Το «Φοβάμαι, ταυρομάχε» του Pedro Lemebel που ανέβηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα την περασμένη σεζόν, αποσπώντας θερμή υποδοχή από κοινό και κριτικούς, συνεχίζει την επιτυχημένη πορεία του για δεύτερη χρονιά στο θέατρο «Μεταξουργείο».

Πρόκειται για ένα συγκλονιστικό κείμενο για την αποδοχή της διαφορετικότητας από τον συγγραφέα που έγινε η φωνή όλων των καταπιεσμένων, των περιθωριοποιημένων, όλων των αδικημένων.

Φοβάμαι ταυρομάχε

Το έργο περιγράφει τη σχέση ανάμεσα σ’ έναν μεσήλικα ομοφυλόφιλο, την «Τρελή» και έναν νεαρό φοιτητή, μέλος επαναστατικής οργάνωσης, επί δικτατορίας Πινοσέτ. Τους δύο αυτούς «αταίριαστους» χαρακτήρες φέρνει κοντά η δολοφονική απόπειρα εναντίον του Πινοσέτ το 1986. Κάτω από τον συνεχή φόβο της σύλληψής τους, θα δεθούν συναισθηματικά και ο ένας θα αλλάξει τη ζωή του άλλου.

Την ίδια στιγμή παρακολουθούμε και ένα ακόμη ζευγάρι, το οποίο εκφράζει έναν τελείως διαφορετικό κόσμο, τον Πινοσέτ και τη γυναίκα του, που αποτελεί έναν ύμνο στον άνθρωπο και τους αγώνες για ελευθερία.

arvanitis34

Στην παράσταση υπάρχουν ντοκουμέντα και ηχητικό υλικό από την περίοδο της δικτατορίας του Πινοσέτ. Άλλωστε ο Lemebel είχε δική του εκπομπή στο ραδιόφωνο Radio Tierra, μέσω του οποίου απευθυνόταν «στους ανθρώπους που δεν αγόραζαν βιβλία, γιατί δεν είχαν χρήματα να τα αγοράσουν ή γιατί δεν ήξεραν καν ανάγνωση». Το «Φοβάμαι, ταυρομάχε» είναι ένα βαθιά πολιτικό κείμενο, που μέσα από την αποδόμηση του δικτατορικού καθεστώτος, αποδομεί και κάθε μορφή απολυταρχικής εξουσίας. Ένα μανιφέστο για την ανατρεπτική δύναμη της αγάπης και της τρυφερότητας, ενάντια στην καταστολή των αυταρχικών καθεστώτων σε οτιδήποτε «διαφορετικό».

Στον ρόλο της Τρελής ο Νίκος Αρβανίτης, ενω στην παράσταση παίζουν οι Σταμάτης Μπάκνης, Αλεξία Μουστάκα, Βασιλική Βλάχου και ο Ανδρέας Κωνσταντινίδης.

Η Αλεξία Μουστάκα

Η Αλεξία Μουστάκα μιλώντας σήμερα στα parapolitika.gr δίνει την δική της εξήγησ για την σπουδαιότητα αυτού του πολύ ιδιαίτερου έργου μιλώντας για όλα όσα με εξαιρετικό τρόπο θίγει η ιστορία.

Το έργο αυτό καταπιάνεται με το «διαφορετικό». Πόσο έτοιμη πιστεύετε πως είναι η σύγχρονη ελληνική κοινωνία για την αποδοχή του;

Σίγουρα είναι πιο έτοιμη από παλιότερα. Για την ακρίβεια κάποιοι άνθρωποι είναι πιο ανοιχτόμυαλοι, αλλά δυστυχώς υπάρχουν ακόμα κάποιοι με παλιό μυαλό. Αυτό που μου κάνει εντύπωση, είναι πως έρχονται γνωστοί μου στην παράσταση, που πιστεύω πως μπορεί να αντιδράσουν κάπως περίεργα, αλλά κάθε φορά διαψεύδομαι. Πάντα τους προκαλεί συγκίνηση και ακούω μόνο τα καλύτερα. Μεγάλη χαρά να είμαι μέρος μιας τέτοιας παράστασης.

