Γιώργος Μαργαρίτης στα Παραπολιτικά: «Η φωνή του Κόκοτα δεν φεύγει από τις ζωές μας»
Ο καταξιωμένος λαϊκός τραγουδιστής μιλάει για τον φίλο του Σταμάτη, τις δυσκολίες του επαγγέλματος και τα νέα ταλέντα
Ο Γιώργος Μαργαρίτης υπήρξε ένας από τους στενούς φίλους του αείμνηστου Σταμάτη Κόκοτα. Ο τραγουδιστής μιλάει στα «Π» για τη σχέση τους, τον χαρακτήρα του εκλιπόντος, αλλά και τι συζητήσεις έκαναν όταν βρίσκονταν. Παράλληλα, κάνει λόγο για τις οικονομικές δυσκολίες που έχει περάσει, ενώ για πρώτη φορά αποκαλύπτει ότι ο γιος του, ο Κώστας, μπορεί να σπούδασε οικονομικά, αλλά θα ασχοληθεί με το τραγούδι.
Ήσασταν φίλοι με τον Σταμάτη Κόκοτα;
Ήμασταν πολύ καλοί φίλοι με τον Σταμάτη και ερχότανε και με άκουγε. Αυτό φαίνεται άλλωστε και από τη φωτογραφία που κυκλοφορεί. Καλό ταξίδι στον μεγάλο Σταμάτη Κόκοτα, το φιλαράκι μου, και τα θερμά συλλυπητήριά μου στην οικογένειά του.
Ήξερες ότι είχε πρόβλημα υγείας;
Κάτι μου ψιθύρισαν στο Παλαιό Φάληρο, γιατί συχνάζω εκεί σε μια καφετέρια και περνούσε πολλές φορές και μας χαιρέταγε.
Είχατε συνεργαστεί;
Μας είχε ετοιμάσει ο Γιγουρτάκης μια βραδιά για κάποιον φίλο μας στην Κρήτη με πολλούς καλλιτέχνες -ανάμεσά τους και ο Σταμάτηςκαι είχαμε περάσει καλά. Οι συναντήσεις μας ήταν όταν βρισκόμασταν και συνήθως μιλάγαμε για το επάγγελμά μας.
Τι θυμάσαι από τον Σταμάτη Κόκοτα;
Μια χαρά άνθρωπος ήτανε, πολύ καλός. Είχε χιούμορ, έκανε πλακίτσες και έλεγε πολλά αστεία περιστατικά. Δεν είχε να ζηλέψει τίποτα ο Σταμάτης. Ήταν μεγάλος και τρανός. Η φωνή του ήταν ιδιαίτερη και δεν φεύγει από τις ζωές μας. Τέτοιοι τραγουδιστές είναι πάντα εδώ.
Πότε ήταν η τελευταία συνάντησή σας;
Στη Θεσσαλονίκη, όταν τραγουδούσα στο καζίνο και αυτός ήταν σε κάποια αίθουσα εκεί και τραγουδούσε. Μέναμε στο ίδιο ξενοδοχείο και τα πρωινά βρισκόμασταν και τα λέγαμε. Κάναμε συνέχεια καλαμπούρι. Είχε πάρα πολύ χιούμορ. Όποιος δεν τον ήξερε από κοντά νόμιζε ότι δεν έκανε πλάκα, ότι τα έλεγε στ’ αλήθεια, αλλά ήταν μεγάλος πλακατζής. Όποιος κατάλαβε κατάλαβε.
Εσύ φοβάσαι τον θάνατο;
Φυσικά και φοβάμαι, μόνο ο Άκης Πάνου έλεγε ότι δεν τον φοβάται. Όταν είμαστε νέοι, δεν μας πάει ο νους ότι θα έρθει τέτοια ώρα. Όμως δεν γλυτώνει κανένας από εκεί.
Ο γιος μου, ο Κώστας, έχει τελειώσει το Οικονομικό Πανεπιστήμιο στον Πειραιά και σχολή ηθοποιών, ενώ τα τελευταία δύο χρόνια ασχολείται με τη μουσική. Το πρώτο του τραγούδι θα το γράψει ο Χρήστος Νικολόπουλος
Πού εμφανίζεσαι αυτή την περίοδο;
Τελείωσε η περιοδεία μου στα Γιάννενα πριν από λίγες ημέρες και τώρα μπαίνουμε σε συζητήσεις για τη χειμερινή περίοδο.
Θα συνεργαζόσουν με ένα παιδί από talent show;
Δεν τα παρακολουθώ πάρα πολύ, αλλά θέλω να πω ότι έχουν βγει κατά καιρούς πολλά ταλέντα από εκεί. Άλλοι υπάρχουν και άλλοι έχουν τελειώσει μέσα σε έναν χρόνο και έχουν αλλάξει και επάγγελμα.
Είσαι 53 χρόνια στο τραγούδι. Έχεις περάσει δύσκολα;
Βεβαίως έχω περάσει δύσκολα. Να μην έχω στην τσέπη μου μία, να μην έχω να πάρω τσιγάρα, ούτε να πληρώσω το ενοίκιο.
Τι σχέση έχεις με το χρήμα;
Καθόλου καλή. Δεν είμαι φιλοχρήματος. Καμία σχέση. Έχεις δύο παιδιά, ένα αγόρι, τον Κώστα, και ένα κορίτσι, τη Μαρία.
Θέλει να ασχοληθεί κάποιο με το τραγούδι;
Ναι, ο Κώστας έχει τελειώσει το Οικονομικό Πανεπιστήμιο στον Πειραιά και σχολή ηθοποιών, ενώ τα τελευταία δύο χρόνια ασχολείται με τη μουσική και το πρώτο του τραγούδι θα το γράψει ο Χρήστος Νικολόπουλος.
Πώς νιώθεις που ο γιος σου ακολουθεί τα χνάρια σου;
Το κάθε παιδί θα κάνει αυτό που θέλει. Ο κάθε άνθρωπος. Έτσι έκανα κι εγώ. Δεν υπάρχει να του φράξει τον δρόμο κανένας. Άμα το ’χει, κάποια στιγμή θα δείξει το ταλέντο του, θα το βγάλει αυτό που έχει μέσα του.
Πόλεμο από συναδέλφους έχεις δεχτεί;
Εχω δεχτεί, ακόμα και τώρα. Οι τρικλοποδιές στο επάγγελμα αυτό, και όχι μόνο, πάντα θα υπάρχουν. Είμαι ένας τραγουδιστής που είναι μέσα στα πράγματα, με μεγάλες επιτυχίες, και έχω πόλεμο. Καταλαβαίνω ότι είναι μια άμυνα που χρησιμοποιούν στο επάγγελμα αυτό. «Πάμε παρακάτω», λέω πάντα.
Τι σου λένε για το «Πεθαίνω για σένα»;
Το ξέρουν μικροί - μεγάλοι αυτό το τραγούδι. Έχει μεγάλη σημασία να θυμούνται και να ξέρουν το τραγούδι. Έχουν περάσει τουλάχιστον 15 χρόνια. Με αυτό έχουν μεγαλώσει γενιές και το θυμάμαι.