Γιάννης Τσούκας στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ για τo "Δεσποινίς Τζούλια": "Η ανάγκη των ανθρώπων να δείχνουν κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά είναι"

Υπόθεση έργου:

Η δεσποινίς Τζούλια περνά ένα βράδυ μαζί με τον υπηρέτη της, ο οποίος είναι αρραβωνιασμένος με την μαγείρισσα της. Η ελεύθερη πτώση στο κενό φαντάζει δελεαστική χωρίς να μαρτυρά πως στάζει αίμα. Η απόσταση από το πριν, το τώρα και το μετά εκμηδενίζεται μέσα στον πυρετό της στιγμής η οποία δεν συγχωρεί και δεν υπόσχεται ομαλή επαναφορά.

Ερμηνεύουν:

Βάσια Βασιλείου, Γιάννης Τσούκας, Εύστα Σαχλά

Σχόλιο της σκηνοθέτιδας Βάσιας Βασιλείου:

Το βρώμικο μυστικό της ανθρώπινης φύσης είναι ότι βρίσκεται υποδουλωμένη στις έμφυτες επιθυμίες της, που συνήθως είναι ανεπιθύμητες, και δε χωράνε στην πραγματικότητα της. Αν υποθέσουμε για μια στιγμή ότι ο άνθρωπος υποκύπτει σε κάποιες από αυτές, ο κίνδυνος που ελλοχεύει είναι μεγάλος.

Η τολμηρή ή απλώς επιπόλαιη επιλογή της απαλλαγής από τον ίδιο τον εαυτό με αφορμή τη στεγνή ικανοποίηση κάποιου νεογέννητου ονείρου, είναι η γέφυρα που οδηγεί την ύπαρξη στην πιο σκοτεινή της πλευρά. Η ελεύθερη πτώση στο κενό φαντάζει δελεαστική χωρίς να μαρτυράει πως στάζει αίμα. Η απόσταση από το πριν, το τώρα και το μετά εκμηδενίζεται μέσα στον πυρετό της στιγμής η οποία δεν συγχαρεί και δεν υπόσχεται ομαλή επαναφορά.

Ευλόγως μπορεί να αναρωτηθεί κάποιος/α, για ποιο λόγο να παρακολουθήσει ένα έργο το οποίο έχει ανέβει στις θεατρικές σκηνές πολλές φορές. Η απάντηση είναι απλή μα διόλου απλοϊκή. Όταν έχει κανείς την τύχη να καταπιαστεί με ένα μεγαλοφυή συγγραφέα σαν τον Α. Στρίντμπεργκ ώστε να χτίσει ένα θεατρικό σύμπαν, το υλικό είναι ανεξάντλητο και ο λόγος είναι ότι οι μεγάλοι συγγραφείς έγραψαν, παρατήρησαν και παθιάστηκαν με το ίδιο το ανεξάντλητο, την ανθρώπινη φύση.



Ο ηθοποιός Γιάννης Τσούκας μίλησε στο parapolitika.gr και τον Γιάννη Ξυνόπουλο για την παράσταση «Δεσποινίς Τζούλια» που συμμετέχει, τη δουλειά του, τα όνειρα που τον οδήγησαν στο θέατρο, και άλλα διάφορα και ενδιαφέροντα για τις επιλογές του και την την καλλιτεχνική του ζωή.

Συστήστε μας τον Γιάννη Τσούκα

Γεννήθηκα το 1989 στο Βόλο. Στα 12 μου χρόνια γνώρισα το θέατρο. Ήταν ένα θεατρικό εργαστήρι με εισηγήτρια την Άννα Βουτσίνου. Ήταν αρκετά κεραυνοβόλος έρωτας και κρατάει δυνατός μέχρι και σήμερα. Όνειρό μου ήτανε να μπορώ να απασχολούμαι επαγγελματικά με αυτό που με κάνει χαρούμενο. Το χόμπι μου να γίνει η βιοποριστική μου καθημερινότητα. Και έγινε. Ακόμα και αν οι σπουδές μου ξεκίνησαν στο ΤΕΙ Αθηνών στο τμήμα της οικονομίας και διοίκησης πολύ γρήγορα το θέατρο νίκησε και πάλι. Ήθελα να είναι η προτεραιότητά μου και έγινε. Κερδίζοντας υποτροφία για τη δραματική σχολή της Μαίρης Βογιατζή Τράγκα ξεκίνησα τις σπουδές μου και συνέχισα να εργάζομαι μέχρι και σήμερα.

