Λάθος τα αρνητικά σχόλια για τον Σεφερλή

Στο πλευρό του Μάρκου Σεφερλή και στην τηλεοπτική σειρά «Super mammy» βρίσκουμε τον Δημήτρη Σταρόβα αυτή την περίοδο, καθώς και στη θεατρική παράσταση «Οι γείτονες από πάνω» του Σεσκ Γκέι, στο «Θέατρο Πειραιώς 131».

Από μικρό τον χαρακτήριζε μια πολυχρωμία. Ξοδευόταν, όπως λέει, σε πολλά, αν και μέσα του ένιωθε ότι παραμένει μουσικός. Η μεγάλη ώθηση στην καριέρα του ήταν με τους Άγαμους Θύτες.

Οι Άγαμοι Θύτες ήταν σχολή

«Ήταν σχολή. Ήμασταν ένα σχήμα αυτόνομο, μουσικοθεατρικό, αλλά θεατρικό πρώτιστα. Μετά από 30 χρόνια εμπειριών, λογικό είναι να περάσω και στους δύο χώρους».

Το στούντιο στην Θεσσαλονίκη

Προς το τέλος της δεκαετίας του ’80 είχε ανοίξει ένα στούντιο μαζί με έναν εξαιρετικό μουσικό, τον Παντελή Δεληγιαννίδη, που δεν ζει πια. «Υπήρχε τότε
στη Θεσσαλονίκη η δισκογραφική εταιρεία Vasipap, που έβγαζε 40 παραγωγές τον μήνα περίπου. Όλοι ήθελαν να κάνουν δίσκο. Οι Τρύπες, τα Ξύλινα Σπαθιά, τα Μωρά στη Φωτιά, για να μην πω για το λαϊκό τραγούδι. Τότε ο Παπάζογλου ήταν ήδη γνωστός. Εμείς λοιπόν είχαμε κάνει αυτό το στούντιο με άλλα δεδομένα. Ήταν ένα στούντιο που είχε κοστίσει γύρω στα 150 εκατομμύρια δραχμές.

Σήμερα με ένα PC γράφεις

Δουλεύαμε πάρα πολύ. Αν κάποιος καλλιτέχνης ήθελε να κλείσει ώρες, μιλούσαμε για έναν μήνα τουλάχιστον ή δύο μήνες μετά. Ήμασταν πάντα κλεισμένοι. Ήταν τότε που ο Παπαθεμελής έκανε αλλαγές στο ωράριο των νυχτερινών καταστημάτων και ξαφνικά άρχισε να πέφτει όλο αυτό. Άρχισαν να μεγαλώνουν τα home studios. Μην κοιτάτε σήμερα που με έναν υπολογιστή και μία κάρτα ήχου μπορείς να κάνεις και δίσκο στο σπίτι σου. Κάποτε χρειάζονταν πολλά εκατομμύρια για να στήσεις αναλογικό studio, να γράφεις σε μπομπινόφωνα με ταινίες και τα λοιπά».

Η απάτη του έντεχνου

Σήμερα η τεχνολογία κυριαρχεί. Ο ίδιος έχει κυκλοφορήσει ένα βίντεο στο YouTube, με τίτλο «Η απάτη του έντεχνου», εδώ και πολλά χρόνια, το οποίο έχει γίνει viral με χιλιάδες views.

«Είναι βίντεο χιουμοριστικό. Είναι ένα εσωτερικό αστείο. Κάναμε πολλές φορές πλάκα με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, τον συγχωρεμένο, τον Μίλτο Πασχαλίδη, τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου και κορόιδευα τα τραγούδια τους. Τους έλεγα ότι μοιάζουν, σαν να είναι ίδια. Έτσι προέκυψε η ιδέα να το κάνω. Για όσους δεν το ξέρουν, είναι ένα τραγούδι όπου χρησιμοποιώ στίχους από γνωστά τραγούδια τους και ακούγεται σαν ένα».

Ήμουν πάντα ο μικρότερος

Ύστερα του έκανα την ερώτηση που δεν ήθελε: Πώς είναι να μεγαλώνει;
«Εδώ με χτύπησες εκεί που πονάω», είπε γελώντας. «Από πιτσιρικά με τρόμαζαν τα γηρατειά και σε συνδυασμό με το ότι όλα τα πρώτα μου ξαδέλφια, που μεγάλωσα μαζί τους, ήταν μεγαλύτερα από εμένα, το παρατσούκλι μου ήταν “ο μικρός”. “Πού είναι ο μικρός, ήρθε ο μικρός”, και μεγάλωσα σε ένα τέτοιο mood. Τώρα ξαφνικά όπου πάω είμαι συνήθως ο μεγαλύτερος και μου κακοφαίνεται».

Τι συμβαίνει με τον Σεφερφή;

Το τελευταίο χρονικό διάστημα γίνεται χαμός με τα αρνητικά σχόλια για τον Μάρκο Σεφερλή. Ποια είναι η άποψή του; «Το θεωρώ λάθος, επειδή έχουμε μάθει αυτό που κάνει ή λέει ο άλλος, όταν δεν συνάδει με τη δική μας άποψη ή αισθητική στην προκειμένη περίπτωση, να το βλέπουμε ως λανθασμένο και όχι ως διαφορετικό. Υπάρχει μια μικρή μερίδα που θα πει το δικό της ούτως ή άλλως, για διάφορους λόγους. Όταν όμως δεν σου αρέσει κάτι, έχει σημασία ο τρόπος που θα το πεις.

Υπάρχει και τηλεκοντρόλ

Ο τρόπος καθορίζει τα πάντα στη ζωή μας. Άλλο να πεις “εμένα δεν μου αρέσει αυτό” και άλλο να κρίνεις και να κατακρίνεις τον άλλον με αφορισμούς. Υπάρχει τηλεκοντρόλ και ας αλλάξει ο κόσμος κανάλι αν δεν του αρέσει. Δεν χρειάζεται να βρίζουμε τους άλλους, να τους κρίνουμε και να τους αδικούμε».

Ο φίλος με χειροπέδες

Ο Δημήτρης Σταρόβας είχε πάρει αρκετές φορές θέση για φίλους που είχαν κατηγορηθεί. Ίσως για κάποιους να έπεσε από τα σύννεφα. «Ειδικά για την περίπτωση του Στάθη Παναγιωτόπουλου πέρασα από ένα στάδιο... και έκανα και ένα βίντεο γι' αυτό. ∆εν είναι εύκολο να βλέπεις έναν παιδικό σου φίλο µε χειροπέδες στην τηλεόραση. Σε πιάνει η ψυχή σου.

Είχε την ευκαιρία να το µαζέψει

Εγώ πιστεύω ότι είµαστε µια κατηγορία ανθρώπων που ορίζουµε τις τύχες µας σε τεράστιο ποσοστό, 80% µε 90%. Θεωρώ λάθος να προσπαθήσω να αποδώσω τις ευθύνες µου αλλού. Στην τελική, εµείς φτιάχνουµε τη ζωή µας. Να τύχει µια αναποδιά, το καταλαβαίνω. Ωστόσο, όταν εσύ δηµιουργείς κάτι, έχεις την ευκαιρία να το µαζέψεις και δεν το κάνεις, και σε συνδυασµό µε το ότι ο καθένας µπορεί να κάνει ό,τι θέλει στον εαυτό του, είναι αλλιώς. Όταν µπλέκονται όµως και άλλοι άνθρωποι, δεν µπορούµε να λειτουργούµε αυθαίρετα».