Θεατρικό βραβείο στον 19χρόνο Κωνσταντίνο Βαρελίδη για το έργο του «Τελευταία Παράσταση»
Στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Θεατρικού Έργου που διοργάνωσαν η Ένωση Ελλήνων Σεναριογράφων και το Ίδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη
Ο 19χρονος ταλαντούχος Κωνσταντίνος Βαρελίδης, διακρίθηκε στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Θεατρικού Έργου (μεγάλου μήκους) που διοργάνωσαν η Ένωση Ελλήνων Σεναριογράφων και το Ίδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη.
Ο φέρελπις, νέος θεατρικός συγγραφέας απέσπασε το δεύτερο βραβείο για το έργο του «Τελευταία Παράσταση», το οποίο έγραψε σε ηλικία μόλις 16 ετών και ενώ φοιτούσε στη Δευτέρα Λυκείου, για να το ανεβάσουν με τη θεατρική ομάδα του σχολείου του.
Στη σχολική παράσταση που είχε παρουσιαστεί για πρώτη φορά η «Τελευταία παράσταση», ο Κωνσταντίνος Βαρελίδης είχε κάνει και τη σκηνοθεσία, είχε επιλέξει τη μουσική, ενώ είχε επιμεληθεί μαζί με μέλη της ομάδας τα σκηνικά και τα κοστούμια. Στο έργο του κάνει έντονη την παρουσία της η μουσική: «Γράφω πάντα το κείμενο του θεατρικού έργου, ακούγοντας μια μελωδία, έτσι όταν βλέπει ο θεατής την παράσταση, νιώθει την ένταση και την γοητεία ενός τραγουδιού, ακόμα και όταν οι σκηνές δεν έχουν μουσική», λέει ο ίδιος.
Προς το παρών σπουδάζει Μαθηματικά, στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, μια επιστήμη που δεν σκοπεύει να αφήσει, καθώς βρίσκει ότι απαιτούν φαντασία, σκέψη και ακρίβεια: «Τα μαθηματικά εμπεριέχουν τη φιλοσοφία. Γι’ αυτό πολλοί φιλόσοφοι της αρχαιότητας ήταν ταυτόχρονα και μαθηματικοί. Τα μαθηματικά ανοίγουν ορίζοντες, σου δείχνουν νέους τρόπους να βλέπεις τον κόσμο, τον κάνουν ευρύτερο, σου επιτρέπουν ακόμα και να δημιουργήσεις έναν νέο κόσμο εφόσον, όμως, οι νόμοι που τον ορίζουν είναι συνεπείς, πρώτα απ΄ όλα με τον εαυτό τους, όπως ακριβώς συμβαίνει και στο θέατρο», λέει ο ίδιος.
«Η Τελευταία Παράσταση» είναι ένα έργο μυστηρίου, μια μαύρη κωμωδία. Το έργο διαδραματίζεται στην Ελλάδα του 40, τότε που η φινέτσα, η ομορφιά και η ετήσια θερινή μετακόμιση στην εξοχική, ακόμα, Κηφισιά αποτελούσαν τα κύρια ενδιαφέροντα των επιφανών Αθηναίων. Σε ένα τέτοιο σπίτι λοιπόν, μια ιδιαίτερη παρέα οκτώ ατόμων, μεταξύ τους και ο διευθυντής του τοπικού Αστυνομικού Τμήματος, πρόκειται να παρευρεθεί σε ένα δείπνο “παράσταση” με υπόθεση μια δολοφονία. Χρέη σκηνοθέτη της παράστασης διατελεί το υποτιθέμενο θύμα. Ένας σκοτεινός άνθρωπος, που διατηρεί κρυφές σχέσεις εξαρτήσεις με όλους τους καλεσμένους, εκμεταλλευόμενος βασικές