Όσα παίρνει ο άνεμος: Μιλούν στην Απογευματινή οι πρωταγωνιστές της παράστασης Λένα Παπαληγούρα, Ορέστης Τζιόβας, Όμηρος Πουλάκης
Όσα θα δούμε στη μεγάλη παραγωγή του Πειραιά
Τρεις από τους πρωταγωνιστές του διάσημου έργου "Όσα παίρνει ο άνεμος" αποκαλύπτουν τα μυστικά της μεγάλης παραγωγής που θα δούμε τον Απρίλιο στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά
Ένα από τα πιο διάσημα αντιπολεμικά έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας το «Όσα παίρνει ο άνεμος» της Μάργκαρετ Μίτσελ πρόκειται να ανέβει στις 25 Απριλίου στην κεντρική σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά σε σκηνοθεσία Ιόλης Ανδρεάδη έχοντας ήδη σημειώσει ρεκόρ προπώλησης.
Το θρυλικό μυθιστόρημα του 1936 που αποτελεί μια μεγάλη ερωτική ιστορία με φόντο τον αμερικανικό εμφύλιο και ως ταινία είχε αποσπάσει 8 βραβεία Όσκαρ το 1940, διασκευάζουν η Ιόλη Ανδρεάδη και ο Άρης Ασπρούλης επικεντρώνοντας τη δράση στον έρωτα και τον πόλεμο με το άρωμα και τις μουσικές του αμερικανικού νότου. Τρεις πρωταγωνιστές της μεγάλης αυτής παραγωγής μιλούν στην Κυριακάτικη Απογευματινή εν μέσω προβών αποκαλύπτοντας μερικά από όσα θα δούμε στη σκηνή.
Η Λένα Παπαληγούρα θα είναι το κεντρικό πρόσωπο του έργου καθώς θα ενσαρκώσει την θρυλική Σκάρλετ Ο΄ Χάρα, την ατίθαση γοητευτική κοπέλα, γόνου οικογένειας γαιοκτημόνων του Νότου, που από την ευμάρεια περνά στη στέρηση και την ανάγκη για επιβίωση, υπερβαίνοντας συχνά ηθικούς κώδικες για να το καταφέρει. «Νιώθω μεγάλη τιμή και χαρά και αγωνία. Είναι ένας ρόλος σύμβολο, ένα εμβληματικό πρόσωπο. Το στοίχημα όμως είναι να μην το αντιμετωπίσει κάποιος έτσι, αλλα ως ένα πρόσωπο με σάρκα και οστά. Όταν μάλιστα μιλάμε για έναν πραγματικά πολύπλοκο χαρακτήρα με φοβερές αιχμές και ακαταμάχητη γοητεία. Είναι μεγάλη πρόκληση. Καλούμαστε να συμπυκνώσουμε στο χρόνο μιας παράστασης δύο ολόκληρους τόμους. Αυτό απαιτεί μεγάλη τριβή με το υλικό αλλά και γενναίες αποφάσεις. Πρέπει διαρκώς να υπενθυμίζουμε πρωτίστως στους εαυτούς μας ότι είναι η δική μας εκδοχή, η δική μας ματιά πάνω στο μυθιστόρημα. Και άρα είναι και η δική μας ματιά πάνω στη Σκαρλετ. Η μεγαλύτερη δυσκολία για εμένα πέρα από τη συμπύκνωση των γεγονότων της ζωής της αφορά την ίδια την προσωπικότητα της. Με ιντριγκάρει πολύ το πως θα αποδοθεί η δύναμη της και η ικανότητα της να επιβιώνει σε κάθε κατάσταση. Πώς μπορεί να είναι ταυτόχρονα μια ηρωίδα αξιολάτρευτη και αντιπαθητική. Το έργο έχει πολλές δυνατές στιγμές. Ίσως η πιο συγκλονιστική είναι όταν η Σκαρλετ χάνει το παιδί της και με ένα τρόπο μέσα από αυτό τον πόνο συνειδητοποιεί την αγάπη της για τον Ρετ Μπάτλερ» αναφέρει.
