Αυτά είναι τα διάσημα μυθιστορήματα που ανεβαίνουν φέτος στο θεατρικό σανίδι

Μια νέα ζωή στο σανίδι διάγουν φέτος αρκετά πολύ γνωστά μυθιστορήματα, ελληνικά και ξένα, αφού είναι γνωστό ότι ο χώρος της λογοτεχνίας αποτελούσε ανέκαθεν δεξαμενή άντλησης κειμένων για το θέατρο. Από την άλλη το κοινό φαίνεται να απολαμβάνει να βλέπει στη σκηνή τους ήρωες των αγαπημένων του μυθιστορημάτων βιώνοντας μια ανεπανάληπτη θεατρική εμπειρία.

Ήδη από την αρχή της σεζόν απολαμβάνει το κοινό τέσσερα θεατρικά έργα που εφορμούν από διάσημα μυθιστορήματα. «Οι Άθλιοι» του Βίκτορος Ουγκό ανεβαίνει σε σκηνοθεσία της Κωνσταντίνας Νικολαΐδη, μαζί με έναν θίασο 23 ηθοποιών στον «Ελληνικό Κόσμο», η «Μεταμόρφωση» του Φραντς Κάφκα, ένα από τα λογοτεχνικά αριστουργήματα του 20ού αιώνα, σε σκηνοθεσία του Τάσου Σαγρή παρουσιάζεται στο Θέατρο Olvio, το «Όταν έκλαψε ο Νίτσε» του Ίρβιν Γιάλομ στο Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας σε σκηνοθεσία Ακύλλα Καραζήση και Νίκο Χατζόπουλου, ενώ «Η Κόρη του λοχαγού», ένα από τα πρώτα αριστουργήματα της ρωσικής λογοτεχνίας του Αλεξάντρ Σεργκέγιεβιτς Πούσκιν, ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα στο Σύγχρονο Θέατρο σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ασπιώτη.



Ωστόσο αυτές τις μέρες ανεβαίνουν στη σκηνή τρία ακόμα κορυφαία μυθιστορήματα, που μιλούν κατευθείαν στην καρδιά του θεατή.

Το αριστούργημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας , «Το Υπόγειο» του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι ζωντανεύει στη σκηνή του θεάτρου Βρετάνια έως 10 Απριλίου σε σκηνοθεσία Πάνου Αγγελόπουλου και μουσική σύνθεση Δημήτρη Παπαδημητρίου. Το έργο εμβαθύνει σε μεγάλα υπαρξιακά ζητήματα δίνοντας έμφαση στην εσωτερική σύγκρουση του ήρωα για την αλήθεια και την ελευθερία. Τον πρωταγωνιστικό ρόλο ενσαρκώνει ο Δημήτρης Πιατάς με την Κατερίνα Μισιχρόνη να εμφανίζεται στον ρόλο της πόρνης, ενώ συμμετέχουν ο Κωνσταντής Ζημιανίτης και ομάδα χορού, δημιουργώντας μια πολυδιάστατη θεατρική εμπειρία που συνδυάζει το λόγο, τη μουσική και την κίνηση. «Το Υπόγειο» , είναι το πιο τολμηρό έργο του Ντοστογιέφσκι και αποτυπώνει την εσωτερική αναταραχή και την ψυχική απομόνωση του ήρωά του, ενός αβέβαιου και μελαγχολικού ανθρώπου που αποσύρεται από την κοινωνία. Η αφήγηση είναι γεμάτη από αμφιβολία και ειρωνεία, εκφράζοντας τη βαθιά απογοήτευση του ήρωα για τον κόσμο γύρω του, αλλά και την αδυναμία του να διαφύγει από τη σαγήνη της αυτοκαταστροφής.



Στο θέατρο Αλκμήνη θα δούμε από τη Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου και για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων το μυθιστόρημα της Ρέας Γαλανάκη «Ελένη ή ο Κανένας», που μάλιστα το 1999 απέσπασε το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος. Η ιστορία μεταφέρεται στη θεατρική σκηνή σε σκηνοθεσία Κώστα Καποδίστρια με τις Τζίνα Δράκου και Γιοβάννα Καποδίστρια να ενσαρκώνουν την Σπετσιώτισσα Ελένη Μπούκουρα-Αλταμούρα, την πρώτη Ελληνίδα ζωγράφο η οποία στα νιάτα της ντύθηκε άντρας για να μπορέσει να σπουδάσει ζωγραφική στην Ιταλία. Εκεί παντρεύτηκε τον ζωγράφο Σαβέριο Aλταμούρα, γέννησε τα παιδιά της (ανάμεσά τους και τον θαλασσογράφο Iωάννη Aλταμούρα), επέστρεψε εγκαταλειμμένη από τον άντρα της στην Aθήνα και εργάστηκε ως ζωγράφος. Στα γεράματά της έζησε δυο δεκαετίες μόνη και έγκλειστη στο παραθαλάσσιο σπίτι των Σπετσών, παροπλισμένη πια ζωγράφος και χαροκαμένη μάνα, τριγυρισμένη από ψιθύρους για άσκηση μαγείας και για τρέλα. Tο μυθιστόρημα προσπάθησε να προσεγγίσει τον βίο και τον μύθο αυτής της υπαρκτής, της πάντα επίκαιρης Eλένης, με δικό του τρόπο.




Το Σάββατο 1 και την Κυριακή 2 Φεβρουαρίου θα παρουσιαστεί στο θέατρο «Αντιγόνη Βαλάκου» στην Καβάλα το εμβληματικό έργο της Λιλής Ζωγράφου «Η αγάπη άργησε μια μέρα» διασκευασμένο για τη θεατρική σκηνή, σε σκηνοθεσία Ένκε Φεζολλάρι ο οποίος συνυπογράφει μαζί με τη Ροδή Στεφανίδου και τη διασκευή- δραματουργική επεξεργασία. Η παράσταση που βρίσκεται σε περιοδεία και που στις 8 Φεβρουαρίου θα επιστρέψει στη Θεσσαλονίκη, είναι μια συμπαραγωγή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος και του Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου Κοζάνης, όπου οι θεατές γίνονται ένα με τις ηρωίδες του. Είναι ουσιαστικά μια αλληγορία πάνω στον φασισμό και στον τρόπο που αυτός ποτίζει τις ανθρώπινες σχέσεις. Το μυθιστόρημα που γράφτηκε το 1994 και έγινε τηλεοπτική επιτυχία το 1997, είναι μια απεικόνιση της πατριαρχικής κοινωνίας και του βαθιά ριζωμένου μισογυνισμού.