ανθρώπινες αδυναμίες τους. Χειρίζεται όλους τους “ηθοποιούς” του σαν μαριονέτες σε ένα έγκλημα που κανείς τους δεν έχει επιλέξει. Όλα βαίνουν καλώς, μόνο που η πραγματική υπόθεση του έργου μέλλει να εμφανιστεί στα μέσα του, ανατρέποντας όλα όσα πίστευε ο θεατής μέχρι τότε. Το μαύρο χιούμορ συντροφεύει το έργο μέχρι το τέλος, που σίγουρα κανείς δεν περιμένει. Ένα έργο που φαινομενικά αποτελεί μια μαύρη κωμωδία εξελίσσεται σε έναν αγώνα για την αλήθεια, την ελευθερία και την δικαιοσύνη, που σπάνια αποδίδεται…
Στα πολύ θετικά της πένας του ταλαντούχου, πρωτοεμφανιζόμενου θεατρικού συγγραφέα, το ψυχρό, σαρκαστικό, φλεγματικό χιούμορ, αλά Όσκαρ Ουάιλντ, -ένας αγαπημένος του συγγραφέας- που καραδοκεί σε κάθε γωνιά για να φέρει ανατροπές και να μεγαλώσει την ένταση και το σασπένς που νιώθει ο θεατής. «Πιστεύω ότι η μαύρη κωμωδία είναι είδος πολύ ενδιαφέρον, διαθέτει όλη τη ζωτικότητα της πλάνης κι όλη τη σκληρή καθαρότητα της αλήθειας και, μέσα από αυτό το συνδυασμό, οι πόνοι και τα πάθη της ζωής γίνονται οι κωμωδίες της και τα μίση και οι κακίες της εκτυλίσσονται σε φάρσα κι αυτό, νομίζω, είναι κάτι που ταιριάζει στους Έλληνες θεατές. Γι’ αυτό και θα συνεχίσω γράφοντας και άλλα ανάλογα θεατρικά έργα», σχολιάζει ο συγγραφέας
«Ως την τελευταία στιγμή υπάρχουν στο έργο πολλές ανατροπές, κάτι που υποδηλώνει ότι το προφανές είναι το πιο ασήμαντο πράγμα που αξίζει να βλέπουμε και ότι πίσω από τη μάσκα του σώματος ελλοχεύει το μυστήριο της ψυχής και με την αποκάλυψή του φανερώνεται όλος ο πολύχρωμος κόσμος του ανθρώπου», λέει ο Κωνσταντίνος Βαρελίδης.
Με την πάροδο του έργου εμφανίζονται οι καταστροφές στις ζωές των ηρώων, οι τραγωδίες τους, αλλά και τα πάθη που τους φλογίζουν και τα μεγάλα αισθήματα που κάποιους από αυτούς κυβερνούν. Μέσα από αυτή την εμφάνιση και, οδεύοντας προς την κατάληξη, οι ήρωες αποκτούν τη δική τους, ξέχωρη ύπαρξη, όχι όπως έδειχναν πως ήταν, αλλά όπως έδειχναν πως δεν ήταν… και όπως αυτοί έγιναν, για μια στιγμή, με τον παράξενο αυτό τρόπο του τέλους.
«Από πολύ μικρός με ενδιέφερε να γράφω και να σκηνοθετώ θεατρικά έργα, ή να κάνω οτιδήποτε έχει σχέση με την παραγωγή μιας θεατρικής παράστασης», λέει ο Κωνσταντίνος Βαρελίδης. «Όταν δημιουργήσαμε με μια φίλη μου τη σχολική θεατρική ομάδα, σκηνοθέτησα μέσα σε τρία χρόνια πέντε παραστάσεις. Μάλιστα έγραψα ένα ακόμα έργο, μια διασκευή της «Παγίδας» του Ρομπέρ Τομά, που ανεβάσαμε επίσης στο σχολείο. Πρόκειται για αγαπημένο έργο στο ελληνικό κοινό, το οποίο ανέβασε φέτος και ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης.
