Παίζει ανελλιπώς στο θέατρο από επτά ετών, έχοντας συμμετάσχει σε εννέα θεατρικές παραστάσεις -εκ των οποίων επτά μιούζικαλ- σε μεγάλα θέατρα των Αθηνών με συνεχή sold out, εξαιρετικές κριτικές και θερμό χειροκρότημα από χιλιάδες μικρούς και μεγάλους θεατές.
Έχει συνεργαστεί με μεγάλα ονόματα του θεάτρου και της μουσικής, όπως ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης, η Νάντια Κοντογιώργη, ο Μιχάλης Χατζηγιάννης, η Δέσποινα Βανδή, ο Παύλος Χαϊκάλης, ο Γιώργος Κιμούλης, η Άννα Παναγιωτοπούλου, η Κατερίνα Παπουτσάκη, ο Αντώνης Λουδάρος, ο Άκης Σακελλαρίου και πολλοί ακόμα γνωστοί ηθοποιοί.
Ο λόγος για τη 17χρονη Ζωή Πετράκη που με εισιτήριο την ιδιαίτερη, μελωδική φωνή της και τη μεγάλη άνεση που νιώθει πάνω στο θεατρικό σανίδι, έχει καταφέρει, αν και είναι ακόμα μαθήτρια στο Μουσικό Λύκειο Παλλήνης, να είναι σήμερα μια ηθοποιός με μεγάλη πείρα.
Η μικρή πρωταγωνίστρια είναι ανακάλυψη της γνωστής σκηνοθέτιδος Θέμιδας Μαρσέλλου, η οποία την είχε ξεχωρίσει ανάμεσα σε δεκάδες άλλα παιδιά σε οντισιόν που είχε κάνει το 2013 για το μιούζικαλ Αnnie στον Ελληνικό Κόσμο.
Από τότε άρχισε να ακολουθεί τον μαγικό δρόμο της Τέχνης, από τον οποίο δεν ξεστράτισε ποτέ. Εκτός από το Annie, στο οποίο έπαιξε σε τρεις διαφορετικές περιόδους με διαφορετικούς ηθοποιούς κάθε φορά, έχει παίξει στα μιούζικαλ «Μελωδία της ευτυχίας», «Mamma Mia», «Matilda» «Άντρες έτοιμοι για όλα» σε σκηνοθεσία Θ. Μαρσέλλου, αλλά και στα έργα «Μαυροπούλι» και «Βασιλιά Ληρ» με τον Γιώργο Κιμούλη μεγαλώνοντας πάνω στη σκηνή. Πώς το κατάφερε αυτό, μας το εξηγεί η ίδια, δίνοντας την πρώτη της συνέντευξη στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ και τη Μαριάνθη Κουνιά.
Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σου με το θέατρο και σε ποια ηλικία;
Όταν ήμουν περίπου 6 ετών, η ξαδέλφη μου, έχοντας ενημερωθεί για μία οντισιον που αφορούσε το μιούζικαλ Annie σε σκηνοθεσία της Θέμιδος Μαρσέλλου, μου πρότεινε να δηλώσω και εγώ συμμετοχή. Ως παιδί, δεν ήξερα τι ακριβώς πήγαινα να κάνω, το έβλεπα σαν παιχνίδι. Όπως επίσης ήμουν πεπεισμένη (και οι γονείς μου) πως δεν θα περάσω. Αλλά να που πέρασα και η ζωή μου άλλαξε τελείως!
