Επίσημος νόμος του κράτους είναι πια από την περασμένη εβδομάδα ο γάμος ομόφυλων ζευγαριών παρά τον πασιφανή διχασμό της ελληνικής κοινωνίας, αλλά και τη σφοδρή αντίσταση που προβάλλει η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία. Ωστόσο ο νέος αυτός νόμος φαίνεται πως χρειαζόταν στη χώρα μας, καθώς με τρόπο νοικοκυρεμένο, θα βοηθήσει στην προώθηση της αρχής της ίσης μεταχείρισης και την καταπολέμηση των διακρίσεων εν γένει.
Ερωτώμενες τόσο για τον γάμο, όσο και για την υιοθεσία παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια, τέσσερις γνωστές ελληνίδες καλλιτέχνιδες τρανς κάνουν λόγο για ένα φωτεινό βήμα προς τα εμπρός.
Η γνωστή ηθοποιός και χορογράφος, αλλά και πρώτη τρανς ηθοποιός που έπαιξε στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου πέρυσι κ.Φένια Αποστόλου αναφέρεται στα στερεότυπα που ήρθε η ώρα να καταργηθούν. «Είμαι σύμφωνη με αυτήν την αλλαγή στην Ελλάδα. Ο γονέας έχει να κάνει όχι με χαρακτηριστικά φύλλου αλλά με χαρακτηριστικά προσωπικότητας, προσφοράς και συμπεριφοράς. Οι ομοφυλόφυλλοι που θα θελήσουν να υιοθετήσουν παιδί, θα πρέπει να είναι άνθρωποι σοβαροί ώστε να έχουν την αίσθηση της μεγάλη ευθύνης για τη ζωή ενός παιδιού. Όλες οι ταμπέλες που αγιοποιούν την ελληνική πατροπαράδοτη οικογένεια μας έχουν φανερώσει πολλές παθογένειες μέσα στα χρόνια. Αυτά είναι λάθη προσωπικοτήτων και όχι φύλλων. Εάν τηρούνται όλες οι προϋποθέσεις σε ένα ομόφυλο ζευγάρι, μπορούν τα εκατοντάδες παιδιά που ζουν σε ιδρύματα, να βρουν μια οικογένεια. Τα υπόλοιπα στερεότυπα δεν ακολουθούν την εποχή, γιατί τα πράγματα συνέχεια αλλάζουν. Ευτυχώς τα στερεότυπα αυτά αρχίζουν και φεύγουν, γιατί ήταν δομημένα σε σαθρά θεμέλια.
Η ελληνική κοινωνία αν θέλει να είναι μέρος μια ευρωπαϊκής πραγματικότητας, οφείλει να συμβαδίσει με αυτό το οποίο συμβαίνει στην Ευρώπη. Οπότε δεν μπορούμε να θέλουμε πρόοδο σε ότι μας συμφέρει, αλλά και σε όλους τους τομείς. Οι άνθρωποι μεγάλης ηλικίας έχουν βέβαια απαρχαιωμένο τρόπο σκέψης και πιστεύουν σε μια άλλη πραγματικότητα. Αλλά σήμερα πολλοί ηλικιωμένοι έχουν μάθει να χρησιμοποιούν το web banking, οπότε όλα τα πράγματα γίνονται με λίγη εκπαίδευση. Για ένα κράτος δικαίου πρέπει να οι Κυβερνήσεις να προχωρούν, ώστε μετά να ακολουθήσει και η κοινωνία.