Ο Κωνσταντίνος Βαρελίδης, πέρα από τις σπουδές του στο Μαθηματικό της Πάτρας, είναι ενεργός στον θεατρικό, αλλά και τηλεοπτικό χώρο. Έχει εμφανιστεί σε τηλεοπτικές σειρές στην κρατική και την ιδιωτική τηλεόραση, σε ραδιοφωνικές εκπομπές και σε διαφημίσεις. Τον χειμώνα ήταν Β’ βοηθός σκηνοθέτη στην παράσταση «Αινιγματικές παραλλαγές» του Σωτήρη Τσαφούλια με πρωταγωνιστές τον Γιάννη Μπέζο και τον Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη, στην κεντρική σκηνή του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης. Παρακολουθεί σεμινάρια που έχουν σχέση με το θέατρο, τον κινηματογράφο και την υποκριτική. Πιο πρόσφατο το Εργαστήριο/ Σεμινάριο Υποκριτικής από το Beverly Hills Playhouse Los Angeles – Athens «Εκπαιδεύοντας ηθοποιούς για μια διεθνή καριέρα" πάνω στη μέθοδο υποκριτικής τέχνης του Milton Katselas σε διδασκαλία της Ελληνομαρικανίδας Sophie Papadopoulos, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, το οποίο παρακολούθησε θέλοντας να διευρύνει τις γνώσεις του στη σκηνοθεσία ηθοποιών.
«Στόχος μου είναι να σκηνοθετήσω έργα τόσο για το θέατρο, όσο και για τον κινηματογράφο, αλλά και την τηλεόραση. Η τηλεόραση, δε, θεωρώ ότι αποτελεί την καλύτερη περίπτωση για έναν νέο σεναριογράφο-σκηνοθέτη. Απαιτεί τρομερή ενέργεια και ενασχόληση, που είναι ακριβώς αυτό που ζητά ο ανερχόμενος, ενθουσιασμένος νέος. Ένα άλλο μεγάλο προσόν της είναι η ελευθερία που προσφέρει στην μυθοπλασία και οι τρομερές δυνατότητες που έχει στην κωμωδία, ένα αγαπημένο μου είδος. Πρώτα από όλα όμως με ενδιαφέρει να δω τα δικά μου έργα ή σενάρια, να ανεβαίνουν στη σκηνή και να παίζονται», λέει ο ίδιος.
Ο Κωνσταντίνος Βαρελίδης συμμετείχε επίσης στη διαμόρφωση του καλοκαιρινού κινηματογραφικού προγράμματος του πολυχώρου Ζείδωρος που βρίσκεται στα Κύθηρα.
Έχει έτοιμη την πρώτη του ποιητική συλλογή, ενώ αυτήν την εποχή συμμετέχει στη γραφή μιας τηλεοπτικής σειράς, που θα ανέβει σύντομα.
Ο φέρελπις, νέος θεατρικός συγγραφέας απέσπασε το δεύτερο βραβείο για το έργο του «Τελευταία Παράσταση», το οποίο έγραψε σε ηλικία μόλις 16 ετών και ενώ φοιτούσε στη Δευτέρα Λυκείου, για να το ανεβάσουν με τη θεατρική ομάδα του σχολείου του.
Στη σχολική παράσταση που είχε παρουσιαστεί για πρώτη φορά η «Τελευταία παράσταση», ο Κωνσταντίνος Βαρελίδης είχε κάνει και τη σκηνοθεσία, είχε επιλέξει τη μουσική, ενώ είχε επιμεληθεί μαζί με μέλη της ομάδας τα σκηνικά και τα κοστούμια. Στο έργο του κάνει έντονη την παρουσία της η μουσική: «Γράφω πάντα το κείμενο του θεατρικού έργου, ακούγοντας μια μελωδία, έτσι όταν βλέπει ο θεατής την παράσταση, νιώθει την ένταση και την γοητεία ενός τραγουδιού, ακόμα και όταν οι σκηνές δεν έχουν μουσική», λέει ο ίδιος.
Προς το παρών σπουδάζει Μαθηματικά, στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, μια επιστήμη που δεν σκοπεύει να αφήσει, καθώς βρίσκει ότι απαιτούν φαντασία, σκέψη και ακρίβεια: «Τα μαθηματικά εμπεριέχουν τη φιλοσοφία. Γι’ αυτό πολλοί φιλόσοφοι της αρχαιότητας ήταν ταυτόχρονα και μαθηματικοί. Τα μαθηματικά ανοίγουν ορίζοντες, σου δείχνουν νέους τρόπους να βλέπεις τον κόσμο, τον κάνουν ευρύτερο, σου επιτρέπουν ακόμα και να δημιουργήσεις έναν νέο κόσμο εφόσον, όμως, οι νόμοι που τον ορίζουν είναι συνεπείς, πρώτα απ΄ όλα με τον εαυτό τους, όπως ακριβώς συμβαίνει και στο θέατρο», λέει ο ίδιος.
