Ο Σταύρος Νικολαϊδης είναι εδώ και πολλά χρόνια ένας πολύ αγαπητός στο ευρύ κοινό ηθοποιός. Έχει διαπρέψει κυρίως σε κωμικούς ρόλους τόσο στο θέατρο, όσο και στην τηλεόραση και διατηρεί τη νεανικότητα του ακέραια, ακόμα και σήμερα που είναι 46 ετών. Με λίγα λόγια είναι όπως τον ξέρουμε. Νέος, ωραίος, ευγενικός, χιουμορίστας και πολύ απλός.

Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε που τα «Εγκλήματα» του χάρισαν τεράστια φήμη με αποτέλεσμα σήμερα να κατέχει ιδιαίτερη θέση στις καρδιές εκείνων που λάτρεψαν τα σήριαλ της δεκαετίας του 1990. Τι κάνει όμως σήμερα ο γνωστός ηθοποιός; Τον συναντήσαμε στο καμαρίνι του στον πολυχώρο Αθηναϊδα λίγο πριν την παράσταση «Μέχρι θανάτου» και ακούσαμε τα νέα του που είναι πολλά και ενδιαφέροντα.

Ξεκινήσατε πριν λίγες μέρες με τη Φαίδρα Δούκα να παρουσιάζεται τη ρομαντική κωμωδία «Μέχρι θανάτου» στην Αθηναϊδα. Για πείτε μας. Περί τίνος πρόκειται;

Είναι μια περίεργη ρομαντική κομεντί. Δύο τελείως διαφορετικοί άνθρωποι, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, νομίζει πως είναι κάτι άλλο από αυτό που είναι πραγματικά. Έχουν φτιάξει κι δύο ένα παραμύθι μέσα στο οποίο ζουν. Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν από μια παρεξήγηση συναντιούνται μια νύχτα. Είναι τελείως αντίθετοι κόσμοι και μέσα από τις συγκρούσεις τους σιγά – σιγά ερωτεύονται.

Υπάρχει έρωτας μέχρι θανάτου;

Ναι από το Σαίξπηρ ακόμα υπάρχει έρωτας μέχρι θανάτου. Εγώ προσωπικά δεν θα το έκανα, δε θα έφτανα ποτέ σε αυτό το σημείο. Αλλά μπορεί πιστεύω να φτάσει κάποιος σε τέτοιες ακραίες καταστάσεις όταν ερωτεύεσαι τρελά.

Σας έχει τύχει;

Ναι έχω ζήσει μεγάλους και έντονους έρωτες, αλλά όχι ποτέ να πεθάνω. Είμαι ορθολογιστής σε αυτά.

Υποδύεστε τον εγωκεντρικό, φαλλοκράτη, νευρικό και διανοούμενο Φέλιξ.

Το παραμύθι που έχει φτιάξει ο Φέλιξ είναι πως ο ίδιος είναι συγγραφέας. Αλλά στην πραγματικότητα είναι ένας απλός υπάλληλος βιβλιοπωλείου που δεν έχει εκδώσει ποτέ τίποτα γιατί δεν έχει ταλέντο.

Μας έχετε συνηθίσει σε άλλους ρόλους πιο γλυκούς. Απολαμβάνετε φέτος αυτήν την αλλαγή, αυτό τον ρόλο;

Ναι αυτή η διαφορά ήταν και το ενδιαφέρον για να επιλέξω φέτος αυτόν τον ρόλο. Το απολαμβάνω πάρα πολύ, γιατί έχοντας ξεπεράσει τα 45 και παρόλο που το babyface δεν βοηθάει, από μέσα μου πηγάζει η ανάγκη να ξεφύγω από αυτούς τους γλυκούς ρόλους. Θέλω στο εξής να έρθω αντιμέτωπος με πιο ενδιαφέροντες χαρακτήρες.

Το έχετε ανάγκη;

Ναι σίγουρα. Γιατί έχω λίγο εγκλωβιστεί σε αυτό. Πολλές φορές όταν μου λένε πως μικροδείχνω χαριτολογώντας λέω «Είμαι κατηγορία Βουγιουκλάκη». Και η Βουγιουκλάκη είχε εγκλωβιστεί στην εικόνα της, ενώ ήταν μια πολύ καλύτερη ηθοποιός από αυτά που έκανε. Εγώ δεν θέλω να το πάθω αυτό.

Θα παίξετε κάποιους ρόλους έξω από σας για να το καταφέρετε;

Ναι, το θέμα είναι πως στην Ελλάδα οι επιλογές από τους σκηνοθέτες γίνονται με κριτήριο το προφανές ή την ταμπέλα. Και δύσκολα θα σου δώσουν κάτι κόντρα. Εκτός αν είναι κάτι που έχεις οργανώσει εσύ ο ίδιος.

