Στα βαθιά νερά της αρχαίας τραγωδίας βουτάει φέτος η Γιώτα Νέγκα, και μάλιστα πρωταγωνιστώντας στη «Μήδεια» του Ευριπίδη πλάι στον Αιμίλιο Χειλάκη, την Αθηνά Μαξίμου, τη Μυρτώ Αλικάκη και τον Αναστάση Ροϊλό.
Η απόφαση να κάνει φέτος το Καλοκαίρι μεγάλη περιοδεία ξεκινώντας στις 29 Ιουνίου από το Θέατρο Πέτρας με το θεατρικό αυτό σχήμα ήταν αρχικά εύκολη, αλλά απαιτούσε πολύ δουλειά και αμέτρητες ώρες πρόβας. Ήταν όμως ένα όνειρο ζωής, καθώς το φλερτ της με το θέατρο, που είχε ξεκινήσει πριν κάποια χρόνια, εξελίχθηκε αργά αλλά σταθερά σε πολύ μεγάλο έρωτα για την σπουδαία ελληνίδα τραγουδίστρια.
Η σπουδαία ελληνίδα ερμηνεύτρια μιλώντας στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ και τη Μαριάνθη Κουνιά εξηγεί τι είναι για αυτήν το θέατρο και αν θα το εξελίξει στο μέλλον.
Μετά τις καραντίνες και την αποχή από τις συναυλίες, με τι συναισθήματα επιστρέφετε στην ενεργό δράση;
Οι πρώτες συναυλίες του Χειμώνα είχαν μια αμηχανία. Αλλά είχαμε και μια τεράστια χαρά που έβγαινε από μέσα μας. Μετά όμως από πέντε λεπτά πάνω στη σκηνή έφευγε η αμηχανία και νιώθαμε όπως παλιά. Σαν να μην είχε περάσει ποτέ από τη ζωή μας αυτή η τραγική παύση. Είμαστε πια αποφασισμένοι να πάρουμε τη ζωή μας πίσω αυτό το Καλοκαίρι.
Πως βιώσατε τον Κορωνοϊό; Αντέξατε οικονομικά;
Είχα διαμορφώσει έτσι τη ζωή μου και τις κινήσεις μου ώστε να αντέξω. Η πρώτη καραντίνα ήταν μια καλή ευκαιρία για ξεκούραση, αλλά μετά δυσκολεύτηκα κι εγώ πάρα πολύ. Αναγκαστήκαμε όμως όλοι να βρούμε τρόπους να διαχειριστούμε αυτήν την κατάσταση.
Νιώσατε στήριξη από το κράτος όλο αυτό το διάστημα;
Ως καλλιτέχνης ένιωσα στην ανυπαρξία. Χρειάστηκε πολύς χρόνος και κόπος ώστε να βγούμε από την ανυπαρξία και να υπάρξουμε κι εμείς ύστερα από πάρα πολλές πιέσεις. Να αρχίσει να δημιουργείτε το Μητρώο και να παίρνουν κάποιοι συνάδελφοι το επίδομα που έδωσε το κράτος. Κι εμείς επειδή δεν είμαστε υπάλληλοι με συγκεκριμένο ωράριο ή σταθερό εργοδότη, προσπαθήσαμε πολύ. Και βρήκαμε μια ανταπόκριση και κυρίως στο θέμα των τηλεοπτικών αμοιβών που ήταν και το πρώτο πράγμα που φέραμε μπροστά για τους τραγουδιστές, αλλά και το ασφαλιστικό μας θέμα. Για αυτό το θέμα έχουμε ξεκινήσει μια συζήτηση με τον Υφυπουργό Πολιτισμού, τον κ. Γιατρομανωλάκη για να μπορέσουμε να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά και να συνταξιοδοτηθούμε. Με το Σωματείο Ελλήνων Τραγουδιστών είμαστε έτοιμοι για δουλειά για να τακτοποίησουμε τα προβλήματα του κλάδου.
Πως βρεθήκατε σε αυτήν την παράσταση της Μήδειας;
Το φλερτ για το θέατρο ξεκίνησε κάποια χρόνια πριν, όταν συμμετείχα στην παράσταση «Ποιος τη ζωή μου» για τον Μίκη Θεοδωράκη. Εκεί έγινε η πρώτη επαφή με κάποιο μικρό κείμενο που είχα πριν από ένα τραγούδι. Οπότε εκεί ξεκίνησε το φλερτ που εξελίχθηκε σε έρωτα. Τώρα η πολύχρονη φιλία μου με τον Αιμίλιο Χειλάκη και την Αθηνά Μαξίμου, τους έδωσε την ευκαιρία να το γνωρίζουν πόσο με προκαλεί το θέατρο και το ότι ήθελα να το δοκιμάσω. Και έτσι πέρυσι το Καλοκαίρι μου έκανε αυτήν την πρόταση για την Μήδεια, την οποία δεν την σκέφτηκα δέυτερη φορά. Νιώθω απόλυτα ασφαλής με τον Αιμίλιο και καλλιτεχνικά, αλλά και προσωπικά. Και έτσι δέχτηκα με την αθωότητα του μικρού παιδιού, που θέλει να γνωρίσει ένα κόσμο που τον γοητεύει.