Η υπόθεση
«Η Τελευταία Παράσταση» είναι ένα έργο μυστηρίου, μια μαύρη κωμωδία. Το έργο διαδραματίζεται στην Ελλάδα του 40, τότε που η φινέτσα, η ομορφιά και η ετήσια θερινή μετακόμιση στην εξοχική, ακόμα, Κηφισιά αποτελούσαν τα κύρια ενδιαφέροντα των επιφανών Αθηναίων. Σε ένα τέτοιο σπίτι λοιπόν, μια ιδιαίτερη παρέα οκτώ ατόμων, μεταξύ τους και ο διευθυντής του τοπικού Αστυνομικού Τμήματος, πρόκειται να παρευρεθεί σε ένα δείπνο “παράσταση” με υπόθεση μια δολοφονία. Χρέη σκηνοθέτη της παράστασης διατελεί το υποτιθέμενο θύμα. Ένας σκοτεινός άνθρωπος, που διατηρεί κρυφές σχέσεις εξαρτήσεις με όλους τους καλεσμένους, εκμεταλλευόμενος βασικές ανθρώπινες αδυναμίες τους. Χειρίζεται όλους τους “ηθοποιούς” του σαν μαριονέτες σε ένα έγκλημα που κανείς τους δεν έχει επιλέξει. Όλα βαίνουν καλώς, μόνο που η πραγματική υπόθεση του έργου μέλλει να εμφανιστεί στα μέσα του, ανατρέποντας όλα όσα πίστευε ο θεατής μέχρι τότε. Το μαύρο χιούμορ συντροφεύει το έργο μέχρι το τέλος, που σίγουρα κανείς δεν περιμένει. Ένα έργο που φαινομενικά αποτελεί μια μαύρη κωμωδία εξελίσσεται σε έναν αγώνα για την αλήθεια, την ελευθερία και την δικαιοσύνη, που σπάνια αποδίδεται…
Το έργο
Στα πολύ θετικά της πένας του ταλαντούχου, πρωτοεμφανιζόμενου θεατρικού συγγραφέα, το ψυχρό, σαρκαστικό, φλεγματικό χιούμορ, αλά Όσκαρ Ουάιλντ, -ένας αγαπημένος του συγγραφέας- που καραδοκεί σε κάθε γωνιά για να φέρει ανατροπές και να μεγαλώσει την ένταση και το σασπένς που νιώθει ο θεατής. «Πιστεύω ότι η μαύρη κωμωδία είναι είδος πολύ ενδιαφέρον, διαθέτει όλη τη ζωτικότητα της πλάνης κι όλη τη σκληρή καθαρότητα της αλήθειας και, μέσα από αυτό το συνδυασμό, οι πόνοι και τα πάθη της ζωής γίνονται οι κωμωδίες της και τα μίση και οι κακίες της εκτυλίσσονται σε φάρσα κι αυτό, νομίζω, είναι κάτι που ταιριάζει στους Έλληνες θεατές. Γι’ αυτό και θα συνεχίσω γράφοντας και άλλα ανάλογα θεατρικά έργα», σχολιάζει ο συγγραφέας
«Ως την τελευταία στιγμή υπάρχουν στο έργο πολλές ανατροπές, κάτι που υποδηλώνει ότι το προφανές είναι το πιο ασήμαντο πράγμα που αξίζει να βλέπουμε και ότι πίσω από τη μάσκα του σώματος ελλοχεύει το μυστήριο της ψυχής και με την αποκάλυψή του φανερώνεται όλος ο πολύχρωμος κόσμος του ανθρώπου», λέει ο Κωνσταντίνος Βαρελίδης.