Εγώ δεν έχω σκεφτεί να υιοθετήσω παιδί. Όχι σε αυτήν την φάση της ζωής μου. Και σίγουρα αυτό θα μπορούσε να γίνει αν είχα κάποιον σύντροφο. Μόνη μου δεν θα το έκανα. Σέβομαι βέβαια και αυτές τις ηρωϊδες που μεγαλώνουν μόνες τους παιδιά επειδή έχουν εγκαταλειφθεί από τους συζύγους τους ή επειδή επέλεξαν να κάνουν παιδί με δότη σπέρματος. Γενικά υπάρχουν πολλά μοντέλα οικογένειας, αλλά το μεγάλωμα ενός παιδιού δεν έχει να κάνει με το μοντέλο αλλά με την ουσία, που είναι η προσφορά και η ευθύνη. Γιατί υπάρχουν τρομερές παθογένειες στην ελληνική οικογένεια. Αν ένα ζευγάρι δεν τα πάει καλά, δημιουργούνται πολύ έντονα ψυχικά τραύματα στα παιδιά. Τα παιδιά χρειάζονται μια πολύ ήρεμη ζωή με πολλή αγάπη. Κάποιοι υποστηρίζουν την παραδοσιακή οικογένεια λέγοντας εμείς έτσι τα μάθαμε και έτσι θα τα αφήσουμε, αλλά αυτό περιορίζει την εξέλιξη. Αλλιώς θα ζούσαμε ακόμα στον μεσαίωνα, δεν θα είχαμε εξελιχθεί από τότε. Ευτυχώς οι νέες γενιές είναι πολύ πιο μπροστά από τις παλιότερες και ακολουθούν τη νέα πραγματικότητα» τονίζει.
Για το αν η ελληνική κοινωνία είναι έτοιμη για μια τόσο μεγάλη τομή, όσο είναι ο γάμος ομόφυλων ζευγαριών οι απαντήσεις διίστανται. «Ακόμα υπάρχει πολύ φόβος, θέλουμε αρκετό χρόνο για να φύγει η άγνοια από την κοινωνία και να γίνει αποδεκτό, γιατί σαν ιδέα δεν έχει ακόμα περάσει στην ελληνική κοινωνία. Πρέπει να αλλάξουν κάποιες βαθιές πεποιθήσεις. Το σημαντικό για τις υιοθεσίες παιδιών είναι το οικονομικό θέμα και φυσικά η αγάπη. Αν μπορείς να το υποστηρίξεις οικονομικά και αν έχεις μέσα σου πολλή αγάπη, το κάνεις. Αν κάποιος μπορεί να επικοινωνήσει με την ευαισθησία μέσα του και την αγάπη, το μεγάλωμα ενός παιδιού, δεν έχει να κάνει με το φύλο. Πολλές φορές βλέπουμε πολύ σκληρές μητέρες που δεν μπορούν να δώσουν αγάπη στα παιδιά τους» αναφέρει στο Secret η Κασσάνδρα Ελ Ναζάρ, η πρώτη Σύρια τρανς ηθοποιός της χώρας μας. Στο ερώτημα αν θα είναι δύσκολο για άντρες να μεγαλώνουν παιδί η ίδια απαντάει "Οι δυσκολίες υπάρχουν ίδιες για όλον τον κόσμο και για μια γυναίκα και για έναν άντρα. Αν κάποιος μπορεί να επικοινωνήσει με την ευαισθησία μέσα του και την αγάπη, δεν έχει σημασία το φύλο. Πολλές φορές βλέπουμε πολύ σκληρές μητέρες που δεν μπορούν να δώσουν αγάπη στα παιδιά τους. Εγώ δεν σκέφτομαι τον γάμο επειδή είμαι καλλιτέχνης και δεν θέλω να περιορίζομαι. Χαίρομαι όμως όταν βλέπω κάποιους φίλους μου που το θέλουν πολύ, που θέλουν να δώσουν κάπου την αγάπη τους".
Η Λέττα Κάππα, η γνωστή τρανς πρωταγωνίστρια της όπερας «Στρέλλα», που παρουσιάστηκε πέρυσι στην Εθνική Λυρική Σκηνή είναι αισιόδοξη ότι αυτός ο νόμος θα βοηθήσει την Ελλάδα να συμβαδίσει με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης αναφορικά με την ισότητα μεταξύ των φύλων. «Η Ελλάδα στα θέματα των ομόφυλων ζευγαριών είναι αρκετά πιο πίσω από τις χώρες της Ευρώπης, όμως τελευταία έχουν γίνει πολλά βήματα εμπρός. Άσχετα με το φύλλο και τον σεξουαλικό προσανατολισμό, γενικά όσα ζευγάρια θέλουν να υιοθετήσουν ένα παιδί, πρέπει οπωσδήποτε να ελέγχονται από ειδικές επιτροπές, ψυχαναλυτές, κοινωνικούς λειτουργούς και παιδοψυχολόγους ώστε να έχουν σώας τας φρένας. Μην ξεχνάμε ότι τα περισσότερα εγκλήματα γίνονται από ετερόφυλους. Αυτό που χρειάζεται ένα παιδί είναι μόνο η αγάπη και φυσικά οι γονείς να το αποδέχονται όπως είναι» αναφέρει. Από την άλλη, πόσο εύκολο είναι ένας άντρας να παίξει το ρόλο της μητέρας, που από τη φύση του ένα μωρό έχει απόλυτη ανάγκη τουλάχιστον τα πρώτα χρόνια της ζωής του; «Αυτό δεν ξέρω να σας το απαντήσω. Σίγουρα υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έχουν να δώσουν ανιδιοτελή αγάπη σε ένα παιδί, αλλά αν έμπαινα στη θέση ενός μωρού και με φανταζόμουν χωρίς μαμά, σίγουρα θα μου ήταν δύσκολο» αναφέρει η Λέττα Κάππα.
