Γιώργος Παπαϊσιδώρου: Δεν ντρέπομαι να πω ότι είμαι ρομαντικός
Ο προπάππος του ήταν ο Γιώργος Παπασιδέρης- ο μεγάλος των παραδοσιακών μας τραγουδιών. Ο ίδιος ακολουθεί άλλη πορεία, αλλά μέσα του υπάρχουν τα πάντα. Από τα δημοτικά μας τραγούδια, την rock και το heavy metal μέχρι τον Ρέμο και τον Πάριο.
Γράφει ο Νίκος Μουρατίδης
Σας έχω ξαναμιλήσει γι΄ αυτό το παιδί- με το οποίο συνεργάζομαι – αλλά επειδή όποτε τον ακούω να τραγουδάει παθιάζομαι, θέλω να σας τον παρουσιάσω μέσα από τα δικά του λόγια και τις δικές του σκέψεις.
Ο Γιώργος Παπαϊσιδώρου γεννήθηκε στις 26 Αυγούστου του 1990 στην Σαλαμίνα. Όταν τέλειωσε το σχολείο οι εξετάσεις τον έφεραν στα σκαλιά του Πανεπιστημίου Αθηνών στο τμήμα της Θεολογίας. Ήταν κάτι άγνωστο για κείνον που ασκούσε όμως μια γοητεία πάνω του. Έκτοτε έχει εκπληρώσει την στρατιωτική του θητεία ως έφεδρος ανθυπολοχαγός, δούλεψε για μικρό χρονικό διάστημα στην Τράπεζα της Ελλάδος και φυσικά τραγουδούσε όπου μπορούσε. «Το τραγούδι για μένα είναι μονόδρομος. Όπως τραγουδάω στο δωμάτιο μου, όπως τραγουδάω στις οικογενειακές συγκεντρώσεις έτσι τραγουδάω σε χώρους μουσικής. Δεν αλλάζει κάτι. Ή μάλλον το μόνο που αλλάζει είναι, όταν τραγουδάω επαγγελματικά πληρώνομαι» (γέλια)
Η μεγάλη μου απορία είναι γιατί αφού στο Voice γύρισαν και οι 4 κριτές, σου είπαν υπέροχα λόγια, σε διεκδίκησε ο Σάκης… μετά δεν προχώρησες; Έγινε κάτι που δεν το μάθαμε; «Ειλικρινά δεν ξέρω το γιατί και ούτε το έψαξα ή θα το ψάξω. Ό,τι έγινε – έγινε. Δεν θα αρχίσω να κυνηγάω μάγισσες… που σημαίνει ότι δεν θα φάω το χρόνο μου για να ανακαλύψω αν έγινε κάτι.»
Και τώρα τι; «Τώρα έχω την τύχη να συνεργάζομαι μαζί σου (γέλια) και νομίζω ότι προχωράμε πολύ σταθερά και ωραία. Το πρώτο μου τραγούδι γραμμένο από τον επίσης Σαλαμίνιο Ανδρέα Λάμπρου, μου αρέσει πολύ και πάει πολύ καλά στο Youtube. Τραγουδάω συνέχεια και θέλω να προχωρήσω πάρα πέρα… όπου μας βγάλει»
Ο Γιώργος δεν πίνει, δεν καπνίζει, δεν τον ενδιαφέρουν τα ναρκωτικά και οι αλητείες, δεν έχει χτυπήσει τατουάζ…. «Δεν με ενδιαφέρει να είμαι σαν όλα τα παιδιά του χώρου. Θέλω να είμαι κάτι άλλο. Δεν ντρέπομαι να πω ότι είμαι ρομαντικός ή ότι μου αρέσουν τα κρυφά ραντεβού, τα ηλιοβασιλέματα…. Η μόνη μου μεγάλη «αρρώστια» είναι τα κορίτσια. Για τα κορίτσια μπορώ να αφήσω λίγο στην άκρη ακόμα και την μουσική. Κακό είναι;»
Απολαύστε το υπέροχο τραγούδι «Δύο λέξεις»