Μελωδία της Ευτυχίας: Πρώτη φορά σε μιούζικαλ η Μαντώ- O ρόλος έκπληξη και η απίστευτη μεταμόρφωση
Η αγαπημένη ερμηνεύτρια μιλάει στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ με αφορμή τη συμμετοχή της σε ένα από τα διάσημα μιούζικαλ όλων των εποχών που θα ανέβει στο θέατρο του Κολλεγίου Αθηνών για λίγες παραστάσεις
Σε ένα από τα πιο διάσημα μιούζικαλ όλων των εποχών, τη «Μελωδία της Ευτυχίας» θα πρωταγωνιστήσει σε λίγες μέρες η Μαντώ, η οποία ανεβαίνει για πρώτη φορά φέτος σε θεατρικό σανίδι πλάι σε ένα θίασο λαμπρών καλλιτεχνών.
Τη διασκευή και τη σκηνοθεσία υπογράφει η μετρ των μιούζικαλ Θέμις Μαρσέλλου, ενώ στους πρωταγωνιστικούς ρόλους θα δούμε τους Νάντια Κοντογεώργη, Λεωνίδα Κακούρη, Ναταλία Δραγούμη και Αλέξανδρο Αντωνόπουλο μαζί με πολυμελή θίασο, δώδεκα παιδιά και ζωντανή ορχήστρα επί σκηνής.
Πρόκειται για την αληθινή ιστορία της οικογένειας Φον Τραπ που έγινε μιούζικαλ σε μουσική Ρίτσαρντ Ρότζερς και στίχους Όσκαρ Χάμερσταϊν. Στη συνέχεια, το 1965, έγινε ταινία με την Τζούλι Άντριους και τον Κρίστοφερ Πλάμερ, η οποία απέσπασε 5 Όσκαρ και έκανε ρεκόρ εισπράξεων. Το σάουντρακ της ταινίας πούλησε περισσότερα από 11 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως.
Η Μαντώ δεν ασχολείται πρώτη φορά με το είδος του μιούζικαλ, καθώς διατηρεί το Children's Musical Theatre Academy' by Mando που ίδρυσε πριν δέκα χρόνια στο Ωδείο Φακανά στο Νέο Φάληρο διδάσκοντας μουσική και κάνοντας παραστάσεις σε παιδιά.
Φέτος όμως κάνει την έκπληξη και ανεβαίνει και η ίδια στη σκηνή ερμηνεύοντας μάλιστα έναν πολύ ιδιαίτερο ρόλο, αυτόν της Ηγουμένης ενός μοναστηριού στη "Μελωδία της Ευτυχίας", ένα ρόλο που όπως η ίδια λέει έχει αγαπήσει πολύ.
Η Μαντώ αποκαλύπτει σήμερα στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ και τη Μαριάνθη Κουνιά πως νιώθει για τη νέα αυτή εμπειρία, αλλά παράλληλα μιλάει και για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στη δισκογραφία, το νέο άλμπουμ της, τα νέα παιδιά και τα περιστατικά βίας στο χώρο της μουσικής.
Ξεκίνησα την καριέρα μου με μιούζικαλ από όταν ήμουν παιδί ακόμα με τη συμμετοχή μου στο «Jesus Christ Superstar» , στο θέατρο Καλουτά, με την επιμέλεια των Μίμη Πλέσσα και Δημήτρη Μαλαβέτα στο θέατρο Καλουτά. Όμως από τότε δεν το έχω ξανακάνει από τότε, τώρα είναι η δεύτερη φορά. Πάντα αγαπούσα αυτό το είδος θεάτρου και γιαυτό πριν από δέκα χρόνια ίδρυσα το «CHILDREN MUSICAL THEATER ACADEMY by Mando» στο Νέο Φάληρο. Ήθελα πάρα πολύ και με κάθε τρόπο να ασχοληθώ με αυτό το είδος. Εφόσον λοιπόν δεν μου είχε δοθεί η ευκαιρία να το κάνω εγώ προσωπικά, έκανα μια σχολή για παιδιά και ασχολούμαι με το μιούζικαλ από την πλευρά της διδασκαλίας. Φέτος όμως μου δόθηκε η ευκαιρία να παίξω κι εγώ. Και είμαι πολύ ενθουσιασμένη.
Ναι αυτός ρόλος ήταν πολύ προχωρημένος για την εποχή του έργου. Το στοιχείο της μεγαλοψυχίας με συγκινεί πάρα πολύ σε έναν άνθρωπο. Επίσης αυτός ο ρόλος είναι και πολύ αντισυμβατικός. Γιατί μια Ηγουμένη συνήθως χαρακτηρίζεται από μια συντηρητική ιδιότητα. Όμως στο έργο αυτό δεν είναι έτσι. Γιατί η Ηγουμένη επιλέγει να παροτρύνει μια μικρή καλόγρια να βγει στη ζωή και να ζήσει τις χάρες της, τον μεγάλο έρωτα. Γιατί θεωρεί πως η αγάπη μιας γυναίκας για έναν άντρα είναι το ίδιο ιερή με την αγάπη της για τον Θεό. Κάτι πολύ προχωρημένο για εκείνη την εποχή. Και φυσικά με αντιπροσωπεύει απόλυτα η άποψη αυτή.
