Η Άννα Σωτρίνη στα Παραπολιτικά: "Χρειαζόμαστε σύντομα κοινωνική διαφάνεια σε όλα τα επίπεδα"
Η ισότητα για τις γυναίκες είναι μια πολύπλευρη υπόθεση
H Άννα Σωτρίνη που έχει την ευθύνη της σκηνοθεσίας στην παράσταση "Το κλύσμα" της Αργυρώς Μαργαρίτη, μίλησε στο parapolitika.gr για την κωμωδία, στην οποία η ηρωίδα αφηγείται την πολυτάραχη ζωή της, στον διάδρομο ενός νοσοκομείου σε ένα Κλύσμα.
Η βραβευμένη κωμωδία της Αργυρώς Μαργαρίτη, «Το Κλύσμα», έχει ανέβεο στις 26 Ιανουαρίου 2024, και κάθε Παρασκευή στις 21:30, στο θέατρο «Αλκμήνη». σε σκηνοθεσία της Άννας Σωτρίνη.
Λίγα λόγια για το έργο
«Το Κλύσμα» είναι μια κωμωδία, στην οποία η ηρωίδα αφηγείται την πολυτάραχη ζωή της, στον διάδρομο ενός νοσοκομείου σε ένα κλύσμα.
Οι σπαρταριστές περιγραφές της, αντικατοπτρίζουν μία ολόκληρη εποχή, εκείνη των γονιών και των παππούδων μας, σε σχέση με τη διαχρονικότητα της κοινωνικής θέσης των γυναικών έως και τις μέρες μας. Η ισότητα για τις γυναίκες είναι μια πολύπλευρη υπόθεση. Χρειάζεται θάρρος, τόλμη, γοητεία, υπομονή, επιμονή και πάνω απ’ όλα χιούμορ.
Ο δρόμος προς την κατάκτηση της γυναικείας χειραφέτησης φαίνεται να είναι ακόμα μακρύς.
«Με λένε Ξανθή και να το θυμάσαι κλυσματάκι μου, όλα τα πράγματα έχουν δυο φάτσες», «Θα σε κάνω βάζο, μου έταξε, θα σε κάνω κουμπαρά, θα σε γεμίζω μπικουτί και κορδελάκια. Δε θα είσαι σε όλη σου τη ζωή κλύσμα. Έτσι μου είπε…»
Το έργο βραβεύτηκε
Το έργο βραβεύτηκε από το Ίδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη και την Ένωση Σεναριογράφων Ελλάδος το 2020 και είναι διαθέσιμο για το κοινό στο διαδικτυακό ραδιόφωνο του Ιδρύματος, στη σειρά «Radio Icons Days and Nights», που αποτελεί την έναρξη μιας φωνητικής βιβλιοθήκης βραβευμένων νεοελληνικών έργων με τη συνεργασία της Δραματικής Σχολής Βεάκη.
Η Άννα Σωτρίνη μίλησε στο parapolitika.gr και τον Γιάννη Ξυνόπουλο για την θεατρική παράσταση «Το Κλύσμα» που σκηνοθέτησε, καθώς και για τον ρόλο της γυναίκας, αφού το θεατρικό με αυτό καταπιάνεται, αλλά και για το κίνημα #metoo που όπως αναφέρει «είναι ένα από τα πιο σημαντικά κινήματα που δημιουργήθηκαν στη χώρα μας».
Κυρία Σωτρίνη σκηνοθετείτε φέτος το βραβευμένο έργο της Αργυρώς Μαργαρίτη «Το Κλύσμα», μια κωμωδία που μιλά για τον κοινωνικό ρόλο της γυναίκας και τα προβλήματά της. Πως μπορεί ένα τέτοιο θέμα να θεωρηθεί κωμωδία;
«Γίνεται! Διότι οι γυναίκες έχουν χιούμορ όπως και η Αργυρώ Μαργαρίτη επίσης, η οποία καταφέρνει να φέρει στην επιφάνεια καυτά θέματα από τις ζωές των γυναικών στη χώρα μας με ένα τρόπο που σε κάνει να τις κατανοήσεις χωρίς όμως να τις λυπηθείς».
