Η Βάσια Βουγιουκλή μετά από την πολύχρονη θητεία της στην μουσική, κυκλοφορεί την πρώτη ολοκληρωμένη δισκογραφική της δουλειά με τίτλο «Kaimaki». Η ενορχήστρωση ανήκει στον Ορέστη Πλακίδη, ενώ καταξιωμένοι μουσικοί πλαισιώνουν τη Βάσια στο όμορφο αυτό εγχείρημα. Το «Καϊμάκι», αποτελεί μια σύγχρονη προσέγγιση τραγουδιών κυρίως Σμυρναίικων προσδιορίζοντας την μουσική της αφετηρία στο Ούτι και το τραγούδι.

Με στοιχεία από ηλεκτρονική μουσική, world music αλλά ταυτόχρονα κοντά στον πυρήνα των τραγουδιών που γράφτηκαν 100 χρόνια πριν μας μεταφέρει στο καφέ-αμάν του σήμερα. Οχτώ τραγούδια με ιδιαίτερη ανατολίτικη χροιά, σε πλημμυρίζουν με συναισθήματα και νοσταλγία, χαρίζοντάς σου παράλληλα και μια νέα, φρέσκια εκδοχή τους. Μια αισθητική πρόταση που έρχεται να ενώσει το παρελθόν με το παρόν και να μας ταξιδέψει σε αλλοτινούς χρόνους και μέρη.

Η Βάσια Βουγιουκλή με την παρουσίαση της δισκογραφικής της δουλειάς «Kaimaki» χρειάσθηκε να προλογίσει το δίσκο με ένα ιδιόχειρο σημείωμα, δίνοντας τις απαραίτητες εξηγήσεις.

«Μέσα σε αυτήν την δουλειά έχω συμπεριλάβει μερικά από τα αγαπημένα μου τραγούδια που με έχουν συντροφέψει πολλά χρόνια στα live μου. Υπό αυτήν την έννοια το καϊμάκι είναι ο ανθός, το καλύτερο κομμάτι, αυτό που έχω ξεχωρίσει μέσα από την μουσική μου πορεία. Από την άλλη Καιμάκη είναι το επίθετο της μητέρας μου με καταγωγή από την Κύπρο, οπότε έχει μια διττή σημασία για μένα και κρύβει κάτι σαν έναν οικογενειακό κώδικα.



Η Βάσια Βουγιουκλή μίλησε στο parapolitika.gr και τον Γιάννη Ξυνόπουλος για το νέο της δίσκο που φέρει τον γενικό τίτλο «Kaimaki», τα Σμυρναίικα τραγούδια που τόσο αγάπησε, καθώς και για το παραδοσιακό μουσικό όργανο Ούτι, που στα χέρια της δίνει σάρκα και οστά σε τραγούδια που πρέπει να αγαπηθούν και από τις νεότερες γενιές ακροατών.

Τι σημαίνει για σένα «Kaimaki», και γιατί το επέλεξες ως τίτλο της πρώτης δισκογραφικής σου δουλειάς;

«Μέσα σε αυτήν την δουλειά έχω συμπεριλάβει μερικά από τα αγαπημένα μου τραγούδια που με έχουν συντροφέψει πολλά χρόνια στα λαιβ μου. Υπό αυτήν την έννοια το καϊμάκι είναι ο ανθός, το καλύτερο κομμάτι, αυτό που έχω ξεχωρίσει μέσα από την μουσική μου πορεία. Από την άλλη Καϊμάκι είναι το επίθετο της μητέρας μου με καταγωγή από την Κύπρο, οπότε έχει μια διττή σημασία για μένα και κρύβει κάτι σαν έναν οικογενειακό κώδικα».

Όλα τα τραγούδια υπογράφονται από πλευράς παραγωγής και ενορχήστρωσης από τον Ορέστη Πλακίδη, πως προέκυψε αυτή η συνεργασία;

«Με τον Ορέστη επίσης μας συνδέουν οικογενειακοί δεσμοί, οι πατεράδες μας, ηθοποιοί και οι δύο, ήταν φίλοι από τις σπουδές τους στο ΚΘΒΕ και έτσι οι δύο οικογένειες συμπορεύτηκαν. Από τα πρώτα χρόνια που βγήκα στο επάγγελμα ο Ορέστης με εμπιστεύτηκε και με κάλεσε να ηχογραφήσω ούτι σε έναν εξαιρετικό δίσκο, το Tribute στον Γιάννη Μαρκόπουλο. Αυτός ο δίσκος όταν βγήκε ήτανε αυτό που λέμε μπροστά για την εποχή του. Σήμερα ακούγεται σαν να ηχογραφήθηκε τώρα και αυτό ακριβώς είναι που θαυμάζω στον Ορέστη. Ελπίζω και το kaimaki να κερδίσει αυτό το στοίχημα με τον χρόνο».