Ναι βέβαια έχω συναντήσει πολλές φορές μεγαλόψυχους ανθρώπους. Και πάντα είχα και πολύ καλούς φίλους.
Βέβαια, εννοείται. Και πρωτίστως στα παιδιά μου. Υποστηρίζω ακράδαντα ότι τα παιδιά πρέπει να διαλέγουν αυτό που τους εκφράζει και τους κάνει ευτυχισμένους και όχι κάτι που θέλουν κάποιοι άλλοι. Οι νέοι πρέπει να ζουν τη δική τους ζωή, όχι τη δική μας.
Είναι πολύ απαιτητικό το έργο γιατί εγώ δεν είμαι ηθοποιός, αλλά πρέπει να αποστηθίσω αρκετές σελίδες. Και φυσικά καταβάλω πολύ μεγαλύτερη προσπάθεια από τους συναδέλφους μου που είναι κατεξοχήν ηθοποιοί. Όπως εκείνοι αντίστοιχα καταβάλουν μεγαλύτερη προσπάθεια για να μάθουν τα τραγούδια, που για μένα είναι πολύ εύκολο. Αλλά είμαι άνθρωπος που προσαρμόζομαι εύκολα.
Το μουσικό θέατρο γενικά είναι ένα δύσκολο εγχείρημα, καθώς συνδυάζει υποκριτική με τραγούδι και χορό. Και εμείς πρέπει να τοποθετούμαστε με συγκεκριμένο τρόπο πάνω στα σκηνικά. Είναι δύσκολο και το τραγούδι γιατί είναι καθαρά λυρικό. Δηλαδή για τον ρόλο μου θα χρησιμοποιήσω την κλασική, οπερετική μου φωνή για να τραγουδήσω, που ναι μεν έχω την δυνατότητα αυτή, αλλά δεν είμαι εκπαιδευμένη κλασική τραγουδίστρια. Εγώ είμαι μοντέρνα, ποπ, τζαζ τραγουδίστρια. Οπότε για μένα είναι μια υπέρβαση, κάτι καινούριο. Αλλά ταυτόχρονα είναι μια πρόκληση που μου αρέσει πάρα πολύ.
Τα παιδιά είναι πολύ επαγγελματίες όταν αναλαμβάνουν έναν ρόλο στο θέατρο. Ίσως είναι καλύτεροι επαγγελματίες και από εμάς. Και είναι και πολύ πιο ικανά στο να μάθουν νέα πράγματα. Μπορεί εμείς να χρειαζόμαστε μια εβδομάδα να μάθουμε κάτι, ενώ για αυτά να χρειάζεται μια μέρα. Και βέβαια είναι πιο ψύχραιμα την ώρα της παράστασης. Και συνήθως στις παραστάσεις που παίζουν παιδιά, τα λάθη τα κάνουν οι μεγάλοι.
Ναι εντελώς. Οι γονείς μου δεν ήθελαν να ασχοληθώ με τα καλλιτεχνικά. Ήθελαν να με κάνουν δικηγόρο.
Ναι ήξερα ότι έχω καλή φωνή, μουσικότητα και ταλέντο γενικά σε αυτό. Και δεν είχα άλλη επιλογή. Με διάλεξε αυτή η δουλειά, δεν την διάλεξα εγώ. Και όπως φάνηκε ήταν σωστή η διαίσθησή μου να ασχοληθώ με τη μουσική.
Τότε δεν το καταλάβαινα. Γιατί όταν είμαστε παιδιά έχουμε τεράστιες αντοχές. Αργότερα όμως όσο μεγάλωνα, με κούραζε λίγο η νύχτα. Όμως είμαι εδώ μετά από 40 περίπου χρόνια και συνεχίζω.
Βγήκε το καινούριο άλμπουμ πέρυσι και σε cd και σε ψηφιακή μορφή. Και τώρα έχω έτοιμο και το 5ο τραγούδι, που είναι ένα ωραίο ντουέτο με τον Θοδωρή Φέρη, έναν νέο λαικό τραγουδιστή. Και στις 27 Δεκεμβρίου θα κάνω συναυλία με τους Oneirama στο θέατρο Παλλάς και στις 7 Ιανουαρίου συναυλία στο Gagarin.
Η δισκογραφία έχει αλλάξει μορφή σήμερα. Ζούμε στην εποχή που οι καλλιτέχνες τα κάνουν όλα μόνοι τους και συνεργάζονται με μια μεγάλη εταιρία που απλά κάνει την προώθηση. Τώρα πια οι καλλιτέχνες λειτουργούμε μόνοι μας. Μόνοι μας βρίσκουμε τραγούδια και μόνοι μας κάνουμε όλες τι επιλογές.
Αυτή η αλλαγή συνέβη από τότε που περάσαμε από την αναλογική στην ψηφιακή εποχή. Όταν δημιουργήθηκε το internet, ψηφιοποιήθηκε η μουσική.