Παίζεται στην παράσταση «Δεσποινίς Τζούλια» στο «Από Κοινού θέατρο» σε σκηνοθεσία της Βάσιας Βασιλείου. Πείτε μας για πιο λόγο μέσα από τις 400 παραστάσεις που έχει η Αθήνα να επιλέξουμε τη δική σας;

Η δική μας "Δεσποινίς Τζούλια" δεν είναι ένα ακόμη ανέβασμα του έργου. Θέλοντας να δουλέψουμε πάνω στο συγκεκριμένο κείμενο χρειαζόμασταν αυτό το σκοπό, το λόγο, το γιατί. Και μας το έδωσε η ίδια η ζωή. Η ανάγκη των ανθρώπων να δείχνουν κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά είναι. Να προσπαθούν να πείσουν πως είναι κάτι που δεν μπορούν να στηρίξουν. Φιλοδοξίες και απωθημένα σε ένα ερωτικό τρίγωνο μπλεγμένο στο αίμα. Πέρα από τις λέξεις του συγγραφέα, βασική μας προϋπόθεση ήταν ο θεατής να βιώνει μία ολοκληρωμένη εμπειρία. Να ακούει, να βλέπει, να αισθάνεται. Από το λυρισμό στα σκοτάδια των χαρακτήρων ο θεατής βγαίνει από την αίθουσα γεμάτος εικόνες. Έχει κάνει ένα ταξίδι μέσα στο κλασικό αυτό έργο, έχει ερωτευτεί, έχει μισήσει και ίσως έχει πονέσει. Η ταύτιση με τα βασικά χαρακτηριστικά των ηρώων έχει να κάνει και με το προσωπικό βίωμα του καθενός. Είναι και μία προβολή στο θεατή για τα άκρα που μπορεί να φτάσει ένα ρίσκο, μία προσπάθεια να ξεπεράσεις τα όρια. Αντέχεις;

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Giannis Tsoukas (@giannistsoukas)

Αν ήταν η τελευταία μέρα σας πάνω στη γη τι θα έκανες;

Νομίζω θα ήθελα να είμαι πάνω στη σκηνή. Με αγαπημένους συνεργάτες να μοιραζόμαστε για τελευταία φορά το κοινό μας πάθος και στο κοινό αγαπημένα πρόσωπα. Στο τέλος της παράστασης ένα τεράστιο τραπέζι που θα μας χωρά όλους. Το φαγητό είναι η δεύτερή μου αγάπη. Θα ήτανε το ιδανικό για μένα.

Η τηλεόραση βοηθάει στην προβολή του ηθοποιού ή τον φθείρει；

Πρώτα απ' όλα είναι ξεκάθαρα θέμα επιλογών. Προφανώς και για μένα είναι προβολή του ηθοποιού. Ίσως τα παλιότερα χρόνια να μπορούσε να φθείρει τον ηθοποιό και να χαρακτηριστεί σε ένα συγκεκριμένο είδος ρόλου. Δεν είναι εύκολο σήμερα να δημιουργηθεί η λεγόμενη μανιέρα. Επίσης οι περισσότεροι ηθοποιοί έχουν μία πορεία στο θέατρο είτε μικρή είτε μεγάλη οπότε η προβολή σε ένα τέτοιο μέσο μόνο βοηθητικό μπορεί είναι. Το αν θα είσαι εφήμερος σαν μια σαπουνόφουσκα είναι μια άλλη συζήτηση.

Θα άλλαζες κάτι πάνω σου, αν ναι τι θα ήταν αυτό;

Έχω ψάξει και έχω προσπαθήσει να γνωρίσω τον εαυτό μου σε τέτοιο σημείο που έχω καταλήξει πως όλα για κάποιο λόγο γίνονται. Είτε στα δύσκολα ή στα εύκολα. Εσωτερικά και εξωτερικά είμαι ικανοποιημένος με τον εαυτό μου και προσπαθώ να με δουλεύω καθημερινά για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Οπότε στην παρούσα φάση δε θα άλλαζα κάτι σε εμένα. Δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό ή κακό για τους άλλους όμως αυτή είναι η επιλογή μου.