Καθόλα σύμφωνη με τον γάμο ομόφυλων ζευγαριών είναι και η γνωστή τρανς συγγραφέας και ηθοποιός (βραβείο Α΄ γυναικείου ρόλου για την ταινία Zodiac, 2011) Χριστίνα Μπαλτζή ή Καρλότα, η οποία μέχρι σήμερα έχει κυκλοφορήσει εννέα συναρπαστικά μυθιστορήματα. «Αν και δεν με ενδιέφερε ποτέ να γίνω γονιός δεν θα εμπόδιζα με τη στάση μου οποιονδήποτε ήθελε κάτι ανάλογο, όποιος κι αν ήταν αυτός. Η ελευθερία ανήκει σε όλους. Η χώρας μας πιστεύω πως είναι έτοιμη να δεχτεί γάμους ομόφυλων ζευγαριών, γιατί είναι πάντα η πιο προοδευτική, απλά δεν το ξέρει» αναφέρει.
Φένια Αποστόλου
Σπούδασε στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης και στο Κέντρο Μελέτης Χορού Ισιδώρας & Ραϋμόνδου Ντάνκαν. Συνεργάστηκε με το Χοροθέατρο Οκτάνα του Κωνσταντίνου Ρήγου και το Χοροθέατρο του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος για δύο χρόνια. Αποτέλεσε μέλος της χορογραφικής ομάδας των τελετών έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας (2004). Έχει χορογραφήσει για την ομάδα της, Χοροθέατρο Λυδία Λίθος, δεκαπέντε έργα χορού, τα οποία έχουν συμμετάσχει σε πολλά φεστιβάλ σε Ελλάδα και εξωτερικό. Έχει σκηνοθετήσει τα θεατρικά έργα Ισόβια ξανθιά (2009), Ο πελεκάνος (2014), Other Side (2015), To κάλεσμα της Λορίν (2017), Βαλπούργη: Η ιστορία μιας μάγισσας (2018). Συμμετείχε σε διεθνή φεστιβάλ με θεατρικά και χορογραφικά έργα από το ρεπερτόριο της ομάδας της σε Βενετία, Φιλιππούπολη, Βελιγράδι, Σκόπια, Τεργέστη, Ερεβάν (Αρμενία), Δουβλίνο, Αλμάδα (Πορτογαλία), Πράγα, Λευκωσία και Λεμεσό. Ως ηθοποιός πρωταγωνίστησε στον μονόλογο BELLEΛΕΝ – Η (αιώνια) τραγωδία της Ελένης (2015), στην παράσταση A New Era (?) (Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, 2019) και σε δέκα ταινίες με πιο πρόσφατη την ταινία μεγάλου μήκους Πρόστιμο (δεύτερος γυναικείος τρανς ρόλος – Βέρα) του Φωκίωνα Μπόγρη (2020). Το 2018, αποτέλεσε μέλος της κριτικής επιτροπής για το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Outview. Φέτος συμμετέχει ως ηθοποιός στην ταινια μικρου μηκους του Πανου Μπορα με τιτλο Miss dress, στην οποία έχει κάνει και επιμελεια σεναριου και κινηση. Επίσης φέτος συμμετέχει στο 13ο Ιβηροαμερικανικό Φεστιβάλ Θεατρικών Αναλογίων που γίνεται στο Θέατρο της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης σε σκηνοθεσια Σταυρου Ράγια στο θεατρικο εργο Chamaco, του Άβελ Γκονσάλες Μέλο.