Νομίζετε ότι ήρθε η ώρα για βήματα μπροστά σε αυτή την χρονική στιγμή για την συζήτηση και το αγκάλιασμα των ιδιαιτεροτήτων ή απλώς το θέμα συζητείται γιατί έγινε «μόδα»;

Πάντα υπάρχει χώρος για μπροστινά βήματα και πάντα θέλω να πιστεύω πως θα γίνονται. Οι κοινωνίες πρέπει να εκσυγχρονίζονται. Δε νομίζω πως είναι μόδα και θα περάσει. Η κάθε καινούρια γενιά ανοίγει νέους ορίζοντες. Φυσικά όμως και υπάρχουν πράγματα όμορφα που δεν έχουνε ζήσει τα νέα παιδιά και αυτό με λυπεί, αλλά χαίρομαι και για κάθε τι καινούριο που μας πάει μπροστά.

Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι για εσάς να ενσαρκώνεται μια ηρωίδα σε ένα τέτοιο ιστορικό πλαίσιο απολυταρχικής εξουσίας;

Σίγουρα είναι δύσκολο, αλλά αυτό είναι και το στοιχείο που το κάνει πιο ενδιαφέρον. Όταν έχεις να αντιμετωπίσεις έναν τέτοιον χαρακτήρα, τόσο περισσότερο πρέπει να δουλέψεις, να βάλεις φαντασία και με τη σωστή καθοδήγηση ενός σκηνοθέτη να βγει ένα ενδιαφέρον αποτέλεσμα. Είναι πρόκληση για έναν ηθοποιό ένας τέτοιος ρόλος.

Ο σύγχρονος άνθρωπος μπορεί να ταυτιστεί με τις καταστάσεις και τους ήρωες της παράστασης ή είναι απλά μια αναδρομή σε μια συγκεκριμένη ιστορική στιγμή;

Η αγάπη, ο έρωτας, η διαφορετικότητα και η πολιτική, είναι διαχρονικά. Πάντα θα απασχολούν τον άνθρωπο. Το έργο μας είναι ένας ύμνος στην αγάπη και τη διαφορετικότητα μέσα σ’ ένα συγκεκριμένο πολιτικό πλαίσιο . Ο θεατής μπορεί να ταυτιστεί με όλα όσα πραγματεύεται η παράστασή μας. Μπορεί να ταυτιστεί, να συγκινηθεί και να χαμογελάσει σε κάποιες στιγμές.

Τι είναι αυτό που θα θέλατε να μένει στον θεατή μετά το τέλος της παράστασης;

Σίγουρα το υπέροχο κείμενο του Λεμεμπέλ και τα μηνύματα που σου μεταφέρει μέσα από τη σκηνοθετική μάτια της κυρίας Βαγενά. Οι ερμηνείες που το ολοκληρώνουν και η αίσθηση ότι φεύγεις γεμάτος και συνεχίζεις να το σκέφτεσαι μετά το πέρας της παράστασης.

Πληροφορίες
«Φοβάμαι, ταυρομάχε», του Pedro Lemebel
Στο θέατρο «Μεταξουργείο»
Θεατρική προσαρμογή και σκηνοθεσία: Άννα Βαγενά
Βασισμένο στο μυθιστόρημα «Φοβάμαι, ταυρομάχε» του Pedro Lemebel (Πέδρο Λεμεμπέλ), εκδόσεις Καστανιώτη 2021
Μετάφραση: Κώστας Αθανασίου (Βραβείο Λογοτεχνικής Μετάφρασης ΛΕΑ 2021)

Στον ρόλο της Τρελής ο Νίκος Αρβανίτης
Παίζουν: Σταμάτης Μπάκνης Αλεξία Μουστάκα Βασιλική Βλάχου και ο Ανδρέας Κωνσταντινίδης
Εκφωνήτρια Radio Cooperativa, Manola Robles: Γιασεμί Κηλαηδόνη
Εκφωνητής Radio Cooperativa, Sergio Campos: Γιάννης Καραγιάννης

Πού: Θέατρο «Μεταξουργείο», Ακαδήμου 14, Μεταξουργείο, τηλ.: 210 5234382
Πότε: Κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 19:00.
Εισιτήρια: 15 € (γενική είσοδος), 12 € (φοιτητές, άνεργοι, συνταξιούχοι άνω των 65 ετών, πολύτεκνοι). Προπώληση: More.com
Διάρκεια παράστασης: 1 ώρα και 45 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

Κατάλληλο άνω των 16 ετών
Η παράσταση «Φοβάμαι, ταυρομάχε», πραγματοποιείται με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού

Προπώληση: https://bit.ly/3XYABZn