Πώς θα φροντίσεις τον εαυτό σου το 2025 - Συνέντευξη με την ψυχολόγο Σοφία Ανδρεοπούλου και τρία βιβλία-οδηγοί για την εσωτερική μας γαλήνη

Μπήκε το νέο έτος και η λαχτάρα μας για αλλαγές, νέους στόχους αλλά και τον επαναπροσδιορισμό της ήδη υπάρχουσας καθημερινότητα μας είναι κάτι περισσότερο από έντονη. Όλοι σκεφτόμαστε ότι με την νέα χρονιά θα οργανωθούμε καλύτερα και θα διώξουμε μακριά καθημερινές συμπεριφορές και μοτίβα που, χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε, μας οδηγούν σε αδιέξοδο. Ωστόσο όλα ξεκινούν από τη στιγμή που θα αποφασίσουμε να δουλέψουμε με τον εαυτό μας παίρνοντας απόσταση από όλα όσα μας στεναχωρούν.

Η Ψυχολόγος-παιδοψυχολόγος Σοφία Ανδρεοπούλου μίλησε στην Κυριακάτικη Απογευματινή αποκαλύπτοντας όλα όσα χρειάζεται να κάνουμε για να φροντίσουμε τον εαυτό μας, σημειώνοντας ποιο είναι το πρώτο βήμα για την αυτοβελτίωση και από πού ξεκινάει η αληθινή αλλαγή του εαυτού μας.

Από πού ξεκινάει η αληθινή αλλαγή του εαυτού μας; Ποιο είναι το πρώτο βήμα για την αυτοβελτίωσή μας;

Η αρχή για την προσωπική μας ανάπτυξη και βελτίωση είναι κατά τη γνώμη μου τα 3 Α: Αποδοχή του εαυτού, Αναγνώριση των σημείων που μειονεκτώ, Απόφαση να βελτιωθώ. Αποδέχομαι τον εαυτό μου όπως είναι, με τα προτερήματα και τα ελαττώματά του, τα δυνατά σημεία και τις αδυναμίες του. Έτσι, αντέχω να αναγνωρίσω τα λάθη μου - γιατί αφού αποδέχομαι τον εαυτό μου χωρίς όρους, δεν καταρρακώνομαι όταν καταλάβω πως έχω κάνει κάποιο λάθος ή έχω κάποιο ελάττωμα. Και στη συνέχεια, μπορώ να αποφασίσω να βελτιώσω τα σημεία στα οποία μειονεκτώ και να εξελιχθώ.

Ποιες καθημερινές συμπεριφορές και μοτίβα μας οδηγούν σε αδιέξοδο χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε;

Πολλές συνήθειες, είτε αφορούν στη συμπεριφορά είτε στις σκέψεις μας, μπορεί να είναι βλαβερές και να οδηγούν σε αδιέξοδο. Συνήθως το αντιλαμβανόμαστε όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά αλλά συχνά προτιμάμε να το «ρίξουμε» σε κάτι εξωτερικό –σε άλλους ανθρώπους ή καταστάσεις- παρά να πάρουμε πάνω μας την ευθύνη και αυτό οδηγεί τελικά σε αδιέξοδο μια που περιμένουμε να αλλάξουν οι άλλοι και όχι εμείς. Το ζήτημα είναι να αναλάβουμε εμείς την ευθύνη για τη ζωή μας και να εξετάσουμε τι φταίει όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά. Εμείς δεν μπορούμε να αλλάξουμε τους άλλους ανθρώπους και μερικές φορές δεν μπορούμε να αλλάξουμε ούτε και τις συνθήκες γύρω μας – αλλά μπορούμε να αλλάξουμε τον τρόπο που εμείς αντιδρούμε. Μπορούμε να βελτιώσουμε τη δική μας στάση ώστε να αποφύγουμε το αδιέξοδο.

Τι σημαίνει να νιώθουμε υπερβολική ανάγκη να ευχαριστούμε συνέχεια τους άλλους;

Σίγουρα είναι καλό να μας ενδιαφέρει πώς αισθάνονται οι άλλοι άνθρωποι και να θέλουμε να νιώθουν καλά στη σχέση τους μαζί μας. Αν ωστόσο έχουμε υπερβολική ανάγκη να είναι όλοι πάντα ευχαριστημένοι μαζί μας ή δίπλα μας, τότε ίσως αυτό δείχνει πως δεν εκτιμούμε και πολύ τον εαυτό μας. Πιθανώς φοβόμαστε πως οι άλλοι δεν θα μας αγαπούν αν δεν περνούν υπέροχα μαζί μας. Οπότε πιεζόμαστε για να είναι ευχαριστημένοι, για να τους δώσουμε αυτό που θέλουν - και αυτό συχνά καταλήγει να βλάπτει τη σχέση αντί να τη βοηθάει. Αφενός εμείς πιεζόμαστε και ζούμε με μια διαρκή αγωνία να μην δυσαρεστηθούν οι άλλοι. Αφετέρου εκείνοι δεν μας γνωρίζουν αληθινά, δεν ξέρουν τι πραγματικά νιώθουμε ή θέλουμε σε κάθε περίσταση γιατί το κρύβουμε για να μην τους δυσαρεστήσουμε. Έτσι η σχέση καταλήγει πιο επιφανειακή και τα σημεία της που ίσως δεν λειτουργούν καλά ποτέ δεν βελτιώνονται.

