Μόλις 27 ετών, με εντυπωσιακό παρουσιαστικό, καλλίφωνη, ενώ έχει ήδη συνεργαστεί με κορυφαία ονόματα, έχει με άλλα λόγια ήδη συνεργασίες ζωής. Τη Σοφία Μανουσάκη τη γνωρίσαμε καλύτερα από τις εμφανίσεις της πλάι στον Στέφανο Κορκολή, με τον οποίο συνεργάζεται εδώ και αρκετά χρόνια. Όμως και ο αείμνηστος Μίκης Θεοδωράκης, εξυμνώντας τη φωνή της, την αποκάλεσε «αποκάλυψη μεγατόνων».
Αναμφίβολα πρόκειται για ευλογημένο πλάσμα με άπλετο ταλέντο. Και με αγάπη για τη μουσική. Αλλά διαθέτει και ήθος - που στην εποχή μας σπανίζει. Για αυτό και ξεχωρίζει. Και τώρα, μιλάει εφ’ όλης της ύλης στην «Α» για το όνειρο που ήδη ζει.
Στη γιορτή των ερωτευμένων, στις 14 Φεβρουαρίου, με φόντο τη Μουσική Σκηνή «Σφίγγα» ετοιμάζετε ένα «κόκκινο» live, με ερωτικά τραγούδια. Τι να περιμένουμε από εσάς;
Θα ερμηνεύσω τραγούδια από τη νέα μου δισκογραφική δουλειά «Τι είναι να αγαπάς», που θα κυκλοφορήσουν από τη Heaven Music, σε στίχους του Γεράσιμου Ευαγγελάτου και σε μουσική του Στέφανου Κορκολή. Επίσης, τραγούδια από το δεύτερο καινούργιο μου άλμπουμ, το «Music Box», όπου εμπεριέχεται και το «I don’t want to miss a thing» των Aerosmith. Είχα την τεράστια τιμή να πάρω την αποκλειστική άδεια από το ίδιο το συγκρότημα για επανεκτέλεση. Σίγουρα θα είναι ένα δυναμικό και φλογερό live, γεμάτο μουσικές εκπλήξεις.
Πώς ξεκίνησε ο έρωτας με τη μουσική;
Από πολύ μικρή ηλικία μού άρεσε να τραγουδάω στο σπίτι μου για την οικογένειά μου. Όταν έγινα 15 χρόνων, αποφάσισα να πάω στο Βενιζέλειο Ωδείο Χανίων και να ξεκινήσω μαθήματα φωνητικής και ορθοφωνίας, με δασκάλα φωνητικής τη Δέσποινα Δρακάκη. Εκεί έμαθα τα πρώτα και πιο σημαντικά βήματα, όπως να διαβάζω παρτιτούρα, ρυθμό, να εξασκώ τη φωνή μου σε διάφορες τεχνικές. Εκείνο το διάστημα ήμουν και μέλος της Χορωδίας Δήμου Χανίων - για δύο συνεχόμενα χρόνια. Το αποτέλεσμα ήταν να μάθω να δουλεύω και σε ομαδικό επίπεδο.
Κάνατε θυσίες ως παιδί για να φτάσετε στο μουσικό επίπεδο που είστε σήμερα; Δεν μπορώ να πω ότι θυσίασα κάτι από τα παιδικά μου χρόνια. Ίσα ίσα ήταν πολύ όμορφα και υπάρχουν στιγμές που αναπολώ εκείνες τις μέρες. Δυσκολεύτηκα αρκετά όταν ήμουν στην εφηβεία. Βιώναμε την οικονομική κρίση και ήταν πολύ δύσκολο και για την οικογένειά μου αλλά και για μένα αργότερα να πληρώνω τα μαθήματά μου. Παρά ταύτα, δεν εγκατέλειψα, δούλεψα ώστε να συνεχίσω τις σπουδές μου στο ωδείο.
Πόσο σας βοήθησε η γνωριμία με τον Στέφανο Κορκολή;
Πάρα πολύ. Ο Στέφανο Κορκολή είναι ένας σπουδαίος συνθέτης και πιανίστας. Μάλιστα είναι η αιτία που γνώρισα τον τεράστιο συνθέτη μας Μίκη Θεοδωράκη. Και για αυτό τον ευχαριστώ πάρα πολύ. Αλήθεια, είναι εύκολος ως συνεργάτης; Δεν είναι καθόλου εύκολος αλλά πολύ απαιτητικός και τελειομανής με τη μουσική του. Είναι πολύ συγκεκριμένος με τις μελωδικές του γραμμές και θέλει συνεχώς να βγάζει το εκατό τοις εκατό των δυνατοτήτων μου. Το ίδιο ισχύει και για τους υπόλοιπους συνεργάτες του. Προσωπικά δεν με πειράζει καθόλου, διότι είμαι και εγώ τελειομανής με τον εαυτό μου και θέλω να προσπαθώ να βγάζω το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Μετράτε εξαιρετικές εμφανίσεις με σπουδαίους καλλιτέχνες και δημιουργούς. «Κατακτήσατε» και τον Μίκη Θεοδωράκη. Ποια είναι η αίσθηση;
Νιώθω δέος. Ήταν η ωραιότερη στιγμή της ζωής μου η συνάντηση με τον Μίκη Θεοδωράκη. Να τον γνωρίσω από κοντά, να τον βλέπω σε απόσταση αναπνοής στο σπίτι του στου Φιλοπάππου, όπου μου ζήτησε να του ερμηνεύσω τους «Δρόμους παλιούς» του Μανώλη Αναγνωστάκη, με τον Στέφανο Κορκολή στο πιάνο, ήταν καταπληκτικό! Είχα τρομερό άγχος αλλά ταυτόχρονα και τεράστια χαρά. Ειδικά η στιγμή που σήκωσε τα χέρια του για να με διευθύνει ήταν μαγική.
Τι άλλο (μπορεί να) ονειρεύεστε;
Είμαι ευτυχισμένη για όλα αυτά που μου έχουν συμβεί και έχω βιώσει σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα σε σπουδαίους χώρους, όπως το Ηρώδειο, το Μικρό Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Είχα ήδη τη χαρά να ερμηνεύσω εμβληματικά έργα. Πραγματικά νιώθω ευγνώμων που είχα την τύχη να βρεθώ δίπλα στους τεράστιους συνθέτες μας, τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Μίμη Πλέσσα, τον Γιάννη Σπανό, τον Γιώργο, Χατζηνάσιο, τον Κορκολή… Ήδη ζω το όνειρό μου.
*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Απογευματινή το Σάββατο 10 Φεβρουαρίου