Θεωρείτε ότι είναι ένα έργο διαχρονικό που αφορά όλες τις γυναίκες ή απευθύνετε σε συγκεκριμένες γενιές;
«Θα σας πω κάτι προσωπικό. Την παράσταση αυτή την αφιερώνω στη μητέρα μου και σε όσες γυναίκες έζησα μαζί τους όταν ήμουν παιδί. Ήμουν ο σιωπηλός παρατηρητής και ακροατής τους. Ότι είδα και ότι άκουσα το ενσωμάτωσα στην σκηνοθεσία μου, αλλά και στη ζωή μου τελικά και αυτό το αντιλήφθηκα μόλις τώρα, μελετώντας το έργο για να κάνω τη δουλειά μου. Με αυτή τη λογική ξανάρχισα να παρατηρώ και να ακούω όπως όταν ήμουν παιδί και διαπίστωσα ότι δεν έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα επί της ουσίας. Αυτό με έχει επηρεάσει αυτή την περίοδο. Είναι σαν να ανοίγεις μία πόρτα και ανακαλύπτεις την κοινωνία σου από την αρχή και αυτό αφορά όλες τις γενιές. Ακόμα και σήμερα που μιλάμε για παράδειγμα, οι σύγχρονες γυναίκες το κάθε «δράμα» αμέσως μόλις ξεπεραστεί, μετά, το αντιμετωπίζουν με καυστικό χιούμορ. Το δύσκολο όμως κομμάτι υποφώσκει».
Μπορεί να αγγίξει ένα τόσο μεγάλο κοινωνικό φάσμα ένας μονοπρόσωπος μονόλογος;
«Θα αγγίξει ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού και θα ανασύρει μνήμες. Άλλωστε η ηρωίδα, η Ξανθή, ερμηνευμένη εξαιρετικά από την Αλεξία Πετροπούλου έχει τη δυνατότητα μέσα από ένα άψυχο αντικείμενο που η ίδια του δίνει «φωνή», το Κλύσμα, να δημιουργήσει τους σχεδόν σουρεαλιστικούς διαλόγους της.
Μια γυναίκα μόνη, στην κυριολεξία, που η ανάγκη της να μοιραστεί βιώματα χρόνων που την παιδεύουν καταλήγει όπως και τα παιδιά να δημιουργήσει έναν φανταστικό φίλο».
Φαίνεται σαν μία καθαρά γυναικεία υπόθεση, γιατί ένας άντρας θεατής να δει «το Κλύσμα», τον αφορά;
«Οι κοινωνίες δεν δημιουργούνται ούτε εξελίσσονται από τους μισούς, αλλά από όλους τους ανθρώπους. Γυναίκες άντρες. Μόνο που έχουμε ζήσει και ζούμε διαφορετικές ζωές, με διαφορετικούς ρόλους, διαφορετικούς προορισμούς και έχουμε διαμορφωμένες άλλες αντιλήψεις οι μεν από τους δε. Αλλά και οι μεν για τους δε. Είναι σαν μία διαδρομή. Να περάσεις απέναντι, στην άλλη όχθη και να δεις από μακριά και άρα πιο αντικειμενικά, τα από κοινού λάθη μας. Έχουμε σκεφτεί άραγε πόσοι άνδρες υπάρχουν σαν την ηρωίδα μας την Ξανθή που βιώνουν μια καταπιεστική και ενίοτε κακοποιητική σχέση, από άλλες γυναίκες; Το διαφορετικό σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ότι δεν έχει να κάνει με τον κοινωνικό τους ρόλο, αλλά με τις δυναμικές ισχύος των χαρακτήρων. Εδώ όμως μιλάμε για τον κοινωνικό πειθαναγκασμό των γυναικών.
