Στα πλαίσια του 10ου Διεθνούς Φεστιβάλ Άνδρου, που είναι σε εξέλιξη αυτές τις μέρες, θα παρουσιάσει στις 21 του µήνα µια επιλογή από τα πασίγνωστα τραγούδια της η Λίνα Νικολακοπούλου, µαζί µε τον επί χρόνια συνεργάτη της Παρασκευά Καρασούλο, υπό τον τίτλο «Ανάσα µου κι αέρα». Ο Απόστολος Κίτσος, ο Παναγιώτης Λάµπρος και ο Θοδωρής Οικονόµου θα ανεβούν στη σκηνή και θα δηµιουργήσουν ένα κλίµα µαγικό, τραγουδώντας τα «Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ», «Σαν ηφαίστειο που ξυπνά», «Η σωτηρία της ψυχής» και πολλά ακόµα πασίγνωστα τραγούδια. «Το λαϊκό τραγούδι δίνει ανάσα και κουράγιο στον κόσµο», αναφέρει στην «Κυριακάτικη Απογευµατινή» η ίδια.

Η πιο επιτυχηµένη σήµερα Ελληνίδα στιχουργός, που έχει συνεργαστεί µε όλο το καλλιτεχνικό στερέωµα πλάι στον συνοδοιπόρο της Σταµάτη Κραουνάκη, που γνώρισε τυχαία καθώς σπούδαζαν την ίδια εποχή στο Πάντειο Πανεπιστήµιο, ανοίγει σήµερα την καρδιά της αποκαλύπτοντας πτυχές της ζωής της. «Η έµπνευση υπάρχει µέσα µου 24 ώρες το 24ωρο. Κάθε µέρα βγαίνω έξω για τη βόλτα µου και παρατηρώ. ∆εν χορταίνω να δηµιουργώ τις συνθήκες στον εαυτό µου να εµπνευστεί. Η χαρά µου είναι ότι υπάρχει ακόµα κοινό που µπορεί να εκτιµήσει τη µαγεία του λαϊκού τραγουδιού», αναφέρει.

nikolakopoulou-karasoulos

Όσο για το πώς νιώθει που για πολλά χρόνια η Ελλάδα γλεντάει µε τα τραγούδια της, αποκαλύπτει: «Είναι κάτι πέρα κι από την πιο µεγάλη µου προσδοκία. Ποτέ στη ζωή µου δεν θα µπορούσα να φανταστώ µια τέτοια εξέλιξη. Βοήθησε πολύ ότι τα πρώτα χρόνια αγαπήθηκαν αυτά τα τραγούδια που βγάλαµε. Και ο κόσµος µετά άρχισε να τα περιµένει. Και από τις δυσκολίες που υπήρχαν, µας προστάτευε η επιτυχία που κάναµε στην αρχή».

Η Λίνα Νικολακοπούλου είχε την τύχη να ανήκει στην οµάδα του ∆ηµήτρη Παπαϊωάννου που ετοίµασε την Τελετή Εναρξης των Ολυµπιακών Αγώνων της «Αθήνας 2004» και θυµάται την αξέχαστη αυτή εµπειρία ζωής. «Κάναµε τροµερή προπόνηση τότε. Ηµασταν φίλοι, συζητούσαµε συχνά και ήξερε τη σχέση µου µε τον λόγο. Ηταν κάτι απλό να είµαι µέσα στην οµάδα των Ολυµπιακών Αγώνων. Αλλά αυτά τα τρία χρόνια της προετοιµασίας διάβασα όσο δεν είχα διαβάσει σε όλη µου τη ζωή. Ιστορία, ποίηση και πολλά άλλα. Ηµασταν συνεχώς σε κουβέντες για τις δυνατότητες που έχουµε. Ηταν µια τροµερή εµπειρία για τη ζωή µου και ευγνωµονώ τον Παπαϊωάννου που βρέθηκα εκεί µαζί του. Είχα επιµεληθεί όλο τον ζωντανό λόγο που προσφωνούσαν οι αφηγήτριες κατά τη διάρκεια της Τελετής Εναρξης σε τρεις γλώσσες».