Τι σας δυσκόλεψε πιο πολύ;
Ήταν πολλά πράγματα που απαιτούσαν την απόλυτη συγκέντρωση μου. Αλλά είχα τα μάτια και τα αυτιά μου ανοιχτά να κοιτάζω ακόμα και τα σώματα του χορού με την καθοδήγηση της Απέργη, ώστε να κατανοήσω πρώτα και έπειτα να συνυπάρξω μαζί τους. Γιατί στην παράσταση δεν έχω το ρόλο της τραγουδίστριας, αν και έχω αναλάβει το μουσικό κομμάτι, το μέλος. Και η Μυρτώ Αλικάκη είναι η άλλη Κορυφαία που έχει αναλάβει τα χορικά. Είμαι μέσα σε όλη την παράσταση, δεν λέω ένα τραγούδι και βγαίνω. Αυτό έχει ένα υψηλό βαθμό δυσκολίας για εμένα αλλά και είναι και με μεγάλη πρόκληση. Αλλά όλη τους άνοιξαν μια αγκαλιά για εμένα. Έχω πολύ αγωνία μήπως δεν θυμηθώ τα λόγια μου ή μήπως δεν πάω στη σωστή θέση. Έχω πολύ άγχος πάντα, αλλά κρατάει μόνο 2-3 λεπτά. Εδώ θα έχω ίσως λίγο παραπάνω.
Μάθατε εύκολα τα λόγια σας; Πως είναι αυτή η εμπειρία να παίζετε σε αρχαία τραγωδία;
Δεν έχω πολλά λόγια, αλλά έκανα αρκετή μελέτη.
Τι λέει στην ψυχή σας η ιστορία της Μήδειας;
Είναι μια συγκλονιστική ιστορία που προβάλει πολλά θέματα. Φέρνει μπροστά την πατριαρχία, τη θέση της γυναίκας, τον τρόπο που έβλεπαν τη γυναίκα. Ακόμα τη συμπεριφορά της πολιτείας απέναντι στον ξένο. Και φυσικά μέσα από το τραγικό γεγονός της δολοφονίας των παιδιών με αφορμή αυτή ο Ευρυπίδης βρίσκει την ευκαιρία να αναδείξει όλα αυτά τα θέματα, που μας απασχολούν έως και σήμερα. Γιαυτό αυτά τα πολύ σοβαρά θέματα είναι επίκαιρα πάντα.
Τι σας συγκινεί περισσότερο σε αυτό το έργο;
Με συγκινεί το αδιέξοδο που βρίσκεται αυτή η Μήδεια σε όλη την παράσταση που ενισχύεται ψυχικά καταπληκτικά με τα χορικά και τα λόγια που έρχομαι να της πω. Κάτω από την πρώτη ανάγνωση που δείχνει ότι η Μήδεια σκοτώνει τα παιδιά της επειδή την πρόδωσε ο άντρας της, υπάρχουν άλλες μεγάλες αλήθειες που πρέπει να τις ξεσκεπάσουμε. Πρέπει και σήμερα αυτό να κάνουμε, να αρχίσουμε να βλέπουμε κατάματα την αλήθεια γιατί το έχουμε ανάγκη ως κοινωνία πια και να αρχίσουμε να τα αντιμετωπίζουμε ανθρώπινα.
Στο τέλος ο Ευριπίδης αντί να τιμωρήσει τη Μήδεια, την αποθεώνει, γιατί υποτίθεται σκότωσε τα παιδιά της για να μην τα σκοτώσουν οι εχθροί της. Πιστεύετε πως υπάρχει συγχώρεση σε τέτοια εγκλήματα;
Δεν μπορούμε να συγκρίνουμε σημερινά εγκλήματα με ένα τέτοιο κείμενο που με αφορμή ένα έγκλημα θίγει όλα τα υπόλοιπα θέματα. Υπάρχει λόγος που ο μεγάλος Ευριπίδης το κάνει αυτό για να προβληματιστούμε. Στα λόγια του έργου οι απαντήσεις δίνονται και ο Ευριπίδης πάντα είναι εκεί για να μας προβληματίσει και να μας βοηθήσει να πάμε παρακάτω.
Πως υμνεί τον έρωτα το έργο;
Τον υμνεί απόλυτα. Για όλα αυτά για τον έρωτα γίνονται.
Εσείς πως ζήσατε τον έρωτα στα νιάτα σας; Χρειάστηκε ποτέ να φτάσετε στα άκρα για έναν έρωτα;
Δεν νομίζω πως υπάρχει άνθρωπος που κυρίως στην νιότη του δεν αφήνεται στα φτερά του. Ο έρωτας είναι η ίδια η ζωή.