Θα σκεφτόσουν ποτέ να μπεις στον ρόλο του σκηνοθέτη;

Έχω σκηνοθετήσει και σίγουρα θα ξανασκηνοθετήσω. Είναι μαγικό να δημιουργείς κόσμους στα μάτια των θεατών. Το δύσκολο για μένα είναι να σκηνοθετώ έργο που θα πρέπει να παίξω. Αρκετά επικίνδυνο παιχνίδι αυτό.

Θέατρο, σινεμά, σενάριο, πρόβες, παραστάσεις. Είναι τελικά τρόπος ζωής ή ανάγκη έκφρασης και δημιουργίας；

Είναι και τα δύο. Η ανάγκη σου για έκφραση και δημιουργία δε μπορεί να μη γίνει τρόπος ζωής. Δεν ησυχάζεις. Δεν έχει ωράριο. Δεν λες τώρα αρχίζει και τώρα τελειώνει. Σε κυριεύει. Καθημερινά και ανεξάντλητα.

Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται;

Σίγουρα γεννιέσαι. Δε μπορεί να έρθει κανένας και να σου μάθει να αισθάνεσαι, να παρατηρείς, να ανησυχείς. Πάντα πρέπει να εξελίσσεις και να δουλεύεις αυτό το έμφυτο κάτι σου αλλά σε άγονη όσο και να σπείρεις δε θα θερίσεις τίποτα...

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Giannis Tsoukas (@giannistsoukas)

Κωμωδία ή Δράμα; Ποιο είναι κατά τη γνώμη σου πιο δύσκολο από τα δύο και γιατί;

Δε νομίζω πως θα καταφέρω να απαντήσω ποτέ αυτό το ερώτημα. Σίγουρα είναι πιο δύσκολη η δουλειά ενός ηθοποιού στην κωμωδία. Ο κόσμος όμως περνάει την ώρα του ξέγνοιαστος και μακριά από την πραγματική ζωή του. Από την άλλη το δράμα βοηθά τον ηθοποιό να ξορκίσει τα σκοτάδια του. Στο θεατή μεταφέρει συναισθήματα που συνειδητά ίσως αποφεύγει. Είναι αντίθετη η σχέση σκηνής και πλατείας σε αυτή την περίπτωση. Αν σκεφτούμε ότι οι μεγαλύτερες κωμωδίες κρύβονται στα μεγαλύτερα δράματα τότε ίσως και να μην υπάρχει δίλημμα. Αλλά διαφορετική οπτική.

Με ποιον／ποια ηθοποιό θα ήθελες να συνεργαστείς；

Δεν ονειρεύτηκα ποτέ ρόλους και συνεργάτες. Με ενδιαφέρει πάντα να εξελίσσομαι και να μπορώ να υπάρχω. Να κάνω ένα βήμα τη φορά προς το επόμενο σκαλοπάτι. Μέσα από αυτό το μονοπάτι η ζωή μου φέρνει δύσκολες και εύκολες εκπλήξεις και εμπόδια. Μα αν έπρεπε να διαλέξω κάποιον σίγουρα θα ήταν ο Δημήτρης Χορν. Τόσο για το ταλέντο του, όσο και για τις απόψεις του πάνω στο θέατρο και την υποκριτική. Θα ήθελα να ζω και να δουλεύω σε εκείνη την εποχή.

Πιστεύεις πως ο καλλιτέχνης πρέπει να ανακατεύεται με τα κοινά και να έχει λόγο για όσα συμβαίνουν γύρω του ή πρέπει να επικεντρώνεται στο δημιουργικό του κομμάτι；

Για να έχει άποψη κάποιος για όσα συμβαίνουν γύρω του δεν είναι απαραίτητο να ασχολείται με τα κοινά. Τα “κοινά” άλλωστε είναι ένα διαφορετικό επάγγελμα. Σίγουρα μπορείς να έχεις άποψη και να την εκφράζεις. Το επικίνδυνο είναι να θες να επιβάλλεις την άποψή σου. Οπότε σίγουρα ο καλλιτέχνης δε μπορεί να ασχολείται με τα κοινά. Και αν ασχοληθεί θα έχει κάνει αλλαγή στη ζωή του. Μια στροφή στην καριέρα του. Ο καλλιτέχνης είναι μια αέρινη ύπαρξη που ζει, φέρεται και υπάρχει διαφορετικά από τους άλλους. Δε μπορεί να μεταμορφωθεί σε ένα τόσο ρεαλιστικό και σκληρό συναισθηματικά ον.

