Γιατί με ξύπνησες πρωί
Σωτήρης Ξενάκης, Βασίλης Σκουρής
Ο ταύρος που έπαιζε πίπιζα: Ξεκινάει το μιούζικαλ του Ευγένιου Τριβιζά στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (Εικόνες)
Από 16 Νοεμβρίου 2024
Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά παρουσιάζει το κλασικό φιλοζωικό έργο του Ευγένιου Τριβιζά «Ο ταύρος που έπαιζε πίπιζα», μια περιπέτεια συναισθημάτων στην αρένα των ονείρων
O Kαλλιτεχνικός Διευθυντής του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, Νίκος Διαμαντής, υποδέχτηκε τον Αντιδήμαρχο Πολιτισμού Πειραιά, Γιάννη Χατζηαλέξη, τον Γενικό Διευθυντή του WWF Ελλάς, Δημήτρη Καραβέλλα, και τους δημιουργούς της παράστασης, Ευγένιο Τριβιζά, Κωνσταντίνο Ρήγο και Δημήτρη Παπαδημητρίου.
Ο Κωνσταντίνος Ρήγος, σκηνοθέτης, χορογράφος και σκηνογράφος της παράστασης, δήλωσε «Πρόκειται για μιούζικαλ με 17 τραγούδια, όλα νέες δημιουργίες. Ένα θα λέγαμε διπλό άλμπουμ σε μορφή παράστασης. Ξέρετε, κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ, ένα τραγούδι μού παίρνει το μυαλό. Ο Ευγένιος Τριβιζάς έχει μια τελειομανία με τις λέξεις, τις αισθήσεις, ακόμα και τις παραισθήσεις που δημιουργούν τα έργα του. Αυτό είναι κάτι μαγικό».
O συνθέτης της παράστασης, Δημήτρης Παπαδημητρίου, δήλωσε με τη σειρά του «Θέλω να ευχαριστήσω το Δημοτικό Θέατρο που μας φιλοξενεί. Ένας φίλος παλιός έλεγε ότι ο δολοφόνος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος και εδώ έχουμε ούτε ένα, ούτε δύο, αλλά τρία εγκλήματα. Το πρώτο είναι, βέβαια, ο Ευγένιος Τριβιζάς. Το δεύτερο το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, στο οποίο έχω έρθει και ξαναέρθει με όλα τα ενδύματα. Πρώτη μου φορά όταν ήμουνα στη Β’ Γυμνασίου— είχα παίξει σολίστ κιθάρας. Το τρίτο είναι η Κιθάρα. Είμαι κιθαρίστας. Ποτέ μου, όμως, δεν έγραψα την παραμικρή νότα για κιθάρα, αν και έχω παίξει σχεδόν ό,τι υπάρχει στο ρεπερτόριο. Εδώ, λοιπόν, είναι όλα τα χρωστούμενα. Μαζί με την ισπανική μουσική, έβγαλα τα απωθημένα μου. Όλα όσα δεν είχα γράψει επί χρόνια βγήκανε μέσα σε, ξέρω ’γω, δεκαπέντε μέρες. Μ’ αρέσει πάρα πολύ το έργο, λειτουργεί. Έχει αυτό τον ιδιοφυή τρόπο του Τριβιζά να είναι όχι πόζα, αλλά, στην ουσία, παιδικό. Και ό,τι είναι στην ουσία παιδικό απευθύνεται σε όλους μας. Πραγματικά μπορεί ένας μεγάλος να το χαρεί, να γελάει, να συγκινείται σαν παιδί. Τέλος πάντων, είναι κάτι που αδυνατώ να ερμηνεύσω. Μόνο ο Ευγένιος Τριβιζάς ίσως μπορεί να το ερμηνεύσει. Ίσως ούτε εκείνος γιατί έτσι είναι τα «από Θεού».
Από την πλευρά του, ο Γενικός Διευθυντής του WWF Ελλάς, Δημήτρης Καραβέλλας, τόνισε «Είναι μεγάλη μου τιμή που βρίσκομαι στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Μεγάλη τιμή που συναντιέται για ακόμα μία φορά το WWF Ελλάς με τον Ευγένιο Τριβιζά, ο οποίος αγαπά και σέβεται τα παιδιά, που θέλει να μπει στον δικό τους κόσμο, να τους μιλήσει με τη δική τους γλώσσα. Με μια γλώσσα ισότιμη. Πολύ ιδιαίτερο χάρισμα. Ό,τι κάνει το κάνει με τη σκέψη για τα παιδιά του μέλλοντος. Έχουμε κοινή αγωνία για το πώς θα μοιάζει ο πλανήτης, όταν τα παιδιά μας θα μεγαλώσουν. Tο συγκεκριμένο έργο, με έναν πολύ ιδιαίτερο, τον καλύτερο τρόπο, συνδέει το στοιχείο του ανθρώπου με τη φύση και την άγρια ζωή. Χαιρόμαστε, και είναι τιμή μας ως WWF, που είμαστε κοντά σε αυτή την προσπάθεια. Καλή επιτυχία στο έργο και καλή δύναμη στον Ευγένιο Τριβιζά να συνεχίζει να δημιουργεί, να εμπνέει και να αφυπνίζει μικρούς και μεγάλους για όσα έχουν τελικά πολύ μεγάλη σημασία.
