Hachiko: Περίμενε καθημερινά επί 10 χρόνια το τρένο - Η ιστορία ενός σκύλου που γεννήθηκε σαν σήμερα και έχει συγκλονίσει όλο τον κόσμο

Ο Hachikō γεννήθηκε σαν σήμερα 10 Νοεμβρίου το 1923 και έχει μια ιστορία που είναι αδύνατον να μη σε κάνει να ανατριχιάσεις ή και να βουρκώσεις ακόμα. Ο Hachi, στην Ιαπωνία από τη δεκαετία του ΄20, είναι κάτι σαν εθνικός ήρωας. Έχει γίνει άγαλμα, μουσειακό έκθεμα, βιβλίο, παραμύθι, κινούμενα σχέδια, γιαπωνέζικη ταινία, ταινία του Hollywood, μπλουζάκι, καπελάκι και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε.

Δεν ξέρω σε πόσους είναι γνωστή η ιστορία του Hachikō, αλλά χρονολογείται από τον Ιανουάριο του 1924, όταν ο Ιάπωνας καθηγητή πανεπιστημίου Hidesamuro Ueno τον υιοθετεί και τον φέρνει στο Tokyo από μία επαρχιακή φάρμα. Το αρσενικό αυτό λευκό σκυλάκι ράτσας Ακίτα, πανέξυπνο και συγκινητικά πιστό, όπως φάνηκε στη συνέχεια, ανέπτυξε μια περίεργη συνήθεια, πιθανόν λόγω της ισχυρής αγάπης και αφοσίωσης του μοναχικού καθηγητή προς το ίδιο: κάθε πρωί ακολουθούσε τον καθηγητή μέχρι τον σταθμό του τρένου, μετά επέστρεφε μόνο του σπίτι και το απόγευμα ξαναγύριζε πάλι μόνο του στον σταθμό την ώρα που επέστρεφε ο καθηγητής, ώστε να τον υποδεχθεί και να τον συνοδεύσει στο σπίτι τους.

Δυστυχώς η ζωή στάθηκε άδικη τόσο για τον καθηγητή όσο και για το σκυλάκι. Τον Μάιο του 1925 ο καθηγητής δεν επέστρεψε ποτέ. Είχε πεθάνει από εγκεφαλική αιμορραγία κατά τη διάρκεια του μαθήματός του και ο Hachikō τον περίμενε μάταια στον σταθμό. Εκεί πέρασε και τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του, περιφερόμενος στον σταθμό και τσεκάροντας κάθε απόγευμα, την ίδια ώρα, έναν έναν επιβάτη, μήπως και ανάμεσά τους αναγνωρίσει τον καθηγητή.

Ο πρώτος καιρός δεν ήταν εύκολος για τον Hachikō, καθώς οι αντιδράσεις των εργαζομένων στον σταθμό δεν ήταν και τόσο φιλικές απέναντί του. Όμως οι τακτικοί επιβάτες που τον πρόσεξαν, άρχισαν να αγαπούν το πιστό σκυλί και να το φροντίζουν και έτσι άλλαξαν και οι αντιδράσεις των εργαζομένων. Η ζωή του σκυλιού, όμως, παίρνει άλλη τροπή το 1932, όταν ένας φοιτητής, παρατηρώντας τον Hachikō, ρώτησε, έμαθε και ξεκίνησε να δημοσιεύει μία σειρά άρθρων σχετικά με το σκυλί και την απίστευτη αφοσίωσή του. Ο ιαπωνικός λαός εντυπωσιάζεται, οι εργαζόμενοι στον σταθμό και οι περαστικοί αρχίζουν να φροντίζουν ακόμα περισσότερο το σκυλάκι και οι Ιάπωνες γονείς και δάσκαλοι ξεκινούν να διδάσκουν την αρετή της πίστης στα παιδιά τους, φέρνοντας τον Hachikō ως ύψιστο παράδειγμα.

Ο καλλιτέχνης Teru Ando δημιουργώντας το πρώτο γλυπτό του Hachi

Τον Απρίλιο του 1934 ο γλύπτης Teru Ando, βαθιά συγκινημένος από το δράμα του σκυλιού, φιλοτεχνεί το πρώτο χάλκινο άγαλμά του, το οποίο τοποθετείται στον σταθμό Shibuya, παρόντος του ίδιου του Hachikō.