Γιατί επέλεξες να διασκευάσεις παλιά Σμυρναίικα τραγούδια, ποιά είναι η σχέση σου με αυτήν την μουσική;

«Όλα αρχίζουν με το όργανο μου, το ούτι. Ένα όργανο που ήρθε στον Ελλαδικό χώρο με τους πρόσφυγες από την Μικρά Ασία. Ένα όργανο που γνώρισα και αγάπησα από τα χρόνια μου στο Μουσικό Γυμνάσιο Παλλήνης και δεν έχω αποχωριστεί από τότε. Από το ούτι λοιπόν έμαθα αυτό το ρεπερτόριο και ιδιαίτερα η Σμυρναίικη μουσική μου ασκεί μια γοητεία μια και συνταιριάζει πολλές μουσικές παραδόσεις από Ευρώπη και Ανατολή».

Ποιες είναι οι βασικές μουσικές σου αναφορές;

«Εκτός από την παραδοσιακή και την βυζαντινή μουσική που σπούδασα, από πολύ νωρίς ανέπτυξα ενδιαφέρον για την σύγχρονη μουσική και την τραγουδοποιία. Μου άρεσαν και μου αρέσουν οι δίσκοι του Haig, του Ξυδάκη, του Απέργη και γενικά η μουσική που ενσωματώνει διαφορετικά και φαινομενικά αταίριαστα μουσικά ιδιώματα».



Στο παρελθόν σε έχουμε δει με τζαζ τρίο αλλά και σε ντουέτο με ηλεκτρικό μπάσο στην παράσταση «Στο μυαλό του Νίκου Ξυδάκη», τελικά όλες αυτές οι προσεγγίσεις έχουν κάτι κοινό;

«Πιστεύω πως ναι, είναι κομμάτια της αναζήτησης μου για προσωπική έκφραση και επικοινωνία. Το ένδυμα αλλάζει, η ανάγκη παραμένει ίδια».

Στις 7 Απριλίου παρουσιάζεις το «Kaimaki» στο «Σταυρό του Νότου». Μίλησε μας για αυτήν την βραδιά.

«Τον πρώτο λόγο θα έχει ο δίσκος φυσικά και επειδή μιλήσαμε πριν για μουσικές αναφορές, να πω εδώ ότι έχω καλέσει 3 καλλιτέχνες να συμπράξουν μαζί μου επί σκηνής οι οποίοι με αφορούν και τους οποίους θαυμάζω. Τον Αντώνη Απέργη για το μουσικό του σύμπαν και το μουσικό ρεύμα που έχει δημιουργήσει, την Αντριάννα Αχιτζάνοβα μουσικό και τραγουδίστρια, η οποία ελίσσεται ανάμεσα σε διαφορετικά μουσικά είδη με άνεση, στήνει ορχήστρες και υφαίνει σταδιακά και αυτή τον μουσικό της κόσμο. Τέλος, ο Ορέστης Ντάντος, σημαντικός τραγουδοποιός της γενιάς μου, ο οποίος τα λέει «απλά και τσεκουράτα» όπως αναφέρει ο ίδιος σε ένα στίχο του, για όποιον έχει το σθένος να τα ακούσει».



Τι άλλο να περιμένουμε δηλαδή εκτός από τα 8 κομμάτια του δίσκου;

«Μαζί με τους καλεσμένους θα φέρουμε τα κομμάτια του δίσκου στο φως και θα ενώσουμε το χτες με το σήμερα. Επιθυμώ το κοινό να είναι συμμέτοχο σε αυτή την γιορτή και ιδανικά να τραγουδήσει και να χορέψει».

Έχεις σχεδιάσει τα επόμενα σου βήματα;

«Δεν σχεδιάζω ακριβώς, πιο πολύ οραματίζομαι. Πρώτα από όλα θέλω να παρουσιάσω τα κομμάτια του δίσκου ανά την Ελλάδα. Είμαι πολύ τυχερή γιατί έχω πολύ δυνατή μουσική ομάδα στο πλευρό μου με τους οποίους ανυπομονώ να κάνουμε συναυλίες. Στη συνέχεια ξανά έχω στούντιο, αλλά αυτή τη στιγμή είμαι επικεντρωμένη στην κυκλοφορία αυτής της δουλειάς, ευχόμενη να βρει το ακροατήριο της».