Ο Σωτήρης Τσαφούλιας σκηνοθετεί στοΊδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης για λίγες μόνο παραστάσεις τον «Επισκέπτη» του Ερίκ Eμμανουέλ Σμιτ.
Ένα χρόνο μετά τις πολύ επιτυχημένες “Αινιγματικές παραλλαγές”, ο Σωτήρης Τσαφούλιας επιστρέφει με τον "Επισκέπτη” του ίδιου συγγραφέα και εκλεκτούς ερμηνευτές. Σκηνοθετεί ένα έργο έντονο σε συναισθήματα και αντιπαραθέσεις, ιδέες και αναζητήσεις. Μυθοπλασία με αληθινά γεγονότα από τη ζωή του πατέρα της ψυχανάλυσης μπλέκονται στο έργο, δίνοντας τη δυνατότητα στον συγγραφέα του να ασχοληθεί με τα μυστήρια της ανθρώπινης φύσης, αλλά και τα μεγάλα ιδεολογικά και μεταφυσικά ερωτήματα της ύπαρξης.
Οι Ναζί έχουν εισβάλει στην Αυστρία και καταδιώκουν τους Εβραίους. Ο Σίγκμουντ Φρόιντ εξακολουθεί να πιστεύει στο μέλλον και αρνείται να φύγει. Αλλά αυτό το απόγευμα του Απριλίου, η Γκεστάπο συλλαμβάνει την κόρη του Άννα και την παίρνει για ανάκριση. Ο Φρόιντ παραμένει μόνος και απελπισμένος, όταν, ξαφνικά, ένας άγνωστος μπαίνει από το παράθυρο. Ποιος είναι; Ένας τρελός; Ένας μάγος; Είναι όλο αυτό απλώς ένα όνειρο; Είναι μια ενσάρκωση της αντίληψής μας για το υποσυνείδητο του Φρόιντ; Ή είναι πράγματι, όπως ισχυρίζεται, ο Θεός αυτοπροσώπως;
Ο εξαιρετικός Μάνος Βακούσης ερμηνεύει τον ρόλο του Επισκέπτη. O Φώτης Θωμαΐδης στο ρόλο του Φρόιντ. η Μαρία Παπαλάμπρου είναι η Άννα Φρόιντ. ο Δημήτρης Παπαδάτος είναι ο Αξιωματικός.
Σημείωμα του Σωτήρη Τσαφούλια
«Όταν διάβασα το έργο του Ερίκ Eμμανουέλ Σμιτ «Ο Επισκέπτης», μου ήρθε στο μυαλό μια φράση του Ευριπίδη. «Τι είναι Θεός; Τι μη Θεός; Και τι το ανάμεσα τους;»
Η συζήτηση μεταξύ του άθεου Φρόιντ και του Επισκέπτη στην καρδιά αυτού του αλληγορικού έργου, μοιάζει με την περίληψη μιας συζήτησης επί ενός θέματος που πάντα θα απασχολεί και θα διχάζει τους ανθρώπους, όχι μόνο μεταξύ τους, άλλα τον κάθε ένα από εμάς εσωτερικά. Το έργο αυτό με κέρδισε γιατί είναι τολμηρό, ως προς τον τρόπο με τον οποίο θέτει ερωτήματα, ενώ παράλληλα διατηρεί μια εξαιρετική ισορροπία στην επιχειρηματολογία της προσέγγισης των ερωτημάτων που θέτει. Διαθέτει πάθος και σεβασμό και δεν προσφέρει απαντήσεις. Και είναι αυτό ακριβώς που κάνει το έργο εκτός από φιλοσοφικό και βαθιά ερωτικό.
