Τον Νοέμβριο του 2017 πρόκειται να κυκλοφορήσει στα ελληνικά από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ, σε μετάφραση της Λένιας Μαζαράκη, η συγκλονιστική μαρτυρία της γραμματέα του Υπουργού Προπαγάνδας του Χίτλερ Γιόζεφ Γκέμπελς με τίτλο Δεν θέλαμε να ξέρουμε και υπότιτλο Τι μας διδάσκει η μαρτυρία της γραμματέα του Γκέμπελς (Ein Deutsches Leben).

Η Μπρουνχίλντε Πόμσελ, η οποία πέθανε τον Ιανουάριο του 2017, σε ηλικία 106 ετών, ανήμερα της Ημέρας Μνήμης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος, υπήρξε στενογράφος από το 1942 έως το 1945 ενός από τους μεγαλύτερους εγκληματίες της Ιστορίας.

Η γερμανική έκδοση που κυκλοφόρησε πρόσφατα συμπίπτει με το ομώνυμο ντοκιμαντέρ, βασισμένο σε συνεντεύξεις της Πόμσελ, σε σκηνοθεσία των Christian Krönes, Olaf S. Müller, Roland Schrotthofer και Florian Weigensamer.

Στο βιβλίο της η Πόμσελ που συνεργάστηκε με τον κοινωνιολόγο Thore D. Hansen μάς δίνει εκ των έσω μια εικόνα της κοινοτοπίας του κακού.

Η ίδια επέμενε ότι, παρότι δούλευε στους εσωτερικούς κύκλους των Ναζί, δεν είχε ιδέα για το μέγεθος της θηριωδίας. Χαρακτηρίζει τον εαυτό της μια «απολιτίκ» παρατρεχάμενη, που έβαζε πάνω απ’ όλα τη δουλειά της, την αίσθηση του καθήκοντος και την επιθυμία της να ανήκει στο σύνολο, χωρίς να διαφέρει.

Η αφοπλιστική ειλικρίνειά της μας φέρνει αντιμέτωπους με το ιδιαίτερα φλέγον στις μέρες μας ζήτημα της προσωπικής ευθύνης για τα πολιτικά γεγονότα και τις συνέπειες του αναζωπυρούμενου εθνικισμού και λαϊκισμού. Πόσο κοντά τελικά είμαστε στο να φτάσουμε κι εμείς κάποια στιγμή σαν κι εκείνη να υποστηρίζουμε: «Δεν θέλαμε να ξέρουμε»;

«Ξέρω ότι σήμερα κανείς δεν μας πιστεύει – όλοι νομίζουν ότι τα ξέραμε όλα. Δεν ξέραμε τίποτα. Όλα ήταν ένα καλά κρυμμένο μυστικό. Το πιστέψαμε. Το κατάπιαμε. Έμοιαζε απολύτως εύλογο» δηλώνει η Πόμσελ σε μια συνέντευξή της στους New York Times.

Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Florian Weigensamer, ενός εκ των σκηνοθετών του ντοκιμαντέρ, «η Πόμσελ δεν ήταν ένθερμη ναζίστρια. Απλά δεν την ένοιαζε και κοιτούσε αλλού». Μόνο μετά το τέλος του πολέμου συνειδητοποίησε την πλήρη έκταση των θηριωδιών που είχαν διαπραχθεί. Το βιβλίο που μεταφράζεται ήδη σε 15 γλώσσες μπορεί να ιδωθεί και ως προειδοποίηση ενάντια στον εφησυχασμό και την άρνηση σε εποχές ανόδου του δεξιού λαϊκισμού.