Επιπλέον επίσης ένας άντρας θα διασκεδάσει και θα φύγει πιο ενήμερος, πιθανά προβληματισμένος για το άλλο μισό της κοινωνίας του, αλλά χωρίς ενοχές».
Σας πείραξε που το metoo, αποκάλυψε άσχημες πλευρές στο χώρο του θεάτρου;
«Κατ’ αρχάς το metoo είναι ένα από τα πιο σημαντικά κινήματα που δημιουργήθηκαν στη χώρα μας. Όμως κάθε τι καινούριο χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή. Ελλοχεύουν πολλοί κίνδυνοι. Προσωπικές αντιδικίες, έχθρες μίση, πάθη και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς. Όμως, μας είναι παραπάνω και από απαραίτητο για την λειτουργία μιας ευνομούμενης κοινωνίας. Δεν έχουμε μόνο περιπτώσεις στο χώρο του θεάτρου, όλη η κοινωνία μας πάσχει από έμφυλη βία, όλοι οι επαγγελματικοί χώροι ανεξαιρέτως.
Έχει να κάνει με τους χαρακτήρες των ανθρώπων και όχι με τον επαγγελματικό τους χώρο. Το θέατρο είναι ένας ευάλωτος χώρος. Οι άνθρωποι του είναι διαρκώς στο προσκήνιο. Γενικότερα οι καλλιτέχνες είναι ευάλωτοι. Ο καθένας έχει πρόσβαση στη ζωή τους πέρα από τις καλλιτεχνικές τους ικανότητες. Και ενδιαφέρονται οι πάντες γι αυτούς. Καλώς λοιπόν έγιναν τα απαραίτητα ξεκαθαρίσματα, τουλάχιστον στις περιπτώσεις που τα στοιχεία είναι συντριπτικά.
Αλλά για να λειτουργήσει πραγματικά το metoo, αποτελεσματικά και σε σωστή συνεργασία με τα ΜΜΕ, πρέπει να πάψουμε να βλέπουμε μόνο το δέντρο που λέγεται θέατρο - καλλιτέχνες και να δούμε το απέραντο δάσος που κρύβεται από πίσω, και είναι όλη η υπόλοιπη κοινωνία μας. Χρειαζόμαστε σύντομα κοινωνική διαφάνεια σε όλα τα επίπεδα και με μεγάλη προσοχή για να μην αδικήσουμε αθώους ανθρώπους. Ότι είναι κοινωνικό είναι ταυτόχρονα και πολιτικό. Να μην το ξεχνάμε ποτέ αυτό».
Τι καινούργιο ετοιμάζει η Άννα Σωτρίνη στο πεδίο της γραφής;
«Έχω ολοκληρώσει την νέα μου ποιητική συλλογή σε εικονογράφηση της εξαιρετικής εικαστικού Αγλαΐας Χριστιστιανού, που θα εκδοθεί μέσα στο 2024, από τις εκδόσεις Κέδρος».
Και στο θέατρο;
«Δεν ξέρω. Δεν κάνω ποτέ μακροπρόθεσμους σχεδιασμούς. Καλά να είμαστε και η Τέχνη είναι ανεξάντλητη. Κάτι θα βρω…»
Διάρκεια: 60’ χωρίς διάλειμμα
Τιμές Εισιτηρίων: 12€ γενική είσοδος 5€ Ατέλεια, Ανέργων, ΑμεΑ
Διάρκεια Παραστάσεων: Από 26 Ιανουαρίου μέχρι 24 Μαρτίου 2024
Πληροφορίες: 2103428650
Παραστάσεις: Κάθε Παρασκευή στις 21:30
Link Εισιτηρίων:Ticketservices.gr
Πληροφορίες Χώρου:Αλκμήνης 8-12 Αθήνα 118 54