Και τα δυο. Είναι πολύ πιο εύκολο από την άποψη ότι δεν χρειάζεται να περάσει κάποιος από ακρόαση ή από δισκογραφική εταιρεία για να βγάλει μια δουλειά. Παλαιότερα έπρεπε να σε αναλάβει μια εταιρεία για να σε μάθει ο κόσμος, αλλιώς δεν θα σε άκουγε ποτέ κανένας. Από αυτήν την άποψη οι καινούριες γενιές καλλιτεχνών είναι τυχερές, δηλαδή μπορούν να προωθήσουν τη δουλειά τους και μόνοι τους στο διαδίκτυο. Από την άλλη είναι δύσκολο γιατί είναι λίγο χαοτικό, καθώς υπάρχει υπερπαραγωγή. Και ο κόσμος μπερδεύεται. Δεν προλαβαίνει να συγκρατήσει το τραγούδι που άκουσε χτές. Γιατί συνέχεια βομβαρδίζεται από νέα τραγούδια. Υπάρχει δυσκολία στο να διακριθεί κάποιος. Αλλά σε επίπεδο παραγωγής είναι σίγουρα πιο εύκολο.
Είναι αυτό που λέω κι εγώ στους μαθητές μου, όταν διδάσκω φωνητική, ότι ο καλλιτέχνης πρέπει να βγαίνει μόνο όταν είναι έτοιμος. Όταν νιώθει έτοιμος. Γιατί μπορεί να γίνει μια λάθος αρχή που να στοιχήσει πολλά στην εξέλιξη του. Πρέπει να έχει κάνει τη φωνητική του, να έχει δοκιμαστεί και να έχει τραγουδήσει αρκετά χρόνια πριν αποφασίσει να κάνει το βήμα της καριέρας. Αυτό προσπαθώ να περάσω στους μαθητές μου και με ακούνε οι περισσότεροι.
Ναι γιατί αυτό μόνο με ενδιαφέρει. Πάντα προσέχω την εμφάνιση μου, επειδή το απαιτεί η δουλειά μου όχι για να προωθήσω κάποιο τραγούδι. Δεν με ενδιέφερε ποτέ αυτό. Είμαι καλλιτέχνης του studio, είμαι μουσικός, γράφω τραγούδια. Αυτό είναι το αντικείμενό μου.
Έχω φορέσει και αποκαλυπτικά ρούχα, αλλά επειδή εμένα είναι έτσι ο χαρακτήρας και η ιδιοσυγκρασία μου, δεν έδειχναν φτηνά πάνω μου. Για παράδειγμα το φόρεμα της Eurovision ήταν αποκαλυπτικό, αλλά δεν είμαι εγώ αποκαλυπτική.
Για μένα το κάνω αυτό επειδή είναι κάτι που με κρατάει σε ισορροπία. Είναι κάτι πολύ καλό για την ψυχολογία μου. Τον χώρο του σπιτιού τον θεωρώ πολύ ιερό. Για μένα είναι άλλο η δουλειά, άλλο το σπίτι. Δεν μεταφέρω ποτέ την δουλειά μου στο σπίτι, ούτε το αντίθετο.
Ναι πάρα πολλές φορές. Δεν το δέχτηκα ποτέ όμως. Ποτέ δεν έχω κυκλοφορήσει με τα παιδιά μου. Κανείς δεν ξέρει πως είναι. Θεωρώ ότι αν θέλουν τα ίδια να προβληθούν, μπορούν να μου το πουν. Όμως δεν έχουν ποτέ εκδηλώσει τέτοια επιθυμία. Οπότε εγώ δεν μπορώ να βιάζω την ιδιωτικότητα τους.
Δεν είχα ποτέ να μοιράσω κάτι με κάποιον. Είμαι επαγγελματίας και δεν ανακατεύομαι ποτέ με το τι κάνουν οι άλλοι. Δεν ασχολούμαι. Κρατάω μια στάση λίγο απομονωμένη στη δουλειά μου θέλοντας να κρατήσω όσο μπορώ ομαλές τις σχέσεις με τους συναδέλφους μου. Δεν ήθελα ποτέ να διαπληκτίζομαι και ευτυχώς δεν έχει συμβεί ποτέ. Έχω πολύ καλές σχεσεις με όλους. Κι αν υπάρχει κάτι, πιστεύω ότι με ωραίο τρόπο μπορούν να λύνονται όλα. Δεν χρειάζεται ποτέ τα πράγματα να φτάνουν στα άκρα. Αλλά αυτό είναι και θέμα παιδείας.
Ναι φυσικά υπάρχουν και στη μουσική, όπως υπάρχουν νομίζω σε όλους τους επαγγελματικούς χώρους. Για μένα καλό ήταν που ξεκίνησε το κίνημα me too ώστε να υπάρξει ένας περιορισμός, ένα μέτρο. Να μην είναι ανεξέλεγκτα τα πράγματα. Συμφωνώ απόλυτα με αυτό το κίνημα.
