Το βραβευμένο μυθιστόρημα του Χρήστου Μπουλώτη «Το άγαλμα που κρύωνε» ολοκληρώνει τον πρώτο κύκλο παραστάσεών του στο Αμφιθέατρο του Μουσείου Μπενάκη την Κυριακή 17 Δεκεμβρίου και συνεχίζει τις παραστάσεις του στο πλαίσιο της παιδικής «μεταφερόμενης σκηνής» που για πρώτη φορά ιδρύουν οι οργανισμοί Μουσείο Μπενάκη, Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, Θέατρο Θησείον.

Μέσα από τη σκηνοθετική ματιά του Λευτέρη Γιοβανίδη, το «Προσφυγάκι» ζωντανεύει επί σκηνής σε μία υπέροχη, διαδραστική μουσική παράσταση, η οποία καταφέρνει -με τον πλέον όμορφο και δημιουργικό τρόπο- να φέρει σε επαφή τα παιδιά με το ιδιαίτερο θέμα της προσφυγιάς.

Το «Άγαλμα που κρύωνε» έχει ιστορία που ξεκινά από παλιά. Από τότε που το μικρό μαρμάρινο αγόρι άφησε την πατρίδα του στη Μικρά Ασία, απ' όπου το φυγάδεψαν το 1922, και στεγάστηκε στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας. Έκτοτε, το άγαλμα με την κάπα και το σκυλάκι, το «Προσφυγάκι», όπως το βάφτισε η κυρία Σέμνη, η διευθύντρια του μουσείου, δεν έχει πάψει να κρυώνει από μοναξιά και από νοσταλγία για την πατρίδα του. Κάποια στιγμή, όμως, τα πράγματα στην γκρίζα καθημερινότητα του μικρού μαρμάρινου αγοριού αρχίζουν να αλλάζουν απρόσμενα...

Το «Άγαλμα που κρύωνε» έχει αποσπάσει το Κρατικό Βραβείο Παιδικού Λογοτεχνικού Βιβλίου, καθώς επίσης και το Βραβείο του Λογοτεχνικού Περιοδικού «ΔΙΑΒΑΖΩ» και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη.

Εμείς μιλήσαμε με τον κ. Γιοβανίδη για την απόφασή του να σκηνοθετήσει αυτή την ιστορία κάνοντας την οικεία στα παιδιά μέσα από τη μαγεία της σκηνής.

Φέτος καταφέρατε να δημιουργήσετε θέατρο μέσα σε μουσείο, κάτι που έως τώρα δεν έχει ξαναγίνει. Πώς ξεκίνησε αυτό το εγχείρημα; Ποιος είχε την ιδέα και πώς έγινε πράξη;

Το «Άγαλμα που κρύωνε», στην ιστορία που λέμε στα παιδιά, είναι ένα αρχαιοελληνικό άγαλμα που βρίσκεται μέσα σε μια αίθουσα μουσείου και τι πιο ιδανικό σκηνικό για την παράστασή μας από το να το ζωντανέψουμε μέσα σε ένα πραγματικό μουσείο. Και ειδικά στο Μουσείο Μπενάκη στην Πειραιώς που είναι ένας ζωντανός χώρος, που συμβαίνουν διάφορες δράσεις. Η ιδέα ήταν του Μανόλη Σάρδη που είναι και ο παραγωγός αυτής της παράστασης. Θεωρώ σημαντικό να δίνουμε στα παιδιά την ευκαιρία να είναι μέρος της καθημερινότητάς τους η επίσκεψη σε ένα μουσείο.

Ποιες δυσκολίες συναντήσατε στην πραγματοποίηση αυτής της παράστασης;

Ήταν μια μοναδική εμπειρία μέσα στον χώρο ενός μουσείο να δημιουργείς μια θεατρική παράσταση. Και ειδικότερα για παιδιά. Το σκηνικό μας είναι μια φυσική συνέχεια του χώρου. Μια δυσκολία που αντιμετωπίσαμε είναι ότι τα αγάλματα είναι ακούνητα, αγέλαστα, αμίλητα. Αλλά βρήκαμε κάποιον τρόπο να τους δώσουμε ζωή.

