Ακόμα έναν μεγάλο καλλιτέχνη του παλιού ελληνικού κινηματογράφου αποχαιρετά η Ελλάδα, καθώς μεγάλη θλίψη έχει σκορπίσει από χθες η είδηση του θανάτου του Νίκου Ξανθόπουλου. Ο αγαπημένος ηθοποιός άφησε την τελευταία του πνοή την Κυριακή 22 Ιανουαρίου, σε ιδιωτική κλινική στο Αιγάλεω, σε ηλικία 89 ετών.
Δημοφιλής κυρίως τη δεκαετία του ’60, οπότε πρωταγωνίστησε σε πολλές δραματικές ταινίες, έγινε γνωστός ως «παιδί του λαού» από τους ρόλους του φτωχού και κατατρεγμένου λαϊκού παιδιού που ζει μέσα στη δυστυχία, αλλά τελικά λυτρώνεται.
Η τελευταία ταινία του
Η τελευταία κινηματογραφική του εμφάνιση ήταν το 1995 στην ταινία του Γιώργου Ζερβουλάκου «Με τον Ορφέα τον Αύγουστο». Ο Νίκος Ξανθόπουλος, μάλιστα, δέχθηκε να παίξει σε αυτή την ταινία χωρίς αμοιβή, με ποσοστό από τις κινηματογραφικές εισπράξεις.
Η πλοκή
Η πλοκή της αφορά ένα μουσικό συγκρότημα που περιφέρεται σε πανηγύρια της επαρχίας. Η τραγουδίστρια Ευρυδίκη γοητεύεται από έναν αγρότη και φεύγει μαζί του, για να κάνει δίσκο στην Αθήνα. Όταν αποτυγχάνει να κάνει καριέρα μόνη της, επιστρέφει στο συγκρότημα και ανακαλύπτει ότι στη σύνθεσή του έχει προστεθεί ένας μουγκός μουσικός, ο Ορφέας. Ο αγρότης απάγει την Ευρυδίκη, αλλά σε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα εκείνη θα τραυματιστεί σοβαρά. Ο Ορφέας θα τη βρει και, παίζοντας τη μουσική του, θα προσπαθήσει να την κρατήσει στη ζωή.
Επίσης, ο Νίκος Ξανθόπουλος έπαιξε στις ταινίες «Περιφρόνα με γλυκειά μου» (1965), «Κάποτε κλαίνε και οι δυνατοί» (1967), «Άδικη κατάρα» (1967), «Ξεριζωμένη γενιά» (1968), «Η σφραγίδα του Θεού» (1969), «Φτωχογειτονιά αγάπη μου» και «Η Οδύσσεια ενός ξεριζωμένου» (1969).
Πολλές από αυτές τις ταινίες δεν προβλήθηκαν καν στην πρώτη προβολή, αλλά απευθείας στις συνοικίες της Αθήνας, όπου γινόταν χαλασμός κόσμου, όπως και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Οι διανοούμενοι τις λοιδορούσαν και οι κριτικοί τις περιφρονούσαν, αλλά ο κόσμος γέμιζε ασφυκτικά τους λαϊκούς κινηματογράφους και οι πρόσφυγες πρώτης και δεύτερης γενιάς, που ζούσαν ακόμη τότε, αποθέωναν «το παιδί του λαού».
