Ο κορυφαίος Ελληνας ηθοποιός Γιάννης Μπέζοςδεν σταματάει ποτέ να δημιουργεί και να πρωτοπορεί στον χώρο της Τέχνης. Τον προσεχή Οκτώβριο μαζί με τον Αρη Λεμπεσόπουλο, τον Μάκη Παπαδημητρίου και τον Θανάση Κουρλαμπά θα ανέβουν στη σκηνή του θεάτρου «Άνεσις» και θα παρουσιάσουν το βραβευμένο με Πούλιτζερ έργο του Ντέιβιντ Μάμετ «Οικόπεδα με θέα», όπου θα υποδυθούν τέσσερις απελπισμένους μεσίτες, που ανταγωνίζονται χωρίς ηθικούς φραγμούς, με μότο τη φράση: «Πάση θυσία να κλείσει η συμφωνία».
Ο Νικορέστης Χανιωτάκης αναλαμβάνει να σκηνοθετήσει το σπουδαίο έργο, σε μετάφραση Αντώνη Γαλέου και πρωτότυπη μουσική Γιάννη Μαθέ, με έναν εξαιρετικό θίασο πρώτης γραμμής, στον οποίο συμμετέχουν επίσης οι: Γιάννης Δρακόπουλος, Γεράσιμος Σκαφίδας και Μάριος Μαριόλος.
Σήμερα ο γνωστός ηθοποιόςμάς μιλά για τους σπουδαίους εκπροσώπους της υποκριτικής που έφυγαν από τη ζωή τις τελευταίες ημέρες, αποκαλύπτει τα νέα του επαγγελματικά σχέδια, ενώ απαντά για το αν θα ασχολιόταν με την πολιτική.
Τις τελευταίες ημέρες τρεις πολύ σπουδαίοι ηθοποιοί, ο Κώστας Καζάκος, η Ειρήνη Παπά και η Μάρθα Καραγιάννη, έφυγαν από κοντά μας. Τι σήμαιναν για εσάς;
Δυστυχώς, ο χρόνος είναι αδυσώπητος και άνθρωποι οι οποίοι άφησαν ένα ισχυρό ίχνος στη δουλειά μας δεν είναι πια κοντά μας. Θα μου πει κάποιος ότι είναι αναμενόμενο, αλλά, όσο αναμενόμενο και να είναι, δεν παύει να είναι και οδυνηρό. Και μάλιστα πρόκειται για τον χαμό ανθρώπων οι οποίοι σφράγισαν μια εποχή με το έργο τους και όχι μόνο, αλλά και με τη γενικότερη δράση και παρουσία τους ο καθένας στον τομέα του. Ο Κώστας Καζάκος άφησε το στίγμα του στο θέατρο πάρα πολύ έντονα, αλλά και στη διδασκαλία. Ήμασταν συνδιδάσκοντες σε μια σχολή και προσπαθούσαμε να «κάνουμε μάθημα» στα νέα παιδιά που βγαίνουν στο θέατρο. Ήταν ένας άνθρωπος που πάλεψε πάρα πολύ, με πάθος, για το θέατρο και την υποκριτική, όπως άλλωστε και η Ειρήνη Παπά, η οποία είχε μεγάλη δραστηριότητα κυρίως στο εξωτερικό και ειδικότερα στον κινηματογράφο. Και βεβαίως η καλή μου Μάρθα Καραγιάννη, την οποία γνώριζα και ήταν ένας λαμπρός άνθρωπος. Δεν κυνηγούσε χίμαιρες, ήξερε τι της γινόταν και μαζί με άλλους της γενιάς της στον χώρο της κωμωδίας σηματοδοτεί ένα μόνιμο χαμόγελο, το οποίο σιγά-σιγά εξαφανίζεται από τα χείλη μας. Θέλω να πιστεύω, επειδή ήταν άνθρωποι που αγαπούσαν τους νεότερους, ότι το χαμόγελο αυτό και το πάθος για την υποκριτική θα τα ξαναβρούμε.
Ο χρόνος είναι αδυσώπητος και άνθρωποι οι οποίοι άφησαν ένα ισχυρό ίχνος στη δουλειά μας δεν είναι πια κοντά μας
Τι ετοιμάζετε αυτή την περίοδο;
Κάνω πρόβες για το έργο «Οικόπεδα με θέα» στο θέατρο «Άνεσις», σε σκηνοθεσία Νικορέστη Χανιωτάκη. Είναι ένα έργο γραμμένο στις αρχές του ’80, έχει πάρει Πούλιτζερ και έχει κινηματογραφηθεί στις αρχές του ’90. Διαδραματίζεται στο Σικάγο, όπου ζει και ο συγγραφέας Ντέιβιντ Μάμετ. Η υπόθεση αφορά ένα γραφείο στο οποίο υπάρχουν κτηματομεσίτες, που ανταγωνίζονται για ένα έπαθλο εάν φέρουν καλές πωλήσεις, ενώ διακινδυνεύεται και η δουλειά τους. Αυτός που δεν θα πουλήσει θα απολυθεί. Αυτό δείχνει πόσο σκληρό είναι το παιχνίδι γύρω από το χρήμα και πόσο αλλοιώνει τις προσωπικότητες των ανθρώπων.
Η δική σας σχέση με το χρήμα ποια είναι;
Φυσιολογική και το χρειάζομαι, αλλά δεν με υποδουλώνει.
Μάθαμε ότι ετοιμάζετε και κάτι ιδιαίτερο στον «Ιανό». Περί τίνος πρόκειται;
Είναι κάποιες Τρίτες του Δεκεμβρίου και του Ιανουαρίου για τη μελοποιημένη ποίηση, για τον Αλέκο Σακελλάριο και τον Λουκιανό Κηλαηδόνη.
Στην τηλεόραση θα σας δούμε;
Θα κάνω μια μουσική εκπομπή στο Open μία φορά την εβδομάδα.
Σας αγχώνει όλο αυτό που γίνεται το τελευταίο διάστημα με την ενεργειακή κρίση;
Περισσότερο με προβληματίζει η κατάσταση του πολέμου, η οποία φέρνει και την ενεργειακή κρίση, και δεν μπορώ να πω ότι είμαι και πολύ αισιόδοξος για τον τερματισμό αυτής της περιπέτειας.
Η πολιτική σάς ενδιαφέρει;
Την παρακολουθώ, αλλά δεν με ενδιαφέρει να συμμετέχω θεσμικά.
Πώς ήταν το καλοκαίρι σας;
Επειδή έκανα μια περιοδεία με τις «Θεσμοφοριάζουσες», είδα ότι υπάρχει διάθεση από τον κόσμο να συμμεριστεί τις προσπάθειές μας και αυτό μας πολλαπλασιάζει την ευθύνη, μετά το διάστημα των απαγορεύσεων της πανδημίας, να κάνουμε καλύτερα τη δουλειά μας.
