Γιασεμί Κηλαηδόνη στα Παραπολιτικά: Μου αρέσουν πολύ οι σκοτεινές ηρωϊδες
Η γνωστή ηθοποιός, κόρη της Άννας Βαγενά και του Λουκιανού Κηλαηδόνη μιλάει για τον ιδιαίτερο ρόλο της δολοφόνου που υποδύεται στο έργο "Ατσάλι" της Ρόνα Μονρό
Ένα έργο – γροθιά στο στομάχι, το «Ατσάλι» της Ρόνα Μονρό επέλεξε να ανεβάσει φέτος η Γιασεμί Κηλαηδόνη στο θέατρο «Μεταξουργείο» σε σκηνοθεσία Νάντιας Φόσκωλου για είκοσι μόνο παραστάσεις. Η Φέη, μια ισοβίτισσα, που σκότωσε τον άνδρα της, σε μια στιγμή ανεξέλεγκτου παρορμητισμού, συναντά για πρώτη φορά ύστερα από δεκαπέντε χρόνια στη φυλακή την κόρη της η οποία ήταν μόλις δέκα χρόνων, όταν η μητέρα της σκότωσε τον πατέρα της. Τι θα συμβεί ανάμεσα στις δύο γυναίκες;
Η Γιασεμί Κηλαηδόνη μιλώντας στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ και τη Μαριάνθη Κουνιά εξηγεί τι ήταν αυτό που την ενέπνευσε να ανεβάσει στη σκηνή αυτό το έργο και κυρίως με ποιο τρόπο κατάφερε να ενσαρκώσω μια γυναίκα - δολοφόνο.
Πως επιλέξατε να ανεβάσετε αυτό το έργο και ποια είναι τα βασικά του σημεία;
Αυτό το έργο έχει ανέβει μόνο μια ακόμα φορά στην Ελλάδα, το 2004 με τη Μάνια Παπαδημητρίου. Καποια στιγμή πέρυσι στην καραντίνα, όταν έψαχνα έργα, έπεσε στα χέρια μου. Μου άρεσε η πλοκή του γιατί έμοιαζε με το καθεστώς εγκλεισμού που βιώναμε κι εμείς λόγω Κορωνοϊού. Πρόκειταιγια μια νέα γυναίκα ακριβώς στην ηλικία μου, 45 ετών, έχει σκοτώσει τον άντρα της και έχει ήδη εχτίσει τα 15 χρόνια της ποινής της. Έρχεται για επίσκεψη πρώτη φορά στη φυλακή η κόρη της που τη χρονιά του φόνου ήταν 10 ετών. Το έργο βασίζεται σε αυτή τη συνάντηση μάνας- κόρης και δείχνει πως δυο άγνωστες γυναίκες γνωρίζονται και προσπαθούν να πλησιάσουν η μια την άλλη. Το ερώτημα είναι αν μπορεί η κόρη να τη συγχωρέσει και να αποδεχτεί τη μητέρα της. Και στην ουσία να μάθει και το λόγο που έγινε αυτός ο φόνος. Και στο έργο υπάρχουν ακόμα δυο άτομα, οι δεσμοφύλακες.
Πως δημιουργήσατε τον ρόλο σας; Τι σας δυσκόλεψε;
Ένας τέτοιος ρόλος είναι μεγάλη πρόκληση για τους ηθοποιούς. Γιαυτό τον επέλεξα και εγώ. Γιατί μέσα από σκοτεινούς ρόλους μπορεί κάποιος να ανακαλύψει πολλά πράγματα και για τον εαυτό του. Τον μελέτησα πολύ. Άλλωστε μου αρέσουν πολύ οι σκοτεινές ηρωίδες. Θα μπορούσα να πω ότι με έλκουν αυτοί οι ρόλοι.
Για τι ανάγκες του ρόλου σας μιλήσατε με κάποιους ειδικούς (ψυχολόγους, νομικούς ή ανθρώπους από τη φυλακή);
Ναι για τον συγκεκριμένο ρόλο συμβουλεύτηκα μια φίλη μου, που είναι ψυχολόγος και με βοήθησε να κάνουμε μια ανάλυση του προφίλ αυτής της γυναίκας. Βέβαια στο θέατρο και στην Τέχνη τέτοια άτομα δεν τα αντιμετωπίζουμε αμιγώς σαν ένα ιατρικό περιστατικό. Γιατί μπαίνει πάντα και η σύμβαση του κειμένου. Όλο το κλειδί του έργου είναι γιατί διαπράττει αυτή η γυναίκα το φόνο. Και γιατί η κόρη δεν έχει καμιά ανάμνηση από τη στιγμή του φόνου και ύστερα.
Τι σας συγκινεί περισσότερο σε αυτό το έργο;
Δεν είναι ένα πράγμα. Είναι η προσωπικότητα αυτής της γυναίκας και η πάλη που έχει με τον εαυτό της, ως προς το κομμάτι ότι είναι και μάνα και παλεύει μέσα της για το αν θα μπορέσει να γεφυρώσει το χάσμα που έχει με την κόρη της.
