Η ζουμερή ιστορία ενός Μανιάτη γιατρού, που ανήκε στην αστική τάξη του περασμένου αιώνα, αποτελεί τη νέα συγγραφική δουλειά της Καρολίνας Μέρμηγκα, που τιτλοφορείται «Ο Έλληνας γιατρός» και κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μελάνι. Στο βιβλίο, μέσα από την προσωπική ιστορία του γιατρού Κωνσταντίνου Μ. (18741941) ξετυλίγονται η άνθηση της αθηναϊκής αστικής τάξης, οι πόλεμοι και οι πολιτικές διαμάχες που έσκισαν τη χώρα στα δύο, οι βαθιές πληγές και οι μεγάλες στιγμές δόξας της Ελλάδας.

Ο Κωνσταντίνος Μ. ήταν ένας αναγνωρισμένος χειρουργός και «ιατροφιλόσοφος», που παράλληλα συμμετείχε στα πολιτικά δρώμενα της χώρας ως βουλευτής και γερουσιαστής. Όμως για τη συγγραφέα και τη μυθιστορηματική της ματιά, ήταν μάρτυρας εκ του σύνεγγυς των σημαντικών ιστορικών γεγονότων της περιόδου, που ξεδιπλώνονται στο βιβλίο παράλληλα με την προσωπική του ιστορία. Των πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων του 1896, του πολέμου του 1897, των Βαλκανικών Πολέμων, του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου, του διχασμού, της Μικρασιατικής Καταστροφής, του Μεσοπολέμου, του Β’ Παγκοσμίου και της Κατοχής. Στην πλοκή ζωντανεύουν πολλές πολιτικές και πνευματικές προσωπικότητες της εποχής, όπως η Π. Δέλτα, ο Ελ. Βενιζέλος, ο Π. Νιρβάνας, η Κ. Καραθεοδωρή, ο Β. Ζαχάρωφ, ο Γ. Σαραντάρης, ο Π. Πρωτοπαπαδάκης, οι βα σιλείς Κωνσταντίνος και Αλέξανδρος, η Ασπα σία Μάνου και αρκετοί άλλοι, που μπλέκονται με τις δικές του ιδιωτικές, συναισθηματικές, πνευ ματικές, ηθικές και αξιακές περιπέτειες.    

«Το βιβλίο πραγματεύεται την ιστορία ενός Έλληνα, πλαισιωμένη από την ιστορία της χώρας του. Ακολουθεί τη ματιά ενός ψύχραιμου παρατηρητή, που όμως συναισθανόταν βαθιά, σε επίπεδο έθνους, τις ήττες και τους θριάμβους, τις στιγμές ανάτασης και ντροπής. Σίγουρα πάντως, για εκείνα τα χρόνια, ο πόλεμος του 1897 και κυρίως ο διχασμός και η Καταστροφή του ’22 λειτούργησαν αλυσιδωτά και δημιούργησαν ρωγμές που παραμένει αμφίβολο, ακόμα και σήμερα, αν έκλεισαν», αναφέρει η συγγραφέας.

Το βιβλίο της είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα, όπου ο έρωτας, τα ηθικά διλήμματα, η ματαιοδοξία, η προσφορά, οι φιλοδοξίες και η αίσθηση χρέους συνθέτουν τον καμβά μιας γενιάς Ελλήνων, επώνυμων και ανώνυμων, που σήμερα μοιάζουν μακρινοί και άγνωστοι, όμως συνεχίζουν να μας καθορίζουν με τρόπο ανεξίτηλο. «Ο έρωτας διαδραματίζει στο βιβλίο τον ρόλο που παίζει και στη ζωή μας. Είναι το ανατρεπτικό, απείθαρχο, αυθαίρετο, άδικο, αγωνιώδες και αλυτρωτικό στοιχείο, που τινάζει στον αέρα όλες τις καλές και σωστές προθέσεις μας για μια μετρημένη, λογική και αυτεξούσια ζωή. Η ματαιοδοξία μπορεί να οφείλεται σε πολλά αίτια, από την ομορφιά μιας ωραίας γυναίκας έως την αλαζονεία ενός επιτυχημένου και αναγνωρισμένου επιστήμονα και την υπερχειλίζουσα αυτοπεποίθηση ενός πολιτικού. Και μπορεί, αντίστοιχα, να καταλήξει στην “ταπείνωση” των γηρατειών, στην πικρή αποδοχή λαθών, στον τυχοδιωκτισμό και τις ήττες...», τονίζει.    

 Όσο για το πώς εκείνη η παλιά γενιά Ελλήνων αστών, επώνυμων και ανώνυμων, συνεχίζει να μας καθορίζει με τρόπο ανεξίτηλο, η συγγραφέας είναι συγκεκριμένη. «Όπως μας καθορίζει πάντα το παρελθόν μας – το ιστορικό και το προσωπικό. Αποτελούν το πιο ανεξίτηλο υλικό της συλλογικής μας μνήμης. Από εκεί και πέρα, για κάποιους αποτελούν παράδειγμα, για άλλους γεννούν ερωτήματα, σε άλλους θυμίζουν πληγές, ενώ κάποιοι μπορεί και να δυσφορούν. Επειδή πρόκειται για μυθιστόρημα και επομένως αφορά μυθιστορηματικούς ήρωες, είναι λογικό και άκρως επιθυμητό να προκαλούν διαφορετικές αντιδράσεις  ελπίζω, σαν συγγραφέας, έντονες», αναφέρει.