Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας κάνει μια προσωπική σούμα και μας παρουσιάζει σκέψεις και δημιουργίες μιας δεκαετίας. Το «Άλλαξαν πολλά» είναι ένας δίσκος που φέρει την προσωπική του υπογραφή μαζί με την διασκευή του «Απορώ» αλλά και το «Γέλιο» που μας γυρνάει πίσω στους Τερμίτες. Ανάμεσα σε πρόβες για τις καλοκαιρινές του συναυλίες βρήκε λίγο χρόνο να μου μιλήσει εκτός από το δίσκο για την απογοήτευση που νιώθουν τα νέα παιδιά, το ραδιόφωνο και τους Τερμίτες.


«Άλλαξαν πολλά», είναι σημαδιακός ο τίτλος του δίσκου;


Είναι ακριβώς ό,τι λέει το τραγούδι. Είναι μιας δεκαετίας τραγούδια. Οι σκέψεις και η συγκέντρωση όλη αυτή, είναι μέσα σε μια δεκαετία. Πριν δέκα χρόνια είχα κάνει τη συναυλία στο Λυκαβηττό και με αυτή έκλεινε όλη η προηγούμενη πορεία μου. Με αυτό το δίσκο κλείνει η προηγούμενη δεκαετία για αυτό και έχει dvd. Είναι η σούμα μια δεκαετίας.


Τι έχει αλλάξει αυτή τη δεκαετία;


Καταρχήν έχουν προστεθεί κάποια χρόνια στην καμπούρα μας. Έχουν αλλάξει τα πράγματα στη μουσική και στη δισκογραφία. Η κόρη μου ήταν μωρό και τώρα είναι πια ολόκληρη γυναίκα και σπουδάζει στην Αγγλία. Έχω κάνει ακόμα πέντε καινούργιες συνεργασίες που είναι για μένα όνειρο ζωής, όπως ο Σαββόπουλος και ο Νταλάρας. Όλα αυτά έχουν μια ολόκληρη ιστορία για μένα και είναι σπουδαία. Υπάρχει ακόμα και μια αλλαγή στη χώρα που συνεχώς πάει προς το χειρότερο.

Είσαι απογοητευμένος;


Δεν μπορώ να πω ότι είμαι απογοητευμένος γιατί δεν περιμένω από μένα να αλλάξουν τα πράγματα. Εγώ ό,τι έκανα, έκανα και απλώς επειδή κάποιος κόσμος αγαπάει εμένα και τα τραγούδια μου βγαίνω και τα λέω. Τα καινούργια παιδιά είναι σε μια κατάσταση απογοητευτική και δεν μιλάω μόνο για τη μουσική, μιλάω γενικά. Δεν ξέρω πού θα οδηγήσει όλο αυτό, είναι σαν μια θηλιά που συνεχώς σφίγγει. Δεν μπορώ να είμαι χαζοχαρούμενος και ευτυχισμένος μέσα σε όλα αυτά. Αν μας κρατάει κάτι είναι αυτός εδώ ο χώρος που είναι μαγικός και άγιος. Η Ελλάδα, η Μεσόγειος, ο ήλιος, το φως.


Πως προέκυψε η διασκευή του «Απορώ»;


Είναι ένα τραγούδι που λέγαμε στην «Παραγγελιά» με τον Γιάννη Κότσιρα. Ήταν μια πολύ δυνατή χρονιά στην οποία ανακάλυψα πολλά τραγούδια. Το «Απορώ» το έπαιζα από πριν σε μια περιοδεία που είχα κάνει στην Ευρώπη. Το παρουσίαζα στους ξένους σαν ένα δείγμα ελληνικού μπλουζ. Τώρα μετά την κυκλοφορία του δίσκου, το παίζω συνέχεια και στην Ελλάδα.


Το «Γέλιο» είναι ένα τραγούδι από την εποχή των Τερμιτών, πώς αποφάσισες να το συμπεριλάβεις σε αυτόν το δίσκο;