Ναι πολλές φορές. Αλλά εγώ ως άνθρωπος είμαι λίγο σκληρή σε αυτά τα πράγματα. Και στην αρχή της καριέρας μου ήμουν πιο σκληρή από ότι είμαι τώρα. Είμαι άνθρωπος που μόλις αντιληφθώ ότι κάτι τρέχει, γίνομαι αμέσως ψυχρή. Οπότε ο άλλος δεν τολμάει να συνεχίσει. Αμέσως απομακρύνεται. Βέβαια δεν έχω βιώσει ποτέ κάτι αντίστοιχο με αυτά που ακούστηκαν. Πρέπει να προσέχουμε και να κρατάμε αποστάσεις για να προστατεύουμε τον εαυτό μας.
Η ιστορία εκτυλίσσεται στην Αυστρία του 1930. Η Μαρία (Νάντια Κοντογεώργη), μια νεαρή και γεμάτη ζωντάνια κοπέλα έχει αποσυρθεί σε μοναστήρι. Ωστόσο, η βαθιά αγάπη της για τη μουσική και το πάθος της για τη ζωή την εμποδίζουν να υπακούσει τους κανόνες του μοναστηριού. Έτσι, όταν ο πλοίαρχος Γκεόργκ Φον Τραπ (Λεωνίδας Κακούρης) γράφει στο μοναστήρι και ζητά κάποια μοναχή ως γκουβερνάντα, η Ηγουμένη (Μαντώ) στέλνει τη Μαρία, θέλοντας να τη βοηθήσει να βρει το δρόμο της.
Ο πλοίαρχος, μετά το θάνατο της γυναίκας του, μεγαλώνει μόνος του τα παιδιά του, τα οποία λόγω της απουσίας της μητέρας και των συνθηκών έχουν γίνει απείθαρχα.
Όμως η άφιξη της χαρούμενης Μαρίας έχει πολύ θετική επίδραση στα παιδιά και το σπίτι του πλοιάρχου γεμίζει τραγούδια, φωνές και γέλια. Ο στενός φίλος της οικογένειας Μαξ Ντετ Βάιλερ (Αλέξανδρος Αντωνόπουλος) εντυπωσιάζεται από τις μουσικές δυνατότητες των παιδιών και τους κανονίζει μια σειρά από δημόσιες εμφανίσεις.
Ο πλοίαρχος επιστρέφει από ένα ταξίδι του έχοντας στο πλευρό του την Βαρώνη Έλσα Σρέντερ (Ναταλία Δραγούμη) και ανακοινώνει πως πρόκειται να την παντρευτεί. Η ανακοίνωση του επερχόμενου γάμου κάνει τον πλοίαρχο και την Μαρία να συνειδητοποιήσουν ότι είναι ερωτευμένοι μεταξύ τους.
Κείμενο: Howard Lindsay & Russel Crouse
Μουσική: Richard Rodgers
Στίχοι: Oscar Hammerstein II
Σκηνοθεσία – απόδοση κειμένου / στίχων: Θέμις Μαρσέλλου
Βασισμένο στο ‘’The Trapp Family Singers’’ της Maria Augusta Trapp
Πληροφορίες
Πρωταγωνιστούν: Νάντια Κοντογεώργη, Λεωνίδας Κακούρης, Ναταλία Δραγούμη, Μαντώ, Αλέξανδρος Αντωνόπουλος. Συμμετέχουν χορωδία & ζωντανή ορχήστρα.
Θέατρο Κολλεγίου Αθηνών
Διεύθυνση: Στεφάνου Δέλτα 15, Ψυχικό
Το Θέατρο Κολλεγίου Αθηνών διαθέτει δωρεάν parking
Από 25 Δεκεμβρίου έως 21 Ιανουαρίου
Τη διασκευή και τη σκηνοθεσία υπογράφει η μετρ των μιούζικαλ Θέμις Μαρσέλλου, ενώ στους πρωταγωνιστικούς ρόλους θα δούμε τους Νάντια Κοντογεώργη, Λεωνίδα Κακούρη, Ναταλία Δραγούμη και Αλέξανδρο Αντωνόπουλο μαζί με πολυμελή θίασο, δώδεκα παιδιά και ζωντανή ορχήστρα επί σκηνής.
Πρόκειται για την αληθινή ιστορία της οικογένειας Φον Τραπ που έγινε μιούζικαλ σε μουσική Ρίτσαρντ Ρότζερς και στίχους Όσκαρ Χάμερσταϊν. Στη συνέχεια, το 1965, έγινε ταινία με την Τζούλι Άντριους και τον Κρίστοφερ Πλάμερ, η οποία απέσπασε 5 Όσκαρ και έκανε ρεκόρ εισπράξεων. Το σάουντρακ της ταινίας πούλησε περισσότερα από 11 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως.
Η Μαντώ δεν ασχολείται πρώτη φορά με το είδος του μιούζικαλ, καθώς διατηρεί το Children's Musical Theatre Academy' by Mando που ίδρυσε πριν δέκα χρόνια στο Ωδείο Φακανά στο Νέο Φάληρο διδάσκοντας μουσική και κάνοντας παραστάσεις σε παιδιά.