Σας ενοχλεί αυτό;

Θα ήθελα να κάνω διαφορετικά πράγματα κάποια στιγμή. Να αναμετρηθώ με ρόλους άλλους, δραματικούς. Γιατί αυτή είναι άλλωστε και η γοητεία του επαγγέλματος. Έτσι είναι και η ζωή. Ξεκινάει ανέμελα σαν κωμωδία και μετά περνάει και σε πιο έντονες στιγμές.

Για ένα διάστημα είχατε φύγει από την Αθήνα και ζούσατε στη Λάρισα. Τι σας είχε κάνει να φύγετε τότε;

Ναι η Λάρισα είναι η πατρίδα της μητέρας μου και εκεί ζουν πολλοί συγγενείς μου. Έλειπα τρία χρόνια γιατί μου έγινε μια καλή πρόταση από το Θεσσαλικό θέατρο και τον σκηνοθέτη Κώστα Τσιάνο. Εκεί συμμετείχα σε τέσσερις παραγωγές. Έπαιξα πρωταγωνιστικούς ρόλους που δεν ξέρω αν θα τους έπαιζα ποτέ στην Αθήνα.

Το κοινό της Λάρισας διαφέρει από το κοινό της Αθήνας;

Στην επαρχία δεν έχουν τις επιλογές της Αθήνας που μπορείς να δεις τα πάντα. Ειδικά στη Λάρισα αγκαλιάζουν πολύ το θέατρό τους, το Θεσσαλικό. Είναι πολύ ζεστός ο κόσμος. Εκεί ήμουν πολύ οικείος τους.

Σας έλειψε η Αθήνα;

Ναι μου είχε λείψει. Δυστυχώς η Ελλάδα είναι αθηνοκεντρική χώρα. Θα ήθελα να μείνω λίγο ακόμα στη Λάρισα, αλλά το επάγγελμα μου δεν επιτρέπει να μένω πολύ καιρό εκτός Αθήνας ή Θεσσαλονίκης. Αλλιώς αυτή απόσταση αρχίζει και είναι εις βάρος σου. Η Αθήνα σαν πόλη δεν μου έλειψε, αλλά μου έλειψε η οικογένειά μου και οι φίλοι μου. Δεν μπορούσα να έρχομαι πολύ συχνά. Και όταν γύρισα στην Αθήνα την επανεκτίμησα. Δεν με ενοχλούν πια οι ρυθμοί της, η κίνηση.

Στη Λάρισα ηρεμήσατε;

Ναι βέβαια. Εκεί λίγο αποστασιοποιήθηκα και έκανα ενδοσκόπηση. Και ηρέμησα πολύ. Θέλω να καλυτερεύω τον εαυτό μου μέχρι να πεθάνω.

Τι σας έφερε πίσω;

Αν έμενα κι άλλο εκεί θα ήταν εις βάρος της καριέρας μου. Αλλά έγινε και μια καλή επαγγελματική πρόταση στη σύζυγό μου που μας συνέφερε να έρθουμε στην Αθήνα.

Με ποια δουλειά ξαναξεκινήσατε;

Με το μιούζικαλ «Ας ερχόσουν για λίγο» με τον Γιάννη Μπέζο σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μαλισσόβα στο Ακροπόλ, όπου έκανα τον Αλέκο Σακελλάριο. Και στη συνέχεια μου ήρθαν και άλλες προτάσεις.

Νιώθετε τυχερός που γίνατε γνωστός σε μικρή ηλικία και ξεκινήσατε καριέρα στην τηλεόραση;

Όλα είναι θέμα χειρισμού. Νομίζω πως θα ήταν πιο καλό να γίνω γνωστός πιο μετά. Για να είχα πιο μεγάλη ωριμότητα να χειριστώ καλύτερα την αναγνωρισιμότητα. Ήμουν 28 ετών και ίσως ήμουν λίγο ανώριμος. Και έκανα κάποιους λάθος χειρισμούς που απέβησαν εις βάρος μου.

Τι μετανιώσατε;

Θέματα χειρισμών, συμπεριφορών επαφών… Τώρα θα τα χειριζόμουν καλύτερα όλα αυτά.

Πώς ξεκίνησε η τηλεοπτική σας πορεία;

Σπούδασα υποκριτική στο Ωδείο Αθηνών και ξεκίνησα με μια παράσταση του Κακλέα. Μετά έπαιξα στη «Θεοδώρα» με τη Μιμή Ντενίση. Στην τηλεόραση έπαιξα στον «Έκπτωτο Αγγελο» που πρωταγωνιστούσαν η Ελένη Κούρκουλα με τον Στράτο Τζόρτζωγλου. Μετά έπαιξα στην «Απαγορευμένη αγάπη» και την επόμενη χρονιά ήρθαν τα «Εγκλήματα». Από οντισιόν με πήραν εκεί.

