καθένας τους Ουκρανούς. Είναι το δικό τους θυσιασμένο αίμα τώρα που έρχεται να σώσει αυτό που κανένας ποτέ, κανένας ολοκληρωτισμός δεν θα καταφέρει να νικήσει: Το μεγαλείο της ζωής.

Προσκυνώ την Ουκρανία, σκύβω το κεφάλι και ψέλνω μαζί της…». Ακολούθως τραγούδησε ένα ουκρανικό τραγούδι, σε πολύ συγκινητικό τόνο. «Η Ουκρανία για εμάς έχει ήδη νικήσει», κατέληξε.