Νέο Βιβλίο της Μάρας Μεϊμαρίδη: "Άς τα Όλα όπως είναι - Εγχειρίδιο για να ξεγελάσετε τον Χάρο"
Όλες οι λεπτομέρειες
Πού πηγαίνουμε όταν πεθαίνουμε; Υπάρχει μεταθάνατον ζωή? Ταξιδεύει η ψυχή όταν χωρίζεται από το σώμα; Θα μπορούσε κανείς να ξεγελάσει τον Χάρο; Πώς;
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Μια νέα κοπέλα, δολοφονείται. Το αμάρτημά της; Ερωτεύτηκε παράφορα Η ιστορία της όμως δεν τελειώνει εκεί. Την ώρα του θανάτου της, βλέπει έναν άντρα που της λέει «Άσ'τα Όλα όπως είναι και φύγαμε»
Η ψυχή εγείρεται και περιπλανιέται. Ακούει, βλέπει, μπορεί και σκέφτεται. Η τελευταία στιγμή του θανάτου είναι ακαθόριστα θολή κι η ψυχή προσπαθεί να δει ποιος την σκότωσε.
Ο θυμωμένος σύζυγος; Ο εραστής - πεθερός, η πεθερά που έχει ψύχωση με τον άντρα της, ή η αδελφή της που την μισεί θανάσιμα; Τα μυστήρια της μετά - θάνατον ζωής ξετυλίγονται ένα - ένα.
Πού πάμε όταν πεθαίνουμε; Υπάρχει Παράδεισος; Υπάρχει Κόλαση; Υπάρχει μετενσάρκωση; Μπορεί αυτή η ψυχή από το υπερπέραν να βρει τις αλήθειες και να τιμωρήσει τον δολοφόνο της; Πού πηγαίνουμε όταν πεθαίνουμε; Υπάρχει μεταθάνατον ζωή? Ταξιδεύει η ψυχή όταν χωρίζεται από το σώμα; Θα μπορούσε κανείς να ξεγελάσει τον Χάρο; Πώς;
Η Μάρα Μεϊμαρίδη μελετά το after-death αυτό φαινόμενο μέσα από το βιβλίο της «Άστα όλα όπως είναι» Εγχειρίδιο για να ξεγελάσετε τον Χάρο. «Ένοιωσα ότι ήμουν στο ταβάνι. Παρακολουθούσα τους χειρουργούς πάνω από το σώμα μου. Είδα ένα λευκό λαμπερό φως, Είδα ένα λευκό τούνελ να ανοίγει και πέταξα προς τα εκεί» Μερικοί άλλοι βρίσκονται σε ένα περιβάλλον που μοιάζει με τη γη, που έχει κήπους, αγρούς κλπ., αλλά αναφέρουν πως τα χρώματα είναι πολύ πιο έντονα, πως το έδαφος μοιάζει με απαλό βαμβάκι.
Νοιώθουν ευεργετικό συναίσθημα αγάπης… Νοιώθουν γαλήνη, ομορφιά. Δεν κρυώνουν, δεν πεινάνε, δεν πονάνε. Άλλοι βλέπουν τους πεθαμένους συγγενείς και φίλους. Παππού, γιαγιά… Θα τους αναγνωρίσουν, ακόμα κι αν δεν τους είχαν σαν παιδιά γνωρίσει εν ζωή. Νοιώθουν γαλήνη. Ακόμα κι εκείνοι που ήταν πολύ άρρωστοι, καταπονημένοι, βιώνουν πως τώρα είναι ανάλαφροι και σε απόλυτη υγεία. Αντίθετα, μερικές NDE (μεταθανάτιες εμπειρίες) είναι τρομακτικές. Πολύς φόβος, βούρκοι, λάσπες, φωτιές βογγυτά.
Φαίνεται να ακούνε φωνές, και κάποιος τους λέει πως πρέπει να γυρίσουν στο σώμα τους. Ακούνε να λέγεται: «Δεν ήρθε η ώρα σου ακόμα. Πρέπει να γυρίσεις πίσω»
Όλοι δηλώνουν πως δεν ήθελαν να γυρίσουν. Ένοιωθαν υπέροχα εκεί. -.- Η ψυχή χωρίζεται από το σώμα, προχωράει στα πεδία. Ακόμα εξακολουθεί να σκέφτεται. Ο θάνατος είναι το ΤΕΛΟΣ. Αλλά ‘τέλος’, στα ελληνικά σημαίνει και ο σκοπός.
Ο άνθρωπος αποτελείται από το σώμα, την ψυχή και το πνεύμα. Το υλικό και το άυλο μέρος. Το μόνο συμβόλαιο που υπογράφουμε την ώρα που γεννιόμαστε, είναι ότι κάποια στιγμή θα πεθάνουμε. Σαν νοήμονα όντα, γνωρίζουμε πως μια μέρα αυτό θα συμβεί, Θα φύγουμε από αυτή την ενσάρκωση, θα πεθάνουμε. Είμαστε το μόνο ζώο που έχει αυτή τη γνώση. «Θεωρώ πως το μεγαλύτερο θαύμα στην ανθρώπινη φύση είναι πως δεν σκεπτόμαστε τον θάνατο.