Αυτός ήταν ο ρόλος της ζωής σας έως τώρα;

Ναι, ο κόσμος έχει την τάση να σε ταυτίζει με αυτόν τον ρόλο που σε γνωρίζει και κάνει επιτυχία. Μετά όμως πρέπει να φροντίσεις να κάνεις κι άλλες δουλειές ώστε να μάθουν και το όνομά σου και όχι το όνομα του ρόλου.

Τη μεγάλη δημοσιότητα σας από τα "Εγκλήματα" την χειριστήκατε σωστά;

Όχι. Θα μπορούσα και καλύτερα. Έκανα κάποια λάθη γιατί νόμιζα πως θα μου έρθουν όλα εύκολα. Αλλά για να κρατηθείς, θέλει συνεχής προσπάθεια και καλές επαφές. Εγώ δεν είμαι καθόλου δημοσιοσχετίστας. Δεν το έχω καθόλου. Δεν παίρνω για χρόνια πολλά με κατάλογο.

Τα «Εγκλήματα» είναι μια από τις πιο μεγάλες επιτυχίες της ελληνικής τηλεόρασης. Τι είναι για σας τα «εγκλήματα;

Είναι η σειρά που με έκανε γνωστό στον κόσμο. Είναι καλώς ή κακώς ένα σημείο αναφοράς. Έχω επαφή με τον Κώστα Κόκλα. Με είχε παντρέψει στον πρώτο μου γάμο. Αλλά και με την Ηρώ Μανέ μιλάμε. Όλοι όμως είναι αγαπημένοι μου. Τότε με αγκάλιασαν πολύ και με έβαλαν στην παρέα τους, στο χώρο τους. Μετά τα εγκλήματα ήμασταν μαζί και στο «Σεσουάρ για δολοφόνους». Όλοι αυτοί είναι λίγο σαν συγγενείς μου πια.

Πως θέλετε να συνεχίσετε την καριέρα σας;

Όπως είναι η κατάσταση στην Ελλάδα, λέμε πια αχ, να έχουμε δουλίτσα. Είναι δύσκολο να κάνεις σχέδια. Ήταν πέρυσι να κάνω ένα σήριαλ με τον Χάρη Ρώμα στο Εψιλον αλλά πήγε πίσω με το μπέρδεμα των καναλιών. Τώρα ξαναγίνονται συζητήσεις. Αλλά το μόνο που θέλω είναι να μπορώ να συνεχίζω τη δουλειά που αγαπώ και να ζω μέσα από αυτήν. Δεν με ενδιαφέρουν οι μεγάλοι ρόλοι, αλλά οι ρόλοι που με κάνουν να νιώθω καλά.

Την ψωνίσατε ποτέ;

Μπορεί λίγο στην αρχή, αλλά όχι ακραίες καταστάσεις. Και λόγω της νεότητας και της φόρας που έχει πάντα ένα νέο παιδί, όταν του λένε όλοι καλά λόγια. Εκεί μπορεί κάποιος να την πατήσει, γιατί το επάγγελμα μας δεν θέλει και πολύ. Είναι πάρα πολύ ανταγωνιστικό.

Ποια είναι η μεγαλύτερη τρέλα που έχετε κάνει στη ζωή σας;

Δεν έχω κάνει ιδιαίτερες τρέλες. Μπορεί να έχω δοκιμάσει πάρα πολλά πράγματα στη ζωή μου αλλά πάντα με μέτρο. Είμαι άνθρωπος των εκπλήξεων. Έχω ξεκινήσει 12.00 τη νύχτα ταξίδι για Θεσσαλονίκη για να βρεθώ τα ξημερώματα κοντά στην τότε κοπέλα μου. Τις μεγάλες μου τρέλες τις έκανα για ερωτικούς λόγους.

Οι αμοιβές των ηθοποιών σήμερα είναι πολύ πιο χαμηλές από πριν 7 χρόνια;

Είναι στο 1/3 με το ¼ θα έλεγα. Δεν είναι ότι έχουν πέσει οι μισθοί αλλά τώρα στο θέατρο όλοι δουλεύουν με ποσοστά. Το αντίθετο από ότι γινόταν παλιά. Κάποτε για να πάρεις ποσοστό έπρεπε να είσαι μεγάλο όνομα.

Τι λείπει από τη ζωή σας;

Τα τελευταία 7 χρόνια είμαι μαζί με τη γυναίκα που έψαχνα, το λιμάνι μου. Με αυτήν τη γυναίκα έχω ισορροπήσει, είμαι πολύ καλά. Και αυτό που λείπει είναι ένα παιδί. Προσπαθούμε να κάνουμε παιδί τα τελευταία 4 χρόνια. Είχαμε κάποιες αποτυχίες.

Σας φοβίζει η κρίση;

Ναι. Με φοβίζει η συνέχεια της κρίσης. Που δεν τελειώνει η κατρακύλα. Και που οι Έλληνες είμαστε παρτάκιδες και μαλθακοί.