Λέττα Κάππα
Είναι διεμφυλική καλλιτέχνις. Γεννήθηκε πριν 48 χρόνια και μεγάλωσε στον Πειραιά. Είναι επαγγελματίας τραγουδίστρια σπουδάζοντας φωνητική και ορθοφωνία στο Εθνικό Ωδείο, αλλά το κύριο επάγγελμα της είναι η κομμωτική και το makeup. Το όνομα Λέττα και τη θηλυκή της πλευρά άρχισε να τα υιοθετεί το 2013. Τον Φεβρουάριο του 2023 επιλέχθηκε για τον ρόλο της "Στρέλλας", την όπερα δωματίου του Πάνου Χ. Κούτρακαι πρωταγωνίστησε στην ομόνυμη παραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Φέτος συμμετέχει ως ηθοποιός στην ταινια μικρου μηκους του Πανου Μπορα με τιτλο Miss dress.
Κασσάνδρα Ελ Ναζάρ
Η Κασσάνδρα Ελ Ναζάρ είναι η πρώτη τρανς πρόσφυγας ηθοποιός της χώρας μας. Γεννήθηκε και μεγάλωσε μέχρι τα 15 της χρόνια στη Λαττάκεια, μία αρχαία παραθαλάσσια πόλη της Συρίας, η οποία στα ελληνικά ονομάζεται «Λαοδίκεια». Ο Παλαιστινιακής καταγωγής πατέρας της ήταν μηχανικός, ενώ η Σύρια μητέρα της ακαδημαϊκός. Όταν χώρισαν οι γονείς της έμεινε για λίγο καιρό με τη μητέρα της, η οποία, όμως, δεν μπόρεσε να κατανοήσει και να διαχειριστεί τη διαφορετικότητα. Την εξανάγκασε να ζήσει με τον πατέρα της στο Κουβέιτ, που βρισκόταν εκεί για δουλειά. Κι εκείνος την έγραψε σε σχολείο που ήταν μόνο αγόρια. Για να γίνει και αυτή αγόρι. Αφού τελείωσε το σχολείο στο Κουβέιτ το 2008, ήρθε στην Ελλάδα για σπουδές καθώς είχε όνειρο να γίνει ηθοποιός. Πέρυσι ανέβηκε για πρώτη φορά στη σκηνή πρωταγωνιστώντας στο έργο «Trans-Port» της Ειρήνης Δερμιτζάκη, που ανέβηκε με επιτυχία στον πολυχώρο Vault σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καρατζιά. Το όνειρό της είναι να παίζει στο θέατρο και τον κινηματογράφο και να αποκτήσει την ελληνικη ταυτότητα. Έχει μόνιμη άδεια παραμονής στην Ελλάδα και σήμερα μιλάει άπταιστα την ελληνική γλώσσα. Φέτος συμμετέχει ως ηθοποιός στην ταινια μικρου μηκους του Πανου Μπορα με τιτλο Miss dress.
Χριστίνα Μπαλτζή ή Καρλότα
H Χριστίνα Μπαλτζή (Καρλότα) γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αλεξανδρούπολη. Σπούδασε υποκριτική στη δραματική σχολή του Βασίλη Διαμαντόπουλου. Είναι διεθνώς βραβευμένη ηθοποιός, έχοντας τιμηθεί στο Lucania Film Festival με το βραβείο Α΄ γυναικείου ρόλου για την ταινία Zodiac (2011). Έχει γράψει και ερμηνεύσει δικά της θεατρικά έργα. Επίσης γράφει ποίηση και έχει μελοποιήσει η ίδια κάποια ποιήματά της. Από το 2008 ασχολείται με τη συγγραφή μυθιστορημάτων για ενηλίκους. Σήμερα δηλώνει πολίτης του κόσμου και ζει μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας. Έχει εκδώσει εννέα βιβλία έως τώρα, τα τρία εκ των οποίων στις εκδόσεις Λιβάνη και το ένα στις εκδόσεις ψυχογιός. Πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Διάπλαση το νέο της μυθιστόρημα με τίτλο "Ζητείται Θεός", το οποίο αναφέρεται σε μια γυναίκα που με έναν μαγικό τρόπο μεταφέρεται πίσω στον χρόνο, σε μια εποχή αθωότητας χωρίς τεχνολογία, επιθυμώντας να γνωρίσει την πραγματική αγάπη.