Φέτος όμως κάνει την έκπληξη και ανεβαίνει και η ίδια στη σκηνή ερμηνεύοντας μάλιστα έναν πολύ ιδιαίτερο ρόλο, αυτόν της Ηγουμένης ενός μοναστηριού στη "Μελωδία της Ευτυχίας", ένα ρόλο που όπως η ίδια λέει έχει αγαπήσει πολύ.
Η Μαντώ αποκαλύπτει σήμερα στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ και τη Μαριάνθη Κουνιά πως νιώθει για τη νέα αυτή εμπειρία, αλλά παράλληλα μιλάει και για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στη δισκογραφία, το νέο άλμπουμ της, τα νέα παιδιά και τα περιστατικά βίας στο χώρο της μουσικής.
Είναι η πρώτη φορά πρωταγωνιστείτε σε θεατρική παράσταση. Πως νιώθετε;
Ξεκίνησα την καριέρα μου με μιούζικαλ από όταν ήμουν παιδί ακόμα με τη συμμετοχή μου στο «Jesus Christ Superstar» , στο θέατρο Καλουτά, με την επιμέλεια των Μίμη Πλέσσα και Δημήτρη Μαλαβέτα στο θέατρο Καλουτά. Όμως από τότε δεν το έχω ξανακάνει από τότε, τώρα είναι η δεύτερη φορά. Πάντα αγαπούσα αυτό το είδος θεάτρου και γιαυτό πριν από δέκα χρόνια ίδρυσα το «CHILDREN MUSICAL THEATER ACADEMY by Mando» στο Νέο Φάληρο. Ήθελα πάρα πολύ και με κάθε τρόπο να ασχοληθώ με αυτό το είδος. Εφόσον λοιπόν δεν μου είχε δοθεί η ευκαιρία να το κάνω εγώ προσωπικά, έκανα μια σχολή για παιδιά και ασχολούμαι με το μιούζικαλ από την πλευρά της διδασκαλίας. Φέτος όμως μου δόθηκε η ευκαιρία να παίξω κι εγώ. Και είμαι πολύ ενθουσιασμένη.
Ο ρόλος της Ηγουμένης που υποδύεστε δίνει το μήνυμα της μεγαλοψυχίας;
Ναι αυτός ρόλος ήταν πολύ προχωρημένος για την εποχή του έργου. Το στοιχείο της μεγαλοψυχίας με συγκινεί πάρα πολύ σε έναν άνθρωπο. Επίσης αυτός ο ρόλος είναι και πολύ αντισυμβατικός. Γιατί μια Ηγουμένη συνήθως χαρακτηρίζεται από μια συντηρητική ιδιότητα. Όμως στο έργο αυτό δεν είναι έτσι. Γιατί η Ηγουμένη επιλέγει να παροτρύνει μια μικρή καλόγρια να βγει στη ζωή και να ζήσει τις χάρες της, τον μεγάλο έρωτα. Γιατί θεωρεί πως η αγάπη μιας γυναίκας για έναν άντρα είναι το ίδιο ιερή με την αγάπη της για τον Θεό. Κάτι πολύ προχωρημένο για εκείνη την εποχή. Και φυσικά με αντιπροσωπεύει απόλυτα η άποψη αυτή.
Εσείς στην καριέρα σας συναντήσατε τέτοιους ανθρώπους;
Ναι βέβαια έχω συναντήσει πολλές φορές μεγαλόψυχους ανθρώπους. Και πάντα είχα και πολύ καλούς φίλους.
Έχετε ποτέ βρεθεί στην ίδια θέση με την ηρωίδα που υποδύεστε; Να παροτρύνετε νέους ανθρώπους να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους;
Βέβαια, εννοείται. Και πρωτίστως στα παιδιά μου. Υποστηρίζω ακράδαντα ότι τα παιδιά πρέπει να διαλέγουν αυτό που τους εκφράζει και τους κάνει ευτυχισμένους και όχι κάτι που θέλουν κάποιοι άλλοι. Οι νέοι πρέπει να ζουν τη δική τους ζωή, όχι τη δική μας.
Πως βλέπετε τη θεατρική σκηνή; Έχει άλλους ρυθμούς και κανόνες μια θεατρική σκηνοθεσία;
Είναι πολύ απαιτητικό το έργο γιατί εγώ δεν είμαι ηθοποιός, αλλά πρέπει να αποστηθίσω αρκετές σελίδες. Και φυσικά καταβάλω πολύ μεγαλύτερη προσπάθεια από τους συναδέλφους μου που είναι κατεξοχήν ηθοποιοί. Όπως εκείνοι αντίστοιχα καταβάλουν μεγαλύτερη προσπάθεια για να μάθουν τα τραγούδια, που για μένα είναι πολύ εύκολο. Αλλά είμαι άνθρωπος που προσαρμόζομαι εύκολα.