Τι εντυπωσιάζει περισσότερο τα παιδιά;

Το κείμενο του αρχαιολόγου Χρήστου Μπουλώτη είναι μοναδικό στην ευαισθησία του και στο πώς καταφέρνει να φωτίσει τους ήρωες του. Ενώ η ιστορία του είναι σύγχρονη, έχει συγχρόνως τη σέπια μιας άλλης εποχής. Δημιουργεί ένα δικό του σύμπαν. Πολυγραφότατος γαρ, έχει έναν μοναδικό τρόπο να καθηλώνει τα παιδιά. Τα παιδιά ταυτίζονται με το άγαλμα που κρυώνει.

Ποια μηνύματα παίρνουν από το έργο;

Στην παράστασή μας μήνυμα για τα παιδιά είναι να περάσουν καλά και να παίξουν. Όπως μαθαίνουμε τόσα πράγματα στα παιδιά μας, οφείλουμε να τους μάθουμε και να παίζουν, να τους μάθουμε να ξέρουν να διασκεδάζουν και να απολαμβάνουν τη ζωή τους. Και το παιχνίδι είναι κάτι που ένα παιδί το μαθαίνει μαζί με όλα τα άλλα. Και να μάθει ένα παιδί να παίζει είναι πιο σημαντικό από το να πάρει το οποιοδήποτε άλλο μήνυμα. Άμα μάθει να παίζει, θα μάθει να συνεργάζεται, θα μάθει να σέβεται, να συνυπάρχει, να διαφωνεί, να χάνει, να κερδίζει, να ταξιδεύει η σκέψη του.

Πώς πιστεύετε ότι επιδράει στις ψυχούλες των παιδιών το προσφυγικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα μας τα τελευταία χρόνια;

Εξαρτάται από την οικογένεια. Υπάρχουν παιδιά που δεν ξέρουν τίποτα. Που γενικά δεν ενημερώνονται για το τι συμβαίνει. Αυτό θεωρώ είναι λάθος. Βεβαίως και δεν χρειάζεται να μαυρίζουμε τις ψυχές τους με δυσάρεστες ειδήσεις, αλλά οφείλουμε να τους μάθουμε να έχουν κριτική σκέψη και γνώση. Νομίζω, οι περισσότεροι γονείς στην προσπάθειά μας να μεγαλώνουμε το παιδί μας σε ένα υγιές περιβάλλον, δεν τους λέμε την αλήθεια θεωρώντας ότι τα προστατεύουμε. Εδώ σημαντικό ρόλο πρέπει να παίξει το σχολείο.

Ποιους φόβους απομυθοποιούν τα παιδιά με την παράσταση σχετικά με αυτό το θέμα;

Ο βασικός ήρωας του έργου μας, αυτός που συμπαθούν περισσότερο τα παιδιά και ταυτίζονται, δεν είναι κάποιος σούπερ ήρωας, δεν τα πετυχαίνει όλα. Το μόνο όπλο που έχει είναι η ελπίδα και η πίστη ότι όλα θα πάνε καλά. Μας μαθαίνει ότι όλοι έχουμε, κάπου τον άγγελό μας που μας περιμένει και μας φυλάει. Κι όταν λαχταράμε κάτι πολύ, αυτό στο τέλος θα συμβεί.

 

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Πρωτότυπο κείμενο: Χρήστος Μπουλώτης
Θεατρική διασκευή- Σκηνοθεσία: Λευτέρης Γιοβανίδης
Με αποσπάσματα από τη θεατρική διασκευή του Χρήστου Νικολόπουλου
Σκηνικά-κοστούμια: Άρτεμις Φλέσσα
Μουσική: Θοδωρής Λεμπέσης
Ερμηνεύουν: Γιώργος Παπαπαύλου, Βασιλική Σουρρή, Έλενα Μεντζέλου, Ειρήνη Καζάκου, Σταυρούλα Μάκρα

Στοιχεία Παράστασης:
Παραστάσεις στο Μουσείο Μπενάκη-Πειραιώς 138: Κυριακή στις 15.00, έως τις 17/12
Παραστάσεις για σχολεία: Καθημερινές, κατόπιν συνεννόησης με Μυθωδία SchoolArt - Ελένη Κότταρη || Τ: 6955.96.65.59, 6972.98.32.28
Διάρκεια:60’ (χωρίς διάλειμμα)
Τιμές Εισιτηρίων: 9 € (γενική είσοδος)
Χώρος: Αμφιθέατρο Μουσείου Μπενάκη, Πειραιώς 138, Αθήνα || Τηλ.: 210.34.53.111