Η άνοιξη στην τέχνη αποτελεί την πρώτη ύλη της ομαδικής εικαστικής έκθεσης «Την Άνοιξη αν δεν τη βρεις…». Χαιρετίζοντας ως αφετηρία τον γνωστό στίχο αλλά και ολόκληρο το ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη, η έκθεση διοργανώνεται από την γκαλερί Artshot, στην καρδιά της Αθήνας, και τη Σοφία Γαϊτάνη, από τις 10 Απριλίου έως την Πρωτομαγιά σε επιμέλεια Ίριδας Κρητικού, με πλειάδα καλλιτεχνών που καθρεφτίζουν την άνοιξη στα έργα τους με πλαστικές και συμβολικές αναφορές στον ερχομό της.

Στη μυθολογία μας συνδέθηκε με τη θεά Δήμητρα, τη θεά της γονιμότητας. Θρηνώντας, ως γνωστόν, την αρπαγή της κόρης της Περσεφόνης από τον Πλούτωνα έφερνε μαρασμό στη φύση, ενώ με τον ερχομό της κόρης της στην επιφάνεια της γης η πλάση ολάκερη άνθιζε, γεμίζοντας καρπούς και ομορφιά.

Από την Αναγέννηση μέχρι τώρα έχουν φιλοτεχνηθεί ουκ ολίγα διαχρονικά έργα που αποτυπώνουν ποικιλοτρόπως την άνοιξη μαζί με τα συναισθήματα που συνδέονται μαζί της. Χαρακτηριστικά δείγματα το «La Primavera» (1482) του Σάντρο Μποτιτσέλι, μία πανέμορφη γιορτή γονιμότητας, η «Ανοιξιάτικη ανθοδέσμη» (1866) του Ρενουάρ που με λαμπερά χρώματα αποτυπώνει πλήρως την ουσία της. Επίσης «Η ώρα της άνοιξης» (1872) του Μονέ, που αναδεικνύει υποδειγματικά τον ερχομό της, το «Ροζ δέντρο ροδακινιάς» (1888) του Βίνσεντ βαν Γκογκ και η «Άνοιξη» (1927) του Γεωργίου Ιακωβίδη: Με την ημίγυμνη κοπέλα ξαπλωμένη πίσω από τα πολύχρωμα άνθη, να υπόσχεται πλουσιοπάροχα «όλη την άνοιξη σε ένα κορμί», εξιτάρει τις αισθήσεις.

Στην παρούσα τώρα φιλόδοξη έκθεση συμμετέχουν, μεταξύ άλλων, οι Χρήστος Αλατσάκης, Μαρίνα Βλαχάκη, Κική Βουλγαρέλη, Σοφία Γαϊτάνη, Ελένη Δελή, Ιωάννα Καφίδα, Κατερίνα Κασσαβέτη, Δημήτρης Κρέτσης, Γεωργία Μπλιάτσου, Μαίρη Νταγιαντά, Christina Pancess, Μαρίνα Στελλάτου, Σοφία Κοσμίδου, Mαρία Φιλιππακοπούλου, Βιργινία Φιλιππούση, Ηλίας Χαραλαμπάκης. Και όπως αναφέρει επεξηγηματικά η επιμελήτρια Ίρις Κρητικού: «Ο τίτλος προτείνεται ως ανοιχτό πεδίο συνύπαρξης εικόνων και συμβάντων, ανοιχτών διαλόγων ελαφριάς ύλης και αιωρούμενων επιτόπιων περιπάτων του βλέμματος και του νου, δίνοντας διακριτό τόπο σε πολυσχιδείς προσεγγίσεις και σε προφανείς ή και αθέατες συγκλίσεις και εσοχές. Ως ένα εύγλωττο και αισθητικά άρτιο κοινό αφήγημα».

*Δημοσιεύθηκε στην «Απογευματινή»