Έχασε την πολυετή μάχη με τον καρκίνο η ηθοποιός Κάτια Νικολαΐδου, που πέθανε την Τετάρτη 8 Νοεμβρίου στην ηλικία των 58.

Η Κάτια Νικολαΐδου είχε δηλώσει το 2001 πως είχε λέμφωμα σε τελικό στάδιο. Εκείνη η εξομολόγησή της ήταν πρωτοποριακή, αν αναλογιστεί κάποιος ότι τα θέματα υγείας και ειδικά ο καρκίνος ήταν ταμπού σε ό,τι αφορά τη δημοσιοποίησή τους.

Ο σχεδιαστής Δημήτρης Στρέπκος έκανε την ανάρτηση με την οποία γνωστοποίησε τον θάνατό της και τόνισε ότι η Κάτια Νικολαΐδου πάλευε για χρόνια, πιθανότατα με τον καρκίνο, ενώ τόνισε ότι «τουλάχιστον δεν πονάς πια». 



Αυτό έγραψε στην ανάρτησή του ο Τάκης Νικολαΐδης το βράδυ της Τετάρτης…

«Αγάπη μου… αδερφή μου... αίμα μου… μαχήτριά μου! Σήμερα των αγγέλων… διάλεξες τη μέρα, κορίτσι μου, να ταξιδέψεις στην αιωνιότητα»! Σήμερα άλλος ένας άγγελος θα είναι στον ουρανό… ο δικός μου άγγελος!»… Μάλιστα, η φωτογραφία του προφίλ του δείχνει την αδελφή του να χαμογελάει, ένας πολύ συγκινητικός συμβολισμός. 



Ποια ήταν η Κάτια Νικολαΐδου

Η Κάτια Νικολαΐδου γεννήθηκε το 1965 στο Αιγάλεω.

Εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε τηλεοπτικό ρόλο το 1992 στη σειρά «Τμήμα Ηθών», ενώ ακολούθησαν πολλές εμφανίσεις σε τηλεοπτικές σειρές.

Το 1999 πρωταγωνίστησε στην ταινία του Νίκου Περάκη «Θηλυκή εταιρεία», ενώ μετείχε και στην επόμενη ταινία του «Η Λίζα και όλοι»

Ακολούθησαν ρόλοι σε σειρές όπως το «Ο Ιούδας φιλούσε υπέροχα» και το «Θα σε δω στο πλοίο».

Από το 2005 μέχρι το 2007 συνεργάστηκε με τον σκηνοθέτη Πάνο Κοκκινόπουλο, πρωταγωνιστώντας σε 15 επεισόδια της σειράς «10η εντολή».

Πρωταγωνίστησε ακόμη στη σειρά του Mega «Μια στιγμή δυο ζωές», όπως και στην Κύπρο στη σειρά του Sigma «Σε φόντο κόκκινο» μαζί με τον Γιάννη Βόγλη.

Τα τελευταία χρόνια αντιμετώπιζε προβλήματα με την υγεία της. Στην τελευταία ανάρτησή της στο instagram ανέφερε ότι το 2022 ήταν μία από τις πιο δύσκολες χρονιές της ζωής της.

Στη λεζάντα της ανάρτησής της έγραψε: «Το ‘22 ήταν η Χρονιά που μου δώσε τον μεγαλύτερο πόνο. Έχασα την Αγάπη, τη Σταθερότητα, το Στήριγμά μου. Έχασα ανθρώπους που τους θεωρούσα αναπόσπαστο κομμάτι μου. Έπεσα και σηκώθηκα άπειρες φορές, κλείνοντας το μάτι στο ακατόρθωτο! Κάποια στιγμή ένιωσα την ανάγκη να ζωγραφίσω. Πήρα καμβά και πινέλα και άρχισα χωρίς να ξέρω τι κάνω! Το χέρι μου πήγε από μόνο του… Και κάπως έτσι Έφτιαξα το δέντρο της Ζωής! Της δικής μου ζωής! Που ό,τι κ να συμβεί θα ανθίζει χρυσοκόκκινα και φωτεινά! Από επιλογή! Ευχή μου για τον Καινούργιο Χρόνο είναι να μην τα παρατάμε ποτέ!!! Να κάνουμε το Ακατόρθωτο Κατορθωτό!!! Το δέντρο μας να ανθίζει και να ανθίζει και να ανθίζει!!! Η Χαρά παραμονεύει κάπου κοντά!!! Καλή Χρονιά!!! Σας γλυκοφιλώ!!!».