Στον ρόλο του Ρετ Μπατλερ θα δούμε τον Ορέστη Τζιόβα, που καλείται να ενσαρκώσει τον επαναστάτη, τον εραστή και τυχοδιώκτη παράλληλα. «Είναι μια πολύ ωραία συνεργασία για εμένα. Είχα δει αρκετά μικρός την ταινία αλλά πρέπει να την ξαναδώ γιατί δεν την θυμάμαι σχεδόν καθόλου. Ο λόγος του Ρετ, του χαρακτήρα που υποδύομαι είναι ένα μανιφέστο απέναντι στον πόλεμο. Ο Ρετ όμως είναι ένας άνθρωπος που εκμεταλλεύεται την κατάσταση του πολέμου για να βγάλει χρήματα, ωστόσο τα λόγια του είναι ισχυρά κατά του πολέμου και κατά του ρατσισμού. Λέει ο πόλεμος δεν είναι ιερός, αλλά γίνεται ιερός για να πάνε οι άνθρωποι να πολεμήσουν. Γιατί κατά τα άλλα δεν μας φταίνε σε τίποτα οι Βόρειοι, λέει. Αυτοί που μας κυβερνούν μας φταίνε. Ως άνθρωπος είναι καλός, εναντιώνεται στον πόλεμο, αλλά από τη στιγμή που συμβαίνει και δεν μπορεί να κάνει κάτι για αυτό, αποφασίζει να βγάλει χρήματα βοηθώντας όμως άλλους ανθρώπους. Σπάει το εμπάργκο που κάνουν οι Βόρειοι στα λιμάνια του Νότου. Έτσι φέρνει τρόφιμα στους ανθρώπους του Νότου και φάρμακα στους τραυματίες του πολέμου» αποκαλύπτει ο ίδιος.
Τον Όμηρο Πουλάκη θα τον δούμε στον ρόλο του ΆσλεΪ, του κρυφού εφηβικού έρωτα της Σκάρλετ. «Είμαι ευτυχής για το πλαίσιο αυτής της συνεργασίας. Ο Ασλεϊ δεν είναι ούτε μονοδιάστατα καλός, ούτε μονοδιάστατα κακός. Διαμορφώνεται κάθετα από την συνεχή πάλη του ανάμεσα σε αυτούς τους ειδικούς όρους. Τελεί υπό την συνείδηση ότι οι ηθικές βάσεις πάνω στις οποίες είχε δομήσει τη ζωή του, μετά τον πόλεμο, ανεξαρτήτως του αποτελέσματος, δεν θα είναι πια οι ίδιες. Πάντως είναι ένας άνθρωπος που δεν επιλέγει συνειδητά τη βλάβη σε κάποιους άλλους. Έχω αντιληφθεί ότι η προσέγγιση με αυτόν τον ρόλο και η δυνατότητα να τον εκπροσωπήσω με ουσία περιλαμβάνει ένα στάδιο αναστοχαστικής κατάστασης, μιας απένδυσης μου. Ενώ σε άλλες περιπτώσεις ένας ρόλος προσεγγίζεται με μια ένδυση κάποιων στοιχείων, ο δρόμος για αυτόν τον ρόλο νιώθω ότι είναι η απένδυση, η αφαίρεση κάποιων πραγμάτων που κουβαλάω μέσα μου. Και αυτή η διαδικασία έχει μέσα της ένα παλμό, έναν φόβο. Αυτή η πρόκληση με δυσκολεύει, με διεγείρει και με ενδιαφέρει πολύ. Όσο για το έργο αν μπορούσα να ξεχωρίσω μια πολύ δυνατή σκηνή, χωρίς να θέλω να αδικήσω τις υπόλοιπες, αυτή θα ήταν η σκηνή όπου αλληλογραφεί ο Ασλει με την σύζυγό του και εκδηλώνει τις σκέψεις και τα συναισθήματα του για τον πόλεμο και τις επιπτώσεις του. Θεωρώ ότι ο πόλεμος είναι μια τερατώδης και συγκλονιστικά σπαρακτική πραγματικότητα. Ο πόλεμος, η πείνα, η δίψα η αδικία είναι από τις πιο μεγάλες ρωγμές στην ανθρώπινη ιστορία. Αυτό είναι και το κεντρικό ζήτημα του έργου» τονίζει.