Τέλος, ο συγγραφέας του έργου, Ευγένιος Τριβιζάς, είπε «Ανάμεσα στα παιδιά που θα παρακολουθήσουν την παράσταση, θα υπάρχουν αρκετά που για πρώτη φορά μπαίνουν σε θέατρο. Από την παράσταση που θα δουν, θα εξαρτηθεί πώς θα ορίσουν την έννοια του θεάτρου, τι θα σημαίνει για αυτά από κει και πέρα η λέξη “θέατρο”. Κάτι βαρετό και αδιάφορο; Κάτι μαγευτικό και συναρπαστικό; Θα τους γεννηθεί η επιθυμία να ξαναζήσουν αυτή την εμπειρία ή όχι; Η πιο σημαντική διαφορά, όμως, είναι ότι ανάμεσα στα εκατοντάδες παιδικά μάτια που θα παρακολουθούν μια παράσταση, μπορεί να βρίσκονται και δύο που θα μαγευθούν και θα εντυπωσιαστούν τόσο πολύ, ώστε κάτι καθοριστικό θα συμβεί. Κάποιο από τα παιδιά θα σκεφτεί: «Αυτό θέλω να κάνω κι εγώ στη ζωή μου. Να κάνω τον κόσμο να γελάει έτσι, να συνθέτω τέτοια μουσική, να τραγουδάω έτσι, να γράφω τέτοια έργα».
Ο ταύρος που έπαιζε πίπιζα: Η παράσταση
Το κλασικό φιλοζωικό έργο του Ευγένιου Τριβιζά «Ο ταύρος που έπαιζε πίπιζα», συμπληρώνει σαράντα χρόνια συνεχών επανεκδόσεων από τις εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ. Είναι μια περιπέτεια συναισθημάτων στην αρένα των ονείρων. Μια σπαρταριστή θεατρική παραγωγή για όλη την οικογένεια.
Ο κόσμος ιδωμένος μέσα από τα μάτια ενός δοξασμένου ταυρομάχου. Ο ίδιος κόσμος μέσα από τα μάτια ενός μελλοθάνατου ταύρου.
Δύο διαφορετικές οπτικές. Δύο διαφορετικές ιστορίες.
Δόξα για τον ένα, πόνος για τον άλλο. Γαρίφαλα για τον ένα, αίμα για τον άλλο.
Κι όμως, ένα αόρατο, κόκκινο, άρρηκτο νήμα συνδέει τον ταύρο εκείνο και εκείνο τον ταυρομάχο.
Ο ταύρος που έπαιζε πίπιζα: Η υπόθεση του έργου
Όταν ο θρυλικός ταυρομάχος Ελ Πεπόλδο ντε Θαλούθας ντε Βερέγγας ντε Βεράντας φτάνει στη Γρανάδα για να δώσει την εκατοστή του ταυρομαχία και, όπως όλοι περιμένουν, να θριαμβεύσει θανατώνοντας τον εκατοστό του ταύρο, δεν φαντάζεται τα όσα θα συμβούν, δεν γνωρίζει ότι έχει κάτι το κοινό με τον συγκεκριμένο ταύρο που πρόκειται να αντιμετωπίσει το μοιραίο εκείνο πρωί! Λίγες ώρες προτού ξεκινήσει η ιστορική ταυρομαχία, ο κοσμαγάπητος ταυρομάχος δέχεται στο δωμάτιο του ειδυλλιακού πανδοχείου «CASA LA MILAGROSA», όπου διαμένει, μια αναπάντεχη επίσκεψη, μια επίσκεψη που πυροδοτεί μια σειρά απροσδόκητων ανατροπών και καταιγιστικών εξελίξεων. Και ενώ η μία έκπληξη διαδέχεται την άλλη, ενώ στο δωμάτιο εισέρχονται και εξέρχονται με φρενήρη ρυθμό δημοσιογράφοι, δήμαρχοι, προύχοντες, θαυμαστές, καμαριέρες, αλπινιστές και δουλτσινέες, ενώ τα πλήθη αδημονούν στην αρένα, ο ανελέητος ταυρομάχος κατανοεί όλα εκείνα τα ανεξήγητα που δεν είχε συνειδητοποιήσει από την εποχή που ήταν ακόμα ένα μικρό αθώο παιδί. Τι συνέβη εκείνο το μοιραίο πρωί, πριν από είκοσι χρόνια, σε ένα απόμερο στενό της Παμπλόνα και σημάδεψε ανεξίτηλα το πεπρωμένο και των δυο τους; Ποιο είναι το οδυνηρό παρελθόν που δένει τον ταυρομάχο και τον ταύρο; Ποια κοινή μοίρα συνδέει τους δύο αντίπαλους που θα βρεθούν σε λίγο αντιμέτωποι στην ηλιόλουστη άμμο της αρένας για μια μέχρι θανάτου αναμέτρηση; Και τι σχέση μπορεί να έχουν όλα αυτά με έναν εκκεντρικό Σκωτσέζο, πρώην αξιωματικό του Βασιλικού Τάγματος των Δραγόνων, έναν χηνοβοσκό χωρίς χήνες και ένα ανεκτίμητο κρυστάλλινο καναρινάκι;
