Φανή Γέμτου στα Παραπολιτικά: "Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με αλήθειες καλείσαι κάποια στιγμή να πάρεις θέση"
Είναι θέμα επιβίωσης
H Φανή Γέμτου παρουσιάζει στο τρένο του Ρούφ την «Κρεατόπιτα» της Αγγελικής Δαρλάση. Υποδύεται μια γυναίκα που δεν βρίσκει την κόρη της σπίτι, και την αναζητεί στους δρόμους μ' ένα τάπερ με κρεατόπιτα - «Η "μικρή" ιστορία αυτής της μητέρας είναι η "μεγάλη" ιστορία του σύγχρονου ανθρώπου»
H Φανή Γέμτου είναι πτυχιούχος τμήματος Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ, αριστούχος της Δραματικής Σχολής Θεάτρου Τέχνης. Επίσης είναι συγγραφέας, σκηνοθέτης, και ηθοποιός με συμμετοχές στον κινηματογράφο, την τηλεόραση και στο θέατρο. Είναι υπεύθυνη θεατρολόγος και σκηνοθέτης του Θεατρικού Ομίλου του λυκείου της Ριζαρείου Σχολής.
Αφορμή της συνέντευξης με την Φανή Γέμτου είναι ο θεατρικός μουσικός μονόλογος «Η Κρεατόπιτα», της βραβευμένης συγγραφέα Αγγελικής Δαρλάση. Παρουσιάζεται στο Θεατρικό Βαγόνι στο Τρένο στο Ρουφ για πρώτη φορά σε σκηνοθεσία της ίδιας, πρωτότυπη μουσική και τραγούδια του Χρήστου Αλεξόπουλου, κι ερμηνεία της Φανή Γέμτου.
Λίγα λόγια για την Παράσταση
Όταν μια γυναίκα επιστρέφει στο σπίτι της και δεν βρίσκει την κόρη της, βγαίνει έξω στους δρόμους για να την αναζητήσει έχοντας μαζί της ένα τάπερ με κρεατόπιτα. «Άραγε εμείς περπατάμε στους δρόμους ή οι δρόμοι μάς υποδεικνύουν να τους βαδίσουμε ανάλογα;».
Η ιστορία μιας γυναίκας της διπλανής πόρτας που παρατηρεί σαν για πρώτη φορά τον κόσμο, ξυπνώντας από τον λήθαργό της: «Έρχονται σου λέω… Πάντα έρχονται αυτοί που δεν πρέπει όταν κλείνουμε τα μάτια στον κόσμο που ζούμε!».
Αφορμή της συνέντευξης με την Φανή Γέμτου είναι ο θεατρικός μουσικός μονόλογος «Η Κρεατόπιτα», της βραβευμένης συγγραφέα Αγγελικής Δαρλάση. Παρουσιάζεται στο Θεατρικό Βαγόνι στο Τρένο στο Ρουφ για πρώτη φορά σε σκηνοθεσία της ίδιας, πρωτότυπη μουσική και τραγούδια του Χρήστου Αλεξόπουλου, κι ερμηνεία της Φανή Γέμτου.
Λίγα λόγια για την Παράσταση
Όταν μια γυναίκα επιστρέφει στο σπίτι της και δεν βρίσκει την κόρη της, βγαίνει έξω στους δρόμους για να την αναζητήσει έχοντας μαζί της ένα τάπερ με κρεατόπιτα. «Άραγε εμείς περπατάμε στους δρόμους ή οι δρόμοι μάς υποδεικνύουν να τους βαδίσουμε ανάλογα;».
Η ιστορία μιας γυναίκας της διπλανής πόρτας που παρατηρεί σαν για πρώτη φορά τον κόσμο, ξυπνώντας από τον λήθαργό της: «Έρχονται σου λέω… Πάντα έρχονται αυτοί που δεν πρέπει όταν κλείνουμε τα μάτια στον κόσμο που ζούμε!».