Το ταλέντο τους είχε αναγνωριστεί από τη δεκαετία του ’50, αλλά εκείνος που θα καθιέρωνε το ζεύγος των Φρανσουά-Ξαβιέ και Κλοντ Λαλάν δεν ήταν άλλος από τον δαιμόνιο Έλληνα γκαλερίστα-συλλέκτη Αλέξανδρο Ιόλα, με την έκθεση που πραγματοποίησε με έργα τους τον Οκτώβριο του 1966 στην παριζιάνικη γκαλερί του. Σήμερα δημιουργίες τους υπάρχουν σε μεγάλα μουσεία του κόσμου και σε ιδιωτικές συλλογές, ενώ στην αγορά τέχνης κάνουν ρεκόρ εκατομμυρίων.

«Ο πλανήτης Λαλάν»

Έτσι, η έκθεση «Ο πλανήτης Λαλάν», που περιλαμβάνει περισσότερα από 150 έργα των Φρανσουά-Ξαβιέ και Κλοντ Λαλάν, αυτών των παγκοσμίου φήμης δημιουργών τέχνης του 20ού αιώνα, αποτελεί μείζον καλλιτεχνικό γεγονός και λαμβάνει χώρα στο υπέρκομψο Παλάτσο Ρότα Ιβάντσικ της Βενετίας. Πρόκειται για την εκτενέστερη έκθεση με έργα των δύο καλλιτεχνών στην Ιταλία, προσφέροντας στο κοινό πλήρη εικόνα της παραγωγής τους από την γκαλερί Ben Brown Fine Arts.

Η ποικιλομορφία των γλυπτών, των επίπλων και των υπόλοιπων καλλιτεχνικών εγχειρημάτων των Λαλάν, που είναι τοποθετημένα με ευρηματικότητα στο παλάτσο, μεταμορφώνουν τον χώρο με την αχαλίνωτη, σουρεαλιστική φαντασία που διέκρινε το έργο τους. Κλου ο μπλε ιπποπόταμος, ένα κοπάδι από πρόβατα, ένα υπερμέγεθες πτηνό, ένα έπιπλο-ακρίδα και άλλα ζώα ενός κόσμου πολύχρωμου, φανταστικού, συναρπαστικού, που εισβάλλει και μεταμορφώνει τον πραγματικό, εμπνέοντάς μας παράλληλα.

Οι δύο Γάλλοι γλύπτες και σχεδιαστές Φρανσουά-Ξαβιέ Λαλάν (1927-2008) και Κλοντ Λαλάν (1924-2019), που εμπνεύστηκαν αυτά τα ευφυή αλλά και διασκεδαστικά γλυπτά, έχουν σαγηνεύσει τους συλλέκτες σε όλο τον κόσμο. «Ο “Πλανήτης Λαλάν” σε αυτό το υπέροχο παλάτσο μάς επιτρέπει να ανακαλύψουμε εκ νέου ένα σύνολο από τα αριστουργήματα των δύο καλλιτεχνών, που είναι τόσο θρυλικά όσο και αταξινόμητα», εξηγεί χαρακτηριστικά ο επιμελητής της έκθεσης Ζερόμ Νετρ, προτρέποντας τους επισκέπτες να βιώσουν διαφορετικά τη ζωή μέσα από «αυτά τα ποιητικά σχεδιασμένα αντικείμενα τέχνης».

Μυθικά πλάσματα και σουρεαλισμός

Εξάλλου, ο Φρανσουά-Ξαβιέ συχνά χρησιμοποιούσε εικόνες ζώων και μυθικών πλασμάτων στη δουλειά του, δημιουργώντας έπιπλα σαν τραπέζια σε σχήμα γαζέλας ή ελέφαντα. Ενώ η Κλοντ, από τη μεριά της, εμπνευσμένη επίσης από τη φύση, αξιοποίησε περισσότερο τα βασίλεια της χλωρίδας και της πανίδας στο έργο της, απηχώντας την αισθητική της Art Nouveau και του σουρεαλισμού.

Και οι δύο ωστόσο συμφωνούσαν στη λατρεία τους για τη γαλλική καλλιτεχνική παράδοση, τον σουρεαλισμό και το χιούμορ - στοιχεία που έφεραν στη γλυπτική τους τέχνη. Πάνω από όλα, όμως, υπερασπίστηκαν με σθένος την άποψή τους ότι η τέχνη πρέπει να είναι μέρος της καθημερινότητας, να είναι χρηστική, ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας μέσα από αντικείμενα που όχι μόνο τα θαυμάζεις για την αισθητική τους αξία, αλλά και τα οποία δεν παύουν ποτέ να είναι χρήσιμα.

*Δημοσιεύθηκε στην «Απογευματινή»