Σε ποιες παραστάσεις έχεις συμμετάσχει έως τώρα;
2013 - Annie the musical – Θέμις Μαρσέλλου
2014 - Annie the musical (στο ρόλο της Annie) – Θέμις Μαρσέλλου
2015 – Μελωδία της ευτυχίας - Θέμις Μαρσέλλου
2015 – Βασιλιάς Ληρ – Thomas Pandur
2016 – Mamma Mia - Θέμις Μαρσέλλου
2018 – Μαυροπούλι (Blackbird) – Γιώργος Κιμούλης
2018-2019 – Matilda the musical - Θέμις Μαρσέλλου
2019 - Annie the musical – Θέμις Μαρσέλλου
2022-2023 – Άντρες με τα όλα τους - Θέμις Μαρσέλλου
Πώς είναι όλα αυτά τα χρόνια η συνεργασία σου με τη Θέμιδα Μαρσέλλου;
Η συνεργασία με τη θέμιδα είναι εξαιρετική. Είναι πολύ σημαντικό να δουλεύεις με μία σκηνοθέτιδα που νιώθεις άνετα και ζεστά. Ως παιδί δεν ήξερα πού ακριβώς «έμπαινα», αλλά η Θέμις με έκανε να γνώρισω τον κόσμο του θεάτρου και να τον αγαπήσω.
Σε ποια παράσταση συνάντησες τις μεγαλύτερες δυσκολίες και από την άλλη σε ποια παράσταση πέρασες πιο ωραία;
Τις μεγαλύτερες δυσκολίες, νομίζω, τις συνάντησα στο Matilda, διότι μόλις είχα μπει στο μουσικό γυμνάσιο και δεν είχα ακόμη προσαρμοστεί στον χώρο αλλά και στον όγκο των μαθημάτων. Ευτυχώς όμως βρήκα τα πατήματά μου και κύλησε όλο όμορφα και ομαλά.
Τώρα, όλα τα έργα είχαν κάτι ξεχωριστό και πέρασα υπέροχα, αλλά τα δύο που ξεχωρίζω είναι το Matilda, διότι ήταν γεμάτο παιδιά και στις παραστάσεις περνούσαμε πολύ όμορφα, γελάγαμε, διασκεδάζαμε και παράλληλα κάναμε τη δουλειά μας (μόνο δουλειά δεν το βλέπαμε... περισσότερο πάρτι). Το δεύτερο είναι το «Άντρες με τα όλα τους» γιατί έχω έναν τελείως διαφορετικό ρόλο, ποιο απαιτητικό υποκριτικά και είναι ωραία πρόκληση. Επίσης, έχω την τιμή να συνεργάζομαι με αξιόλογους ηθοποιούς που εκτιμώ και αγαπώ.
Έχει τύχει ποτέ να ξεχάσεις τα λόγια σου πάνω στη σκηνή;
Ευτυχώς δεν μου έχει τύχει να ξεχάσω τα λόγια μου πάνω στη σκηνή (ακόμα). Έχει τύχει, όμως, να κάνω μικρή παύση εκεί που μιλάω, γιατί προσπαθώ να θυμηθώ την επόμενη ατάκα.
Τι ήταν αυτό που στην αρχή σε δυσκόλευε στις πρόβες ή στη σκηνή, αλλά με τα χρόνια το ξεπέρασες;
Στις πρόβες και στη σκηνή δεν ένιωσα ποτέ κάτι να με δυσκολεύει. Το πιο δύσκολο για εμένα ήταν ο συνδυασμός του θεάτρου με τα μαθήματα και τις υπόλοιπες δραστηριότητες που είχα ως παιδί. Τελικά έμαθα να οργανώνω το πρόγραμμά μου, όλα καλά!
Πώς είναι για ένα παιδί να μεγαλώνει μέσα στο θέατρο;
Για μένα είναι κάτι μοναδικό. Ως παιδί βλέπω να γίνομαι μέρος του ενήλικου κόσμου. Αναλαμβάνω μια υποχρέωση δύσκολη αλλά και εντυπωσιακή. Από μικρή ηλικία έπρεπε να ξεχωρίσω την ώρα του παιχνιδιού με την ώρα της «εργασίας», αυτό με έκανε πιο ώριμη, νομίζω. Αλλά το ότι ήρθα σε επαφή με την τέχνη με βοήθησε να καταλάβω έννοιες που μέχρι τότε μου ήταν εντελώς άγνωστες.