Ένας νέος ηθοποιός μπορεί να εξασφαλιστεί βιοποριστικά ασχολούμενος μόνο με το θέατρο ή θεωρείς υποχρεωτικά ότι πρέπει να ασχοληθεί επαγγελματικά και με κάτι άλλο;

Εξαρτάται από το τι είσαι διατεθειμένος να θυσιάσεις. Δεν είναι ακατόρθωτο αλλά δεν είναι και εύκολο. Επανερχόμαστε πάλι στις επιλογές του καθενός για τις οποίες μιλήσαμε νωρίτερα. Αν κάποιος θέλει να πλουτίσει από αυτό το επάγγελμα ας κάνει άλλη δουλειά. Δε σε κρατάνε τα χρήματα στον κόσμο της υποκριτικής. Αλλά ναι μπορεί να βιοποριστείς από το θέατρο σε γενικές γραμμές.

Ποια αξία σου αρέσει περισσότερο στους ανθρώπους;

Η αλήθεια! Υπάρχει κάτι καλύτερο από το να λες τα πράγματα με το όνομά τους. Αλλά άντε να τη βρεις στις μέρες μας.

Ποια «γεύση, σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια；

Μου λείπει το παιχνίδι στους δρόμους. Τότε είχαμε ακόμα γειτονιές. Μαζευόμασταν όλα τα παιδιά και παίζαμε παρέα. Αυτό μου λείπει από τα παιδικά μου χρόνια. Να γυρίσω για λίγο στην ξεγνοιασιά της γειτονιάς μου.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Giannis Tsoukas (@giannistsoukas)

Ποια είναι η αγαπημένη σου ασχολία;

Αγαπώ να μπαίνω στην κουζίνα και να μαγειρεύω για φίλους. Η μαγειρική με χαλαρώνει. Μπορώ να μαγειρεύω ώρες χωρίς να το καταλάβω. Και φυσικά η επιβράβευση των καλεσμένων παίρνει την όποια κούραση μπορεί να υπάρχει.

Γιατί ανακυκλώνονται διαρκώς τα ίδια πρόσωπα και οι ίδιοι πρωταγωνιστές；

Δεν είμαι αρμόδιος να απαντήσω εγώ σε κάτι τέτοιο. Για να επιλέγονται προφανώς και κάποιος λόγος θα υπάρχει. Πολλές είναι οι φορές που κάποιος θέλει να συνεργαστεί με τους ίδιος συνεργάτες καθώς ξέρει τον τρόπο που θα τους προσεγγίσει και θα δουλέψει μαζί τους. Από την άλλη μπορεί απλά να είναι ικανοί και να επιλέγονται από τους παραγωγούς - σκηνοθέτες κλπ.

Ποια η προετοιμασία σου πριν από κάποια παράσταση, πως ξεπερνάς το άγχος πριν ανέβεις στη σκηνή́;

Το άγχος όσο και να θες δε μπορεί να καταπολεμηθεί. Από την απόδοσή μου στη σκηνή μέχρι και την τελευταία διεκπεραίωση. Είμαι τελειομανής και αυτό σημαίνει πως κάθε βράδυ θα φτάσω αρκετά νωρίτερα στο θέατρο, πριν από την παράσταση θα περάσουν αρκετά πράγματα από τα χέρια μου μέχρι να καταλήξω στο καμαρίνι για να προετοιμάσω εξωτερικά και εσωτερικά το ρόλο μου. Τελευταίες στιγμές λίγο πριν μπει ο κόσμος στην πλατεία του θεάτρου θα με βρουν επάνω στη σκηνή να προσπαθώ να ενσωματωθώ στο χώρο. Και ξαφνικά τρίτο κουδούνι και ξεκινήσαμε.

Ποιες ηθικές αξίες πιστεύεις ότι πρέπει να έχει κάθε καλλιτέχνης, προκειμένου να προχωρήσει;

Ο καθένας θέτει τους δικούς του στόχους και ικανοποιείται με διαφορετικά πράγματα. Δεν υπάρχει εγχειρίδιο της σωστής πορείας. Πάντα θα καταλήγω πως όλα είναι επιλογές! “Όπως στρώσεις θα κοιμηθείς” δε λένε; Είναι προσωπική επιλογή του καθενός για το πως θέλει να πορευτεί στην προσωπική και επαγγελματική του ζωή. Και ποιος θα κρίνει τι είναι σωστό και λάθος; Ο καθένας πράττει σύμφωνα με τα βιώματα και τα πιστεύω του και ο κόσμος θα κρίνει εάν αυτό του αρέσει ή όχι.