Τι σας έχει δυσκολέψει στον ρόλο σας;
Το μουσικό θέατρο γενικά είναι ένα δύσκολο εγχείρημα, καθώς συνδυάζει υποκριτική με τραγούδι και χορό. Και εμείς πρέπει να τοποθετούμαστε με συγκεκριμένο τρόπο πάνω στα σκηνικά. Είναι δύσκολο και το τραγούδι γιατί είναι καθαρά λυρικό. Δηλαδή για τον ρόλο μου θα χρησιμοποιήσω την κλασική, οπερετική μου φωνή για να τραγουδήσω, που ναι μεν έχω την δυνατότητα αυτή, αλλά δεν είμαι εκπαιδευμένη κλασική τραγουδίστρια. Εγώ είμαι μοντέρνα, ποπ, τζαζ τραγουδίστρια. Οπότε για μένα είναι μια υπέρβαση, κάτι καινούριο. Αλλά ταυτόχρονα είναι μια πρόκληση που μου αρέσει πάρα πολύ.
Καθώς κι εσείς μπήκατε στο καλλιτεχνικό χώρο από παιδί, πως είναι για ένα παιδί να ανεβαίνει στη σκηνή ή να αναλαμβάνει υποχρεώσεις σε μια παράσταση;
Τα παιδιά είναι πολύ επαγγελματίες όταν αναλαμβάνουν έναν ρόλο στο θέατρο. Ίσως είναι καλύτεροι επαγγελματίες και από εμάς. Και είναι και πολύ πιο ικανά στο να μάθουν νέα πράγματα. Μπορεί εμείς να χρειαζόμαστε μια εβδομάδα να μάθουμε κάτι, ενώ για αυτά να χρειάζεται μια μέρα. Και βέβαια είναι πιο ψύχραιμα την ώρα της παράστασης. Και συνήθως στις παραστάσεις που παίζουν παιδιά, τα λάθη τα κάνουν οι μεγάλοι.
Εσείς όταν ξεκινήσατε την καριέρα σας, αν και παιδί τότε, αποφασίσατε μόνη σας ότι θα γίνεται καλλιτέχνης;
Ναι εντελώς. Οι γονείς μου δεν ήθελαν να ασχοληθώ με τα καλλιτεχνικά. Ήθελαν να με κάνουν δικηγόρο.
Τι έπαιξε ρόλο σε αυτήν την απόφασή σας τότε; Ξέρατε ότι είχατε ωραία φωνή;
Ναι ήξερα ότι έχω καλή φωνή, μουσικότητα και ταλέντο γενικά σε αυτό. Και δεν είχα άλλη επιλογή. Με διάλεξε αυτή η δουλειά, δεν την διάλεξα εγώ. Και όπως φάνηκε ήταν σωστή η διαίσθησή μου να ασχοληθώ με τη μουσική.
Σας κούρασε το γεγονός ότι είχατε ξεκινήσει από 13 ετών να τραγουδάτε;
Τότε δεν το καταλάβαινα. Γιατί όταν είμαστε παιδιά έχουμε τεράστιες αντοχές. Αργότερα όμως όσο μεγάλωνα, με κούραζε λίγο η νύχτα. Όμως είμαι εδώ μετά από 40 περίπου χρόνια και συνεχίζω.
Παράλληλα όμως είστε ενεργή και μουσικά, καθώς μόλις πριν ένα χρόνο βγάλατε το νέο άλμπουμ σας, τις Βραδινές Διαδρομές
Βγήκε το καινούριο άλμπουμ πέρυσι και σε cd και σε ψηφιακή μορφή. Και τώρα έχω έτοιμο και το 5ο τραγούδι, που είναι ένα ωραίο ντουέτο με τον Θοδωρή Φέρη, έναν νέο λαικό τραγουδιστή. Και στις 27 Δεκεμβρίου θα κάνω συναυλία με τους Oneirama στο θέατρο Παλλάς και στις 7 Ιανουαρίου συναυλία στο Gagarin.
Πως είναι σήμερα η δισκογραφία;
Η δισκογραφία έχει αλλάξει μορφή σήμερα. Ζούμε στην εποχή που οι καλλιτέχνες τα κάνουν όλα μόνοι τους και συνεργάζονται με μια μεγάλη εταιρία που απλά κάνει την προώθηση. Τώρα πια οι καλλιτέχνες λειτουργούμε μόνοι μας. Μόνοι μας βρίσκουμε τραγούδια και μόνοι μας κάνουμε όλες τι επιλογές.
Τι συνέβαλε σε αυτήν την αλλαγή;
Αυτή η αλλαγή συνέβη από τότε που περάσαμε από την αναλογική στην ψηφιακή εποχή. Όταν δημιουργήθηκε το internet, ψηφιοποιήθηκε η μουσική.