Γιατί πιστεύετε πως τους τελευταίους μήνες έχει παρατηρηθεί έξαρση των δολοφονιών μεταξύ των ζευγαριών, κυρίως των γυναικοκτονιών;
Δυστυχώς δεν είναι ένας μόνο ο λόγος. Νομίζω πως αυτοί οι άνθρωποι είναι άρρωστοι με σοβαρά ψυχικά προβλήματα. Το έργο αυτό είναι η ανάποδη ιστορία των γυναικοκτονιών που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Μέσα στο έργο λέει ότι ο άντρας έχει ελαφρότερη ποινή αν σκοτώσει τη γυναίκα του από μια γυναίκα αν σκοτώσει τον άντρα της. Και δυστυχώς το βλέπουμε να συμβαίνει και στην πραγματικότητα αυτό.
Τα παιδιά που μένουν πίσω, μετά από μια τέτοια δολοφονία, πως συνεχίζουν τη ζωή τους;
Αυτό για μένα είναι ασύλληπτο. Είναι πάρα πολύ δύσκολο. Και πρέπει να υπάρχει σοβαρή κρατική μέριμνα για αυτά τα παιδιά. Στα πρόσωπα του έργου η ηρωϊδα μεγάλωσε με τη γιαγιά της, η οποία φρόντισε να μην έχει καμιά επαφή με τη μάνα. Αλλά ούτε και αυτό το θεωρώ σωστό. Πρέπει να υπάρχει σοβαρή στήριξη στα παιδιά αυτά από τους αρμόδιους φορείς.
Το έργο
Το «Ατσάλι» της Ρόνα Μονρό στο Θέατρο «Μεταξουργείο»
Σκηνοθεσία: Νάντια Φώσκολου
Με τη Γιασεμί Κηλαηδόνη στο ρόλο της Φέη (ισοβίτισσα μάνα)
Από 6/5/22 για είκοσι μόνο παραστάσεις
Τι μπορεί να οδηγήσει μια γυναίκα στο φόνο; Τι μπορεί να οδηγήσει μια γυναίκα να σκοτώσει τον άντρα της; Μπορεί μια κόρη να κατανοήσει και να συγχωρέσει τη μάνα της για το φόνο του πατέρα της;
Αυτά είναι τα ερωτήματα, στα οποία προσπαθεί να απαντήσει η συγγραφέας Rona Munro στο έργο της το «Ατσάλι», που ανεβαίνει στο θέατρο «Μεταξουργείο» από τις 6 Μαΐου και για 20 μόνο παραστάσεις, σε σκηνοθεσία της Νάντιας Φώσκολου, με την Γιασεμί Κηλαηδόνη να κρατά τον ρόλο της μάνας. Η απάντηση δεν είναι πάντα ούτε εύκολη ούτε η αναμενόμενη.
Στο «Ατσάλι», η Φέη (ισοβίτισσα μάνα), οδηγείται στο φόνο του «αξιαγάπητου» άνδρα της, σε μια στιγμή ανεξέλεγκτου παρορμητισμού. Ύστερα από δεκαπέντε χρόνια στη φυλακή, έρχεται να την επισκεφθεί για πρώτη φορά η κόρη της Τζόσυ, η οποία ήταν μόλις δέκα χρόνων όταν η μητέρα της σκότωσε τον πατέρα της.
Τι θα συμβεί ανάμεσα στις δύο γυναίκες;
Θα καταφέρουν να πλησιάσουν η μία την άλλη; Πόσο αποφασισμένη είναι η μάνα ν’ ανοίξει τον σκοτεινό της κόσμο και ν’ αφήσει λίγο φως από τον ερχομό της κόρης της να διεισδύσει σε αυτόν;
Είναι η κόρη έτοιμη να αποδεχθεί τη μάνα της, όπως είναι, και ό,τι κι αν έχει κάνει στο παρελθόν; Κι όλα αυτά, μέσα στο ασφυκτικό περιβάλλον του εγκλεισμού, με τους νόμους και τις συνθήκες της φυλακής.
Το έργο αναλύει τις πολιτικοοικονομικές και πολιτισμικές συνθήκες που παράγονται στο σωφρονιστικό σύστημα και τις φυλακές. Διερευνά τη σχέση μητέρας-κόρης μέσα από τη διαβρωτική φύση του ποινικού συστήματος, αποφεύγοντας την «πολιτική βεβαιότητα» και τις «δογματικές δηλώσεις».
Διεισδύει στις προσωπικές σχέσεις, στη σχεδόν αδιόρατη διαφορά ανάμεσα στη σχέση της αγάπης και της επιβολής εξουσίας. Μας βοηθάει να δούμε τα όριά μας, τις πιο σκοτεινές πλευρές του εαυτού μας και να διερευνήσουμε αν είμαστε ικανοί να τις ελέγξουμε. Γιατί τότε μόνο μπορούμε να πούμε ότι είμαστε ώριμοι άνθρωποι, έτοιμοι ν’ αποδεχθούμε τον εαυτό μας και τους άλλους.
Ερμηνεύουν: Γιασεμί Κηλαηδόνη, Κατερίνα Παπαδάκη, Ανδρέας Κωνσταντινίδης, Ασπασία Μπατατόλη
Προβολή και επικοινωνία: Βάσω Σωτηρίου-We Will
Πού: Θέατρο Μεταξουργείο, Ακαδήμου 14 & Κεραμεικού, τηλ 210-5234382, www.metaxourgeiotheatre.gr
Έναρξη: Από Παρασκευή 6/5 και για είκοσι παραστάσεις (έως και Παρασκευή 3/6)
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Κάθε Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 20:00
Διάρκεια: 105’ (χωρίς διάλειμμα)
