Στον "Οιδίποδα Τύραννο" του Σοφοκλή, ένα έργο με ιδιαίτερες αναλογίες στο σήμερα, πρωταγωνιστεί ο Θανάσης Σαράντος, ο οποίος αναμετριέται και σκηνοθετικά με το συγκλονιστικό αυτό έργο του αρχαίου ελληνικού δράματος σε μια παράσταση που επαναλαμβάνεται για δεύτερη χρονιά στο Από Μηχανής Θέατρο, έχοντας πρόσφατα τιμηθεί με το Βραβείο «Κάρολος Κουν» από την Ένωση Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών. Πρόκειται για την τραγωδία της γνώσης και της αυτογνωσίας, όπου τα πάθη που διαδραματίζονται στη σκηνή, τα εγκλήματα, τα μίση και οι αυτοκαταστροφές είναι σημερινά.

«Ο «Οιδίπους Τύραννος» αποτελεί το ύψιστο παράδειγμα αρχαίου δράματος κατά τον Αριστοτέλη και είναι μια πνευματική παρακαταθήκη του Σοφοκλή στον κόσμο, αφού μιλά για την ευθύνη των ηγετών του λαού εν μέσω καταστροφής και μεγάλου κινδύνου. Η τραγωδία γεννήθηκε στην ακμή της Αθηναϊκής δημοκρατίας, αλλά και στη κορύφωση ενός αιματηρού πολέμου με συγκλονιστικές αντιστοιχίες για το σήμερα. Θίγει πολλά υπαρξιακά ζητήματα, όπως τη σύγκρουση του θεϊκού νόμου και του ανθρώπινου, τη σύγκρουση κράτους και πολίτη, της κοινωνίας με το άτομο, την ανάγκη του ανθρώπου να πιστεύει στον Θεό αλλά και ν’ αναιρεί αυτήν την πίστη ζητώντας αποδείξεις, την αγωνία του ανθρώπου να ορίσει τη μοίρα του και να ξεφύγει από το πεπρωμένο» αναφέρει σήμερα ο ίδιο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ. 

Ο συμβολισμός του Οιδίποδα, ως οντότητας είναι βαθιά υπαρξιακός, καθώς ο ίδιος είναι τυφλωμένος από το «εγώ» του. Άραγε είναι μοιραίο ένας άνθρωπος που έχει εξουσία, να λειτουργεί αλαζονικά; «Ο Οιδίποδας πιστεύει ότι η ανθρώπινη λογική είναι ισχυρότερη από το θείο πεπρωμένο. Καταλύει έτσι την τάξη του κόσμου με το υπερεγώ του και αγνοεί αλαζονικά το παιχνίδι της μοίρας. Είναι ακριβώς αυτή η απώλεια σύνδεσης με την πραγματικότητα που τον οδηγεί σε εσφαλμένες αποφάσεις κατηγορώντας για συνομωσία τον Κρέοντα και τον Τειρεσία. Παρόλα αυτά σε αντίθεση με τους σύγχρονους πολιτικούς υπάρχει η αναγνώριση της αλήθειας. Ο ήρωας αποδεχόμενος τη μοίρα του γίνεται το ζωντανό παράδειγμα προς αποφυγήν και επιλέγει την αυτοτύφλωση από μια «εύκολη» αυτοκτονία» αναφέρει.

Ο Θανάσης Σαράντος υπηρετεί άοκνα επί 30 χρόνια τη θεατρική έρευνα, κυρίως με κλασσικά αλλά και σύγχρονα κείμενα. «Η βασική προϋπόθεση, ώστε μια παράσταση να είναι άρτια είναι η απόλυτη επικοινωνία μεταξύ των ερμηνευτών, η πλήρης κατανόηση του θεατρικού λόγου, η απόλαυση να προσφέρεις στο κοινό που παρακολουθεί γνήσια θεατρική πράξη και ν’ αποκαλύπτεις τα κρυφά νοήματα του κειμένου που αφορούν στην ύπαρξή τους. Χρέος των ερμηνευτών του θεάτρου είναι να προσφέρουν την υπέρβαση, το πάθος και την αποκάλυψη της σαγήνης» λέει για το θέατρο.

Ο Οιδίποδας ως πρόσωπο, αν και κινείται στα όρια του μύθου και της ιστορίας, παραμένει το αιώνιο σύμβολο της μετάπτωσης του ανθρώπου από την “ευτυχία στη δυστυχία” εξαιτίας μιας λανθασμένης ερμηνείας ενός χρησμού. Είναι το σύμβολο της σύγκρουσης του ανθρώπου με τη Μοίρα και το Πεπρωμένο και την σίγουρη συντριβή του. «Στην παράσταση με ενδιάφερε το μυστήριο της ταυτότητας του κεντρικού ήρωα και γενικώς οι διάλογοι που ακούγονται σαν να έχουν ξεπηδήσει από ένα αστυνομικό θρίλερ της Αγκάθα Κρίστι. Στον Οιδίποδα διαφαίνονται πεντακάθαρα οι κίνδυνοι της δημοκρατίας που μπορεί να πέσει θύμα των ολιχαρχικών ελιτ. Ο Οιδίποδας στην προσπάθειά του να αποκαλυφθεί η πραγματική του ταυτότητα μετατρέπεται από ήρωας-σωτήρας της πόλης σε στυγερό δικτάτορα» τονίζει.