Αυτό για εσάς είναι πιο εύκολο ή πιο δύσκολο;
Και τα δυο. Είναι πολύ πιο εύκολο από την άποψη ότι δεν χρειάζεται να περάσει κάποιος από ακρόαση ή από δισκογραφική εταιρεία για να βγάλει μια δουλειά. Παλαιότερα έπρεπε να σε αναλάβει μια εταιρεία για να σε μάθει ο κόσμος, αλλιώς δεν θα σε άκουγε ποτέ κανένας. Από αυτήν την άποψη οι καινούριες γενιές καλλιτεχνών είναι τυχερές, δηλαδή μπορούν να προωθήσουν τη δουλειά τους και μόνοι τους στο διαδίκτυο. Από την άλλη είναι δύσκολο γιατί είναι λίγο χαοτικό, καθώς υπάρχει υπερπαραγωγή. Και ο κόσμος μπερδεύεται. Δεν προλαβαίνει να συγκρατήσει το τραγούδι που άκουσε χτές. Γιατί συνέχεια βομβαρδίζεται από νέα τραγούδια. Υπάρχει δυσκολία στο να διακριθεί κάποιος. Αλλά σε επίπεδο παραγωγής είναι σίγουρα πιο εύκολο.
Γιατί σήμερα όποιος θέλει να γίνει τραγουδιστής, επιδιώκει να αποκτήσει μεγάλη φήμη σε λίγο χρόνο χωρίς πολύ δουλειά;
Είναι αυτό που λέω κι εγώ στους μαθητές μου, όταν διδάσκω φωνητική, ότι ο καλλιτέχνης πρέπει να βγαίνει μόνο όταν είναι έτοιμος. Όταν νιώθει έτοιμος. Γιατί μπορεί να γίνει μια λάθος αρχή που να στοιχήσει πολλά στην εξέλιξη του. Πρέπει να έχει κάνει τη φωνητική του, να έχει δοκιμαστεί και να έχει τραγουδήσει αρκετά χρόνια πριν αποφασίσει να κάνει το βήμα της καριέρας. Αυτό προσπαθώ να περάσω στους μαθητές μου και με ακούνε οι περισσότεροι.
Φαίνεται πως δεν σας ενδιαφέρει να συνδυάζετε την καλλιτεχνική σας υπόσταση με την εξωτερική εμφάνιση, με αποκαλυπτικά ρούχα. Επικεντρώνεστε μόνο στη φωνή σας.
Ναι γιατί αυτό μόνο με ενδιαφέρει. Πάντα προσέχω την εμφάνιση μου, επειδή το απαιτεί η δουλειά μου όχι για να προωθήσω κάποιο τραγούδι. Δεν με ενδιέφερε ποτέ αυτό. Είμαι καλλιτέχνης του studio, είμαι μουσικός, γράφω τραγούδια. Αυτό είναι το αντικείμενό μου.
Αυτή η επιλογή σας είχε έρθει ποτέ αντιμέτωπη με κάποιον παραγωγό ή ανώτερό σας που θα ήθελε να φοράτε αποκαλυπτικά ρούχα;
Έχω φορέσει και αποκαλυπτικά ρούχα, αλλά επειδή εμένα είναι έτσι ο χαρακτήρας και η ιδιοσυγκρασία μου, δεν έδειχναν φτηνά πάνω μου. Για παράδειγμα το φόρεμα της Eurovision ήταν αποκαλυπτικό, αλλά δεν είμαι εγώ αποκαλυπτική.
Πως έχετε καταφέρει να κρατήσετε την προσωπική σας τόσο προφυλαγμένη;
Για μένα το κάνω αυτό επειδή είναι κάτι που με κρατάει σε ισορροπία. Είναι κάτι πολύ καλό για την ψυχολογία μου. Τον χώρο του σπιτιού τον θεωρώ πολύ ιερό. Για μένα είναι άλλο η δουλειά, άλλο το σπίτι. Δεν μεταφέρω ποτέ την δουλειά μου στο σπίτι, ούτε το αντίθετο.
Σας έχουν ποτέ προτείνει να πάτε για ψώνια με τα παιδιά σας σε κάποιο εμπορικό κέντρο για να σας φωτογραφίσουν;
Ναι πάρα πολλές φορές. Δεν το δέχτηκα ποτέ όμως. Ποτέ δεν έχω κυκλοφορήσει με τα παιδιά μου. Κανείς δεν ξέρει πως είναι. Θεωρώ ότι αν θέλουν τα ίδια να προβληθούν, μπορούν να μου το πουν. Όμως δεν έχουν ποτέ εκδηλώσει τέτοια επιθυμία. Οπότε εγώ δεν μπορώ να βιάζω την ιδιωτικότητα τους.
Αν και έχετε συνεργαστεί σχεδόν με όλον τον μουσικό κόσμο, δεν έχει ακουστεί ποτέ καμία ίντριγκα στις συνεργασίες σας. Πως το καταφέρνετε;
Δεν είχα ποτέ να μοιράσω κάτι με κάποιον. Είμαι επαγγελματίας και δεν ανακατεύομαι ποτέ με το τι κάνουν οι άλλοι. Δεν ασχολούμαι. Κρατάω μια στάση λίγο απομονωμένη στη δουλειά μου θέλοντας να κρατήσω όσο μπορώ ομαλές τις σχέσεις με τους συναδέλφους μου. Δεν ήθελα ποτέ να διαπληκτίζομαι και ευτυχώς δεν έχει συμβεί ποτέ. Έχω πολύ καλές σχεσεις με όλους. Κι αν υπάρχει κάτι, πιστεύω ότι με ωραίο τρόπο μπορούν να λύνονται όλα. Δεν χρειάζεται ποτέ τα πράγματα να φτάνουν στα άκρα. Αλλά αυτό είναι και θέμα παιδείας.