Διάγουμε τον βίο μας, σαν να μην πρόκειται να πεθάνουμε ποτέ» H πραγματικότητα του θανάτου είναι αυτή που δίνει τροφή στη θρησκεία. Η έννοια είναι αρνητική. Χωρίς το θάνατο η πίστη στη θρησκεία δεν θα είχε νόημα.
Μια νέα κοπέλα, δολοφονείται. Το αμάρτημά της; Ερωτεύτηκε παράφορα Η ιστορία της όμως δεν τελειώνει εκεί. Την ώρα του θανάτου της, βλέπει έναν άντρα που της λέει «Άσ'τα Όλα όπως είναι και φύγαμε»
Η ψυχή εγείρεται και περιπλανιέται. Ακούει, βλέπει, μπορεί και σκέφτεται. Η τελευταία στιγμή του θανάτου είναι ακαθόριστα θολή κι η ψυχή προσπαθεί να δει ποιος την σκότωσε.
Ο θυμωμένος σύζυγος; Ο εραστής - πεθερός, η πεθερά που έχει ψύχωση με τον άντρα της, ή η αδελφή της που την μισεί θανάσιμα; Τα μυστήρια της μετά - θάνατον ζωής ξετυλίγονται ένα - ένα.
Πού πάμε όταν πεθαίνουμε; Υπάρχει Παράδεισος; Υπάρχει Κόλαση; Υπάρχει μετενσάρκωση; Μπορεί αυτή η ψυχή από το υπερπέραν να βρει τις αλήθειες και να τιμωρήσει τον δολοφόνο της; Πού πηγαίνουμε όταν πεθαίνουμε; Υπάρχει μεταθάνατον ζωή? Ταξιδεύει η ψυχή όταν χωρίζεται από το σώμα; Θα μπορούσε κανείς να ξεγελάσει τον Χάρο; Πώς;
Η Μάρα Μεϊμαρίδη μελετά το after-death αυτό φαινόμενο μέσα από το βιβλίο της «Άστα όλα όπως είναι» Εγχειρίδιο για να ξεγελάσετε τον Χάρο. «Ένοιωσα ότι ήμουν στο ταβάνι. Παρακολουθούσα τους χειρουργούς πάνω από το σώμα μου. Είδα ένα λευκό λαμπερό φως, Είδα ένα λευκό τούνελ να ανοίγει και πέταξα προς τα εκεί» Μερικοί άλλοι βρίσκονται σε ένα περιβάλλον που μοιάζει με τη γη, που έχει κήπους, αγρούς κλπ., αλλά αναφέρουν πως τα χρώματα είναι πολύ πιο έντονα, πως το έδαφος μοιάζει με απαλό βαμβάκι.
Νοιώθουν ευεργετικό συναίσθημα αγάπης… Νοιώθουν γαλήνη, ομορφιά. Δεν κρυώνουν, δεν πεινάνε, δεν πονάνε. Άλλοι βλέπουν τους πεθαμένους συγγενείς και φίλους. Παππού, γιαγιά… Θα τους αναγνωρίσουν, ακόμα κι αν δεν τους είχαν σαν παιδιά γνωρίσει εν ζωή. Νοιώθουν γαλήνη. Ακόμα κι εκείνοι που ήταν πολύ άρρωστοι, καταπονημένοι, βιώνουν πως τώρα είναι ανάλαφροι και σε απόλυτη υγεία. Αντίθετα, μερικές NDE (μεταθανάτιες εμπειρίες) είναι τρομακτικές. Πολύς φόβος, βούρκοι, λάσπες, φωτιές βογγυτά.
Φαίνεται να ακούνε φωνές, και κάποιος τους λέει πως πρέπει να γυρίσουν στο σώμα τους. Ακούνε να λέγεται: «Δεν ήρθε η ώρα σου ακόμα. Πρέπει να γυρίσεις πίσω»
Όλοι δηλώνουν πως δεν ήθελαν να γυρίσουν. Ένοιωθαν υπέροχα εκεί. -.- Η ψυχή χωρίζεται από το σώμα, προχωράει στα πεδία. Ακόμα εξακολουθεί να σκέφτεται. Ο θάνατος είναι το ΤΕΛΟΣ. Αλλά ‘τέλος’, στα ελληνικά σημαίνει και ο σκοπός.
Ο άνθρωπος αποτελείται από το σώμα, την ψυχή και το πνεύμα. Το υλικό και το άυλο μέρος. Το μόνο συμβόλαιο που υπογράφουμε την ώρα που γεννιόμαστε, είναι ότι κάποια στιγμή θα πεθάνουμε. Σαν νοήμονα όντα, γνωρίζουμε πως μια μέρα αυτό θα συμβεί, Θα φύγουμε από αυτή την ενσάρκωση, θα πεθάνουμε. Είμαστε το μόνο ζώο που έχει αυτή τη γνώση. «Θεωρώ πως το μεγαλύτερο θαύμα στην ανθρώπινη φύση είναι πως δεν σκεπτόμαστε τον θάνατο.
Διάγουμε τον βίο μας, σαν να μην πρόκειται να πεθάνουμε ποτέ» H πραγματικότητα του θανάτου είναι αυτή που δίνει τροφή στη θρησκεία. Η έννοια είναι αρνητική. Χωρίς το θάνατο η πίστη στη θρησκεία δεν θα είχε νόημα.