Έχεις αρχίσει να διαβάζεις έργα του παγκόσμιου ρεπερτορίου, όπως έργα του Σαίξπηρ, του Μολιέρου ή Αρχαίο Δράμα;
Η αλήθεια είναι πως από αρκετά μικρή μου άρεσε πολύ να διαβάζω. Θυμάμαι να ζητάω από τη μαμά μου να μου πάρει έργα του Σαίξπηρ. Μου είχε πάρει μερικά και τα διάβασα. Τώρα, πιστεύω, είμαι σε ηλικία που μπορώ να διαβάσω και άλλα βιβλία, όπως αρχαίες τραγωδίες και κλασική λογοτεχνία που πιο παλιά δεν θα καταλάβαινα.
Οι συμμαθητές σου τι λένε όταν παίζεις σε μια παράσταση; Έρχονται να σε δουν;
Οι φίλοι μου με στηρίζουν σε ό,τι κάνω. Είναι περήφανοι για μένα. Έχουν έρθει να με δουν σε όλες μου τις παραστάσεις, γεγονός που με κάνει πολύ χαρούμενη.
Καθώς είσαι μαθήτρια του Μουσικού Λυκείου Παλλήνης, πώς πιστεύεις ότι ένα τέτοιο σχολείο βοηθάει τα παιδιά να ασχοληθούν επαγγελματικά με την Τέχνη;
Τα μουσικά σχολεία δίνουν πολλά πλεονεκτήματα στα παιδιά που φοιτούν σε αυτά. Σου δίνουν την ευκαιρία να γνωρίσεις τη μουσική και να συμμετέχεις σε καλλιτεχνικές δράσεις, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει απαραίτητα ότι όποιος πάει σε τέτοιο σχολείο θα ασχοληθεί επαγγελματικά με αυτή.
Ποια είναι για σένα η μεγαλύτερη μαγεία του θεάτρου;
Οτι μπορώ να υποδυθώ χαρακτήρες που είναι εντελώς διαφορετικοί από τον δικό μου. Να τολμήσω πράγματα που στην πραγματικότητα δεν θα ήθελα ή δεν θα είχα το θάρρος να κάνω. Δεν με νοιάζει αν ο χαρακτήρας που υποδύομαι είναι αρεστός, αφού στην ουσία δεν υπάρχει. Να δω τα πράγματα μέσα από τα μάτια κάποιου άλλου... του ρόλου που κάνω.
Ποια είναι η άποψή σου για το κίνημα ΜeToo που αφορά καλλιτέχνες που έχουν υποστεί κακοποίηση στη δουλειά τους;
Κάθε μορφή κακοποίησης δεν έχει θέση στην κοινωνία μας. Είναι λυπηρό που το 2023 άνθρωποι που εξάγουν πολιτισμό να βρίσκονται σε δυσχερή θέση λόγω άσχημων συμπεριφορών και πράξεων και να μην μπορούν να μιλήσουν ανοιχτά, φοβούμενοι τις επιπτώσεις στη ζωή τους αλλά και στην καριέρα τους. Βέβαια αυτό το κίνημα έχει δώσει θάρρος σε πολλούς καλλιτέχνες και όχι μόνο, να σπάσουν τη σιωπή τους και να πάρουν μία μικρή δόση δικαιοσύνης.
Φέτος στους «Άντρες με τα όλα τους», που πρωταγωνιστούσες τον χειμώνα στο θέατρο Βέμπο, υποδυόσουν την κόρη ενός χωρισμένου ζευγαριού που συνέχεια τσακώνεται. Σε είχε επηρεάσει η στενοχώρια αυτού του κοριτσιού;
Δεν μπορώ να πω ότι έχω επηρεαστεί, περισσότερο έχω προβληματιστεί. Με τον ρόλο αυτόν μπήκα στη θέση των παιδιών που βιώνουν τέτοιες καταστάσεις και είναι πραγματικά στενόχωρο και πάρα πολύ δύσκολο να έρχονται αντιμέτωπα με τέτοιου είδους προβλήματα χωρίς να ευθύνονται και χωρίς να μπορούν να δώσουν λύση.
Τι ονειρεύεσαι για το μέλλον;
Να καταφέρω να κάνω αυτό που αγαπάω και να μπορώ να ζω από αυτό. Την υποκριτική! Τι άλλο;
