Ο Αιμίλιος Χειλάκης, ο Νίκος Ψαρράς, ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος και ο Προμηθέας Αλειφερόπουλος συναντιούνται φέτος στη σκηνή του Θέατρου Αθηνών, με αφορμή το πολυβραβευμένο ψυχολογικό θρίλερ του Κόνορ Μακφέρσον «Ο Φάρος».

Και οι πέντε αποτελούν ένα απολαυστικό θεατρικό team, συνθέτοντας μια παράσταση υψηλού θεατρικού ενδιαφέροντος, σε ένα έργο που ακροβατεί αριστοτεχνικά ανάμεσα στο θρίλερ και τη μαύρη κωμωδία και αποτελεί μια τρυφερή παραβολή για την εξιλέωση και τη λύτρωση.

Η σκηνοθεσία είναι άκρως ρεαλιστική και δείχνει να σέβεται απόλυτα το έργο. Πατάει σε σίγουρα μονοπάτια, δηλώνοντας τα πάντα αδρά και καθαρά, και δείχνει χωρίς εξυπνακίστικα κόλπα την τραγική διάσταση του έργου. Το πρόβλημα του αλκοολισμού είναι το κεντρικό θέμα, φανερώνοντας πόσο αρρωστημένη είναι αυτή η συνήθεια για τον άνθρωπο, αλλά από την άλλη δίνεται η αίσθηση της νίκης μέσα από τη διέξοδο της αγάπης και της φροντίδας του διπλανού. Μια νίκη της Παναγίας, που είναι κρεμασμένη μαζί με ένα καντηλάκι στον τοίχο του σπιτιού, όπου διαδραματίζεται το έργο, έναντι του Διαβόλου που διαρκώς τριγυρνάει στη σκηνή επιδεικνύοντας τη δύναμή του. Μια νίκη του καλού έναντι του κακού. Μια νίκη του φάρου που λέγεται αγάπη.

Οι ήρωες είναι δέσμιοι του αλκοόλ, φαίνονται αδύναμοι και πολύ δυστυχισμένοι, αλλά ο συγγραφέας με πολύ έξυπνο τρόπο κάνει τον θεατή να τους αγαπήσει και να τους συμπονέσει, προτάσσοντας την ανθρώπινη υπόστασή τους και την ελπίδα ότι αν έχεις πίστη μπορείς να σωθείς. Είναι άνθρωποι που ψάχνουν τον φάρο τους, ενώ η μοναξιά τους γιγαντώνεται την παραμονή των Χριστουγέννων.

Η παρουσία του Αιμίλιου Χειλάκη, που υποδύεται τον Διάβολο, είναι επιβλητική, με το ανάστημά του να γεμίζει τη σκηνή. Ο λόγος του καθαρός, η έκφραση του προσώπου του σκοτεινή και οι παύσεις του ατμοσφαιρικές. Πετυχαίνει σε αυτό το έργο να δημιουργήσει στο κοινό μια εντελώς καινούρια αίσθηση, σαν να του ξανασυστήνεται από την αρχή.

Ο Νίκος Ψαρράς είναι ένα δώρο για την παράσταση. Απόλυτα θεατρικός, με καλά δουλεμένη κίνηση, υποδύεται τον άνθρωπο της διπλανής πόρτας με απίστευτη ψυχολογική εμβάθυνση. 

Ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος είναι το σύμβολο του έργου. Ο άνθρωπος που νικάει το κακό με την ψυχική του δύναμη και την εσωτερική του ηρεμία. Ένα μεγάλο παιδί που επιλέγει το φως.

Ο Προμηθέας Αλειφερόπουλος, αν και νέος στο σανίδι, καταφέρνει να συγχρωτιστεί πολύ καλά με τους εμπειρότατους συναδέλφους του.

Τέλος, ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης υποδύεται έναν σαρκαστικό 40άρη, που πρόσφατα τυφλώθηκε. Καθισμένος σε όλο σχεδόν το έργο, και καθώς έχει και την ευθύνη της σκηνοθεσίας, δείχνει σαν μαέστρος της τελευταίας ευκαιρίας που όλοι έχουν να σώσουν την ψυχή τους. Να βρουν τον φάρο που τελικά πάντα υπάρχει για όλους, μας καθοδηγεί και δεν αφήνει κανέναν να χαθεί.

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 25 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2017