Πιστεύετε πως και στον χώρο της μουσικής υπάρχουν περιστατικά βίας που δεν έχουν αποκαλυφθεί;
Ναι φυσικά υπάρχουν και στη μουσική, όπως υπάρχουν νομίζω σε όλους τους επαγγελματικούς χώρους. Για μένα καλό ήταν που ξεκίνησε το κίνημα me too ώστε να υπάρξει ένας περιορισμός, ένα μέτρο. Να μην είναι ανεξέλεγκτα τα πράγματα. Συμφωνώ απόλυτα με αυτό το κίνημα.
Στην αρχή της καριέρας σας, σε νεαρή ηλικία, είχατε δεχτεί κάποια άσχημη συμπεριφορά ή κάποιου είδους επίθεση ή κακοποίηση;
Ναι πολλές φορές. Αλλά εγώ ως άνθρωπος είμαι λίγο σκληρή σε αυτά τα πράγματα. Και στην αρχή της καριέρας μου ήμουν πιο σκληρή από ότι είμαι τώρα. Είμαι άνθρωπος που μόλις αντιληφθώ ότι κάτι τρέχει, γίνομαι αμέσως ψυχρή. Οπότε ο άλλος δεν τολμάει να συνεχίσει. Αμέσως απομακρύνεται. Βέβαια δεν έχω βιώσει ποτέ κάτι αντίστοιχο με αυτά που ακούστηκαν. Πρέπει να προσέχουμε και να κρατάμε αποστάσεις για να προστατεύουμε τον εαυτό μας.
Η υπόθεση του έργου
Η ιστορία εκτυλίσσεται στην Αυστρία του 1930. Η Μαρία (Νάντια Κοντογεώργη), μια νεαρή και γεμάτη ζωντάνια κοπέλα έχει αποσυρθεί σε μοναστήρι. Ωστόσο, η βαθιά αγάπη της για τη μουσική και το πάθος της για τη ζωή την εμποδίζουν να υπακούσει τους κανόνες του μοναστηριού. Έτσι, όταν ο πλοίαρχος Γκεόργκ Φον Τραπ (Λεωνίδας Κακούρης) γράφει στο μοναστήρι και ζητά κάποια μοναχή ως γκουβερνάντα, η Ηγουμένη (Μαντώ) στέλνει τη Μαρία, θέλοντας να τη βοηθήσει να βρει το δρόμο της.
Ο πλοίαρχος, μετά το θάνατο της γυναίκας του, μεγαλώνει μόνος του τα παιδιά του, τα οποία λόγω της απουσίας της μητέρας και των συνθηκών έχουν γίνει απείθαρχα.
Όμως η άφιξη της χαρούμενης Μαρίας έχει πολύ θετική επίδραση στα παιδιά και το σπίτι του πλοιάρχου γεμίζει τραγούδια, φωνές και γέλια. Ο στενός φίλος της οικογένειας Μαξ Ντετ Βάιλερ (Αλέξανδρος Αντωνόπουλος) εντυπωσιάζεται από τις μουσικές δυνατότητες των παιδιών και τους κανονίζει μια σειρά από δημόσιες εμφανίσεις.
Ο πλοίαρχος επιστρέφει από ένα ταξίδι του έχοντας στο πλευρό του την Βαρώνη Έλσα Σρέντερ (Ναταλία Δραγούμη) και ανακοινώνει πως πρόκειται να την παντρευτεί. Η ανακοίνωση του επερχόμενου γάμου κάνει τον πλοίαρχο και την Μαρία να συνειδητοποιήσουν ότι είναι ερωτευμένοι μεταξύ τους.
Κείμενο: Howard Lindsay & Russel Crouse
Μουσική: Richard Rodgers
Στίχοι: Oscar Hammerstein II
Σκηνοθεσία – απόδοση κειμένου / στίχων: Θέμις Μαρσέλλου
Βασισμένο στο ‘’The Trapp Family Singers’’ της Maria Augusta Trapp
Πληροφορίες
Πρωταγωνιστούν: Νάντια Κοντογεώργη, Λεωνίδας Κακούρης, Ναταλία Δραγούμη, Μαντώ, Αλέξανδρος Αντωνόπουλος. Συμμετέχουν χορωδία & ζωντανή ορχήστρα.
Θέατρο Κολλεγίου Αθηνών
Διεύθυνση: Στεφάνου Δέλτα 15, Ψυχικό
Το Θέατρο Κολλεγίου Αθηνών διαθέτει δωρεάν parking
Από 25 Δεκεμβρίου έως 21 Ιανουαρίου