Με την πάροδο του έργου εμφανίζονται οι καταστροφές στις ζωές των ηρώων, οι τραγωδίες τους, αλλά και τα πάθη που τους φλογίζουν και τα μεγάλα αισθήματα που κάποιους από αυτούς κυβερνούν. Μέσα από αυτή την εμφάνιση και, οδεύοντας προς την κατάληξη, οι ήρωες αποκτούν τη δική τους, ξέχωρη ύπαρξη, όχι όπως έδειχναν πως ήταν, αλλά όπως έδειχναν πως δεν ήταν… και όπως αυτοί έγιναν, για μια στιγμή, με τον παράξενο αυτό τρόπο του τέλους.
Ο συγγραφέας
«Από πολύ μικρός με ενδιέφερε να γράφω και να σκηνοθετώ θεατρικά έργα, ή να κάνω οτιδήποτε έχει σχέση με την παραγωγή μιας θεατρικής παράστασης», λέει ο Κωνσταντίνος Βαρελίδης. «Όταν δημιουργήσαμε με μια φίλη μου τη σχολική θεατρική ομάδα, σκηνοθέτησα μέσα σε τρία χρόνια πέντε παραστάσεις. Μάλιστα έγραψα ένα ακόμα έργο, μια διασκευή της «Παγίδας» του Ρομπέρ Τομά, που ανεβάσαμε επίσης στο σχολείο. Πρόκειται για αγαπημένο έργο στο ελληνικό κοινό, το οποίο ανέβασε φέτος και ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης.
Ο Κωνσταντίνος Βαρελίδης, πέρα από τις σπουδές του στο Μαθηματικό της Πάτρας, είναι ενεργός στον θεατρικό, αλλά και τηλεοπτικό χώρο. Έχει εμφανιστεί σε τηλεοπτικές σειρές στην κρατική και την ιδιωτική τηλεόραση, σε ραδιοφωνικές εκπομπές και σε διαφημίσεις. Τον χειμώνα ήταν Β’ βοηθός σκηνοθέτη στην παράσταση «Αινιγματικές παραλλαγές» του Σωτήρη Τσαφούλια με πρωταγωνιστές τον Γιάννη Μπέζο και τον Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη, στην κεντρική σκηνή του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης. Παρακολουθεί σεμινάρια που έχουν σχέση με το θέατρο, τον κινηματογράφο και την υποκριτική. Πιο πρόσφατο το Εργαστήριο/ Σεμινάριο Υποκριτικής από το Beverly Hills Playhouse Los Angeles – Athens «Εκπαιδεύοντας ηθοποιούς για μια διεθνή καριέρα" πάνω στη μέθοδο υποκριτικής τέχνης του Milton Katselas σε διδασκαλία της Ελληνομαρικανίδας Sophie Papadopoulos, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, το οποίο παρακολούθησε θέλοντας να διευρύνει τις γνώσεις του στη σκηνοθεσία ηθοποιών.
«Στόχος μου είναι να σκηνοθετήσω έργα τόσο για το θέατρο, όσο και για τον κινηματογράφο, αλλά και την τηλεόραση. Η τηλεόραση, δε, θεωρώ ότι αποτελεί την καλύτερη περίπτωση για έναν νέο σεναριογράφο-σκηνοθέτη. Απαιτεί τρομερή ενέργεια και ενασχόληση, που είναι ακριβώς αυτό που ζητά ο ανερχόμενος, ενθουσιασμένος νέος. Ένα άλλο μεγάλο προσόν της είναι η ελευθερία που προσφέρει στην μυθοπλασία και οι τρομερές δυνατότητες που έχει στην κωμωδία, ένα αγαπημένο μου είδος. Πρώτα από όλα όμως με ενδιαφέρει να δω τα δικά μου έργα ή σενάρια, να ανεβαίνουν στη σκηνή και να παίζονται», λέει ο ίδιος.
Ο Κωνσταντίνος Βαρελίδης συμμετείχε επίσης στη διαμόρφωση του καλοκαιρινού κινηματογραφικού προγράμματος του πολυχώρου Ζείδωρος που βρίσκεται στα Κύθηρα.
Έχει έτοιμη την πρώτη του ποιητική συλλογή, ενώ αυτήν την εποχή συμμετέχει στη γραφή μιας τηλεοπτικής σειράς, που θα ανέβει σύντομα.
