Η Φανί Αρντάν στη Λυρική - Η Γαλλίδα σταρ επιστρέφει με την όπερα «Λαίδη Μάκβεθ του Μτσενσκ» του Σοστακόβιτς
Μια όπερα για την πάλη της γυναίκας με τη ζωή, τον έρωτα και το πάθος, η «Λαίδη Μάκβεθ του Μτσενσκ», με τη Φανί Αρντάν στη σκηνοθεσία, επιστρέφει στην Εθνική Λυρική Σκηνή
«Μελαγχόλησα όταν έφυγα από Αθήνα για Παρίσι», είπε δίχως περιστροφές η Φανί Αρντάν, μιλώντας στο Αθηναϊκό Πρακτορείο, με αφορμή το ανέβασμα της «Λαίδης Μάκβεθ» -υπό τη σκηνοθετική μπαγκέτα της ίδιας- για την Εθνική Λυρική Σκηνή. «Η “Λαίδη Μάκβεθ του Μτσενσκ” δεν είναι όπερα για τη γυναικεία ενδυνάμωση», είπε η Γαλλίδα σταρ, εξηγώντας: «Η ηρωίδα παλεύει για τη ζωή, τον έρωτα, το πάθος της. Πρόκειται για μία ελεύθερη γυναίκα που δεν ακολουθεί τους νόμους, τη συμπεριφορά μιας ομάδας ή τις σκέψεις ενός κόμματος. Την λες περισσότερο αναρχική παρά πολιτικά ορθή».
Η «Λαίδη Μάκβεθ του Μτσενσκ» του Ντμίτρι Σοστακόβιτς, ύστερα από την ενθουσιώδη υποδοχή που της επιφύλαξε το κοινό το 2019, επιστρέφει στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος της ΕΛΣ, στο ΚΠΙΣΝ, στις 21, 24, 27, 31 Οκτωβρίου και 5, 9 Νοεμβρίου. Όσο για την Αρντάν πίσω από τον φακό; «Έχω τόσο πολλές αναμνήσεις που θέλω πολύ χρόνο για να τις διηγηθώ. Θυμάμαι ότι ήταν μια πολύ έντονη περίοδος πριν, στη διάρκεια των προβών και την ημέρα της πρεμιέρας. Θυμάμαι τη μελαγχολία μου όταν έφυγα από την Αθήνα για να επιστρέψω στο Παρίσι, καθώς όσο βρισκόμουν στην Εθνική Λυρική Σκηνή, ένιωθα ζωντανή και παθιασμένη με αυτό που έκανα. Ήταν σπουδαία εμπειρία, σε ανθρώπινο και σε καλλιτεχνικό επίπεδο. Δεν θα την ξεχάσω ποτέ». Σημειώνουμε ότι προτού χαρακτηριστεί ως ένα από τα δημοφιλέστερα έργα του 20ού αιώνα, η «Λαίδη Μάκβεθ του Μτσενσκ» λογοκρίθηκε από το σταλινικό καθεστώς. Ο συνθέτης «χτυπήθηκε» τόσο, που δεν ολοκλήρωσε καμία άλλη όπερα μέχρι τον θάνατό του.
Ωστόσο, άφησε προσχέδια για αρκετές. Όσο για το στόρι, που βασίζεται σε νουβέλα του Νικολάι Λεσκόφ; Είναι ωμό, κυνικό, αλλά και συγκινητικό. «Πυρήνας» οι αιώνες του πόνου και της στέρησης στη Ρωσία. Ηρωίδα, η Κατερίνα Ισμαήλοβα, σύζυγος ευκατάστατου εμπόρου, που νιώθοντας παραμελημένη και συγχρόνως εγκλωβισμένη στον γάμο της πέφτει στα δίχτυα του έρωτα με εργάτη του αγροκτήματός της και για χάρη του φτάνει μέχρι τον φόνο του συζύγου και του πεθερού. Παντρεύεται τον αγαπημένο της, όμως οι φόνοι αποκαλύπτονται και το ζευγάρι συλλαμβάνεται. Στον δρόμο για τη Σιβηρία, αρπάζεται με νέα υποψήφια ερωμένη του συζύγου της και συμπαρασύρονται στα νερά του ποταμού. Εδώ δεν θέλουμε ανκόρ. Ή μήπως θέλουμε – τελικά;
Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή.
Η «Λαίδη Μάκβεθ του Μτσενσκ» του Ντμίτρι Σοστακόβιτς, ύστερα από την ενθουσιώδη υποδοχή που της επιφύλαξε το κοινό το 2019, επιστρέφει στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος της ΕΛΣ, στο ΚΠΙΣΝ, στις 21, 24, 27, 31 Οκτωβρίου και 5, 9 Νοεμβρίου. Όσο για την Αρντάν πίσω από τον φακό; «Έχω τόσο πολλές αναμνήσεις που θέλω πολύ χρόνο για να τις διηγηθώ. Θυμάμαι ότι ήταν μια πολύ έντονη περίοδος πριν, στη διάρκεια των προβών και την ημέρα της πρεμιέρας. Θυμάμαι τη μελαγχολία μου όταν έφυγα από την Αθήνα για να επιστρέψω στο Παρίσι, καθώς όσο βρισκόμουν στην Εθνική Λυρική Σκηνή, ένιωθα ζωντανή και παθιασμένη με αυτό που έκανα. Ήταν σπουδαία εμπειρία, σε ανθρώπινο και σε καλλιτεχνικό επίπεδο. Δεν θα την ξεχάσω ποτέ». Σημειώνουμε ότι προτού χαρακτηριστεί ως ένα από τα δημοφιλέστερα έργα του 20ού αιώνα, η «Λαίδη Μάκβεθ του Μτσενσκ» λογοκρίθηκε από το σταλινικό καθεστώς. Ο συνθέτης «χτυπήθηκε» τόσο, που δεν ολοκλήρωσε καμία άλλη όπερα μέχρι τον θάνατό του.
Ωστόσο, άφησε προσχέδια για αρκετές. Όσο για το στόρι, που βασίζεται σε νουβέλα του Νικολάι Λεσκόφ; Είναι ωμό, κυνικό, αλλά και συγκινητικό. «Πυρήνας» οι αιώνες του πόνου και της στέρησης στη Ρωσία. Ηρωίδα, η Κατερίνα Ισμαήλοβα, σύζυγος ευκατάστατου εμπόρου, που νιώθοντας παραμελημένη και συγχρόνως εγκλωβισμένη στον γάμο της πέφτει στα δίχτυα του έρωτα με εργάτη του αγροκτήματός της και για χάρη του φτάνει μέχρι τον φόνο του συζύγου και του πεθερού. Παντρεύεται τον αγαπημένο της, όμως οι φόνοι αποκαλύπτονται και το ζευγάρι συλλαμβάνεται. Στον δρόμο για τη Σιβηρία, αρπάζεται με νέα υποψήφια ερωμένη του συζύγου της και συμπαρασύρονται στα νερά του ποταμού. Εδώ δεν θέλουμε ανκόρ. Ή μήπως θέλουμε – τελικά;
Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή.