Το ήθος ενός κράτους είναι στο να έχει επίγνωση και να επιβραβεύει ό,τι αξίζει. Δεν γίνεται να έχεις τιμήσει μια συμμετοχή της Eurovision και να μην έχεις τιμήσει ποτέ τον Παπαϊωάννου

Ωστόσο, σήµερα αποκαλύπτει και ένα παράπονο που έχει µείνει στην ψυχή της από εκείνες τις λαµπερές µέρες του 2004. «Φέτος δεν κατάφερα να δω την Τελετή Εναρξης στο Παρίσι, αλλά εκ των υστέρων είδα κάποια αποσπασµατικά πράγµατα τα οποία δεν µου άρεσαν. Οµως χρειάστηκε να περάσουν είκοσι χρόνια για να αντιληφθούµε συλλογικά ότι αυτό που είχε γίνει τότε στην Αθήνα ήταν υψηλού επιπέδου. Το λέω γιατί περίµενα όλα αυτά τα χρόνια η πολιτεία µε έναν τρόπο να τιµήσει το γεγονός αυτό, που είχε κατορθωθεί τότε. Αλλά δεν ασχολήθηκε κανένας µε αυτήν την οµάδα. Κανείς δεν τίµησε κανέναν. Ηταν κάτι πολύ περίεργο αυτό. Η Ολυµπιάδα της Αθήνας άλλαξε την αισθητική όλων των Ολυµπιάδων που ακολούθησαν. ∆ηλαδή η Κίνα είχε έρθει όταν ετοιµαζόµασταν εµείς και άλλαξε άρδην όλο τον προγραµµατισµό της. Βασίστηκε στην ιστορικότητα των Κινέζων. Το ίδιο έκαναν κατοπινά και οι Αυστραλοί και οι Βρετανοί. Μέχρι πριν από εµάς η νοοτροπία ήταν πιο αµερικάνικη. Η Ολυµπιάδα της Αθήνας έδωσε µια καινούργια κατεύθυνση στους επόµενους διοργανωτές. Και αυτό είναι µια πρωτιά της Ελλάδας. Η ιδέα µας, το ύφος και ο τρόπος µας επηρέασαν ισχυρά όλες τις επόµενες Ολυµπιάδες. Αλλαξε το περιεχόµενο των τελετών. Αλλά αυτό τώρα το συνειδητοποιούµε, δεν αξιολογήθηκε στην ώρα του. ∆εν γίνεται να έχεις τιµήσει µια συµµετοχή της Eurovision και να µην έχεις τιµήσει ποτέ τον Παπαϊωάννου. Εχουµε βέβαια τιµηθεί από τον κόσµο, αλλά καµιά φορά το ήθος ενός κράτους είναι στο να έχει επίγνωση και να επιβραβεύει ό,τι αξίζει», λέει.

«Ολοι κάνουµε υπερπροσπάθεια»

Τέλος, η γνωστή στιχουργός, σχολιάζοντας τους γρήγορους ρυθµούς της σηµερινής εποχής, δίνει τη δική της εξήγηση. «Η κάθε εποχή έχει να κάνει µε το ποιος σχεδιασµός υπάρχει για την κοινή ζωή. Οταν γίνονται τα πράγµατα βιαστικά, αγχωµένα, τρέχουµε πίσω από τις εξελίξεις τις οικονοµικές και τις τεχνολογικές και αν κάποιος δεν είναι εύρωστος οικονοµικά και βρίσκεται στην ανάγκη του άλλου, τότε γίνονται λάθη. Και οι αλλαγές αυτές δεν είναι φυσιολογικές. Εχει χαθεί ο αυθορµητισµός. Εγώ κοιτάζω µε τα τραγούδια µου να εκπέµπω πάντα ένα σήµα ελευθερίας. Αυτό φταίει σήµερα στην Ελλάδα, ότι υπάρχει συνέχεια µια βιασύνη. Ετσι αλλάζει γρήγορα και το κοινό αίσθηµα, γιατί ο κόσµος κυνηγάει την ουρά του. Είµαστε συνέχεια κουρασµένοι και χωρίς ελπίδα, γεµάτοι αγωνία. Το συµπέρασµα είναι ότι ο καθένας στον τοµέα του κάνει υπερπροσπάθεια, όπως κάνουν οι γιατροί, οι ντελιβεράδες, οι δάσκαλοι, που υπερβαίνουν τα κουράγια τους. Εχει χαθεί η καλοσύνη, γιατί στερέψαµε».

Δημοσιεύθηκε στην «Κυριακάτικη Απογευματινή» την Κυριακή 18 Αυγούστου 2024