Είναι ένα πολύ προσωπικό πράγμα, ένα πολύ τρελό τραγούδι. Το είχα γράψει όταν έκανα το δίσκο «Αμαρτωλή Μαρία» με τους Τερμίτες και όταν πήγα να το βάλω, λέω είναι πολύ τρελό πράγμα. Αν και τότε όλα τα τραγούδια τρελά ήταν, αλλά αυτό παραήταν. Κάποια μέρα πριν από μερικούς μήνες ήρθε σπίτι ο Μιχάλης Μαρματάκης και του το έβαλα και του άρεσε πολύ. Σκέφτηκα πώς θα ήταν αν το έκανα σήμερα και έτσι κράτησα τι μισή παλιά ηχογράφηση σαν οδηγό και το υπόλοιπο έγινε ξανά. Τώρα ήταν ο καιρός του να βγει. Εγώ εδώ και καιρό δεν κυνηγάω το σουξέ ούτε τίποτα. Δεν έχω προδιαγραφές, κάνω ό,τι θέλω αποκλειστικά και έχω κουραστεί πολύ για να το πετύχω αυτό. Ακούω κάτι πράγματα ότι τα καινούργια παιδιά που έχουν και επιτυχία τους κάνουν κουμάντο ή οι εταιρείες δίσκων ή τα ραδιόφωνα. Αν είναι δυνατόν. Όταν γράφω ένα τραγούδι να σκέφτομαι αν θα το παίξει το ραδιόφωνο; Μην σώσει και το παίξει. «Μου φτάνει μόνο το ράδιο» γράφαμε με τους Τερμίτες. Δεν είναι κακό να παίζει ένα τραγούδι το ραδιόφωνο αλλά δεν θα μας κάνουν και ό,τι θέλουν. Αν θέλουν ας γράφουν τραγούδια οι παραγωγοί και αυτοί που πουλάνε μπύρες. Έχουμε τρελαθεί τελείως.


Θα επέτρεπες ένα τραγούδι να χρησιμοποιηθεί σε μια διαφήμιση;


Δεν ξέρω, δεν το έχω σκεφτεί ποτέ. Αν ερχόταν κάποια εταιρεία και έβλεπα ότι σέβεται το τραγούδι θα το σκεφτόμουνα. Δεν έχω καθόλου τέτοιους ενδοιασμούς.

Έχεις και άλλα τραγούδια σαν το «Γέλιο» στο συρτάρι;

Όχι, τα έχω εξαντλήσει όλα (γέλια)


Θα ξαναενωθούν οι Τερμίτες;


Όχι. Έκαναν αυτό που κάνανε και ήταν πολύ ωραίο. Ήταν τα καλύτερα χρόνια της ζωής μας και δεν μπορούν να ξαναγίνουν πια. Έκανα και την επετειακή συναυλία και ήταν μια χαρά. Ήμασταν 5 παιδιά 20 έως 30 ετών που ήταν μέσα στην τρέλα. Τώρα πια ο καθένας τράβηξε το δρόμο του.


Ποια είναι τα σχέδια σου για το καλοκαίρι;


Κάνω συναυλίες με τον Γιάννη Ζουγανέλη, με ένα πιο εξωστρεφές πρόγραμμα και με τον Παναγιώτη Μάργαργη σε κάποιους μικρούς μαγικούς χώρους σε πιο σοφιστικές βραδιές. Θα κάνω ακόμα τέσσερις συναυλίες με το σχήμα του χειμώνα, με τον Γιάννη Κότσιρα και τον Γιώργο Νταλάρα για να κλείσει αυτός ο κύκλος και θα συμμετάσχω σε ένα ιδιαίτερο πράγμα με τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη για το θέατρο και τον κινηματογράφο.


Οι δύο τελευταίοι δίσκοι έχουν περισσότερα «δύσκολα» και «ψαγμένα» τραγούδια. Ήταν κάτι που έγινε συνειδητά;

Χαίρομαι που το επισημαίνεται. Ειδικά ο προηγούμενος δίσκος ήταν περισσότερο «δύσκολος», ο τελευταίος έχει μερικά εξωστρεφή τραγούδια. «Οι άγγελοι ζουν ακόμη στη Μεσόγειο» ήταν για μένα ένα πολύ έντονο ταξίδι και project. Γνώρισα πολύ κόσμο, ταξίδεψα, έγινε και η μεγάλη συναυλία. Όλα αυτά για μένα ήταν ένα όνειρο. Όταν τελείωσε όλα αυτό σκέφτηκα: «Και τώρα τι κάνουμε;» Ή πρέπει να ξαναψάξω την ιστορία από την αρχή ή να ξαναμπώ στο καβούκι μου και να βγάλω τα πιο εσωτερικά μου στοιχεία. Και αυτό έκανα. Φυσικά η ιδεολογική βάση των δύο δίσκων οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και στον Μάνο Ελευθερίου. Από εκεί ξεκίνησαν όλα.