Μέσα από την δουλειά σας και την πείρα σας, οι άνθρωποι με ποια χαρακτηριστικά χρειάζονται να αρχίσουν να δουλεύουν τον εαυτό τους, ώστε να κατακτήσουν την ευτυχία στη ζωή τους;

Για να πω την αλήθεια, δεν νομίζω πως «κατακτούμε» την ευτυχία – νομίζω πως την κατασκευάζουμε. Με αυτό εννοώ, πως η ευτυχία μας δεν βρίσκεται κάπου και εμείς πρέπει να την αναζητήσουμε, να την κατακτήσουμε και να την έχουμε πια δική μας. Η ευτυχία θεωρώ πως δεν έχει να κάνει τόσο με εξωτερικές συνθήκες και καταστάσεις όσο με εσωτερικές. Η ευτυχία νομίζω είναι μια εσωτερική αίσθηση, ένας τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα και με αυτή την έννοια πρέπει εμείς να την κατασκευάσουμε, εμείς να διαμορφώσουμε μέσα μας μια τέτοια αντίληψη και νοοτροπία που να μας επιτρέπει να νιώθουμε ευτυχισμένοι. Για μένα, αν θέλουμε να κατασκευάσουμε μια αίσθηση ευτυχίας μέσα μας θα πρέπει να δουλέψουμε για να πετύχουμε δύο πράγματα: α)να αποδεχτούμε τον εαυτό μας και τα κομμάτια της ζωής μας που δεν μπορούμε να βελτιώσουμε β) να πάρουμε την απόφαση να βλέπουμε περισσότερο το θετικό παρά το αρνητικό σε οτιδήποτε ζούμε.

Τρία βιβλία – οδηγοί για την εσωτερική μας γαλήνη

Για τη σημασία που έχει η δημιουργία ορίων στη ζωή μας, μας μιλάει εκτενώς η Αμαρικανίδα ψυχοθεραπεύτρια Nedra Glover Tawwab μέσα από το βιβλίο της «Βάλε τα όρια σου- Ένα οδηγός για να κερδίσεις ξανά τον εαυτό σου» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα. «Μην πιέζεσαι άλλο, μίλα για τις ανάγκες σου και νιώσε την ελευθερία να είσαι πραγματικά ο εαυτός σου» λέει στον πρόλογο. Νιώθετε ότι πνίγεστε; Αποφεύγετε την επικοινωνία με ανθρώπους που μπορεί να σας ζητήσουν κάτι; Δεν έχετε καθόλου χρόνο για τον εαυτό σας; Ονειρεύεστε συχνά να τα παρατήσετε όλα και να εξαφανιστείτε; Αυτό το βιβλίο θα σας βοηθήσει.



Ένα ακόμα βιβλίο που μας βοηθάει στον τομέα του γάμου και της σχέση μας με τον σύντροφό μας είναι το «Ο ΓΑΜΟΣ ΑΠΟ ΕΡΩΤΑ ΕΧΕΙ ΑΠΟΤΥΧΕΙ;» των εκδόσεων Πατάκης. Σ’ αυτό το σύντομο και καίριο βιβλίο ο Πασκάλ Μπρυκνέρ εξετάζει το φαινόμενο του σύγχρονου γάμου και πώς ένας θεσμός εθελοντικός, «ελεύθερος» –στον σύγχρονο δυτικό κόσμο– καταλήγει συχνά πηγή δυστυχίας.



Τέλος στο καινούργιο βιβλίο της με τίτλο «Κάνε αυτό που σου λέω, αλλιώς… Θεραπεύοντας το κακοποιημένο παιδί μέσα μας» των εκδόσεων Κάκτος η γνωστή ψυχολόγος Τένια Μακρή ανοίγει ξανά το θέμα των βαθιών τραυμάτων που προκαλεί η παιδική κακοποίηση και, κυρίως, δίνει πρακτικές συμβουλές και ασκήσεις για να βρούμε μέσα μας το πληγωμένο, φοβισμένο παιδί που υπήρξαμε και να το «ξαναμεγαλώσουμε» με ασφάλεια.