Ποιο τραγούδι σας περιγράφει ή χαρακτηρίζει με λίγα λόγια τη ζωή σας;
Αν θα έπρεπε να διαλέξω ένα τραγούδι που έχει μέσα του πολλά κομμάτια δικά μου, αυτό θα ήταν το «Έχω άνθρωπο», που πραγματικά όταν το άκουσα ένιωσα ότι γράφτηκε για εμένα από τον Κώστα Λειβαδά και τον Θοδωρή Γκόνη. Πραγματικά με εκφράζει γιατί έχω ευλογηθεί να έχω ανθρώπους αγαπημένους δίπλα μου και να μπορώ να ζω από αυτό που αγαπώ και είναι η ανάσα μου, η μουσική. Όταν βγαίνω να τραγουδήσω και έχω ανθρώπους αποκάτω, εκείνη τη στιγμή έχω μια τεράστια ευθύνη γιατί έχω βήμα, είμαι τροφός ψυχική και πρέπει να προσέξω τι τροφή δίνω στους ανθρώπους αυτούς. Όσοι έχουμε βήμα οφείλουμε να προσέχουμε πολύ. Γιατί δημιουργούμε και πρότυπα.
Τι είναι για εσάς το τραγούδι;
Είναι δομικό κομμάτι της ύπαρξης μου. Γεννήθηκα έτσι. Με τραβάει σαν μαγνήτης από τα παιδικά μου χρόνια. Και σαν παιδί άφηνα τα πάντα για να τραγουδήσω. Ξεκίνησα ως αυτοδίδακτη αλλά μετά συνάντησα την δασκάλα μου την κ. Διαμαντοπούλου, που με βοήθησε πολύ.
Από τη μια η οικονομική κρίση και από την άλλη η πανδημία πήγαν πίσω την παραγωγή νέων τραγουδιών. Θα επανέλθει η κατάσταση;
Η ανάγκη της δημιουργίας σε τέτοιες περιπτώσεις φουντώνει πάντα. Είμαι πολύ σίγουρη πως όλοι μέσα μας έχουμε κρατημένα πράγματα που θέλουμε να τα εκφράσουμε. Όπως κι εγώ θέλω να τραγουδήσω περισσότερα τραγούδια έτσι και όλοι οι δημιουργοί θέλουν να πουν νέα πράγματα γιαυτό που βιώσαμε. Αυτό έρχεται σιγά σιγά. Αλλά εδώ και αρκετά χρόνια δυστυχώς δεν έχουμε την ευκαιρία να ακούμε πραγματικά όλα όσα γράφονται. Δεν προλαβαίνουμε. Αλλά ελπίζω να μας ωριμάσει αυτό που περάσαμε ως κοινωνία, γιατί διαφορετικά θα αναγκαστούμε να το ξαναζήσουμε.
Τα νέα παιδιά που θέλουν να γίνουν τραγουδιστές πως τα βλέπετε; Έχουν παρασυρθεί από την ταχύτητα του διαδικτύου και θέλουν να γίνουν γρήγορα διάσημοι;
Οι ταχύτητες γενικά δεν μας αφήνουν να γευτούμε τα πράγματα. Πρέπει να κρατήσουμε την ανθρωπιά μας και να αναλογιστούμε πόση ευθύνη έχουμε για τα παιδιά που μεγαλώνουμε. Πως θα χτίσουμε αυτές τις ψυχούλες να αντέχουν και να ξέρουν να διαλέγουν το δρόμο τους. Τα νέα παιδιά δεν γεννήθηκαν να θέλουν. Έμαθαν να θέλουν αυτά που τους δείξαμε. Για το πώς κινείται η κάθε γενιά σαφώς ευθύνεται η προηγούμενη. Κάποια από τα νέα παιδιά είναι στη σωστή κατεύθυνση, και κάποια δεν είναι. Για μένα ο τρόπος δεν αλλάζει. Αν αγαπάς κάτι πάρα πολύ και δουλέψεις πολύ, το καταφέρνεις.
Αν σκεφτούμε ότι πέρυσι βγήκαν στο φως πολλές ασχήμιες που γίνονταν στο θέατρο στο όνομα της Τέχνης, γίνονται και στη μουσική αντίστοιχα πράγματα; Υπάρχει βία και κακοποίηση και στον χώρο σας; Και αφ΄υψηλού συμπεριφορές;
Όπου υπάρχει δύναμη εξουσίας βρίσκονται κάποιοι άνθρωποι που την εκμεταλλεύονται. Αυτό συμβαίνει παντού. Άρα συμβαίνει και στη μουσική. Η δύναμη της εξουσίας εξαφανίζει τον σεβασμό για τον άλλο άνθρωπο. Θεωρώ ότι είναι μια έλλειψη παιδείας.
Εσείς βρεθήκατε σε δύσκολη στιγμή;
Ναι υπήρξαν κακές συμπεριφορές, αλλά όχι τραγικά πράγματα. Αλλά όταν έβρισκα τοίχο πάντα προσπαθούσα να βρω άλλο δρόμο να συνεχίσω. Δεν στάθηκα ποτέ όμως σε αυτά. Με τράβαγε πάντα η ανάγκη μου να τραγουδάω και δεν είχα χρόνο να στέκομαι σε αυτά.
Το φλερτ με το θέατρο θα το εξελίξετε;
Αυτό θα το αποφασίσω στο τέλος του Καλοκαιριού. Θα δείξει. Η αγάπη για το κάθε αντικείμενο δημιουργεί και την αντοχή.