Ποιοι είναι οι ήρωές σου στην πραγματική ζωή；

Εκείνοι που παλεύουν καθημερινά και τα καταφέρνουν με εμπνέουν συνεχώς. Ξεκινώντας από μικρούς στόχους και εξελισσόμενοι μέσα από αυτό μου δίνουν δύναμη να μη σταματάω να παλεύω κι εγώ και να εμψυχώνω συνανθρώπους μου που το χρειάζονται. Ο ένας τον άλλον έχουμε στο τέλος της μέρας. Όταν το καταλάβουμε τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα. Πάντα θα πιστεύω στο φως όσο σκοτάδι και αν μας δίνει η ζωή.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Giannis Tsoukas (@giannistsoukas)

Ποιος είναι ο αγαπημένος σας θεατρικός συγγραφέας και έχετε επηρεαστεί από τη φιλοσοφία και τη γραφή του；

Σίγουρα δεν είμαι σταθερός σε κάτι τέτοιο. Λόγω της μελέτης σε κάθε έργο που δουλεύουμε θα είναι κάθε φορά και διαφορετικός ο αγαπημένος μου συγγραφέας. Πάντα κάτι καινούργιο όμως θα με εξιτάρει και θα αλλάξει η αξιολόγησή τους στις προτιμήσεις μου. Από τον καθένα όμως πάντα κάτι θα κρατήσω. Ένα χαρακτηριστικό της δικής τους προσωπικότητας ή κάτι από κάποιο χαρακτήρα που δημιουργήσανε, σίγουρα πάντως δε θα προσπεράσω και θα πάω παρακάτω. Κάθε συγγραφέας και παράσταση κάτι μου αφήνει στο σάκο των αναμνήσεων.

Μπορείτε να μας αναφέρετε τα μελλοντικά σας σχέδια;

Αυτό το διάστημα ετοιμάζουμε την επόμενή μας δουλειά, θεατρικά, με τη Βάσια (Βασιλείου). Τίποτα ανακοινώσιμο προς το παρόν καθώς είναι πολύ νωρίς. Σίγουρα πάντως ξέρουμε το επόμενό μας βήμα. Αν και δεν έχω καταλήξει αν ο κύκλος της Τζούλιας θα κλείσει το Πάσχα. Όλα ανοιχτά. Πολλά νέα σχέδια που σίγουρα θα συζητήσουμε λίγο αργότερα. Κάθε πράγμα στον καιρό του.

Κλείνοντας, ποιοι είναι οι συντελεστές της παράστασης;

Το υπέροχο κείμενο είναι φυσικά του Αυγούστου Στρίντμπεργκ σε μια θαυμάσια μετάφραση του Πέλου Κατσέλη. Τη σκηνοθεσία έχει αναλάβει η Βάσια Βασιλείου όπως και τους φωτισμούς. Πρωτότυπη μουσική συνέθεσε για εμάς ο Φίλιππος Περιστέρης. Οι φωτογραφίες είναι της Αρχοντίας Μαρίας Μαδώνη, τα σκηνικά και κοστούμια του Νίκου Κουρβισιάνου, ενώ την επικοινωνία της δουλειάς μας έχει η Άντζυ Νομικού.

Info παράστασης:

Η δεσποινίς Τζούλια περνά ένα βράδυ μαζί με τον υπηρέτη της, ο οποίος είναι αρραβωνιασμένος με την μαγείρισσα της. Η ελεύθερη πτώση στο κενό φαντάζει δελεαστική χωρίς να μαρτυρά πως στάζει αίμα. Η απόσταση από το πριν, το τώρα και το μετά εκμηδενίζεται μέσα στον πυρετό της στιγμής η οποία δεν συγχωρεί και δεν υπόσχεται ομαλή επαναφορά.


Κάθε Τετάρτη στις 21:00
Από Κοινού Θεάτρο
Ευπατριδών 4, Κεραμεικός
(μετρό Κεραμεικός)

Εισιτήρια: 15€ (κανονικό) - 12€ (μειωμένο) - 6€ (ατέλεια)
Προπώληση εισιτηρίων: More.com

Επίσης, καταστήματα Public και στο ταμείο του θέατρου
Πληροφορίες – Κρατήσεις: 2107233702