Άνδρος: Η έκθεση "Προς τον Κήπο των Εσπερίδων" εξετάζει τη woke κουλτούρα με τις σύγχρονες προεκτάσεις της

Η πρόσκληση για την διαδικτυακή συνέντευξη Τύπου είχε έρθει ημέρες πριν. Και κάπως έτσι, δημοσιογράφοι και άνθρωποι που αγαπάμε τα εικαστικά, διακτινιστήκαμε το μεσημέρι της Πέμπτης στην Άνδρο για να βρεθούμε λίγο πριν από τα εγκαίνια της έκθεσης του Σαββάτου, «Προς τον κήπο των εσπερίδων», στο Ίδρυμα Πέτρου και Μαρίκας Κυδωνιέως.

Δεν είναι μόνο ότι πρόκειται για επετειακή έκθεση με συμμετοχή 30 καλλιτεχνών που τελεί υπό την αιγίδα της Προέδρου της Δημοκρατίας, Κατερίνας Σακελλαροπούλου. Δεν είναι και λίγο να γιορτάζεις 30 χρόνια του θεσμού «Πλόες» με έργα ζωγραφικής, γλυπτικής, χαρακτικής, κεραμικής και εικαστικές «εγκαταστάσεις» που φωτίζουν την εποχή μας.



Ο Δημήτριος Σιγάλας, Πρόεδρος του Ιδρύματος Π. & Μ. Κυδωνιέως δήλωσε πως «στόχος του θεσμού ήταν και συνεχίζει να είναι η εκφραστική δυνατότητα και προβολή νεότερων και σύγχρονων Ελλήνων εικαστικών δημιουργών που δραστηριοποιούνται και ανήκουν στην μεταπολεμική περίοδο». Για να αποκαλύψει 250 εικαστικούς δημιουργούς που συμμετείχαν μέχρι τώρα στον θεσμό, ανάμεσα τους, καλλιτέχνες όπως οι: Κώστας Τσόκλης, Παύλος, Γιάννης Τσαρούχης, Γιάννης Ψυχοπαίδης, Χρήστος Μποκόρος, Αλέκος Φασιανός, Δημήτρης Μυταράς…

Tι αλλάζει «Προς τον κήπο των εσπερίδων»; Εξετάζεται η woke κουλτούρα με τις σύγχρονες προεκτάσεις της. Η Αθηνά Τσατσομοίρου, Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου της Άνδρου μίλησε για την «τέχνη ως πεδίο διαφυγής. Η τέχνη δεν είναι πολυτέλεια, είναι ανάγκη».

Για την Αθηνά Σχινά, ιστορικό τέχνης και επιμελήτρια της έκθεσης, όλα ξεκίνησαν από «μια μικρή λέξη που επέλεξα πριν από 30 χρόνια χωρίς να ξέρω ότι θα καταφέρω να κάνω θεσμό». Για να μιλήσει για «τόλμημα», «μια γέφυρα στο σήμερα και στο χθες. Οτιδήποτε έχουμε ως παράδοση είναι οι ρίζες μας. Ένα έργο για να έχει βιωσιμότητα πρέπει να ανταποκρίνεται και στο σήμερα, αλλιώς γίνεται μουσειακό έκθεμα. Η τέχνη δεν πρέπει να αντιγράφει ή να σχολιάζει την επικαιρότητα. Πρέπει να έλκει, να σε ωθεί να πας πίσω και πέρα από την επιφάνεια. Να σε βοηθάει να στοχάζεσαι. Δεν μπορεί η τέχνη να δώσει λύσεις. Σε μαθαίνει να στοχάζεσαι. Να ζεις».