Η κατασκευή ενός Μουσείου για τους «δεσμώτες» του Φαληρικού Δέλτα, σχεδιασμένο από τον Ρέντσο Πιάνο, τον αρχιτέκτονα του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ), φαίνεται πως εξετάζεται από το Ίδρυμα.

«Είναι θετική η πρόθεση του Ιδρύματος και προχωρεί στη διερεύνηση όλων των παραμέτρων», δήλωσε ο Θεόδωρος Μαραβέλιας, Διευθυντής Τεχνικού Τμήματος του Ιδρύματος Σ. Νιάρχος, σχετικά με τη χορήγηση δωρεάς για την κατασκευή ενός Μουσείου στο σημείο εύρεσης των «δεσμωτών». Παράλληλα, τόνισε ότι συνεχίζονται οι συνεννοήσεις με το υπουργείο Πολιτισμού που έκανε το σχετικό αίτημα, οι οποίες ξεκίνησαν με την προηγούμενη ηγεσία του ΥΠΠΟ.

«Το έργο είναι πολύ σύνθετο από κάθε πλευρά, τόσο ως προς την αρχαιολογική εκσκαφή, όσο και πολεοδομικά, μελετητικά και κατασκευαστικά», συμπλήρωσε ο ίδιος, επισημαίνοντας ότι ο σχεδιασμός του κτηρίου που θα στεγάσει τα περίφημα ευρήματα θα γίνει από το γραφείο του Ιταλού αρχιτέκτονα για λόγους εναρμόνισης με το συνολικό συγκρότημα. «Ο Ρέντσο Πιάνο έχει αποδεχτεί το αίτημα και τώρα εξετάζονται οι παράμετροι για να ωριμάσει αυτή η υπόθεση», ανέφερε ο κ. Μαραβέλιας.

Ο τάφος των 80 δεσμωτών

Το 2016 σημαδεύτηκε αρχαιολογικά από την εύρεση, εντός του ΚΠΙΣΝ και συγκεκριμένα στην περιοχή της Εσπλανάδα, ομαδικής ταφής 80 «δεσμωτών» χωρισμένων σε τρία ορύγματα και αλυσοδεμένων μεταξύ τους στους καρπούς. Το εύρημα, που συμπεριλήφθηκε στα 10 σημαντικότερα αρχαιολογικά γεγονότα της περασμένης χρονιάς από το αμερικανικό περιοδικό Archaeology (μαζί με τον σκελετό του Ναυαγίου των Αντικυθήρων), χρονολογείται στο τρίτο τέταρτο του 7ου αι. π. Χ. Μια εποχή γεμάτη ταραχές, εξεγέρσεις και επαναστάσεις μεταξύ οπαδών των αριστοκρατών και επίδοξων ανατροπέων (τυράννων), η οποία μπορεί να συσχετιστεί, όσον αφορά το συγκεκριμένο εύρημα, είτε με το Κυλώνειον άγος είτε με αντίστοιχα ιστορικά γεγονότα.

Τα ευρήματα

Τα παραπάνω ευρήματα εντοπίστηκαν στο αρχαϊκό νεκροταφείο του Δέλτα Φαλήρου, θέση γνωστή από τα τέλη του 19ου αιώνα, που έχει φέρει στην επιφάνεια χιλιάδες ταφές ανθρώπων (ακόμα και ζώων, όπως αλόγων, καθώς κι ενός μικρού χοίρου θαμμένου δίπλα στα πόδια νεκρού). Από αυτές ξεχωρίζουν οι ταφές των δύο ζευγαριών, που βρέθηκαν πιασμένα χέρι-χέρι, καθώς και η ταφή μιας πολύ νεαρής γυναίκας που πέθανε κατά τη διάρκεια του τοκετού. Άλλα σημαντικά ευρήματα είναι τα ξύλα, που σπάνια διατηρούνται, όμως το νεκροταφείο, λόγω της παρουσίας άμμου, έδωσε αρκετά. Όπως το μοναδικό ξύλινο σκάφος, που βρέθηκε ολόκληρο και το οποίο χρησιμοποιήθηκε στη δεύτερη «ζωή» του ως φέρετρο νεαρού ατόμου. Είναι ένας κορμός πολύ μεγάλων διαστάσεων, ο οποίος κόπηκε κατά μήκος και λαξεύτηκε στο εσωτερικό. Αυτό το σκάφος είχε υποστεί δυο φορές επιδιορθώσεις όταν ήταν πλεούμενο, ενώ τα στοιχεία της μελέτης συντήρησης πληροφορούν ότι ήταν από δασική πεύκη και οι επισκευές του από σφενδάμι.