Στις 8 Μαρτίου 1935 ο Hachikō εντοπίζεται νεκρός σε παρακείμενο δρόμο. Οι Ιάπωνες τιμούν για άλλη μια φορά το σκυλί. Το αποτεφρώνουν και οι στάχτες του τοποθετούνται στο κοιμητήριο Aoyama, ακριβώς δίπλα στον τάφο του ανθρώπου που το υιοθέτησε, ώστε να τους ενώσουν τουλάχιστον στον θάνατο.

Το 1948 αναθέσαν στον γλύπτη Takeshi Ando, γιο του Teru Ando, να φιλοτεχνήσει ένα νέο άγαλμα του σκυλιού, μια και το αρχικό άγαλμα είχε ανακυκλωθεί μαζί με άλλα, για να καλυφθούν οι ανάγκες του κράτους σε χαλκό, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Η επίσημη τελετή των αποκαλυπτηρίων γίνεται τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς και το άγαλμα αυτό παραμένει στον σταθμό μέχρι και σήμερα, ως μόνιμος φόρος τιμής σε ένα από τα πιστότερα σκυλιά της παγκόσμιας ιστορίας.

Κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου οι φιλόζωοι συγκεντρώνονται στον σταθμό Shibuya για να τιμήσουν τον Hachikō στην τελετή που έχει θεσπιστεί προς τιμήν του, όμως φέτος φαίνεται πως είναι πάλι η χρονιά του, καθώς τον περασμένο Μάρτιο το Πανεπιστήμιο του Tokyo αποφάσισε να ενώσει για πάντα το αφοσιωμένο ζώο με τον πατέρα του διά μέσου της τέχνης, τοποθετώντας ένα δεύτερο άγαλμα, φιλοτεχνημένο από λευκό μάρμαρο αυτήν τη φορά, που απεικονίζει τον Hachikō να υποδέχεται χαρούμενος τον καθηγητή. Το άγαλμα αυτό βρίσκεται πλέον τοποθετημένο στις εγκαταστάσεις του πανεπιστημίου, όπου και δίδασκε ο Hidesamuro Ueno, ως φόρος τιμής τόσο στον ίδιον όσο και στον πιστό του σύντροφο.

Η ιστορία του Hachikō αποδεικνύει πως η τέχνη, η δημοσιότητα, η αρθρογραφία και οι εκδηλώσεις μπορούν να βελτιώσουν μια κοινωνία και να την ευαισθητοποιήσουν απέναντι στα ζώα. Η ζωή του Hachikō και όσα έχουν γίνει γι’ αυτόν προωθούν επί δεκαετίες τη φιλοζωία στην Ιαπωνία.

• Το 1987 προβάλλεται στην Ιαπωνία η ταινία Hachikō Monogatari, που γνωρίζει τεράστια επιτυχία στη χώρα.
• Η φήμη του Hachikō, όμως, παίρνει παγκόσμιες διαστάσεις από το υπέροχο φιλμ του 2009 «Hachi: A Dog's Tale», με πρωταγωνιστή τον Richard Gere. Η ταινία αυτή προτείνεται ανεπιφύλακτα στους μη φιλόζωους, ώστε να αλλάξουν απόψεις σχετικά με τα ζώα. Για τους ήδη φιλόζωους, η παρακολούθηση της ταινίας είναι μία μάλλον δύσκολη διαδικασία, καθώς πρόκειται για ένα από τα συγκινητικότερα φιλμ που έχουν προβληθεί ποτέ.

Το σίγουρο είναι πως ο Hachikō κατάφερε τελικά να συναντήσει πριν από 80 χρόνια τον κύριό του, περνώντας από τη Γέφυρα του Ουράνιου Τόξου, και πως από τότε βρίσκονται και πάλι μαζί. Για πάντα.

Σπάνια φωτογραφία του Hachikō στον σταθμό Shibuya.

Ο Hachikō ως μουσειακό έκθεμα. Η γούνα του αφαιρέθηκε, βαλσαμώθηκε και τοποθετήθηκε σε μόνιμη έκθεση στο National Science Museum της Ιαπωνίας στο Τόκοο.

O Hachikō συναντά επιτέλους τον καθηγητή σ’ ένα καινούργιο λευκό γλυπτό.

Η αφίσα της ταινίας «Hachi: A Dog's Tale».

Ένα υπέροχο στιγμιότυπο από την ταινία με τον Richard Gere.

Ο Hachikō γεννήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 1923 και πέθανε στις 8 Μαρτίου 1935.